Κυριακή 14 Ιουνίου 2009

Κυπριακό πρόβλημα: οι εγγυήσεις και η μεθοδολογία εξαπάτησης των πολιτών

Με αφορμή λοιπόν την επίσκεψη στην Αθήνα και την Άγκυρα του Βρετανού ΥΠΕΞ Ντέιβιντ Μίλιμπαντ και τις δηλώσεις τους για τις συνθήκες εγγυήσεως, "ξαναζεστάθηκε" η συζήτηση ανάμεσα στα ελληνοκυπριακά κόμματα.
Τι δήλωσε ο Βρετανός ΥΠΕΞ;
«Πρώτον, η λύση πρέπει να προέλθει από τους Κυπρίους για τους Κυπρίους.Δεύτερον, όσον αφορά τις εγγυήσεις, αναμένουμε πρώτα από τις δύο πλευρές,να φθάσουν σε μια συμφωνία και στη συνέχεια θα δούμε πώς μπορούμε να διευκολύνουμε τις συνομιλίες».
Η θέση του Βρετανού ΥΠΕΞ είναι σαφής: πρώτα συμφωνία των δύο ηγετών και στη συνέχεια συζήτηση για το θέμα των βάσεων.

Ποια είναι η πραγματικότητα που αποτυπώνεται;
Είναι σαφές ότι η Βρετανία με την αναφορά λύση «από τους Κυπρίους για τους Κυπρίους» εννοεί τη λεγόμενη εσωτερική πτυχή του κυπριακού προβλήματος. Γιατί οι συμφωνίες εγκαθίδρυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας είναι η διεθνής πτυχή και σίγουρα αφορά και τις άλλες εμπλεκόμενες δυνάμεις.
Σε επίπεδο διαδικασίας λοιπόν πρώτα θα αναζητηθεί λύση στη λεγόμενη εσωτερική πτυχή – «λύση από τους Κυπρίους για τους Κυπρίους» - και στη συνέχεια θα συζητηθεί η εξωτερική πτυχή.
Αυτή είναι και η θέση της κυπριακής κυβέρνησης. Προς τι λοιπόν οι αντιδράσεις;

Ποιες ήταν οι αντιδράσεις στην Κύπρο;
Η κυβέρνηση, το ΑΚΕΛ και το ΔΗΣΥ κινήθηκαν στην ίδια γραμμή. Η επωδός και των τριών ήταν η ίδια: «στα πλαίσια της συνολικής λύσης στο κυπριακό συμπεριλαμβάνονται και οι εγγυήσεις». Η πιο πάνω θέση των τριών δε διαφοροποιείται από τη θέση του Βρετανού ΥΠΕΞ. Ταυτίζονται με τον Βρετανό ΥΠΕΞ. Και υποδηλώνουν ότι συμφωνούν με τη διαδικασία που υιοθετεί , δηλαδή πρώτα η εσωτερική πτυχή και μετά η εξωτερική. Υιοθετείται δηλαδή η λογική της σαλαμοποίησης της λύσης, όπως ακριβώς και από τη Βρετανία.
Το εκπληκτικό είναι πως οι δημοσιογράφοι και τα ΜΜΕ παρουσίασαν τις αντιδράσεις των τριών ως διαφωνία προς τις δηλώσεις του Βρετανού ΥΠΕΞ!!! Ένα άλλο θέμα είναι και βαρύγδουπες αναλύσεις «σοβαρών» δημοσιογράφων, που λειτουργούν ως φερέφωνα της εξουσίας για εξαπάτηση των πολιτών, των οποίων την ενημέρωση επιδιώκουν με περισσή ευλάβεια!!!

