Προεδρικές εκλογές, η εκλογική ψήφος και πολιτική δουλεία

Τα κόμματα σε συνεργασία με τα ΜΜΕ διαλαλούν την πραμάτεια των «κρίσιμων» προεδρικών εκλογών. Γιατί είναι κρίσιμες;
Ο στόχος τους είναι με την προπαγάνδα τους να πείσουν τη μάζα των «ηλιθίων» πολίτων να διαλέξουν τον «άριστο» αφέντη τους για την επόμενη πενταετία. Έτσι το πολιτικό σύστημα και οι στυλοβάτες του -κόμματα και ΜΜΕ- να αποκτήσουν νομιμοποίηση στη συνείδηση της κοινωνίας ή να συνεχιστεί το ίδιο φαγοπότι για άλλα πέντε χρόνια σε βάρος του λαού.
Με τις απύθμενες ανοησίες των βασικών υποψηφίων και των κομματοκρατόρων, δε θα καταπιαστώ. Θα επικεντρωθώ στη ψήφο των πολιτών και τη διάστασή της σε σχέση με την ελευθερία/δουλεία.
Το δικαίωμα της εκλογικής ψήφου
Το λεγόμενο δικαίωμα ψήφου, με τη σημερινή του μορφή, είναι δημιούργημα του 18ου αιώνα. Τότε ήταν που υπήρξε κάποιος προβληματισμός αν η ψήφος θα είναι εκλογική (εν λευκώ νομιμοποίηση ενός υποψηφίου στην εξουσία του κράτους) ή αντιπροσωπευτική (νομιμοποίηση κάποιου υποψηφίου στην εξουσία αλλά και έλεγχός του από τους ψηφοφόρους).
Επιβλήθηκε από την άρχουσα τάξη τότε η εκλογική ψήφος. Και ο φιλελευθερισμός και ο εθνικισμός και ο κομμουνισμός ταυτίστηκαν με την εκλογική ψήφο, ανεξάρτητα αν η καθεμιά ιδεολογία πρόεβαλλε είτε το κράτος είτε το έθνος είτε το κόμμα ως κριτήριο της λήψης αποφάσεων από τους ψηφισμένους αφέντες.
Η εξέλιξη από τον 18ο αιώνα ως τον 20ο αιώνα δεν άλλαξε τη μορφή της ψήφου. Αφού σταδιακά εγκαταλείψθηκε η λεγόμενη τιμηματική εκλογική ψήφος (δικαίωμα εκλογικής ψήφου με βάση την περιουσία) και αφού η ανθρωπότητα διήλθε από την περίοδο του μεσοπολέμου (φασισμός, ναζισμός,ολοκληρωτισμός, δικτατορίες) , μεταπολεμικά άρχισε να γενικεύεται η εκλογική ψήφος πρώτα για τους άντρες και μετά, για τις γυναίκες.
Με το δικαίωμα της εκλογικής ψήφου τα άτομα από υπήκοοι του κράτους έγιναν πολίτες του κράτους. Όμως και τον 18ο και τον 20ο αιώνα η εξουσία παρέμεινε στο κράτος και η κοινωνία αμέτοχος στη λειτουργία του πολιτικού συστήματος.
Το περιεχόμενο της εκλογικής ψήφου
Τι είναι η εκλογική ψήφος;
Στο επίπεδο του πολιτεύματος συνιστά είτε αριστοκρατικό(εκλογή αρίστων) είτε ολιγαρχικό στοιχείο (εκλογή πλουσίων). Δηλαδή, η εκλογική ψήφος δεν χαρακτηρίζει μόνο το πολίτευμα της δημοκρατίας αλλά τα αριστοκρατικά και τα ολιγαρχικά πολιτεύματα.
Στο επίπεδο των εξουσιαστικών συστημάτων είναι νομιμοποιητική, δηλαδή νομιμοποιεί κάποιο να είναι ο φορέας της εξουσία και να λαμβάνει αποφάσεις που αφορούν το σύνολο, την κοινωνία.
Και στην περίπτωση που υπάρχουν περισσότεροι του ενός διεκδικητές, είναι και διαιτητεύουσα. Δηλαδή, διαλέγει ποιος από τους υποψήφιους θα χρηστεί αξιωματούχος του κράτους.
