Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΑΚΕΛ Ν. Κατσουρίδης επανέλαβε στη Βουλή αυτό που είπε και προηγουμένως ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας: «Κάποιοι επιχειρούν να καταστήσουν το νομοθετικό σώμα κυβερνώσα Βουλή» (εφ. Ο φιλελεύθερος , 17/12/2010). Με την αναφορά αυτή δηλώνεται ότι επιχειρείται η πρόκληση μιας «σύγχυσης» στην παραδοσιακή «διάκριση των εξουσιών του κράτους» σε «εκτελεστική, νομοθετική ,δικαστική». Σε αυτά τα πλαίσια το ΑΚΕΛ θεωρεί ότι η βουλή επιχειρεί να αναλάβει αρμοδιότητες «εκτελεστικές» οι οποίες δεν της ανήκουν. Με αυτό τον τρόπο επέρχεται η «σύγχυση των εξουσιών».
Η ανάγνωση της πολιτικής πραγματικότητας από το ΑΚΕΛ είναι πραγματικά εκπληκτική. Αυτή η επιχειρηματολογία δεν έχει καμία ουσιαστική σχέση με το υφιστάμενο πολιτικό σύστημα.
1.Το πολιτικό σύστημα της Κύπρου θεωρείται προεδρικό με σαφή αυστηρή διάκριση της λεγόμενης εκτελεστικής από τη νομοθετική εξουσία. Καλά, αφού είναι έτσι, τότε πώς το ΑΚΕΛ αυτοαναγορεύτηκε σε «κυβερνών κόμμα»; Το ένα ΑΚΕΛ κυβερνά και το άλλο ΑΚΕΛ ελέγχει; Δηλαδή το ΑΚΕΛ από τη μια αποφασίζει στα πλαίσια της εκτελεστικής εξουσίας – κυβέρνησης και μετά, πηγαίνει στη βουλή ως κάτι άλλο και ελέγχει τις αποφάσεις που πήρε; Δηλαδή, όταν ο λαός ψήφιζε τον Δ. Χριστόφια ως Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ψήφιζε ταυτόχρονα ότι το ΑΚΕΛ θα γίνει κυβερνών κόμμα; Ή μήπως τελείως αντισυνταγματικά και αυθαίρετα αυτοαναγορεύτηκε «ελέω θεού» σε κυβερνών κόμμα; Και αν συμβαίνει αυτό, γιατί το ΑΚΕΛ ενοχλείται από τις αυθαιρεσίες των άλλων και όχι τις δικές τους
2.Τα σύγχρονα «κοινοβούλια» δεν υπάρχουν με τη μορφή που γεννήθηκαν. Έχουν καταργηθεί ως «όλον», ως σύνολο που διαβουλεύεται και νομοθετεί για το «κοινόν συμφέρον». Είναι απλώς ένας τόπος συνάντησης των κομμάτων, όπου οι συμμετέχοντες ψηφίζουν με βάση προειλημμένες αποφάσεις που έχουν ληφθεί στα κομματικά γραφεία. Άρα , είναι αδύνατον να υπάρχει «κυβερνώσα βουλή» και δεν υπάρχει τέτοιο σώμα. Αντίθετα, υπάρχουν στη βουλή κόμματα κυβερνώντα, συγκυβερνώντα και αντιπολιτευόμενα. Όλοι οι προσδιορισμοί με τους οποίους αυτοχαρακτηρίζονται τα κόμματα προέρχονται αποκλειστικά από τη σχέση τους με την εκτελεστική εξουσία.
Το γεγονός αυτό επιβεβαιώνει ότι ο ρόλος της βουλής στις μέρες μας είναι σχεδόν διακοσμητικός και ότι το ζητούμενο για τα κόμματα είναι η κυβερνητική εξουσία. Παράλληλα, αυτό επιβεβαιώνει ότι τα ίδια τα κόμματα λειτουργούν ως μηχανισμός ενοποίησης της εξουσίας καταργώντας κάθε διάκριση των εξουσιών.
