Το ξέσπασμα των νέων και η υποκρισία του πολιτικοοικονομικού κατεστημένου

Ορισμένα κόμματα και ΜΜΕ στην Ελλάδα άρχισαν το συνηθισμένο βιολί μετά την πρώτη αμήχανη αντίδραση.
Τι δεν κάνουν; Μα φυσικά το αυτονόητο, δηλαδή να προσπαθήσουν να κατανοήσουν και να ερμηνεύσουν το φαινόμενο, απαραίτητη προϋπόθεση για να εντοπίσεις τα αίτια και να αναζητήσεις λύσεις. Τέτοιες προσεγγίσεις είναι έξω από τα ενδιαφέροντά τους. Εξάλλου το δόγμα τους είναι σαφές: το σύστημα – κοινωνικοοικονομικό και πολιτικό – που τους βολεύει εννοείται, είναι τέλειο. Δεν έχει κανένα ψεγάδι. Αυτοί λοιπόν που αντιδρούν, είναι απροσάρμοστοι, αντιδραστικοί, αντιεξουσιαστές, αντικοινωνικοί, αναρχικοί κλπ, κλπ, κλπ.. Αυτοί είναι οι ένοχοι!!!
Άρχισαν λοιπόν κάποιοι φορείς του κατεστημένου το συνηθισμένο τροπάριο, συνεπικουρούμενοι πάντοτε από μερικά ΜΜΕ.

Θυμήθηκαν το κράτος δικαίου!!!
Ποιο κράτος δικαίου; Αυτό που εξαναγκάζει τους νέους να βγαίνουν στους δρόμους για να διεκδικήσουν το δίκιο τους;
Ποιος κράτος δικαίου; Αυτό που στηρίζεται μόνο στην ανοχή των πολιτών; Αυτό που στρέφει τους πολίτες εναντίον των άλλων πολιτών για να μπορούν μια χούφτα ολιγαρχικοί να καρπώνονται πλούτο, προνόμια και εξουσία;

Θυμηθήκαν και τη δημοκρατία !!!
Ποια δημοκρατία είναι αυτή που ο πολίτης είναι εξαναγκασμένος να διαδηλώνει για να ακουστεί; Σε μια δημοκρατία ο πολίτης δε θα διαδήλωνε, γιατί θα συμμετείχε στη λήψη των αποφάσεων για το μέλλον του. Και είναι παράλογο να διαδηλώνεις εναντίον του εαυτού σου!!!
Από κοντά και κάποιοι πολίτες εκφράζουν την οργή τους για τη συμπεριφορά των νέων.Γιατί αυτή η επιλεκτική ευαισθησία, γιατί αυτή η άμετρη υποκρισία;
Ποιος δίδαξε για δεκαετίες τώρα τους νέους με τρόπο συστηματικό την ανομία; Ποιοι μετέτρεψαν το σύνταγμα και τους νόμους σε τυπικές αναφορές χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο; Ποιοι ιδιωτικοποίησαν την εξουσία και προώθησαν το παρασκήνιο, τη συναλλαγή και τη διαφθορά; Ποιοι θεώρησαν ότι το κράτος είναι δικό τους λάφυρο προς διανομή;
Ποιοι δίδαξαν τους νέους ότι στην κοινωνία που ζούμε υπάρχει μόνο ένας νόμος, ο νόμος της δύναμης; Ποιοι ρύθμιζαν τις τύχες μιας ολόκληρης κοινωνίας στις παρυφές των θεσμών και με μόνο κριτήριο την πολιτική, την επικοινωνιακή και την οικονομική δύναμη;
Ποιοι τέλος πάντων για δεκαετίες ολόκληρες κρυμμένοι πίσω από την ασυλία έπρατταν κατά το δοκούν; Ποιοι δίδαξαν τους νέους ότι ο νόμος ισχύει μόνο για τους κάτω και οι πάνω είναι υπεράνω;
Η ανομία και η δύναμη δεν ανακαλύφθηκαν ξαφνικά από τους νέους Η πολιτική και οικονομική ολιγαρχία τους εκπαίδευε συστηματικά για δεκαετίες. Τους εκπαίδευε να υποτάσσονται στο νόμο της δύναμης, το δίκαιο του ισχυρότερου.
Την ανομία και το νόμο της δύναμης οι νέοι τον έμαθαν από τους πολιτικούς, τα κόμματα και τους ισχυρούς οικονομικούς και επικοινωνιακούς παράγοντες.
Έμαθαν οι νέοι τους όρους του παιγνιδιού τους, Τους έμαθαν φυσικά όχι για να υποτάσσονται στις ορέξεις τους ,αλλά να τους χρησιμοποιούν εναντίον τους.
Στο ξέσπασμά τους λοιπόν οι νέοι χρησιμοποιούν αυτό που τους έμαθαν, την ανομία και τη δύναμη. Όμως πρέπει να είμαστε ειλικρινείς: το νόμο της ζούγκλας δεν τον ανακάλυψαν οι νέοι. Απλώς οι νέοι τον χρησιμοποιούν όπως και κάποιοι άλλοι.
Γιατί η δήθεν έκπληξη; Γιατί τόση υποκρισία; Γιατί τόσες φαιδρές κενολογίες περί κράτους δικαίου και δημοκρατίας;
Και το επιμύθιο του κάθε ολιγαρχικού: «στη δημοκρατίας δεν υπάρχουν αδιέξοδα».Καλά,η τωρινή αντίδραση των νέων είναι μια δημοκρατική διέξοδος;
Δηλαδή το ζήτημα/δίλημμα γι αυτούς είναι: με τους οπλοφόρους ή με τους κουκουλοφόρους; Οι εκπορνευτές της δημοκρατίας γίνονται με τη βούλησή τους καταγέλαστοι.