Ποια είναι η «γραμμή Χριστόφια»;
Ερωτηθείς για το θέμα των Βρετανικών Βάσεων στην Κύπρο, ο Πρόεδρος Χριστόφιας (6/6/2008, μετά την υπογραφή του Μνημονίου Συναντίληψης)είπε ότι «οι Συνθήκες του 1960 είναι πολύ σημαντικές για την Κυπριακή Δημοκρατία διότι η Κυπριακή Δημοκρατία δημιουργήθηκε σύμφωνα με αυτές τις Συνθήκες. Έτσι και οι δύο (χώρες) υποστηρίζουμε τις Συνθήκες του 1960 και αυτό δεν είναι τυχαίο. Για αυτό το λόγο ανέφερα ότι συμφωνούμε ότι το ενιαίο κράτος θα μεταμορφωθεί σε ένα διζωνικό, δικοινοτικό ομόσπονδο κράτος με μια κυριαρχία, μια ιθαγένεια και μια διεθνή προσωπικότητα. Είναι πολύ σημαντικό για την Κύπρο. Η ύπαρξη των Βάσεων, ή η κατάργηση των Βάσεων δεν είναι στην ατζέντα καμιάς εκ των χωρών μας τώρα. Δεν ήταν στην ατζέντα της Κυβέρνησης του Μακαρίου, του Κυπριανού, του Βασιλείου, του Κληρίδη και του Παπαδόπουλου. Αυτό είναι κάτι που θα συζητήσουμε με τους Τουρκοκύπριους, ως ιδιοκτήτες, ως εταίροι στην Ενωμένη Κυπριακή Δημοκρατία, αφού επουλώσουμε τις πληγές που προκλήθηκαν από την εισβολή, την κατοχή, αυτή τη μακρόχρονη τραγωδία για ολόκληρο το λαό της Κύπρου. Έτσι ο διάλογος που θα προωθήσουμε, ή θα συνεχίσουμε, έχει να κάνει με τη συμπεριφορά και των δύο μας σε ό,τι αφορά την εφαρμογή των υποχρεώσεων που απορρέουν από τις Συνθήκες του 1960».
Η γραμμή Χριστόφια κινείται στο ίδιο ακριβώς πλαίσιο με τη Βρετανία , το ΑΚΕΛ και το ΔΗΣΥ: πρώτα η εσωτερική πτυχή και μετά η εξωτερική.
Συμπεράσματα
1.Στα πιο πάνω πλαίσια είναι φανερή η μεθοδολογία της λύσης.
2. Αυτή μεθοδολογία δεν ομολογείται με σαφή τρόπο στους πολίτες για να γνωρίζουν.
3. Η μεθοδολογία απόκρυψης θα συνεχιστεί μέχρι το τέλος των συνομιλιών. Αν τελεσφορήσουν , τότε θα συνεχιστεί με μια διαδικασία επιβολής της λύσης «από τους Κυπρίους για τους Κυπρίους» ή πιο σωστά «επί των Κυπρίων».
4.Βασικά η μεθοδολογία που ακολουθείται προσομοιάζει σε πολλά με τα γεγονότα του 1959-1960.
5.Η αντίδραση των πολιτών θα είναι πιο αβέβαιη από ποτέ, όπως γίνεται πάντοτε σε κάθε μεθόδευση που δε στηρίζεται στον ορθολογισμό.
6. Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι δεν πρόκειται να γλυτώσουν από τους «σοφούς» και βαθιά αντιδημοκρατικούς ηγέτες τους.
Επίλογος
Αυτή η προσέγγιση είναι και ανιστόρητη και αντιδημοκρατική. Ο κάθε πολίτης έχει το αναφαίρετο δικαίωμα να γνωρίζει. Φυσικά υπάρχουν και αυτοί που δε θέλουν να γνωρίζουν και με περισσή αφέλεια θα κρίνουν –όπως λένε – εκ του αποτελέσματος. Ναι, αλλά το αποτέλεσμα κρίνεται από τη διαδικασία που προηγήθηκε. Και η άγνοια της διαδικασίας και των μεθοδεύσεων καθιστά τον πολίτη όμηρο της πραγματικότητας που θα διαμορφώσουν οι κρατούντες –ντόπιοι και ξένοι - σε μια δεδομένη στιγμή.

