Η φράση «πιο δημοκρατική» είναι παραπλανητική. Γιατί ένα πολιτικό σύστημα είτε είναι είτε δεν είναι δημοκρατία. Δεν μπορεί να είναι ολίγον δημοκρατία κατά αναλογία του ολίγον έγκυος.
Ούτε το ενιαίο κράτος είναι δημοκρατία ούτε και η ομοσπονδία.
Και στα δύο πολιτικά σύστηματα η καθολική πολιτική αρμοδιότητα ανήκει στο κράτος. Αυτό κατέχει την πολιτική και έχει τη δυνατότητα τη βούλησή του να τη μετατρέπει σε νόμο με καθολική ισχύ επί της κοινωνίας. Το κράτος κατέχει και την κοινωνία. Η κοινωνία ενέχει ένα νομιμοποιητικό ρόλο στη επιλογή των φορέων της εξουσίας του κράτους. Η κοινωνία δεν αναγνωρίζεται ως συστατικό μέρος του πολιτικού συστήματος, ως δήμος. Απλώς ιδιωτεύει και το κράτος εγγυάται την ατομική ελευθερία των μέλων της και κάποια δικαιώματα.
Με τη λεγόμενη ομοσπονδία δεν αλλάζει η φύση του πολιτικού συστήματος. Αυτό παραμένει ιδιοκτησία του κράτους, του κυρίαρχου κράτους στο εσωτερικό του. Απλώς το ομόσπονδο κράτος είναι πιο φιλελεύθερο από το ενιαίο κράτος, γιατί ο κάτοχος της εξουσίας του κράτους εκχωρεί κάποιες αρμοδιότητες σε επαρχίες/περιφέρειες/πολιτείες/κρατίδια. Η παροχή αυτών των αρμοδιοτήτων γίνεται κατά ομοιόμορφο τρόπο και αναγνωρίζεται έτσι κάποιο είδος αυτοδιοίκησης σε γεωγραφικά ή εθνοτικά υποσύνολα της κοινωνίας του κράτους. Το πολιτικό σύστημα, η σχέση κοινωνίας και πολιτικής, η θέση του πολίτη δε διαφοροποιείται σε σχέση με το ενιαίο κράτος. Γιατί οι αρμοδιότητες που παραχωρούνται σε υποσύνολα δεν αναγνωρίζουν το δικαίωμα της αυτοσυγκρότησης σε γεωγραφικό ή πολιτισμικό επίπεδο. Οι αρμοδιότητες αυτές είναι εκχωρητέες από το κράτος εξουσία και είναι υποχρεωμένος ο κάτοχος αυτών των αρμοδιοτήτων να λειτουργεί ως προσάρτημα του κράτους.
Στην ομοσπονδία υπάρχει η ενιαία εξουσία του κράτους επί της κοινωνίας. Όμως αναγνωρίζουν οι κάτοχοι της εξουσίας ότι η κοινωνία δεν είναι ενιαία πολιτισμικά – ομοιογενής - και παρέχουν κάποιες αρμοδιότητες στις εθνοτικές ομάδες. Οι αρμοδιότητες αυτές αφορούν και τη συγκρότηση της ενιαίας εξουσίας. Οι διάφορες παραλλαγές συγκρότησης της κρατικής εξουσίας στο ομόσπονδο κράτος αποτυπώνουν τους εσωτερικούς συσχετισμούς δύναμης. Οι συσχετισμοί αυτοί δύναμης δεν εκφεύγουν της λογικής του ενιαίου κράτους και της ενιαίας εξουσίας. Ουσιαστικά και στην ομοσπονδία το πρόβλημα είναι ο διαμοιρασμός της εξουσίας, που στη φάση που διερχόμαστε, μεταφράζεται σε διαμοιρασμό της εξουσίας ανάμεσα στα κόμματα.
Και στο ενιαίο κράτος και στην ομοσπονδία η δόμηση της πολιτικής είναι εξουσιαστική.Γι αυτό και δεν διαφοροποιείται η θέση του ατόμου και της κοινωνίας σε σχέση με την πολιτική. Και το ενιαίο κράτος και η ομοσπονδία ουδεμία σχέση έχουν με τη δημοκρατία.