3.Φυσικά η ανάγνωση της πολιτικής πραγματικότητας από το ΑΚΕΛ είναι διαστρεβλωτική. Το πολιτικό σύστημα σήμερα στην Κύπρο είναι τυπικά προεδρικό, έτσι απέμεινε ιστορικά να αποκαλείται, αλλά στην πράξη είναι κομματοκρατία. Πολιτικοί οργανισμοί, παράνομοι και αθεσμοποίητοι, δηλαδή ιδιωτικοί και ανεξέγκλεκτοι - τα κόμματα - κατέχουν ολοκληρωτικά την κρατική εξουσία. Τα κόμματα δεν υπάρχουν για να υπηρετούν τους θεσμούς του κράτους, αλλά οι θεσμοί τίθενται στην υπηρεσία των κομμάτων. Σε αυτά τα πλαίσια τα κόμματα λειτουργούν εξωθεσμικά ως παράγοντες ενοποίησης της εξουσίας καταργώντας την παραδοσιακή διάκριση των εξουσιών του κράτους. Και όντας ιδιωτικοί και εξωθεσμικοί οργανισμοί ουσιαστικά ιδιοποιούνται παράνομα της εξουσία, την οποία και ιδωτικοποιούν. Έτσι, ουσιαστικά συμβαδίζουν με το γενικότερο πρόταγμα της οικονομικής αγοράς για ιδιωτικοποίηση των πάντων. Ή ανοίγουν διάπλατα τους δρόμους , ώστε το ιδιωτικό κεφάλαιο με το οποίο διαπλέκονται και από το οποίο εξαρτώνται τα κόμματα, να επιχειρήσει με άνεση να καταλάβει την εξουσία. Ή, αυτό που φοβούνται τα κόμματα, ότι δηλαδή θα εμφανιστεί κάποιος Μπερλουσκόνι και θα τους εκτοπίσει από την εξουσία, το προετοιμάζουν αφελώς με πολλή προσοχή.
4.Τα παραμύθια του ΑΚΕΛ για την κυβερνώσα βουλή είναι φτηνά και προπαγανδιστικά. Έντάσσεται στη γενικότερη προπαγάνδα τους «καρπωνόμαστε τα πλεονεκτήματα της εξουσίας και ξεφορτωνόμαστε τα μειονεκτήματα μετατοπιζοντας τις ευθύνες σε τρίτους». Αυτό, όμως, που υπάρχει στην πραγματικότητα είναι το κυβερνών ΑΚΕΛ το οποίο λειτουργεί ως ένα ιδιωτικός πολιτικός οργανισμός και επιχειρεί να ελέγξει πλήρως την κρατική εξουσία, νομοθετική, εκτελεστική, δικαστική, ώστε μέσω αυτών των θεσμών να νομιμοποιεί τις αποφάσεις του.
Οι αναφορές περί κυβερνώσας βουλής, διάκρισης των εξουσιών, σεβασμού των θεσμών κτλ., είναι στάχτη στα μάτια των αφελών πολιτών. Και φυσικά τα άλλα κόμματα αποδέχονται αυτή την πολιτική πρακτική, γιατί στοχεύουν να υποκαταστήσουν το ΑΚΕΛ και να αναλάβουν οι ίδιοι το ρόλο του. Από την άλλη όλες αυτές οι αναφορές αναδεικνύουν μετασχηματισμένη τη σύγκρουση της ολιγαρχικής τάξης: από τη μια το ΑΚΕΛ που επιχειρεί να ενοποίησει την πλήρη εξουσία του κράτους και από την άλλη, τα υπόλοιπα κόμματα που αντιστέκονται γιατί διαπιστώνουν ότι καταργείται ο ρόλος τους. Σε αυτά τα πλαίσια ο μοναδικός ρόλος ύπαρξής τους είναι ο αγώνας «ζωής και θανάτου», η κατάληψη της πλήρους εξουσίας.
5.Από όλη αυτή την αθλιότητα, οι μόνοι ζημιωμένοι είναι οι πολίτες. Βλέπουν τη μοίρα τους να χειροτερεύει αλλά δεν μπορούν να διεκδικήσουν πολιτικά τη βελτίωση της θέσης τους. Αυτή η πραγματικότητα είναι που δημιουργεί σταδιακά μια νέα πολιτική συνειδητοποίηση και που μπορεί να οδηγήσει σε πολιτικές αλλαγές.
Από την άλλη, και ευτυχώς, η πολιτική ολιγαρχία θα συνεχίσει αμέριμνη τις «οξυμένες» διαμάχες της για τη νομή της εξουσίας, των προνομίων και του πλούτου. Αυτοί οι ασύμπτωτοι δρόμοι κομμάτων και κοινωνίας είναι που καθορίζουν την πολιτική δυναμική. Και ευτυχώς τα κόμματα αδυνατούν να δώσουν πολιτικές απαντήσεις, όπως κάποτε ο απόλυτος μονάρχης και η αριστοκρατία.Και τώρα η ολιγαρχία.
Υ.Γ. Ποιο κράτος διαθέτει «κυβερνώσα βουλή» για να μπορέσουμε να κάνουμε συγκρίσεις; Ή για να διαπιστώσουμε πόσο πετυχημένη είναι η επίκλησή της από το ΑΚΕΛ; Ή για να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι ένα πολιτικό σύστημα με «κυβερνώσα βουλή» μπορεί να είναι πιο προοδευτικό από ένα προεδρικό σύστημα με εκλεγμένο μονάρχη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου