Στην εφημερίδα « Ο Φιλελεύθερος»,3 Ιουνίου 2012, φιλοξενήθηκαν δύο από τη νέα φουρνιά των πολιτικών του ΔΗΣΥ: ο βουλευτής Τάσος Μητσόπουλος (συνέντευξη) και ο Γραμματέας πολιτικού σχεδιασμού του ΔΗΣΥ Χριστόφορος Φωκαϊδης (άρθρο). Είναι πράγματι λυπηρό να διάβαζεις τις απόψεις νέων ανθρώπων που βρίθουν κενολογιών δοσμένων με κάθε σοβαρότητα και να λιβανίζουν τον υποψήφιο του ΔΗΣΥ Ν. Αναστασιάδη ως το μελλοντικό σωτήρα της Κύπρου.
Το λιβάνισμα Αναστασιάδη
Ο βουλευτής Τ. Μητσόπουλος φάινεται πως τώρα ανακάλυψε τη «χαρακτηρολογία» που ήταν της μόδας τον 19ο αιώνα! Λιβανίζει τον Αναστασιάδη χωρίς όρια: «δυναμικός, έμπειρος, αποφασιστικός, ειλικρινής ηγέτης»! Και στο τέλος ο ύμνος-υβρισία: -« Ωρίμασε»!!! Μα αν του πήρε τριάντα χρόνια να ωριμάσει ως πολιτικός, αυτό τον άνθρωπο μπορεί να τον εμπιστευθεί κάποιος; Αυτό δεν είναι απόδειξη ανωριμότητας; Και με αυτό που λέτε δεν προσπαθείτε να εξυμνήσετε τον άνθρωπο ουσιαστικά εξευτελίζοντάς τον;
Η επικέντρωση στη σχέση κοινωνίας και πολιτικής ή η «ρωσική σαλάτα»
Και οι δυο πολιτευτές του ΔΗΣΥ επικεντρώνονται στο πρόβλημα της σχέση κοινωνίας και πολιτικής.
Πρώτιστα, αν σέβονται στοιχειωδώς τον εαυτό τους, θα πρέπει να απαντήσουν στο θεμελιακό: ποια ήταν η σχέση της κοινωνίας με την πολιτική μέχρι τώρα; Και αφού απαντηθεί το ερώτημα, τότε να καταθέσουν προτάσεις για την αλλαγή της σχέση. Διαφορετικά, οι όποιες προτάσεις καταντούν απλή προπαγάνδα άνευ σημασίας.
Τι μας λένε οι πολιτευτές του ΔΗΣΥ; Παραθέτω μερικά απολαυστικά.
-« Ανάδειξη της πολιτικής ως χώρου προσφοράς προς τον άνθρωπο».
Προσωπικά συμφωνώ με το σύνθημα. Όμως σε αυτή την περίπτωση, θα πρέπει να κατοχυρωθεί και στην πράξη. Αν είναι χώρος προσφοράς προς τον άνθρωπο, ωσάν να μη ταιριάζει να είναι ταυτοχρόνως χώρος υφαρπαγής από τον άνθρωπο. Ή, δε γίνεται να αρπάζεις χορηγίες εκατομμυρίων από τα κρατικά ταμεία, να καρπώνεσαι πλούτο από τα κρατικά ταμεία, να αφαιρείς εισόδημα από τους ανθρώπους και να το καρπώνεσαι ανερυθριάστως και μετά να κοροϊδεύεις και από πάνω, ότι η πολιτική είναι χώρος προσφοράς. Είναι και για το ΔΗΣΥ και τα άλλα κόμματα χώρος καταλήστευσης του δημόσιου πλούτου, χώρος όπου οι πολλοί συντηρούν τους λίγους και όχι οι λίγοι προσφέρουν στους πολλούς ανθρώπους.
-«Αποκατάσταση σχέσεων εμπιστοσύνης με τον πολίτη», «μια νέα και αξιόπιστη σχέση εμπιστοσύνης μεταξύ κοινωνίας και πολιτικής».
Αν αντικρύζεις τη σχέση κοινωνίας και πολιτικής ως πρόβλημα εμπιστοσύνης, απώλειας της πίστης του ενός προς τον άλλον, τότε και οι προτάσεις σου είναι λογικό ότι θα επικεντρώνονται στην αποκατάστασή τους. Όμως η σχέση πολίτη-πολιτικού δε διαμορφώνεται σε ατομικό επίπεδο, αλλά είναι εξαρτημένη από το πολιτικό σύστημα. Επομένως, αν κάποιος διακηρύττει ότι επιδιώκει αλλαγή των σχέσεων κοινωνίας και πολιτικής, τότε προτείνει αλλαγή στο πολιτικό σύστημα.