Σε κάθε περίπτωση η δημοκρατία είναι ασύμβατη με το εξουσιαστικό φαινόμενο και βασική προϋπόθεση για την προώθησή της αποτελεί η παροχή της δυνατότητας στο πολιτισμικά διαφορετικό να αυτοπραγματώνεται, δηλαδή να είναι αυτόνομο. Όμως αυτή η προσέγγιση , δηλαδή η δημοκρατική, εδράζεται στην αντίληψη ότι κριτήριο της πολιτειακής οργάνωσης είναι η η ελευθερία. Η πολιτική ελευθερία στη δημοκρατία αναγνωρίζει το δικαίωμα της αυτοσυγκρότησης εντός του όλου. Στη δημοκρατία κάθε άλλη προσέγγιση είναι ασύμβατη με την ελευθερία και απορρίπτεται.Στη δημοκρατία η πολιτική απορροφάται από την κοινωνία και έτσι το πολιτικό σύστημα αποδεσμεύεται από το κράτος και αποδίδεται στη σύνολη κοινωνία των πολιτών.
Σε αυτά τα πλαίσια και στην παρούσα φάση του κυπριακού η δημοκρατία δεν υπεισέρχεται ούτε ως προβληματισμός. Η πολιτική εκλαμβάνεται όχι ως ελευθερία αλλά ως δύναμη ή εξουσία. Γι αυτό και οι φορείς της εξουσίας των δύο κοινοτήτων – ιδιαίτερα οι Ελληνοκύπριοι - επικεντρώνονται στον τρόπο διαμοιαρασμού των λαφύρων του κράτους. Η νομιμοποίηση τους στην εξουσία του ομόσπονδου κράτους αποτελεί απλώς ένα τεχνικό πρόβλημα. Η κοινωνία θα συνεχίσει να είναι η υπήκοος κοινωνία του κράτους.Δηλαδή θα κατέχεται από το κράτος και τους φορείς της εξουσίας του.
Αυτές οι αντιδημοκρατικές αντιλήψεις σίγουρα συμβαδίζουν με το συμφέρον των ιδιοκτητών του πολιτικού και οικονομικού συστήματος, δηλαδή της πολιτικής και οικονομικής ολιγαρχίας. Δε συμβαδίζουν με το συμφέρον της κοινωνίας αλλά ούτε και με το στάδιο της ανθρωποκεντρικής της εξέλιξης. Γι αυτό και οι τόσες δυσκολίες στην προώθηση μιας λύσης.Όχι τόσο γιατί είναι δύσκολο το πρόβλημα. Αλλά γιατί καθίσταται δύσκολο λόγω της εμμονής της ολιγαρχίας να κατοχυρώσει τα υφιστάμενα συμφέροντά της και μετά τη λύση. Μια κατοχύρωση, που αν επιτευχθεί, θα τη φέρει αντιμέτωπη με την κοινωνία ακόμα και μετά τη «λύση». Η παράμετρος κοινωνία θα είναι η καθοριστική στην όποια λύση και όχι οι διάφορες ανοησίες των πολιτικών και των κομμάτων, που αδυνατούν να ξεφύγουν από το ατομικό και κομματικό συμφέρον.
Φυσικά ο ολοκληρωτισμός και ο φασισμός ιστορικά είναι ταυτισμένοι με την εξουσία του κράτους και τους φορείς του. Η φίμωση της κοινωνίας αποτελεί μια «δελεαστική λύση», μια εναλλακτική επιλογή της ολιγαρχικής και αντιδημοκρατικής ιδεολογίας και των συνεπακόλουθων δεσποτικών αντιλήψεων των φορέων τους.
12 σχόλια:
Καλή χρονιά, Ανδρέα...
Δυστυχώς, αυτός ο διαμοιρασμός της εξουσίας έφερε τη μεγαλύτερη καθυστέρηση (ένα ολόκληρο χρόνο..) στις συνομιλίες και οι λόγοι που κατονόμασαν οι (ελληνοκύπριοι) υπεύθυνοι είναι πέρα από ανυπόστατοι. Όσο κι αν στηρίζω τη διαδικασία επίλυσης του κυπριακού, σε αυτό το σημείο, ενοχλούμαι αφάνταστα που μας θεωρούν τόσο κορόιδα. Δεν έπρεπε να καταργηθεί το προεδρικό συμβούλιο, αλλά τώρα τι να πει κανείς πια...
Αντρέα καλή χρονιά!!!
