Οικονομική κρίση; Η συνταγή είναι η ίδια: "Τα κέρδη στους λίγους και οι ζημιές στους πολλούς"!!!

Όλοι λένε το ίδιο πράγμα: κυβερνήσεις , επιχειρηματίες, ΜΜΕ. Δηλαδή όχι ακριβώς όλοι. Μόνο αυτοί που κατέχουν την κοινωνία, δηλαδή η πολιτική και η οικονομική ολιγαρχία.
Όλοι λένε το ίδιο πράγμα: υπάρχει κρίση στο χρηματοπιστωτικό σύστημα.Δηλαδή; Κάτι ασυναρτησίες: έλλειψη ρευστότητας, πτωχεύσεις, αδυναμία αποπληρωμής δανείων, κρίση χρηματιστηρίων.
Και παντού η συνταγή είναι η ίδια: κρατικοποιήσεις τραπεζών, ενισχύσεις από το κράτος προς τις τράπεζες!!! Καλά, δεν υπάρχει άλλη λύση; Δεν υπάρχει άλλη πρόταση;
Και πριν μερικές δεκαετίες μόνο μία προέβαλλε ως η εναλλακτική λύση: απελευθέρωση των επιχειρήσεων από το κράτος. Ελεύθερη αγορά για το κεφάλαιο, κανένας περιορισμός, κανένας έλεγχος. Και φυσικά καμιά προστασία για τον εργαζόμενο.Προείχε – λένε – η ελευθερία κάτι τεχνητών κατασκευασμάτων, κάτι νομικών προσώπων που τα έλεγαν εταιρείες. Η ελευθερία του άνθρωπου δεν ήταν στις προτεραιότητες της πολιτικής και οικονομικής ολιγαρχίας.
Και στο όνομα της φιλελευθεροποίησης ανακατένειμαν τον πλούτο οι λίγοι προς όφελός τους και σε βάρος των πολλών. Και οι πολλοί είδαν τα εισοδήματά τους να μειώνονται και οι κυβερνήσεις έκαναν τις αχάπαρες. Προτεραιότητα ήταν η λεγόμενη ελεύθερη αγορά, δηλαδή η ασυδοσία, η απληστία, η κερδοσκοπία, ο παρασιτισμός.Τα διαπλεκόμενα συμφέροντα της οικονομικής και πολιτικής ολιγαρχίας πέτυχαν να αφαιμάξουν τους εργαζόμενους πολίτες προς δόξα της τσέπης τους και της ελεύθερης αγοράς .
Φυσικά και δεν ήταν μια ελεύθερη αγορά. Ήταν μια αγορά προστατευόμενη. Μόνο που η προστασία παρεχόταν από τους φορείς της εξουσίας του κράτους αποκλειστικά υπέρ των λίγων και σε βάρος των πολλών. ‘Ηταν μια ελεύθερη αγορά μόνο του επιχειρηματικού κεφαλαίου με σκοπό να αυξήσει τα κέρδη του με πάτρωνα το κράτος.
Η απληστία και η ανικανότητα των λίγων έφερε και τις πτωχεύσεις των χρηματοπιστωτικών οργανισμών. Αυτοί που κερδοσκοπούσαν για δεκαετίες σε βάρος των πολιτών και των εργαζομένων, σε βάρος των πολλών, ξαφνικά δήλωσαν αδυναμία να αντεπεξέλθουν στα κερδοσκοπικά τους παιγνίδια.
Ποιο είναι το πρόβλημα; Το κράτος θα έπρεπε πάραυτα να τους βοήθησει – μετόχους και επιχειρηματικά στελέχη – να μετρήσουν τα κέρδη που είχαν αποθηκευμένα. Και όπως για δεκαετίες απορροφούσαν τα κέρδη, τώρα να απορροφήσουν και τις ζημιές.
Α, κάτι τέτοιο δε γίνεται. Υπάρχει νομικό πρόβλημα. Γιατί έφτιαξαν τους νόμους κατά πως τους βολεύει. Άλλο το φυσικό και άλλο το νομικό πρόσωπο. Το δόγμα είναι: κερδοσκοπούν τα νομικά πρόσωπα, ιδιωτικοποιούνται τα κέρδη και κοινωνικοποιούνται οι ζημιές!!! Η εναλλακτική λύση τώρα είναι πάλι μόνο μία: να πληρώσουν οι πολλοί!!!
Και οι πάτρωνες των επιχειρήσεων, δηλαδή οι φορείς της εξουσίας του κράτους, η πολιτική ολιγαρχία συνεχίζει απτόητη την αντι-κοινωνική της πολιτική: Οι ζημιές θα πρέπει να επιμερισθούν στους πολλούς!!! Και πριν ένα μήνα μιλούσαν για ελεύθερη αγορά και τώρα μιλούν για κρατικό προστατευτισμό. Πολιτικός χαμαιλεοντισμός!!!Και χρησιμοποιούν το δημόσιο πλούτο όχι για προγράμματα υγείας, παιδείας, αρωγής αλλά για να αναλάβει ο λαός τις ζημιές του κάθε κερδοσκόπου. Οι πολλοί να αναλάβουν να καλύψουν τις ζημιές των πλουσίων!!! Δηλαδή και τώρα οι πολλοί χρημοτοδοτούν τους λίγους, οι φτωχοί τους πλούσιους!!!
Και φυσικά το νέο σκηνικό που στήνεται από την οικονομική και πολιτική ολιγαρχία είναι ένας άλλος τρόπος συνέχισης της αφαίμαξης του λαού. Στο όνομα της ελεύθερης αγοράς αφαίμαξαν το λαό. Τώρα στο όνομα της κρίσης θα αρχίσουν να μας καρατομούν. Και φυσικά θα αρχίσουν πλέον να πωλούν ελπίδες για τις καλύτερες μέρες που θα έρθουν, πως όπου νάναι θα τελειώσει η κρίση. Το επόμενο στάδιο θα είναι να επιστρέψει ο δανεισμός επί σώμασι, η επιστροφή της δουλείας Γιατί ο άνθρωπος δε θα έχει τίποτε άλλο.
Και το κράτος έχει έτοιμο το κομπόδεμα. Βλέπετε τόσο καιρό προείχε η βελτίωση των δεικτών: η μείωση του δημοσιονομικού χρέους, ο πλεονασματικός προϋπολογισμός. Βελτίωναν οι αθεόφοβοι τα οικονομικά του κράτους για τους πλούσιους. Για την ώρα ανάγκης των πλουσίων!!! Και ενώ οι πολίτες τόσα χρόνια βίωναν την λιτότητα, οι τραπεζίτες απολαμβάνουν τώρα την κρατική ασφάλεια!!!
Η κρίση γεννήθηκε σε ένα συγκεκριμένο πολιτικό και οικονομικό σύστημα.Και όσο οι πολίτες νομιμοποιούν το ολιγαρχικό οικονομικό και πολιτικό σύστημα, τότε αναπόφευκτα η μοίρα τους είναι μία: να υπηρετούν τους αφέντες τους.
Η άλλη επιλογή είναι ο κάθε πολίτης να είναι αφέντης του εαυτού του μέσα στην κοινωνία στην οποία ζει. Ολιγαρχία ή δημοκρατία; Γιατί η πολιτεία που έχουμε σήμερα ουδεμία σχέση έχει με τη δημοκρατία. Είπατε κάτι;
«Όσοι δεν εξοργίζονται είναι ηλίθιοι»
Massive Attack