"Λύσσαξαν" με την αποχή οι φορείς της ολιγαρχίας ή φαντασιακές προσεγγίσεις του πολιτικού συστήματος

Τα κόμματα λοιπόν συνεπικουρουμένα από τα ΜΜΕ προσπαθούν απεγνωσμένα να περιορίσουν την αποχή των πολιτών από τις λεγόμενες βουλευτικές εκλογές.Το συμφέρον του κατεστημένου στην Κύπρο κατοχυρώνεται μέσα από τη νομιμοποίηση της εξουσίας του από την κοινωνία. Γι αυτό και συνασπισμένο το ολιγαρχικό κατεστημένο – χωρίς να λέει κάτι καινούριο – επιτυγχάνει σταδιακά να περιορίσει την αποχή μέσω μιας καταγέλαστης προπαγάνδας.

Μια περίπτωση ακόμα που δείχνει την αγωνία και τη σύγχυση του ολιγαρχικού κατεστημένου στην Κύπρο είναι και ένα άρθρο ακόμα στην εφ. Ο ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ στις 10/5/2011 του κ. Ν. Χαραλάμπους – πρώην Επίτροπος Διοίκησης και πρώην Βηθός Γενικός Εισαγγελέας με τίτλο «Ο μύθος για την πολιτική ισότητα». Είναι απόλυτα φυσιολογικό να υπερασπίζεται το σύστημα το οποίο υπηρέτησε.Όμως δεν έχει δικαίωμα να γράφει ατεκμηρίωτα, διαστρεβλώνοντας την πραγματικότητα με στόχο να συντηρήσει το σύστημα. Και εξηγούμαι.

1.Αρχίζει ο κ. Χαραλάμπους με αναφορά στην έννοια της πολιτικής ελευθερίας και πολιτικής ισότητας. Και επικαλείται αποσπασματικά τον Αριστοτέλη φανερώνοντας ότι δεν κατέχει ούτε την έννοια της πολιτικής ισότητας ούτε της πολιτικής ελευθερίας αλλά ούτε και τον Αριστοτέλη.

Αυτό επιβεβαιώνεται από τη συνέχεια του άρθρου του: «Για το λόγο αυτό, στα δημοκρατικά κράτη έχουν θεσπιστεί τα κατάλληλα νομοθετικά μέτρα με στόχο να διασφαλίζεται η ισότιμη και χωρίς διακρίσεις συμμετοχή των πολιτικών κομμάτων και υποψηφίων στις εκλογές».

Ερώτημα: Τι σχέση η δημοκρατία της κλασικής εποχής στην οποία αναφέρεται ο Αριστοτέλης, με το πολιτικό σύστημα των νεότερων χρόνων, που καταχρηστικά ονομάζεται δημοκρατία; Ή πως είναι δυνατό το νεοτερικό πολίτευμα το οποίο ο Αριστοτέλης κατατάσσει στα ολιγαρχικά να το ονομάζεις δημοκρατία; Ή έστω, ποιες αρχές του τωρινού συστήματος δείχνουν ότι είναι δημοκρατία;

Ο Αριστοτέλης πράγματι αναφέρεται στην ισότητα και την ελευθερία των πολιτών στη δημοκρατία. Ο κ. Χαραλάμπους αναφέρεται στην ισότητα των κομμάτων και των υποψηφίων. Η διαφορά είναι χαώδης.

Και αφού ονομάζει το τωρινό σύστημα δημοκρατία, στη συνέχεια αλλάζει τροπάριο και το ονομάζει «αντιπροσωπευτικό σύστημα διακυβέρνησης». Τι σχέση έχει η δημοκρατία με το αντιπροσωπευτικό σύστημα διακυβέρνησης; Είναι δύο διακριτά πολιτικά συστήματα τα οποία ανάγονται σε διαφορετικές περιόδους της ανθρωποκεντρικής εξέλιξης.

Φυσικά το τωρινό πολιτικό σύστημα δεν είναι ούτε δημοκρατία ούτε αντιπροσωπευτικό.Ο κ. Χαραλάμπους έπεσε έξω στην ονοματοδοσία του. Το σύστημα το τωρινό είναι προ-αντιπροσωπευτικό και χαρακτηρίζει κοινωνίες που εξέρχονται από την κρατική δεσποτεία.Η διαφορά των τριών συστημάτων είναι τεράστια και δεν δικαιούται ο κ. Χαραλάμπους να εκπορνεύει τις λέξεις. Στη μεν δημοκρατία κυβερνά ο δήμος – λαός, στο αντιπροσωπευτικό οι εκλεγμένοι αντιπρόσωποι του δήμου ο οποίος όμως έχει την ελεγκτική και την ανακλητική αρμοδιότητα των αντιπροσώπων.Υπάρχει μελίγα λόγια πολιτικό δίκαιο. Όπως όταν θα προσλάβεις και σήμερα ένα δικηγόρο να σε αντιπροσωπεύει στο δικαστήριο, αν ενεργήσει ενάντια στο συμφέρον σου, τότε προσλαμβάνεις άλλον. Προ-αντιπροσωπευτικό είναι ένα σύστημα, όταν ο φορέας της εξουσίας νομιμοποιείται από την κοινωνία αλλά η εξουσιοδότηση είναι εν λευκώ, δηλαδή η κοινωνία δεν έχει το δικαίωμα του ελέγχου ή της ανάκλησης του λεγόμενου αντιπροσώπου.Και ο αντιπρόσωπος τίθεται υπεράνω του νόμου, όπως ο μονάρχης στην κρατική δεσποτεία.