11 σχόλια:

Λεμέσια είπε...

Είναι αναφαίρετο δικαίωμα του πολίτη να γνωρίζει. Σωστά.
Αν προσθέσει κανείς δύο δηλώσεις μαζί, τότε ίσως φτάσει σε ένα πιο έγκυρο αποτέλεσμα.
Για παράδειγμα:
Πρόεδρος Χριστόφιας: Λύση από τους Κύπριους για τους Κύπριους
και πάλι
Πρόεδρος Χριστόφιας: Το κλειδί της λύσης βρίσκεται στην Άγκυρα.
Πόσο πιο ξεκάθαρα να μας τα πει;
Στη διγλωσσία κρύβεται όλη η αλήθεια...

Δεν ξέρω αν είναι αντιδημοκρατικό, αλλά τους Κύπριους δε θα τους άρεσε καθόλου, αν τους έλεγε κατάμουτρα ο πρόεδρος τους: Ξέρετε, είμαστε έρμαια των ξένων δυνάμεων κι εγώ είμαι ένας αρχηγός (ενός ημικατεχόμενου) κράτους με περιορισμένες δυνατότητες....

andreas f.stavrou είπε...

Αυτές οι δύο δηλώσεις που παραθέτεις, δυστυχώς, αντιφάσκουν. Και δεν είναι καθόλου ξεκάθαρες νοηματικά. Δηλαδή με βάση τα υπονοούμενα ο καθένας μπορεί να καταλάβει ό,τι θέλει.
Από την άλλη ο πολίτης δεν είναι υποχρεωμένος να προσπαθεί να κατανοήσει σιβυλλικές δηλώσεις. Αντίθετα ενημέρωση του πολίτη σημα΄νει να λες την αλήθεια και όχι να χρησιμοπιείς τη γλώσσα της απάτης, δηλαδή τη λεόμενη διπλωματική γλώσσα.
Αν, τέλος, ο Πρόεδρος πιστεύει κάτι , τότε να το πει κατάμουτρα. Ποιο είναι το πρόβλημα;Είναι καλύτερα να τους εξαπατά;
Σίγουρα έχουμε διαφορετική αντίληψη για την πολιτική.

Λεμέσια είπε...

Μα είναι πολύ συγκεκριμένο το παράδειγμα που έδωσα. Φυσικά και είναι διγλωσσία και αντίφαση, αλλά δε θα μπορούσα να διαφωνήσω σε τίποτα, γιατί και οι δύο δηλώσεις αποτελούν πραγματικότητα.
1. Απώτερος στόχος των Κυπρίων είναι να απαλλαγούν από την επιρροή των ξένων. Ανέφικτος, προς το παρόν, αλλά μονόδρομος, απλά και μόνο για λόγους αξιοπρέπειας.
2. Αμφισβητεί κανείς το γεγονός, ότι το κλειδί της λύσης βρίσκεται στην Άγκυρα;
Σε τελική ανάλυση τι θα κερδίσουμε από το "κατάμουτρα";
Παραθέτω μερικές σκέψεις
1. Την καταρράκωση του ηθικού των Κυπρίων
2. Τη μετωπική σύγκρουση με τα ξένα κέντρα δυνάμεων
3. Τη μη λύση του κυπριακού
Και διερωτώμαι: Αν πετύχει η ΠΡΟΦΑΝΕΣΤΑΤΗ διπλωματική φόρμουλα της κυπριακής ηγεσίας(μαζί με τους λεκτικούς ακροβατισμούς που επιβάλλει) υπέρ της Κύπρου και της επανένωσης, που έγκειται τότε η "εξαπάτηση";

andreas f.stavrou είπε...

