Διάφοροι υποψήφιοι βουλευτές συχνά πυκνά επικαλούνται την αναφορά του Περικλή τον 5ο π.Χ. αιώνα προκειμένου να πείσουν τους πολίτες να μην απέχουν από τις εκλογές: «Μόνοι γαρ των τε μηδέν τώνδε μετέχοντα ουκ απράγμονα, αλλά αχρείον νομίζομεν». Όποιος λοιπόν , κατά τα λεγομενα των υποψηφίων βουλευτών, δε συμμετέχει στην εκλογική διαδικασία είναι άχρηστος πολίτης.
Είναι έτσι τα πράγματα;
Η σύγκριση ως βλακεία
Η σύγκριση ανάμεσα στη δημοκρατία του 5ου π.Χ. αιώνα και του σημερινού πολιτικού συστήματος είναι βλακώδης. Η σύγκριση ποιοτικά θα ήταν εφικτή μόνο αν και στις μέρες μας είχαμε δημοκρατία. Όμως το σημερινό πολίτευμα που έχουμε εμείς, οι αρχαίοι το κατέτασσαν στο προ-δημοκρατικά πολιτεύματα ή σε σχέση με την κλασική δημοκρατία είμαστε έναν αιώνα πίσω. Ή από άποψη ανθρωποκεντρικής εξέλιξης υστερούμε. Πιο απλά, οι αρχαίοι Έλληνες ουδέποτε ονόμασαν άχρηστο τον πολίτη που δε συμμετείχε στη διαδικασία εκχώρησης ττης πολιτικής του αρμοδιότητας σε κάποιο τρίτο πρόσωπο. Άχρηστο ονόμαζαν αυτόν που δε συμμετείχε στη λήψη αποφάσεων από το δήμο. Ενώ σήμερα οι ολιγαρχικοί υποψήφιοι βουλευτές ονομάζουν - οι έξυπνοι - άχρηστο όποιος δεν τους εκχωρεί τα πολιτικά του δικαιώματα.
Ποιος είναι ο άχρηστος;
Για να ορίσεις τον άχρηστο έχει σημασία να τοποθετηθείς απέναντι στο πολιτικό σύστημα ή να διαλέξεις ιδεολογία: δημοκρατικός ή ολιγαρχικός;
Για τους φορείς των ολιγαρχικών εταιρειών που τα ονομάζουν κόμματα, άχρηστος είναι ο πολίτης που δεν τους εκχωρεί τα πολιτικά του δικαιώματα. Δηλαδή αυτός που αδιαμαρτύρητα παραχωρεί τα πολιτικά του δικαιώματα στα κόμματα για να αποφασίζουν εκείνα αντί των πολιτών είναι ο εχέφρων –νούσιμος πολίτης.
Για το δημοκρατικό πολίτη άχρηστος είναι ο πολιτικός και τα κόμματα των ολιγαρχικών γιατί στοχεύουν να κρατούν υποταγμένο το πλήθος για εξυπηρέτηση των ατομικών και κομματικών συμφερόντων σε βάρος του λαού. Είναι άχρηστοι γιατί δεν αποδέχονται την ισότητα των πολιτών και θέλουν πάντοτε εκείνοι να εξουσιάζουν, αφού θεωρούν το πλήθος ως ηλίθιο. Είναι άχρηστοι γιατί είναι ρατσιστές, ανελεύθεροι και οπαδοί της δύναμης και της ανισότητας.
Άχρηστος επίσης, σύμφωνα με τη δημοκρατική ιδεολογία, είναι και ο πολίτης που αβασάνιστα εκχωρεί τα πολιτικά του δικαίωματα σε έναν τρίτο πρόσωπο ακριβώς γιατί ο ίδιος δεν θέλει να ασχολείται με τα δημόσια πράγματα. Αντίθετα, αυτός που δεν τα εκχωρεί-δεν ψηφίζει τους ολιγαρχικούς- είναι συνειδητά ή εν δυνάμει διεκδικητής να είναι πλήρης πολίτης και όχι μια στιγμή κάθε πέντε χρόνια.
Επίλογος
Οι υποψήφιοι βουλευτές, αντί να εκπορνεύουν και το Θουκυδίδη, εφόσον διεκδικούν και εκείνοι να γίνουν μέρος της κρατικής εξουσίας –εξουσιολάγνοι γαρ – καλό είναι να μας πληροφορήσουν, αν έχουν κάποια πρόταση για το πολιτικό σύστημα. Και όχι να ονομάζουν τους πολίτες άχρηστους γιατί δεν ψηφίζουν, ενώ εξώφθαλμα από δημοκρατική άποψη οι πρώτοι άχρηστοι είναι οι ίδιοι και οι οπαδοί τους. Και αν οι αφελείς πολιτικοί νομίζουν ότι αιώνια θα κατέχουν την εξουσία, ώστε να συμπεριφέρονται υβριστικά στους πολίτες, αυτό απλώς αποτελεί ένα δείγμα της ανιδεότητάς τους.
Υ.Γ. Προσωπικά σκέφτομαι να τους ψηφίσω από λύπηση!!! Και σκέφτομαι να μην τους ψηφίσω από αηδία!!!