Τι προτείνει ο ΔΗΣΥ;
Η μαγική εφεύρεση είναι η «διαβουλευτική δημοκρατία», δηλαδή οι πολίτες γίνονται «συμμέτοχοι στη διαβούλευση». Κύριοι του ΔΗΣΥ, ξεκαθαρίστε τις έννοιες μες το νου σας για να μπορούμε να διαβουλευόμαστε.
Ο όρος «διαβουλευτική δημοκρατία» υπάρχει μόνο σε μυαλά που δε γνωρίζουν τι είναι η δημοκρατία. Και απλως τη χρησιμοποιούν οι ολιγαρχικοί για το συμφέρον τους, δηλαδή να συντηρήσουν το υφιστάμενο σύστημα το οποίο ουδεμία σχέση έχει με τη δημοκρατία. Η σύγχυσή τους αποδεικνύεται και από το γεγονός ότι παράλληλα χρησιμοποιούν και τον όρο «δημοκρατική διακυβέρνηση». Η διακυβέρνηση και η διαβούλευση είναι και οι δυο όροι που αντανακλούν μια εξέλιξη της πολιτικής λειτουργίας στα ευρωπαϊκά πολιτικά συστήματα. Αλλά που δεν διαφοροποιούν τη σχέση κοινωνίας και πολιτικής. Γι αυτό, παρόλη τη χρήση των όρων στις ευρωπαϊκές χώρες, δεν έχουν επέλθει αλλαγές στα συντάγματα, ώστε να αποτυπωθεί η «νέα» σχέση.
Η ενίσχυση της διαβούλευσης ως πολιτικό πρόταγμα από τον εκάστοτε φορέα της εξουσίας στην πορεία του ιστορικού γίγνεσθαι απλώς αποτυπώνει ότι έχουν επέλθει κοινωνικές αλλαγές που καθιστούν τη θέση του φορέα της εξουσίας αβέβαιη και νιώθει την ανάγκη περαιτέρω διαβούλευσης, πριν τη λήψη των τελικών αποφάσεων. Όμως η διαβούλευση, ως στάδιο της πολιτικής λειτουργίας, δε χαρακτηρίζει το σύστημα ή τη σχέση κοινωνίας και πολιτικής. Αν ο μονάρχης αποφασίζει μόνος του ή αποφασίζει αφού διαβουλευτεί με τους ευγενείς, το σύστημα δεν αλλάζει. Είναι μοναρχικό. Απλώς υποδηλώνει την πολιτική δυναμική που διαφοροποιείται στο χρόνο και προοικονομεί την κατάρρευση του προηγούμενου συστήματος.
Η ολιγαρχία της Ευρώπης γνωρίζει πολύ καλά ότι η διαβούλευση δε σημαίνει τίποτε απολύτως , και μάλιστα η εξωθεσμική, γι αυτό και την πωλεί ως κουτόχοτρο για τους αφελείς.
Η άλλη πρόταση είναι η προβολή της άποψης πως το πρόγραμμα του Ν. Αναστασιάδη είναι ένα «Συμβόλαιο» με τους πολίτες! Η λέξη συμβόλαιο αποκτά νόημα ,όταν οι συμβαλλόμενοι είναι ίσοι. Διαφορετικά, το συμβόλαιο είναι ένα γραπτό κείμενο χωρίς σημασία , αφού αποτυπώνεται η βούληση του δυνατού. Για παράδειγμα η πρόταση Αναστασιάδη για πέντε υφυπουργεία παρά τω Προέδρω είναι απαίτηση της κοινωνίας ή εφεύρεση του ιδίου και της αυλής του και που θα έχει ως μοναδικό αποτέλεσμα την ενίσχυση του αυταρχικού και προσωποπαγούς θεσμού του Προέδρου, την αδικαιολόγητη σπατάλη δημόσιων πόρων και το βόλεμα και άλλων ημετέρων; Τέλος πάντων ο ίδιος ο κ. Αναστασιάδης έχει τη γνώση και την ικανότητα για να πράττει ή θα πληρώνει η κοινωνία συμβούλους;
Η τρίτη αλλαγή που προτείνει ο ΔΗΣΥ είναι η θεσμοθέτηση της πολιτικής ευθύνης και της λογοδοσίας. Συμφωνώ απολύτως. Πέστε μας τώρα πώς εφαρμόζονται στο κόμμα σας για να δούμε τα οφέλη που θα έχουμε ως κοινωνία. Ή, αν δεν καταλαβαίνετε, πέστε μας αν αύριο ο κύριος Αναστασιάδης γεννήσει ένα νέο Μαρί, στα πλαίσια της θεσμοθετημένης πολιτικής ευθύνης και λογοδοσίας τι θα γίνει, χωρίς καν να χρειαστεί οι πολίτες να βγουν στους δρόμους.