2.Φυσικά τα όσα πρωτοφανή αναφέρει ο κ. Χαραλάμπους, έχουν ως κατάληξη το πρόβλημα της αποχής.Επισημαίνει: «Όμως η αποχή, αν είναι επιλογή, είναι επιλογή του «κατεστημένου»»!!!

Πες μας κ. Χαραλάμπους έναν του κατεστημένου – οικονομικού και πολιτικού- που υποστήριξε την αποχή.

Αλλά τίθεται και άλλο ζήτημα:Ποιο είναι το κατεστημένο στην Κύπρο και πού κατατάσσει τον εαυτό του ο κ. Χαραλάμπους;

३.Ο κ. Χαραλάμπους συνεχίζει τις αναλύσεις του με αναφορά και στο Θουκυδίδη: «εκείνον που δεν μετέχει εις αυτά (τα πολιτικά πράγματα) θεωρούμεν όχι φιλήσυχον αλλ΄ άχρηστον πολίτην». Η επίκληση του Θουκυδίδη είναι αποτέλεσμα της ιδεολογικής σύγχυσης του κ. Χαραλάμπους. Ποιος ήταν ο πολίτης στη δημοκρατία καιποιος είναι ο πολίτης σήμερα; Η έννοια του πολίτη στη διαχρονία δεν έχει το ίδιο περιεχόμενο. Ή διαφορετικά, αν βρεις κ. Χαραλάμπους έστω και μια γραμμή στο Θουκυδίδη που να αναφέρει κάτι υπέρ της νομιμποιητικής ψήφους στις ολιγαρχικές πολιτείες , τότε να πάω να ψηφίσω και εγώ. Ή διαφορετικά, στο Θουκυδίδη ο πολίτης που παραχωρούσε τα πολιτικά του δικαιώματα σε έναν τρίτο ήταν ένας άχρηστος πολίτης, και δικαιολογημένα.Ή άχρηστος πολίτης θα ήταν αυτός –όχι που απέχει από τη νομιμοποίηση της ολιγαρχίας- που επικροτεί την ολιγαρχία. Δηλαδή ισχύει ακριβώς το αντίθετο από αυτό που υποστηρίζει ο κ. Χαραλάμπους για τον άχρηστο πολίτη!!!

4. Ποια είναι τελικά η πολιτική πρόταση του κ. Χαραλάμπους; Προτείνει να ψηφιστούν «καταξιωμένοι νέοι» των οποίων «η εκλογή τους μπορεί να αποτελέσει την αρχή για την αλλαγή του πολιτικού καταστημένου». Δηλαδή η πολιτική του πρόταση είναι να αλλάξουν τα πρόσωπα του πολιτικού κατεστημένου!!! Ε, παράκατω; Δηλαδή , το πρόβλημα είναι ο «καλός» ή «κακός» μονάρχης και όχι η μοναρχία; Τέτοιες λογικές μπορεί απλώς να επιβραδύνουν το τέλος του μονάρχη. Όμως το τέλος του ήταν αναπόφευκτο, έστω και αν αναγορευόταν ως «πεφωτισμένος».Όταν λοιπόν ο κ. Χαραλάμπους αναφέρεται σε πολιτική ισότητα, εννοεί απλώς την ισότητα των υποψηφίων η οποία ακυρώνεται από την άνιση δημοσιότητα στα ΜΜΕ!!!

Φυσικά το πολιτικό πρόβλημα δεν είναι η νέα στελέχωση του πολιτικού κατεστημένου. Το πολιτικό πρόβλημα είναι να μην υπάρχει πολιτικό κατεστημένο.

5. Το ολιγαρχικό κατεστημένο της Κύπρου "λύσσαξε" με την αποχή. Δικαιολογημένα, γιατί το διακύβευμα με την αποχή είναι τεράστιο για το μέλλον της πολιτικής και οικονομικής ολιγαρχίας στην Κύπρο. Και όπως κάθε συντηρητικός οργανισμός αυτό που προέχει είναι η αυτο-συντήρησή του. Μέχρι κάποιο πρωί που θα ανακαλύψει ότι πολιτεύεται σε ένα κενό.

Υ.Γ.Οκτώ εκατομμύρια πάνω η προσφορά για το αποχευτικό της Λεμεσού.Όταν τα χρήματα δεν είναι δικά σου και δε λογοδοτείς για τις πράξεις σου, είναι φυσικό να κάμνεις ό,τι σου κατέβει.