Ευρωεκλογές: "Είναι όλα τα κόμματα τα ίδια;" ή περί διαχειριστικής και συστημικής λογικής

Εν όψει ευρωεκλογών πολλοί πολίτες «αναζητούν» το κόμμα που με την ψήφο τους θα νομιμοποιηθεί στην εξουσία. Και θέτουν κριτήρια ή απελπισμένα αποφασίζουν να τους δώσουν ακόμα μια ευκαιρία ή ζητούν ανταλλάγματα ή ....
Η επωδός είναι: κάτι θα πρέπει να σε εκφράζει, κάτι θα πρέπει να ψηφίσεις, δεν είναι όλα τα κόμματα τα ίδια.
Είναι όλα τα κόμματα τα ίδια;
Δεν είναι όλα τα κόμματα τα ίδια, όταν τα συγκρίνεις μεταξύ τους. Είναι όμως τα ίδια όαν τα εντάσσεις μέσα στο σύστημα. Είναι στυλοβάτες του ίδιου πολιτικού συστήματος. Ένα πολιτικό σύστημα που επιτρέπει σε όλα ανεξαιρέτως να καρπώνονται πλούτο,προνόμια και εξουσία.
Είναι όλα τα κόμματα τα ίδια; Ιδιαίτερα σε προεκλογικές περιόδους φροντίζουν να αναδείξουν κάθε δυνατή διαφορά (ανταγωνιστική/διαχειριστική προσέγγιση ) Όμως μετεκλογικά συνεργάζονται στενά για να καταληστεύσουν το λάφυρο που λέγεται κράτος. Γι αυτό και το 95% των νομοθετημάτων στη βουλή – όπως οι ίδοι λένε – περνούν ομόφωνα (συστημική προσέγγιση)!!!
Είναι όλα τα κόμματα τα ίδια: Είναι διαφορετικές πολιτικές εταιρίες, που διαφημίζουν διαφορετικά πολιτικά προϊόντα. Και αυτές οι πολιτικές εταιρίες δεν είναι μόνο κάτοχοι του πολιτικού κεφαλαίου αλλά και ιδιοκτήτες του πολιτικού συστήματος, κατά ανάλογο τρόπο που στην οικονομία οι ιδιοκτήτες των μέσων παραγωγής είναι και ιδιοκτήτες του οικονομικού συστήματος. Και όπως ακριβώς οι ιδιοκτήτες των μέσων παραγωγής με τον έλεγχο του οικονομικού συστήματος προσπαθούν να προωθήσουν το ίδιον και όχι το κοινωνικό σύμφέρον, έτσι και τα κόμματα.
Είναι όλα τα κόμματα τα ίδια; Αν συγκρίνεις τις τράπεζες μεταξύ τους είναι διαφορετικές , όμως όλες μαζί συντηρούν το ίδιο σύστημα που τους επιτρέπει να αποκομίζουν πλούτο.
Είναι όλα τα κόμματα τα ίδια; Στα πλαίσια της παγκοσμιοποίησης αποδέχτηκαν όλα ανεξαιρέτως την υποταγή της πολιτικής στην οικονομία, υποτάχθηκαν όλα ανεξαιρέτως στα πολιτικά κελεύσματα του νεοφιλελευθερισμού για τη «διακυβέρνηση», την «κοινωνία των πολιτών» με αποτέλεσμα να ανατραπεί η σχέση της κοινωνίας με την πολιτική υπέρ του χρηματιστικού κεφαλαίου.Τώρα , με την οικονομική κρίση, προσπαθούν να ανακτήσουν τα πρωτεία έναντι της οικονομίας με δαπάνες της κοινωνίας!!! Από συστημική άποψη είναι τα ίδια.
Ανάμεσα στους πολίτες λοιπόν υπάρχουν δυο τουλάχιστον τάσεις.
Η μια υιοθετεί την κομματική λογική. Αυτή η τάση θεωρεί ότι το πολιτικό και το κοινωνικό ζήτημα σήμερα είναι θέμα διαχειριστικό: «οι δικοί μας θα διαχειριστούν τα πράγματα καλύτερα από τους άλλους».Αυτή η τάση είναι ή νιώθει ικανοποιημένη από το υπαρκτό πολιτικό σύστημα και προσδοκά καλύτερη διαχείριση με ότι μπορεί να υποδηλώνει για τον καθένα η αναφορά «καλύτερη». Και θεωρεί ότι η κοινωνία δικαίως είναι εκτός συστήματος και το ορθό είναι οι ιδιοκτήτες των μέσων παραγωγής να ελέγχουν και το οικονομικό και πολιτικό σύστημα, δηλαδή τα κόμματα – πολιτικό κεφάλαιο – και οι επιχειρήσεις –οικονομικό κεφάλαιο. Είναι μια συντηρητική και ολιγαρχική προσέγγιση της πραγματικότητας, που εκφράζεται με τη νομιμοποιητική ψήφο στις εκλογές. Αυτούς οι ιδιοκτήτες του συστήματος τους ονομάζουν «πολίτες-καταναλωτές».
Η άλλη τάση θεωρεί ότι το πρόβλημα στις μέρες μας δεν είναι απλώς διαχειριστικό για να αναζητούμε τον «καλύτερο» διαχειριστή, Θεωρεί το πολιτικό και κοινωνικό ζήτημα σήμερα συστημικό. Το πρόβλημα είναι το σύστημα, πολιτικό και οικονομικό. Και θεωρεί ότι το σύστημα ανήκει διακαιωματικά στην κοινωνία γιατί χωρίς αυτή δεν υπάρχει ούτε πολιτική ούτε οικονομία.
Η μια τάση λοιπόν – η κομματική- εντάσσεται στη λογική του υπαρκτού συστήματος, το αποδέχεται και επιδιώκει να το νομιμοποίησει με την ψήφο της. Αυτή είναι η επικρατούσα τάση.
Η συστημική τάση θεωρεί το κόμμα μέρος του συστήματος, αμφισβητεί το σύστημα και τους φορείς που το στηρίζουν, δηλαδή την πολιτική και οικονομική ολιγαρχία. Γι αυτό και αρνείται να νομιμοποιήσει τα κόμματα στην εξουσία με την ψήφο. Αυτή είναι η αναδυόμενη τάση, ιδιαίτερα ανάμεσα στους νέους.
Στο παρόν δεν αναμένονται δραματικές αλλαγές γιατί οι δυνάμεις της συντήρησης του πολιτικού και οικονομικού συστήματος είναι πανίσχυρες. Η τωρινή κοινωνία δεν μπορεί να αμφισβητήσει το σύστημα.Αυτό αφορά το μέλλον και τους νέους. Αυτοί είναι η πρόοδος.
Συμπέρασμα 1ο: Ο κάθε πολίτης, ανάλογα με την κατανόηση της πραγματικότητας, επιλέγει: ψηφίστε τους ή α-ψηφίστε τους.
Συμπέρασμα 2ο: Όοοι επιλέγουν «ψηφίστε» τους από την άποψη της προόδου, δηλαδή την ανθρωποκεντρική ανάπτυξη, δεν ενέχει κάποια ιδιαίτερη σημασία η ψήφος τους. Είναι η έκφραση του κόσμου που απέρχεται.