Αν μου δώσετε μια πειστική απάντηση, θα σας ψηφίσω και εγώ (χα, χα, χα).
Και ιδεολογία
Ποιο είναι το ιδελογικό υπόβαθρο του ΔΗΣΥ;
Η απάντηση είναι δεδομένη: «κοινωνικός φιλελευθερισμός» Τι είναι αυτό; «Ένα σύστημα δηλαδή που οδήγησε την Ευρώπη σε μια μακρά περίοδο οικονομικής προόδου και κοινωνικής ευημερίας. Το σύστημα αυτό θέτει την οικονομική πρόοδο και ανάπτυξη στην υπηρεσία των ανάγκών του σύγχρονου πολίτη. Πιστεύουμε σε μια κοινωνικά πρσανατολισμένη οικονομία της αγοράς».
Τα πράγματα είναι σοβαρά. Από τη μια λένε ότι θέλουν να μας πάνε «μπροστά» και από την άλλη θέλουν να μας γυρίσουν πίσω, σε μια περασμένη εποχή της Ευρώπης: Δε γίνεται να πάμε και μπροστά και πίσω!!!! Μάλλον, γίνεται, αν εκλαμβάνεις το «μπροστά» ως «πίσω»!!!
Φυσικά, αυτά είναι αερολογίες, όπως και οι διακηρύξεις του λεγόμενου «κοινωνικού φιλελευθερισμού». Γιατί το ζήτημα είναι απλό: ποιος θα κρίνει ότι οι αποφάσεις σε οικονομικό επίπεδο εξυπηρετούν τις ανάγκες της κοινωνίας; Ο ΔΗΣΥ ή η κοινωνία; Φαντάζομαι, η κοινωνία. Τότε, πώς θα αποφασίζει η κοινωνία για τις οικονομικές επιλογές; Και τι θα γίνει με την ελεύθερη αγορά των ολιγαρχικών; Νομίζω, οι του ΔΗΣΥ δεν έχουν υπόθεση. Οι άνθρωποι τούτοι απλώς εκόλλησαν στη λέξη «φιλελευθερισμός» και τη λέξη «κοινωνικός» για να το πουλήσουν πιο εύκολα στους αφελείς.
Παράλληλα, και αυτό είναι εκπληκτικό, αφού κυριολεκτικά «μηρυκάζουν» ιδεολογικές ευρωπαϊκές κατασκευές, δηλώνουν με περηφάνεια πως « ο ΔΗΣΥ είναι αυτόφωτη πολιτική δύναμη. Αυτοπροσδιοριζόμαστε με πολιτικούς όρους και δεν ετεροπροσδιοριζόμαστε»!!! Με τέτοιες προσεγγίσεις, τι να τους πεις; Σηκώνεις τα χέρια ψηλά.
Επίλογος
Οι του ΔΗΣΥ είναι όντως προκλητικοί με τη νοημοσύνη μας. Προσάρμοσαν το καταστατικό του κόμματος στις ανάγκες του Αναστασιάδη. Είναι τόσο δημοκράτες, που όλοι συμφωνούν εκεί μέσα πως ο μόνος ο τρόπος να απαλλαγούν από το «δημοκρατικό» πρόεδρό τους είναι να το φορτώσουν στις πλάτες ολόκληρης της κυπριακής κοινωνίας. Και μάχονται νυχθημερόν με τη βοήθεια των ΜΜΕ και της οικονομικής ολιγαρχίας να μας πείσουν ότι ο Ν. Αναστασιάδης είναι ο σωτήρας μας!!!Έλεος, κύριοι.Απλώς,η ηγετική ομάδα του ΔΗΣΥ θεωρεί καταστροφική την παρουσία του στο κόμμα και θέλετε να μας τον φορτώσετε παρουσιάζοντάς τον ως σωτήρα μας!!!!!!!!!!!