Αντιλαμβάνομαι ότι εκλαμβάνεις την πολιτική ως δύναμη.Αυτή η προσέγγιση είναι πολύ συγκεκριμένη.
Υιοθετείς τη λογική τουδικαίου του ισχυρότερου. Αν υιοθετείς αυτή τη λογική δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Πρόβλημα είαι μόνο ο χρόνος που απαιτείται για να προσαρμοστείς στη βούληση του ισχυρού.
Αλλά και στο εσωτερικό ο δυνατός δικαιούται να χρησιμοποιεί κάθε μέσο ώστε να εσωτερικεύσει τη βούληση του ισχυρού.
Αυτή η λογική δε θεωρεί ότι υπάρχει πρόβλημα.Ο ρόλος του ηγέτη είναι απλώς να επιβαλει στο εσωτερικό τη βούληση του ισχυρού.
Και αν το πετύχει, τότε είναι ικανος.
Γιατί τότε, λές, θα έχει πετύχει λύση και επανένωση και δεν υπάρχει καμία εξαπάτηση.
Όλα όσα υποστηρίζεις είναι λογικά με βάση την πρόσληψη της πολιτικής ως δύναμης. Αν υιοθετείς αυτή τη λογική , τότε η μοίρα του ανθρώπου είναι η υποταγή στο ντόπιο και το διεθνή αφέντη.Το πρόβλημα στην ιστορία είναι πως πάντοτε υπάρχουν άνθρωποι που δε δέχονται αφέντες.
Και αν εσύ αυτο το θεωρείς λογικό δε σημαίνει ότι είναι λογικό για κάθε άνθρωπο.Γιατί εκτός από τη μοναρχική/ολιγαρχική λογική υπάρχει και η δημοκρατική.

Λεμέσια είπε...

Το να αντιλαμβάνεται κανείς την πραγματικότητα, δε σημαίνει αυτόματα, ότι υποτάσσεται στον ισχυρότερο. Η Κύπρος είναι ημικατεχόμενη εδώ και 35 χρόνια. Η λύση που προωθείται αυτή τη στιγμή από το ΔΗΣΥ και το ΑΚΕΛ φαίνεται να είναι η μόνη εφικτή οδός για την επανένωση και την άρση της κατοχής. Μέσα στα πλαίσια αυτής της προσπάθειας, συνεργάζονται ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΑ με τις άμεσα ενδιαφερόμενες χώρες (κυρίως τις εγγυήτριες). Συμφώνησαν στο σημείο που αναφέρεις και στην ανάρτηση, ότι πρώτα θα συζητηθούν οι εσωτερικές πτυχές και μετά το θέμα των εγγυήσεων. Δε διακρίνω τίποτα το ύποπτο μέχρι στιγμής. Η εναλλακτική οδός ποια είναι; Να ξεκινήσουμε πόλεμο εναντίον του Τούρκου εισβολέα και να απαιτήσουμε ταυτόχρονα την άμεση απομάκρυνση των βάσεων; Αστεία πράγματα...

Το άλλο θέμα που θίγεις αφορά τα όρια της Δημοκρατίας. Δεν έχω πρόβλημα, να πάρω κι εδώ θέση. Ναι, υπάρχουν όρια. Όταν για παράδειγμα, μία χώρα είναι κατά το 90% ξενοφοβική, θα πρέπει και η κυβέρνηση της, να ακολουθεί ξενοφοβική πολιτική για να εκφράζει τη θέληση της πλειοψηφίας και για να μη χαρακτηριστεί αντιδημοκρατική; Η Δημοκρατία είναι ένα κρατικό σύστημα. Ποιός είπε ότι συμβαδίζει πάντα με τη λογική ή τις πανανθρώπινες αξίες; Και για να το εκφράσω τελείως ανατρεπτικά, δημοκρατία, μπορεί να σημαίνει και δικτατορία των πολλών. Αυτό το 76% του 2004 υπέρ του ΟΧΙ, εμένα με έπνιγε ασφυκτικά ως άνθρωπο κι ως πολίτη. Ήμουν αναγκασμένη να το σεβαστώ, αλλά δεν μπορούσα να εθελοτυφλώ. Νίκησε ο φόβος, η ατολμία και τα μικροσυμφέροντα. Αρνούμαι να ταυτιστώ με αυτό το αποτέλεσμα κι ας είναι η πλειοψηφία. Ξανά, υπάρχουν και όρια.

andreas f.stavrou είπε...

