Πολιτικό σύστημα και σταθμισμένη ψήφος: σταθμίζουν το λαό για να ενιαιοποιήσουν την εξουσία τους

Στη συζήτηση των δύο ηγετών για το πολιτικό σύστημα κατατέθηκε και η πρόταση για σταθμισμένη ψήφο από τον κ. Χριστόφια. Δηλαδή κατάργηση της κυρίαρχης λογικής της νεοτερικότητας «κάθε πολίτης , μια ψήφος» και υιοθέτηση μιας άλλης λογικής, ώστε η συνολικοί ψήφοι της κάθε κοινότητας να προσμετρώνται κατά ένα ποσοστό στην εκλογή του υποψηφίου της άλλης κοινότητας στα πλαίσια μιας ταυτόχρονης εκλογής με δύο ψηφοδέλτια.

Δηλαδή στην πράξη καταργείται κατά ένα μέρος η ατομικότητα, η αμεσότητα και η ισότητα της ψήφου.Στη θέση της υπεισέρχεται η ομαδική ψήφος , μια ομαδοποίηση που γίνεται στη βάση ενός φυλετικού διαχωρισμού.

Δηλαδή αποδομείται το μοναδικό πολιτικό δικαίωμα που έχουν οι πολίτες –να νομιμοποιούν κάποιο στην εξουσία – με βάση μιας ανάγκης της εξουσίας. Μια ανάγκη που εδράζεται στη λογική της ενιαίας και κυρίαρχης εξουσίας. Αν το πούμε διαφορετικά, προκειμένου να υπάρχει ενιαία και κυρίαρχη εξουσία, απομειώνεται το ατομικό δικαίωμα της ψήφου που αποτελεί τη βάση της, έστω στιγμιαίας ,εμπλοκής του πολίτη στην πολιτική.

Διαφορετικά, αντιστρέφεται η λογική της πολιτικής εξέλιξης. Δηλαδή αντί η εξουσία να προσαρμόζεται στις ανάγκες της κοινωνίας, η κοινωνία προσαρμόζεται στις ανάγκες της εξουσίας.

Ή αν το πούμε διαφορετικά, προκειμένου να υπάρχει πολιτική ισότητα των δύο κοινοτήτων, καταργείται η πολιτική ισότητα των πολιτών!!!

Αυτή η αντίληψη συνιστά απλώς μια προσέγγισης της εκλογικής διαδικασίας από το φορέα της εξουσίας. Και ο φορέας της εξουσίας γνωρίζει πολύ καλά ότι στα εξουσιαστικά συστήματα το εκλογικό σύστημα καθορίζει σε μεγάλο βαθμό ποιος θα είναι κυβέρνηση και ποιος θα είναι αντιπολίτευση. Και φυσικά φροντίζει για τη διαιώνιση της εξουσίας του και όχι για το συμφέρον του λαού. Φυσικά στο λαό πουλά ενότητα και προσδοκίες για να αποκρύψει τις δόλιες επιδιώξεις του σε βάρος του λαού.

Γι αυτό και αυτές οι προσεγγίσεις δεν έχουν καμία σχέση με την πρόοδο και τη δημοκρατία, αλλά αποτελούν δεσποτικά κατάλοιπα που αναβιώνουν στις μέρες μας από τις δυνάμεις που επιθυμούν να καταδυναστεύουν τους λαούς. Και η «επιχειρηματολογία» που τις υποστηρίζει εδράζεται σε ένα πλήθος ανοητολογιών – θεωρητικών και πραγματολογικών- που απλώς φανερώνουν τη γνωσιολογική ανεπάρκεια και τη δεσποτική λογική των εμπνευστών.

Κοντολογής, η αντίληψη ότι η ενιαία κρατική εξουσία επιφέρει και ενότητα του λαού δεν αποδεικνύεται ιστορικά και επιστημονικά. Και ευτυχώς γιατί «το τέλος της ιστορίας» θα είχε ανακαλυφθεί προ πολλού. Είναι αποκύημα μιας φαντασίωσης.Και σε φαντασιώσεις δεν μπορεί να στηρίξει το μέλλον της η σύνολη κυπριακή κοινωνία. Στη φτηνή προπαγάνδα όμως μπορούν οι εξουσιαστές ολιγαρχικοί να στηρίξουν τη διαίωνιση της εξουσίας τους σε βάρος της κοινωνίας.

Και η παρούσα διαμάχη που ξέσπασε ανάμεσα στα κόμματα για το συγκεκριμένο θέμα ουδόλως αφορά το συμφέρον του λαού, αλλά συνιστά αντιπαράθεση για τη νομή της εξουσίας σε ένα μελλοντικό πολιτικό σύστημα, ποιος ευνοείται και ποιος όχι με το εκλογικό σύστημα. Αυτή η κυρίαρχη λογική προδιαγράφει και τη βιωσιμότητα της όποιας λύσης.

Φυσικά αυτονόητα προκύπτει για απάντηση και το ερώτημα: γιατί «σταθμίζουν το λαό για να ενοποιήσουν την εξουσία» και «δε σταθμίζουν την εξουσία για να ενοποιήσουν το λαό»; Ε, ρε κομματάρχες, τι σκαρφίζεται το μυαλό σας!!! Η αυτοσυντήρησή σας είναι το πρόβλημα και όχι η ενότητα του λαού. Ούτως ή άλλως η ύπαρξή σας στηρίζεται στο διχασμό του λαού προκειμένου να νέμεστε σε βάρος του πλούτο, προνόμια και εξουσία.