ΥΓ. Το αληθινό πρόσωπο του ΔΗΣΥ, της διαβουλευτικής τους δημοκρατίας και του κοινωνικού φιλελευθερισμού τους είναι ο Αβέρωφ Νεοφύτου – Αντιπρόεδρος του κόμματος -, γνήσιος εκφραστής της διεθνούς και της τοπικής οικονομικής ολιγαρχίας. Αυτός έχει ως δόγμα να σώσει την οικονομία, να σώσει τις τράπεζες, να σώσει το κράτος, να σώσει τον εαυτό του και το κόμμα του και να καταστρέψει την κοινωνία! Η δική μας αντίδραση είναι λογική: καταστροφή στους καταστροφείς μας!
9 σχόλια:
ευστοχα και καιρια σχολια για ενα υποψηφιο πραγματικα επικινδυνο...
στην Κυπρο ομως εχει δημιουργηθει ενα στα ματια μου αξεπεραστο εμποδιο για οποιαδηποτε πραγματικη αλλαγη σε επιπεδο διαχειρισης και διοικησης.
το κρατος απο συστασεως του ζει και ευημερει (με βαση τα νουμερα) ως απολυτο καπιταλιστικο προιον.
δεν στο ακαθαριστο προιον η παραγωγη προιοντων η τουριστικων αγαθων ζητημα αν πιανει 20-25%.
το υπολοιπο ειναι εισροη χρηματων απο το κεφαλαιο με νομιμο η παρανομο τροπο.
Πως θα μπορουσε να γινει λοιπον εδω η επιθυμητη αλλαγη χωρις τεραστιο κοστος?
Η αλλάγή στην Κύπρο σήμερα είναι συνδεδεμένη και με τις εξελίξεις στο διεθνές σύστημα.Εννοώ για αλλαγή στο σύστημα και όχι μεταρρύθμιση.
Σήμερα το οικονομικό σύστημα αλλάζει καθώς και ο παραδοσιακός ρόλος του κράτους. Επομένως διεθνώς δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για αλλαγή.
Ειδικά για την Κύπρο οι αριθμοί δεν αποτυπώνουν την πραγματική εξέλιξη από την αγγλοκρατία ως σήμερα. Η λεγόμενη ανάπτυξη ήταν στην πραγματικότητα εσωτερική ανακατομή του πλούτου από τα αγροτικά στρώματα προς την αστική τάξη. Και έτσι όμως, η βάση της ευημερίας στην Κύπρο -ακόμα και σήμερα- ήταν η ευρεία κατανομή της ιδιοκτησίας, που ήταν το στήριγμα για τα αστικοποιημένα αγροτικά στρώματα και όχι η συσσώρρευση ή εισροή πλούτου. Υπήρξε και τέτοιος, αλλά δεν είναι αυτός που βοήθησε την κοινωνία, αλλά το ξεπούλημα του δικού της αποθέματος πλούτου με τη μορφή ιδιοκτησίας.
Στη δύση η πορεία ήταν αντίθετη΅οι μη ιδιοκτήτες απόκτησαν ιδιοκτησία στα πλαίσια της ανάπτυξης. Στην Κύπρο οι ιδιοκτήτες απώλεσαν ιδιοκτησία. Θέλω να πως , ναι υπάρχει κάτι που λέγεται καπιταλισμός, αλλά η Κύπρος έχει ακόμα πολλές ιδιαιτερότητες στο κοινωνικό επίπεδο. Για παράδειγμα η κατάρρευση του συστήματος στην Αγγλία θα επιφέρει μεγαλύτερο κόστος στην κοινωνία από ότι στην Κύπρο. Η κοινωνία εώ μπορεί καόμα να αναλαμβάνει πρωτοβουλίες για τη ζωή.
επομενως γενικη αλλαγη η οποια θα αρχισει μαλλον απο εξω λογω μεγεθων.
ιδιαιτεροτητες σιγουρα εχει η Κυπρος οπως καθε μερος, ομως νομιζω οτι δινεις πολυ μεγαλυτερη βαρυτητα στο ιδιοκτησιακο και την κατανομη του απο οση πραγματικα εχει.