Το να αντιλαμβάνεσαι την πραγματικότητα και να την αναλύεις με βάση τις σχέσεις δύναμεις, είναι ένα πράγμα. Αν αποδέχεσαι αυτή την πραγματικότητα που στηρίζεται στο νόμο της δύναμης, τότε αποδέχεσαι και το δίκαιο του ισχυρότερου.
Οι επιλογές δεν είναι ποτέ μαύρο-άσπρο.Δηλαδή είτε αποδέχομαι τη λογική ΑΚΕΛ-ΔΗΣΥ είτε κάνω πόλεμο. Δηλαδή η μη υποταγή στη λογική του ισχυρού σημαίνει και πόλεμο; Οι δυο επιλογές που προβάλλεις και υιοθετείς είναι οι λογικές της κυρίαρχης τάξης, δεν είναι κάτι καινούριο.
Το παράδειγμα με την ξενοφοβική χώρα δεν το κατάλαβα. Υπάρχει κάτι συγκεκριμένο;
Η δημοκρατία δεν είναι κρατικό σύστημα. Είναι αδύνατο νακυβερνά ο λαός και το κράτος.Μάλλον για να υπάρχει δημοκρατία πρέπει η εξουσία να αφαιρεθεί από το κράτος και να δοθεί στο λαό.
Τη δημοκρατία αν τη αντικρύσεις ως δικατατορία των πολλών, πάλι αντιπαρατίθεται με τη δικατατορία των λίγων.Πάλι είναι θέμα ιδεολογίας: δημοκρατικός ή ολιγαρχικός;
Σε μια δεδομένη στιγμή και στα πλαίσια μιας απόφασης ενός συνόλου αναγκαστικά θα ανήκεις είτε στους πλειοψηφούντες είτε στους μειοψηφούντες. Κάθε φορά επικρατεί η άποψη των πολλών είτε σωστή είτε λανθασμένη. Και αν έχουν λάθος, τότε προσπαθώ με το λόγο να τους πείσω για το αντίθετο.Ποτέ δε θα θεωρούσα κάποιο που διαφώνησε μαζί μου ως αντίπαλο ή να ενταχθώ σε ένα είδος αλυτρωτισμού γιατί πιστεύω ότι έχω δίκαιο.
Σε κάθε περίπτωση ακόμα και σε ένα νέο δημοψήφισμα οι άνθρωποι δε θα κρίνουν κατά ομοιογενή τρόπο. Θα χρησιμοποιηθούν ποικίλα κριτήρια με διαφορετική βαρύτητα για τον καθένα.Η συνάθροιση των ατομικών βουλήσεων θα διαμόρφωσει τη συλλογική βούληση. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί έχεις αυτή την προσέγγιση για το ΝΑΙ και το ΟΧΙ και με τόσο έντονα βιωματικό τρόπο.
Εγώ τα βλέπω πιο απλά τα πράγματα.

Λεμέσια είπε...

Ανδρέα,
είναι ξεκάθαρο, ότι διαφωνείς με τη λογική που ακολουθεί αυτή τη στιγμή η κυπριακή ηγεσία (ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ). Το ονομάζεις μάλιστα και "εξαπάτηση", χωρίς να το τεκμηριώνεις, κατά τη γνώμη μου...Δηλαδή τι σημαίνει με απλά λόγια αυτό; Ότι συνεργάζονται με τις ξένες δυνάμεις εναντίον του κυπριακού λαού; Είναι μειοδότες;;; Έχω κάνει ουκ ολίγες αναρτήσεις γι αυτό το θέμα, όπου συνήθως επιρρίπτω ευθύνες στον πρόεδρο Χριστόφια, ότι ΔΕ συνεργάζεται επαρκώς με τους ξένους παράγοντες. Ωραίο το σύνθημα "Οι Κύπριοι για τους Κύπριους", αλλά η άποψη μου είναι, ότι χωρίς τη συμμετοχή των άμεσα επηρεαζόμενων ξένων κέντρων εξουσίας, δεν πρόκειται να γίνει ποτέ εφικτή η επανένωση. Εσύ κατηγορείς τον πρόεδρο Χριστόφια και τις δύο μεγάλες παρατάξεις για ακριβώς το αντίθετο...(Ελπίζω η αλήθεια να βρίσκεται κάπου στη μέση...)