Είναι εκχωρητέα η εκλογική ψήφος.Δηλαδή σου παρέχει ένα μερίδιο στην πολιτική- ένα πολιτικό δικαίωμα- αλλά πρέπει να τον εκχωρήσεις σε ένα άλλο πρόσωπο το οποίο υποτίθεται θα αποφασίζει για λογαριασμό σου. Ή, εφ΄ όσον είναι αποδεκτό ότι η πολιτική εξουσία ανήκει στο κράτος, τότε αναγκαστικά οι πολίτες δεν μπορούν να την κατακρατήσουν αλλά να την εκχωρήσουν στον ιδιοκτήτη της πολιτικής που είναι το κράτος.
Από τη στιγμή που εκχωρεί ο πολίτης το ίσο μερίδιο πολιτικής που κατέχει με την ψήφο του στον υποψήφιο που καταλαμβάνει το αξίωμα του κράτους – το κράτος είναι απρόσωπο –, τότε ο ίδιος παραμένει εκτός του πολιτικού συστήματος χωρίς κανένα δικαίωμα στη διαχείριση των κοινών υποθέσεων. Γιατί με την εκλογική ψήφο το παραχώρησε σε ένα άλλο πρόσωπο.
Δηλαδή η λειτουργία του πολιτικού συστήματος στηρίζεται στην αρχή ότι ο πολίτης έχει ένα δικαίωμα στην πολιτική, να μην έχει κανένα δικαίωμα. Γι αυτό και υποχρεωτικά εκχωρείται σε ένα τρίτο προσωπο.
Εκλογική ψήφος και δουλεία
Το γεγονός ότι οι πολίτες συναινούν στην παραχώρηση της πολιτικής λειτουργίας σε κάποια άλλα πρόσωπα δεν υποδηλώνει ότι είναι και πολιτικά ελεύθεροι. Η συναίνεση δημιουργεί νομιμοποίηση , δε δημιουργεί ελευθερία. Η συναίνεση, για παράδειγμα, στη μισθωτή εργασία δεν υποδηλώνει ότι το άτομο είναι οικονομικά ελεύθερο.Στο χώρο της εργασία είναι εξαρτημένος από τη βούληση κάποιου άλλου που αποφασίζει. Το ίδιο συμβάινει και στην πολιτική: η συναίνεση με την εκλογική ψήφο διαιωνίζει την εξάρτηση του ατόμου και στον πολιτικό τομέα, αφού κάποιος άλλος θα αποφασίζει αντί του ιδίου.
Φυσικά, το άτομο έχει το πολιτικό δικαίωμα να διαδηλώνει για να ασκήσει πίεση στον κάτοχο της εξουσίας του κράτους ή στον ιδιοκτήτη μιας επιχείρησης. Αλλά, η διαδηλώση επιβεβαιώνει ταυτόχρονα ότι ο πολίτης βρίσκεται εκτός του πολιτικού/οικονομικού συστήματος. Γιατί, αν το άτομο είχε δικαίωμα να αποφασίζει το ίδιο για πολιτικά θέματα, τότε η διαδήλωση δε θα είχε νόημα, δηλαδή θα ήταν παράλογο να διαδηλώνεις εναντίον του εαυτού σου!!!
Με τη χρήση της εκλογικής ψήφου ο πολίτης αποφασίζει κάτι; Όχι, δεν αποφασίζει τίποτε και ούτε έχει την πολιτική αρμοδιότητα να επιληφθεί οποιουδήποτε θέματος. Αποφασίζει ότι κάποιος άλλος θα κατέχει την πολιτική λειτουργία της κοινωνίας, δηλαδή θα αποφασίζει για κείνον, και μάλιστα με εν λευκώ εξουσιοδότηση. Δεν παίρνει δηλαδή ο πολίτης κάποια πολιτική απόφαση είτε από την άποψη της διαβούλευσης είτε της εισήγησης είτε της απόφασης/εκτέλεσης. Όλα αυτά τα εκχωρεί σε άλλους και απομένει υπήκοος/πολίτης του κράτους με βάρκα σωτηρίας την ελπίδα.
Εκλογική ψήφος και κοινωνία
Τι υποδηλώνει για την κοινωνία η εκλογική ψήφος;
Ότι η κοινωνία από πολιτική άποψη είναι μια κοινωνία δούλων με την έννοια ότι σε θέματα που αφορούν τη συνολική κοινωνία δεν έχουν κανένα δικαίωμα να αποφασίζουν. Δηλαδή, στο πολιτικό επίπεδο δεν αναγνωρίζεται ότι ο κάθε πολίτης και το όλον- ο δήμος- αποτελούν θεσμικά όργανα του πολιτεύματος.