όπως πάντα εύστοχος και επι της ουσίας
αυτά που εγγείρεις ακούγονται εξωπραγματικά και δυσνότητα στον άνθρωπο που έχει πεισθεί από τα σκατά της προπαγάνδας που τρώει από την μέρα που γενιέται
ότι αυτό που υπάρχει ως σύστημα πολιτικό αλλά πολυ περισσότερο οικονομικό είναι τάχα δημοκρατία
γιατί αυτοί που κατέχουν την αληθινή εξουσία του χρήματος και θέλουν να την διαιωνίζουν φρόντισαν να πείσουν τους ανθρώπους ότι ο αχμετ και ο γιώρκος ο πωλητής υπάλληλοι της τάδε πολυεθνικής εταιρείας στην κύπρο έχουν επί της ουσίας διαφορές
και ότι έχουν την "ελευθερία" κάθε πέντε ή τέσσερα χρόνια να "ψηφίσουν" αυτόν που θα εκτελεί τις εντολές του Σιακόλα πχ στο ιδιωτικών συμφερόντων αεροδρόμιο
ή πολύ περισσότερο ότι τάχα έχουν την ελευθερία να κάνουν και αυτοί κόμμα και να πουν τις απόψεις τους μέσα στο περιβάλλον των μμεξαπάτησης των οικονομικών συμφερόντων του λουκή του χατζηκωστή του ττόμη του βου και του κρατικοδίαιτου ρικ
ούτε που πέρνά από το μυαλό των ανθρώπων ότι αυτό που υπάρχει τώρα δεν είναι δημοκρατία αφού ακριβώς όπως λες ο άνθρωπος ως πολίτης ουδεμία ουσιαστική συμμετοχή έχει στην οργάνωση της κοινωνίας
η κοινωνία σε τέτοιες συνθήκες μπορεί να πιέσει μόνο δια της πίεσης, είτε δια απεργιών που πλήττουν τα συμφέροντα των κατεχόντων είτε μέσα από συναθροίσεις με σαφέστατα πολιτικά αιτήματα που δίνουν το αριθμητικά μεγάλο μήνυμα ότι αν πάνε να περάσουν κάτι θα έχουν πολιτικό κόστος
όπως έγινε το 1999 στην Ελλάδα που πάγωσε όλη η ελλάδα από την παναπαργεία και την 1 εκατομυρίου ανθρώπων πορεία με αίτημα ότι δεν θα γίνει ανεκτό το φάγωμα των ασφαλιστικών ταμείων των εργαζομένων με το ασφαλιστικό νομοσχέδιο
και έτσι ο υπάλληλος των εταιρειών ο σημίτης αναγκάστηκε να "αποσύρει"και τον γιανίτση από υπουργό και το νομοσχέδιο του
φυσικά αυτό επανήλθε καμουφλαρισμένο γιαυτό η κοινωνία πρέπει να είναι πάντα σε εγγρήγορση
ας λυθεί λοιπόν ώστε να πέσουν οι μάσκες για το ποιος είναι ο εχθρός των ανθρώπων
Ερώτηση: Που νομίζεις ότι είναι πιο πιθανό να παρουσιαστούν φαινόμενα αυτονόμησης, στο ενιαίο... στο ομόσπονδο ή δεν βρίσκεις διαφορά;
Επιπλέον, πότε νομίζεις ότι υπάρχουν περισσότερες πιθανότητες να ανθίσουν τέτοιου είδους σκέψεις... με την διαιώνιση του διαμοιρασμού εξουσίας όπως έχει ή στην αναμπουμπούλα ενός νέου διαμοιρασμού;
άρα αγρινέ να το λύσουμε να τελειώνουμε ώστε να ανθίσουν τέτοιους είδους σκέψεις;
καλη χρονια
Καλή χρονιά Λεμέσια,osr, rose.
@The Idiot Mouflon
Το μόνο που μπορώ να υποστηρίξω είναι πως το ομόσπονδο είναι πιο φιλελέυθερο από το ενιαίο κράτος.
Οι πιθανότητες αυτονόμησης στο μέλλον είναι πιο πολύ εξαρτημένες στις μέρες μας από εξωγενείς παράγοντες, δηλαδή από την εξέλιξη του πλανητικού συστήματος.
Από μια άλλη άποψη, πάλι πιθανολογική, ανάμεσα στα δύο λογικά θα έπρεπε να πω ότι το ομόσπονδο κράτος είναι πιο κοντά στην αυτόνομηση.Όμως για παράδειγμα στην Κύπρο, οι υποστηρικτές της ομοσπονδίας βασικά επιχειρηματολογούν με βάση το ενιαίο κράτος, άρα οι ολιγαρχικές δυνάμεις βασικά εντάσσονται όλες στον ενιαιοκρατοκεντρισμό. Και οι μεν το διεκδικούν ουτοπικά τώρα και άλλοι το διεκδικούν για το μέλλον.
Άρα οι συσχετισμοί δύναμης στην Κύπρο για παράδειγμα δεν ευνοούν μια τέτοια πιθανότητα. Πιθανόν σε άλλες ομοσπονδίες, παγιωμένες στην κοινωνία ως κατοχύρωση ελευθερίας, εκεί να προκύψουν πιο εύκολα αυτονομήσεις.