Περί ξενοφοβίας τώρα, κατονόμασα ένα παράδειγμα, όπου το δημοκρατικό σύνολο κινητοποιείται προς τη λάθος κατεύθυνση. Όποιος δεν ακολουθεί την "παλλαϊκή υστερία", δε σημαίνει, ότι είναι αντιδημοκρατικός, αλλά ότι δεν κάνει εκπτώσεις στις αρχές και τις αξίες του. Αυτός ο "όποιος" μπορεί να είναι τη δεδομένη στιγμή ηγέτης, μπορεί και απλός πολίτης. Αυτά είναι τα όρια της Δημοκρατίας.

Το ΝΑΙ και το ΟΧΙ είναι μια πολύ πονεμένη ιστορία, αλλά υπάρχουν άνθρωποι που γνωρίζουν τι έγινε το 2004 και με τι άνομα μέσα συγκεντρώθηκε αυτό το μεγάλο ποσοστό του 76%. Πολλοί δεν τολμούσαν καν να δηλώσουν, ότι είναι υπέρ του ΝΑΙ, γιατί φοβόντουσαν για τη ζωή τους. Αυτό είναι και μία έμμεση απάντηση προς έναν ανώνυμο αναγνώστη σου που επηρεαζόμενος από την εδώ συζήτηση μας, με προέτρεψε με σχόλιο του στο δικό μου ιστολόγιο, να μεταναστέψω στην Τουρκία, αν με πνίγει η δημοκρατία της Κύπρου...

andreas f.stavrou είπε...

Συνιστά εξαπάτηση όταν ένας πολιτικός που αντιπροσωπεύει το λαό δεντου λέει την αλήθεια. Αντίθετα μεθοδεύει διάφορες εικονικές καταστάσεις που την αποκρύπτουν. Αυτή η απόκρυψη συνιστά εξαπάτηση.
Η ανάρτησή μου αυτό τεκμηριώνει.
Ότι συνεργάζονται με ξένες δυνάμεις είναι αυτονόητο και καθόλου αρνητικό. Ούτε είναι μειοδότες ούτε πλειοδότες. Απλώς έχουν μια συγκεκριμένη αντίληψη για την πολιτική και το πολιτικό σύστημα με την οποία διαφωνώ. Διαφωνώ έχοντας συνείδηση ότι η άποψη μου είναι προσωπική και χωρίς καμία ιδιαίτερη απήχηση.
Το κυπριακό πρόβλημα δεν είναι θέμα συνθημάτων.Η αποκάλυψη της συνθηματολογίας των κρατούντων απλώς διευκολύνει την κατανόηση των παιγνιδιών που παίζουν.
Πονεμένη ιστορία δεν ήταν το δημοψήφισμα.Αυτό ήταν απλώς το αποτέλεσμα το αναπόφευκτο μιας πορείας.Πιο πονεμένοι είναι οι χειρισμοί οι τρισάθλιοι που έγιναν από το σύνολο της πολιτικής ηγεσίας στην προηγηθείσα διαπραγμάτευση με αποτέλεσμα να χαθεί η συγκεκριμένη ευνοϊκή συγκυρία στην οποία είχαμε επενδύσει για μια δεκαετία και που αποδείκτηκανπαντελώς ανίκανοινα διαχειριστούν.
Όσο για το είδος της λύσης, το πρόβλημα δεν είναι ότι δεν μπορεί εύκολα να βρεθεί μια λύση που να ικανοποιεί τη συντριπτική πλειοψηφία των ελληνοκυπρίων και των τουρκοκυπρίων, στοιχείο απαράιτητο για την επιβίωσή της.Το πρόβλημα είναι τα διεθνή συμφέροντα που απαιτούν νομιμοποίηση στα πλαίσια μιας λύσης αλλά και τα συμφέροντα τα εσωτερικά που επίσης προσπαθούν να νομιμοποιηθούν και σε βάρος όλων των πολιτών. Και όμως μια λύση για να επιβιώσει , πρωταρχικά πρέπει να εδράζεται στο κοινωνικό συμφέρον. Χωρίς αυτό και η νομιμοποίηση μιας λύσης πολύ πιθανόν να αποδεικτεί μη λύση.