Η πολιτική δουλεία της κοινωνία δε σημαίνει ότι τα άτομα είναι ολοκληρωτικά δούλοι, όπως στο φεουδαρχικό σύστημα, όπου το άτομο αντιμετωπίζεται ως πράγμα.Η κοινωνία απολαμβάνει την ατομική της ελευθερία (ελευθερία στην ιδωτική της ζωή) και είναι ικανοποιημένη λόγω του επιπέδου της εξέλιξης της. Όμως η ατομική ελευθερία δε σε καθιστά ούτε κοινωνικά ούτε πολιτικά ελεύθερο. Είναι όμως η ατομική ελευθερία η προϋπόθεση για διεκδίκηση κάθε μορφής ελευθερίας.
Εκλογική ψήφος και προεδρικές εκλογές στην Κύπρο
Το γεγονός ότι οι πιο πολλοί πολίτες ασκούν το εκλογικό δικαίωμα δηλώνει ότι από άποψη συμφέροντος ή γνώσης η πλειονότης της κοινωνίας είναι ανεκτική/ικανοποιημένη από το υφιστάμενο πολιτικό σύστημα.
Δηλαδή, σε μεγάλο βαθμό η κυπριακή κοινωνία πολιτικά είναι αχειράφετη, γι αυτό και εκχωρεί την πολιτική λειτουργία σε κάποιους άλλους εν λευκώ –τα κόμματα.
Από πολιτική άποψη δεν παρατηρούνται κάποιες διεργασίες στο κοινωνικό επίεπδο. Εκτός από το γεγονός της αποχής, το οποίο ερμηνεύεται ως μη ικανοποίηση του πολίτη από τη λειτουργία της πολιτικής ή του πολιτικού συστήματος. Έτσι το κατανοούν τα κόμματα και οι υποψήφιοί τους. Γι αυτό και ακριβώς το λόγο κάποιοι υποψήφιοι δειλά-δειλά προτείνουν κάποιους τρόπους εμπλοκής των πολιτών στην πολιτική διαδικασία (πρόταση Λιλλήκα για ανακλητό και πρόταση Αναστασιάδη για νομοθετική πρωτοβουλία στους πολίτες). Αυτές οι προτάσεις υποδηλώνουν ότι βρισκόμαστε σε ένα πρώιμο στάδιο μετάβασης από την εκλογική ψήφο στην αντιπροσωπευτική. Το σημαντικό όμως είναι πως και αυτές οι πρωτοβουλίες προέρχονται από την άρχουσα τάξη και όχι από την κοινωνία.
Νεοτερικότητα και ελληνική αρχαιότητα
Από την άποψη της ανθρωποκεντρικής εξέλιξης , δηλαδή του σταδίου ανάπτυξης της ελευθερίας, οι νεοτερικές κοινωνίες μπορούν να συγκριθούν με τις ανάλογες κοινωνίες των πόλεων κρατών του 7ου π.Χ. αιώνα, δηλαδή την περίοδο των νομοθετών- του σημερινού κράτους δικαίου -και της σταδιακής γενίκευσης της εκλογικής ψήφου. Όμως οι τωρινές κοινωνίες και το πολιτικό σύστημα δεν έχουν περιέλθει στο στάδιο εκείνο της εξέλιξης στο οποίο η ψήφος θα γίνει τουλάχιστον αντιπροσωπευτική, δηλαδή να έχεις το δικαίωμα και να ελέγχεις τον ψηφισμένο αξιωματούχο. Στην αρχαιότητα η αντιπροσωπευτική ψήφος καθιερώθηκε από το Σόλωνα το 592/91 π.Χ..
Και φυσικά ουδεμία σύγκριση μπορεί να γίνει με την περίοδο της κλασικής δημοκρατίας όπου ο πολίτης είναι κύριος της ψήφου του, άρα δεν εκχωρείται, και η ψήφος αποκτά αποφασιστικό περιεχόμενο και το άτομο αποκτά και την πολιτική ελευθερία, αφού μετέχει «κρίσεως και αρχής».
ΥΓ. Δεν αναφέρθηκα στο δικαιωμα του «εκλέγεσθαι» γιατί εκεί αποδεικνύεται ολοφάνερα ο ολιγαρχικός χαρακτήρας του πολιτεύματος.
ΥΓ. Η μεγαλύτερη ανοησία, στην ελληνική τουλάχιστον γλώσσα, είναι να χρησιμοποιείς τη φράση «το δημοκρατικό δικαίωμα της ψήφου» αναφερόμενος στις εκλογές.Έλεος!!!