Η κυπρος με βαση ολους οικονομολογους - αναλυτες ή μη στηριχθηκε μετα την εισβολη εννοειται σε ξενο χρημα είτε λογω καταρρευσης της σοβιετικης ενωσης είτε αραβικων κρατων.
ειναι τυχαιο οτι αποτελουσε σταθμο ιεροδουλων προς την Ευρωπη? ή ότι οι offshore εταιρειες ειναι σε αριθμο οσα τα σπιτια σχεδον???
το τραπεζικο συστημα ειναι σε σχεση με το κρατικο μεγεθος τεραστιο για αυτο τα εσοδα του κρατους προερχονται απο τουρισμο 20-25% και τα πλειστα απο "παροχη υπηρεσιων" με οτι αυτο συνεπαγεται!
κατανοω οτι η κατανομη γης εδωσε ρευστο αλλα και αυτη σε τιμες φουσκας που οφειλονταν στα παραπανω
οπως και να χει ενα κρατος για να συντηρηθει δεν μπορει να στηριχθει στον πλουτο τηςγης.
επομενως αφου σαν κρατος στηριζεται 100% στον ακρατο καπιταλισμο (οποιος εχει ρευστο παιρνει υπηκοοτητα σε μια μερα, εγω ακομα δεν καταφερα) τοτε θα υπαρξει μεγαλο προβλημα στην αλλαγη του ?
Δεν αναφέρομαι στο κράτος σε συνάρτηση με την ιδιοκτησία, αλλά στην κοινωνία. Από τους φορείς της εξουσίας του κράτους, δεν μπορείς να περιμένεις κάτι ως αλλαγή. Θεωρώ ότι η όποια ουσιαστική αλλαγή αποτελεί και συνειδητοποίηση της κοινωνίας. Γι αυτό και δίνω σημασία στα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της κυπριακής κοινωνίας.
Τα κρατικά έσοδα είναι μια διάσταση. Όμως φαινεται πως τώρα πιο σημαντικό είναι τα κρατικά έξοδα, λόγω δανεισμού και περιορισμών που επιβάλλει το διεθνές χρηματιστικό κεφάλαιο. Με μια άλλη ανάγνωση, το διεθνές χρηματιστικο κεφάλαιο επιβάλλει σήμερα τις λύσεις που θέλει στο εσωτερικό των κρατών. Η ντόπια ολιγαρχία είναι παραρτηματική και μηρυκαστική της διεθνούς. Επομένως δεν τη θεωρώ κινητήριο μόχλο για όποια αλλαγή.
συμφωνω με μια μικρη ενσταση . κρατικα εσοδα και εξοδα πανε μαζι. τα εξοδα σε αναγκαζουν να δανειστεις για να καλυψεις το κενο των εσοδων...
κ εγω αναφερω την ιδιαιτεροτητα της Κυπρου ακριβως για αυτο. τα χαρακτηριστικα της κυπριακης κοινωνιας ειναι δυνατον να μην ειναι αλληλενδετα με τον τροπο λειτουργιας και δομης του κρατους ως καπιταλιστικο προιον?
Αν ένα κράτος, δηλαδή ο φορέας της εξουσίας ασκεί οικονομική πολιτική με στόχο την κατανάλωση ή την ανάπτυξη όπως λέγεται, αυτό δεν είναι η μοναδική επιλογή. Μπορεί ένα κράτος να στοχεύει σε ισοσκελισμένους ή πλεονασματικούς προϋπολογισμούς. Αν επιλέγεις λοιπόν το δανεισμό, δεν το κάνεις κατόπιν μελέτης αλλά γιατί έτσι κάνουν όλοι. Αυτονόητα κάποιοι στιγμή θα ζητήσουν τα δανεικά και τότε αναγκαστικά ξεπουλάς την ελευθερία σου. Γιατί δεν το σκέφτηκες εξ υπαρχής;
Η σχέση καπιταλιστικού κράτους και κοινωνίας δεν είναι γραμμική ή μονοσήμαντη. Άρα δεν είναι δεδομένη.