andreas f.stavrou είπε...

Αυτός που σε προέτρεψε να μετανάστευσεις στην Τουρκία γιατί δε συμφωνεί μαζί σου, δηλαδή δε σε σεβάστηκε ως άτομο με μια διαφορετική άποψη, σίγουρα δε σέβεται ούτε τον εαυτό του. Σε ένα τέτοιο επίπεδο δάλόγου, απλώς αποχωρείς ως πράξη αυτοσεβασμού.
Γι αυτό και ουδέποτε σχολιάζω σε ιστολόγια με τέτοιες προσεγγίσεις.Δε βρίσκω κάποιο νόημα γιατί δεν μπορεί να γίνει διάλογος. Πολύ φοβάμαι ότι με το κλίμα φανατισμού που διαμορφώνεται, στο τέλος ο καθένας θα μιλά μόνο με αυτούς που συμφωνούν μαζί του. Δηλαδή δε θα γίνεται διάλογος.

Ανώνυμος είπε...

Σέβομαι τον εαύτο μου αγάπητε... Σέβομαι όμως περισσότερο της αποφάσης της πλειόψηφιας γιάτι εδώ δίαλεξα να ζήσω...
Η κοπελία μάλλον δεν σέβεται κάποια πράματα και με βαρύγδουπες δηλώσεις προκαλεί... Προκαλεί το αίσθημα δικαίου...
Κάποιοι πόνεσαν από την παρουσία των κατοχίκων στρατευμάτων και ακόμη πονούν, πέραν της φιλοσόφικης προσέγγισης καλό θα ήταν να σεβόμαστε, γενίκα...
Δυστύχος αγαπητή λεμεσια δεν είναι δημοκρατική χώρα η γείτονος, ούτε προβλέπεται να γίνει αμέσα...
Είναι πολλά που πρέπει να λέγονται αλλά δεν μας πέρνει ο χώρος και μάλλον κουράζω σε αυτό το blog, ευχαριστω για τον χώρο ανδρέα και να θυμάσαι σέβομαι τον εαυτό μου αλλά πανώ από όλα σέβομαι τις αποφάσεις του Κυρίαρχου Ελλήνικου Κυπριακού λαού αν μη τι άλλο κάποιοι πέθαναν γιαυτό το δικαίωμα ας τους σεβαστούμε!!!

Λεμέσια είπε...

Αυτά καταγράφηκαν από τον Ανώνυμο κάτω από μία τελείως άσχετη με το θέμα, ανάρτηση μου στην πιρόγα:

lemesia.wordpress.com/2009/06/16/

Αν σε πνίγει η δημοκρατία μπορώ να σε προτύνω 1-2 χώρες να πάεις να ζήσεις που δεν υπάρχει αυτή…
Η μία είναι και δίπλα όταν θα πας στην Κερύνεια για ψάρι δες την απέναντι, πήγαινε κιόλας χάρη θα μας κάνεις…

Σχόλιο από Ανώνυμος 16/06/2009 @ 19:25