5 σχόλια:
Ναι αλλά, πες ότι δεν ψηφίζουμε. Τι κάνουμε για να ξαναφέρουμε τη δημοκρατία; Ή τουλάχιστο κάτι κοντινότερο σε αυτήν; Τίποτα; Ε τότε αυτό δε μας καθιστά λιγότερο άχρηστους από τους άλλους άχρηστους που ψηφίζουν και ψηφίζονται...
Βασική προϋπόθεση λογικά για να αλλάξει ένα πολιτικό σύστημα είναι να απορριφθεί το υπαρκτό.
Η νομιμοποίηση του τωρινού συστήματος γίνεται με την ψήφο. Η μη νομιμοποίησή του είναι ο μοναδικός τρόπος για να αλλάξει. Σίγουρα υπάρχουν και άλλοι τρόποι απο-νομιμοποίησης.Όμως αν δεν απορρίψεις το παλιό, δεν θα έλθει το καινούριο.
Τη δημοκρατία δεν θα τη φέρουμε εσύ και εγώ. Το πολίτευμα θα αλλάξει όταν το θέλουν οι πολλοί και σύμφωνα με το συμφέρον τους.
"(...)Να λες:Εγώ, εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη γης.
Αν δε σωθεί, εγώ φταίω."
Ν. Καζαντζάκης
Μπορεί να έχω λάθος, αλλά πιστεύω ότι η ευθύνη μου δε σταματά στη μη νομιμοποίηση του συστήματος με την αποχή από τις εκλογές.
Και τη δημοκρατία εμείς θα τη σώσουμε, ναι. Εμείς κι εκείνοι που τους νοιάζει. Εσύ κι εγώ κι εκείνοι που δεν την αφήνουμε στα χέρια των... "άλλων".
Γιατί αν δεν το κάνουμε εμείς; Ποιος θα το κάνει; Κι αν δε γίνουμε εμείς οι "πολλοί", τότε ποιος θα γίνει;
Δεν ξέρω τι εννοείς με την αναφορά δημοκρατία γιατί εγώ προσωπικά δε θέλω να σώσω καμία δημοκρατία ή κάτι που δεν υπάρχει.
Η απο-νομιμοποίηση δε θα αλλάξει το σύστημα. Σίγουρα. Όμως ένα σύστημα που τυγχάνει σε μια εκλογική διαδικασία υψηλό βαθμό αποδοχής από την κοινωνία, δηλώνει κάποια πράγαματα. Ότι η κοινωνία είναι σε κάποιο βαθμό μικρό ή μεγάλο ικαοποιημένη ή σε κάθε περίπτωση η σνείδηση της κοινωνίας δεν αναζητά ένα άλλο πολιτικό σύστημα ή η δημοκρατία δεν είναι στις προτεραιότητές της.
Αν αυτά ισχύουν , τότε αυτό καθορίζει και τη στάση και τη δράση στον παρόντα χρόνο.
Δε διαφωνώ με την αναφορά του Καζαντζάκη για την ευθύνη του καθενός μας απέναντι στο όλον. Αυτονόητα όχι ως σωτήρας αλλά ως συμμέτοχος και ως εκ τούτου συνυπεύθυνος.
Ένα μεγάλο μπράβο για τη σύνταξη αυτού του απίστευτου μπουρδολόγιου.
Εγώ ένα πράγμα θα πω.
Δε μπορώ να ξεδιψάσω όλο τον κόσμο.
Ένα ποτήρι νερό όμως στον διπλανό μου μπορώ να το πάω. Όταν αρνούμαι και αυτό να κάνω δικαιολογώντας το με τον ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ τρόπο τότε είμαι απλά για λύπηση.
ΤΟ ΙΔΙΟ ισχύει και για την εκλογική διαδικασία.
Και ΝΑΙ ΟΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΨΗΦΙΖΕΙ ΕΙΝΑΙ ΑΧΡΗΣΤΟΣ ΠΟΛΙΤΗΣ στην σημερινή κοινωνία.
Όταν αρνείται να χρησιμοποιήσει έστω και το μόνο, πενιχρό, ασήμαντο σε σχέση με την κλασσική δημοκρατία, όπλο που έχει για να διαμορφώσει την πολιτική κατάσταση της χώρας του τότε ένα από τα τρία είναι:
1.Άχρηστος , όταν το κάνει από στρεβλωμένα ψευτοιδεολογήματα
2.Απαθής , όταν έχει παραδοθεί στη σκέψη ότι δεν μπορεί ή δεν θέλει να μετέχει ούτε στο ελάχιστο
3.Ανόητος , όταν σε ένα σύστημα όπου το λευκό το άκυρο και η αποχή ενισχύουν την ψήφο των υπολοίπων και ο απέχων θεωρεί πολιτική στάση την αποχή του.
Ούτε πρόκειται και να ξαναμπω εδώ, απλά ήθελα να εκφράσω την αντίθεσή μου σε κάθε ανεύθυνο ΑΧΡΗΣΤΟ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗ που βαφτίζει όπως τον βολεύει την απάθειά του.
Υ.Γ.: Ξέσκισε τις σάρκες της μεγαλοκαρδίας μου και πιάσου με τα νύχια και με τα δόντια της υποκρισίας σου από την λέξη ''καραγκιόζης'' που τόσο απλόχερα σου έδωσα για να μειώσεις αυτά που είπα. Κάτι θα έβρισκες να καλύψεις τις τρύπιες σου ιδέες, εγώ απλά σε βοήθησα.
Δημοσίευση σχολίου