Βασικά εκτιμώ ότι αν συνεχιστεί η εξέλιξη της ΕΕ, εκεί υπάρχουν οι πολιτειακές προϋποθέσεις για ανάδειξη αυτονομιών εντός των κρατών.
Καλή χρονιά Λεμέσια,osr, rose.
@The Idiot Mouflon
Το μόνο που μπορώ να υποστηρίξω είναι πως το ομόσπονδο είναι πιο φιλελέυθερο από το ενιαίο κράτος.
Οι πιθανότητες αυτονόμησης στο μέλλον είναι πιο πολύ εξαρτημένες στις μέρες μας από εξωγενείς παράγοντες, δηλαδή από την εξέλιξη του πλανητικού συστήματος.
Από μια άλλη άποψη, πάλι πιθανολογική, ανάμεσα στα δύο λογικά θα έπρεπε να πω ότι το ομόσπονδο κράτος είναι πιο κοντά στην αυτόνομηση.Όμως για παράδειγμα στην Κύπρο, οι υποστηρικτές της ομοσπονδίας βασικά επιχειρηματολογούν με βάση το ενιαίο κράτος, άρα οι ολιγαρχικές δυνάμεις βασικά εντάσσονται όλες στον ενιαιοκρατοκεντρισμό. Και οι μεν το διεκδικούν ουτοπικά τώρα και άλλοι το διεκδικούν για το μέλλον.
Άρα οι συσχετισμοί δύναμης στην Κύπρο για παράδειγμα δεν ευνοούν μια τέτοια πιθανότητα. Πιθανόν σε άλλες ομοσπονδίες, παγιωμένες στην κοινωνία ως κατοχύρωση ελευθερίας, εκεί να προκύψουν πιο εύκολα αυτονομήσεις.
Βασικά εκτιμώ ότι αν συνεχιστεί η εξέλιξη της ΕΕ, εκεί υπάρχουν οι πολιτειακές προϋποθέσεις για ανάδειξη αυτονομιών εντός των κρατών.
αντρέα τι εννοείς όταν αναφέρεσαι σε "εξέλιξη της ΕΕ"
πως εννοείς αυτή την εξέλιξη;
μετά την οποία "υπάρχουν οι πολιτειακές προϋποθέσεις για ανάδειξη αυτονομιών εντός των κρατών."
Εννοώ ότι η ΕΕ είναι φορέας μιας νέας πολιτειακής αντίληψης, πολλά κράτη ανεξάρτητα συστήνουν μια συμπολιτεία. Αν η εξέλιξη της συνεχιστεί ο κυρίαρχος δεσμός των πολιτών της δεν θα είναι εθνοτικός αλλά πολιτειακός με έμφαση στην ελευθερία.Αυτό ως κυρίαρχη λογική θα επηρεάσει και την εσωτερική λειτουργία των κρατών.Όμως βρίσκεται στα πρώτα στάδια της πολιειακής συγκρότησής της η ΕΕ χωρίς καλά καλά να κατανοείται τι είναι αυτό που επιχειρείται.
Ωραία Αντρέα...
Τώρα πες μου τι διαβλέπεις για φορείς & σύνολα όπως η Εκκλησία, το Γιωρκατζικό κατεστημένο & η δημοσιο-υπηρεσιακή / στρατιωτική κάστα, η "απορριπτική" μερίδα των κοινοβουλευτικών-τηλεοπτικών αστέρων (με ανεξήγητα ισχυρότερη των άλλων κοινοβουλευτικών πρόσβαση στα ΜΜΕ), κλπ.
Όλοι αυτοί δεν θα παραμείνουν αιώνιοι ρυθμιστές σε περίπτωση μη λύσης;
@ΟSR
Το " ...να το λύσουμε να τελειώνουμε... ", το εννοείς μήπως σαν περιγρφή της στάσης όλων όσων υποστηρίζουν ΔΔΟ.;
Κάποτε, στη προσπάθεια σου να διατηρήσεις ίσες αποστάσεις και να μην χρωματιστείς ή ταμπελλωθείς... εύκολα υιοθετείς την κριτκή περί "...ανθρώπων που λαμβάνουν εντολές από Αμερικάνικα σεμμινάρια...", "...ατόμων που δέχονται την επαναπροσέγγιση και τη λύση δογματικά επειδή έτσι τους δίδαξε το κόμμα... ", κλπ.
Δεν σκέφτομαι κομματικά ή "με βάση σεμινάρια" το θέμα. Δεν ανήκω.