Το πρόβλημα είναι η σχέση της κοινωνίας με την πολιτική/πολιτικό σύστημα. Η σχέση αυτή δεν είναι μονοσήμαντη μέσα σε ένα καπιταλιστικό οικονομικό σύστημα. Επομένως, και μέσα στον καπιταλισμό μπορεί να υπάρξουν και πιο δημοκρατικά πολιτικά συστήματα. Το πρόβλημα στην παρούσα φάση δεν είναι ο καπιταλισμός -αυτοί έχουν πάντουε στόχο την άεναη επιδίωξη κέρδους -αλλά η συνειδητοποίηση της κοινωνίας. Μόνο αυτή μπορεί να φέρει αλλαγές.
Βρήκα πολύ ενδιαφέρουσες τις απόψεις και σε ότι με αφορά νιώθω την ανάγκη να ευχαριστήσω για τα καλοπροαίρετα σχόλια και υποδείξεις. Ουδείς ασφαλώς αλάνθαστος.Και ο διάλογος αυτός είναι μορφή διαβουλευτικής δημοκρατίας.
Τάσος Μητσόπουλος
Για να μπορέσουν να επικοινωνήσουν οι άνθρωποι είναι ανάγκη να ορίζουν τις έννοιες.
"Και ο διάλογος αυτός είναι μορφή διαβουλευτικής δημοκρατίας", γράφετε.
Ο διάλογος αυτός δεν είναι θεσμικός αλλά εξωθεσμικός, δηλαδή εκτός της οργάνωσης της λειτουργίας του πολιτεύματος. Άρα δεν είναι δυνατό λογικά να εντάσσεται στο πολίτευμα δημοκρατία κάτι που γίνεται εκτός του πολιτεύματος. Προϋπόθεση για να εντασσόταν στη δημοκρατία είναι η αναγνώριση ως πολιτικού θεσμού της κοινωνίας, δηλαδή του "δήμου". Είναι αδύνατο να υπάρχει το πολίτευμα "δημοκρατία" χωρίς "δήμο"!
Αυτό που τώρα κάνουμε είναι διαβούλευση; Η έννοια της διαβούλευσης προηγείται της εισήγησης και της απόφασης στα πλάισια της λειτουργίας ενός πολιτεύματος.
Εμείς τώρα δε διαβουλευόμαστε στα πλαίσια της πολιτικής λειτουργίας για λήψη μιας απόφασης για το κοινό καλό. Και αν ακόμα το χαρακτηρίσει κάποιος διαβούλευση, το επόμενο στάδιο είναι η διαβούλευση εντός του κόμματος σας και το επόμενο η διαβούλευση στα πλαίσα των θεσμών, π.χ. βουλή.Άρα, στην καλύτερη των περιπτώσεων αυτό που κάνουμε εδώ μπορεί να χαρακτηριστεί ως προ-προ-προ διαβούλευση.
Συμπέρασμα: λογικά αυτό που κάνουμε εδώ δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως διαβουλευτική δημοκρατία.
Ευχαριστώ ειλικρινά για το σχόλιο και την απάντηση. Προφανώς έιναι ζήτημα υποκειμενικής κρίσης. Το τι δηλαδή συνιστά διάλογο και τι όχι. Προσωπικά έχω την πεποίθηση ότι παρά τις σοβαρές του αδυναμίες ο ηλεκτρονικός διάλογος υφίσταται και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αποτελούν ένα σύγχρονο βήμα δημοκρατίας από το οποίο ο "δήμος" όχι μόνο μπορεί να εκφράσει απόψεις αλλά και να επιφέρει καταλυτικές αλλαγές. Γι αυτό και η Ε.Ε. π.χ. έχει αναγνωρίσει και θεσμοθετήσει την ηλεκτρονική διαβούλευση, την ηλεκτρονική συλλογή υπογραφών και τις ηλεκτρονικές αναφορές - petitions. Όλα αυτά αξιοποίηθηκαν πολύ πρόσφατα στην επιτυχή προσπάθεια απόρριψης της ACTA. Προσωπικά τουλάχιστον στην καθημερινή πολιτική μου δράση έχω ενσωματώσει πολλές προτάσεις, εισηγήσεις και ιδέες που καταθέτουν συμπολίτες μου μέσω των δικτύων είτε θεωρήσουμε ότι τα μέσα αυτά έχουν θεσμικό είτε εξωθεσμικό χαρακτήρα. Σημασία έχει η ουσία και η βούλησή μας να αξιοποιήσουμε τις δυνατότητες που μας παρέχει η σύγχρονη τεχνολογία. Ευχαριστώ για τις πολύ εποικοδομητικές εισηγήσεις.
Δημοσίευση σχολίου