Με τρομάζει όμως η σκέψη μιας παγιωμένης διχοτόμησης με τους φορείς και τα σύνολα που προανέφερα ως αιώνιους άρχοντες "απ' εδώ". Εσένα;
αγρινέ δεν κάνω καμιά προσπάθεια να κρατήσω ίσες αποστάσεις σε σχέση με ότιδήποτε
και φυσικά ουδέποτε έχω χρησιμοποιήσεις εκφράσεις περί
"...ανθρώπων που λαμβάνουν εντολές από Αμερικάνικα σεμμινάρια...", "...ατόμων που δέχονται την επαναπροσέγγιση και τη λύση δογματικά επειδή έτσι τους δίδαξε το κόμμα... "¨
και απορώ αγαπητέ φίλε που το βρήκες αυτό πραγματικά απορώ
είχα σαφέστατη στάση στο δημοψήφισμα του 2004 στο οποίο καθόλα συνειδητά ψήφισα όχι
από τότε μέσα στο μυαλό μου και με τα όσα έχω μελετήσει έχουν αλλάξει πολλά
και έχω καταλήξει ότι το πρόβλημα των ανθρώπων στον κόσμο και στην κύπρο φυσικά δεν είναι η όποια κατοχή κλπ
οπότε εμένα προσωπικά με τρομάζει το γεγονός ότι στις ηπα πχ που δεν υπάρχει κατοχή και θεωρείται μια απο τις πλουσιότερες χώρε υπάρχουν 40 εκατομύρια άνθρωποι φτωχοί και πολλά εκατομύρια ανθρώπου που ζουν σε συνθήκες εξαθλίωσης
με τρομάζει το γεγονός ότι ήδη η γενιά των 700 κάνει αισθητή την παορουσία της και στην κύπρο
Η παρουσία όλων αυτών στο πολιτικό σύστημα ή στη λειτουργία της πολιτικής δεν εξαρτάται από τη λύση.Δηλαδή όλοι αυτοί θα μπορούν να δρουν ανενόχλητοι και μετά τη λύση.Ή αν θέλεις, η λύση θα πρέπει να συμπεριλάβει και τα δικά τους συμφέροντα.Ούτως η άλλως η διαδικασία προώθησης της λύσης γίνεται ερήμην της κοινωνίας και του κοινωνικού συμφέροντος αλλά προωθείται στα δώματα της εξουσίας και αυτών που συναγελάζονται μαζί της στη βάση των συσχετισμών δύναμης και της σύνθεσης των συμφερόντων τους. Κάποιο επικαλούνται την κοινωνία ή το έθνος αλλά ως αναφορά νομιμοποιητική των επιλογών τους, γίνεται δηλαδή επίκληση των εννοιών για εξυπηρέτηση των ολιγαρχικών τους συμφερόντων.
Τώρα ο ακθένας από τους φορείς που αναφέρεις λειτουργούν και εκφράζονται στα πλαίσια του υφιστάμενου πολιτικού και οικονομικού συστήματος.Όμως και σε περίπτωση λύσης το πολιτικό και οικονομικό σύστημα δε θα αλλάξει. Άρα η δράση τους θα συνεχιστεί.
Φυσικά ο κάθε φορέας που αναφέρεις ενέχει διαφορετική λειτουργία στη ρύθμιση του συστήματος και η ομαδοποίηση μπορεί και να παραπλανεί.
Δηλαδή η εκκλησία ως εξωθεσμικός παράγοντας της πολιτικής, ενεργεί με βάση τη δύναμη που αντλεί από τους πιστούς και την οικονομική της δύναμη, τα ΜΜΕ είναι σήμερα συνιδιοκτήτες της πολιτικής και μπορούν να ενεργούν, όπως και η εξουσία, αντίθετα με τοσυμφέρον της κοινωνίας και προώθηση των συμφερόντων των τηλεκρατόρων, τα μέλη της δημόσιας διοίκησης είναι όργανα επιβολής της κρατικής εξουσίας, αλλά η αποδυνάμωσή της επιφέρει και τη διαφθορά τους ή ενεργούν με βάση όχι το κοινωνικό συμφέρον αλλά το ίδιο συμφέρον. Όμως το σύστημα ελέγχεται από τα κόμματα και το κεφάλαιο.Εκεί είναι η κακοδαιμονία.Οι άλλοι συμπλέκονται μαζί τους προσπαθώτας να καρπωθούν ό,τι μπορούν.
Το μέλλον είναι συναρτημένο λοιπόν με τη συνειδητοποίηση των πολλών και την ανάγκη ελέγχου του συστήματος από τους πολλούς με βάση το συμφέρον τους.
Δημοσίευση σχολίου