Η ιστορία του τιμήματος: από το π.Χ.στο μ.Χ. και στην Κύπρο του 2008

Η επιβολή τιμήματος για αποκλεισμό των φτωχών από την πολιτεία δεν είναι νεότερο εφεύρημα. Ανάλογο φαινόμενο παρατηρείται και στις αρχαίες ελληνικές πόλεις – κράτη.

Το τιμηματικό σύστημα στις αρχαίες ελληνικές πόλεις – κράτη
Ο αποκλεισμός των φτωχών από την πολιτεία στα αρχαία χρόνια και στη βάση του τιμηματικού συστήματος παρατηρείται σε δύο περιόδους.
Στην πρώτη περίοδο, κατά τη μετάβαση από τη δεσποτεία στον ανθρωποκεντρισμό, οπόταν και ο άνθρωπος υποστασιοποιείται ως ελεύθερη οντότητα, η γεωκτητική αριστοκρατία θέτει ως προϋπόθεση για την ιδιότητα του πολίτη, της πολιτειότητας, την ιδιοκτησία. Η γεωκτητική αριστοκρατία νομιμοποιείται στην εξουσία στη βάση της καταγωγής αλλά και της μεγάλης αγροτικής ιδιοκτησίας.
Το τίμημα για να είναι καποιος πολίτης είναι η ιδιοκτησία. Η ψήφος είναι τιμοκρατική. Και τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα αποκλείονται από το δικαίωμα της ψήφου, δηλαδή από τη συμμετοχή στην εκλογή των αρχών.Σε αυτή την περίοδο και στο ερώτημα εάν κάθε άτομο νομιμοποιείται να συμμετέχει στην εκλογή των φορέων της εξουσίας, το τιμοκρατικό σύστημα δεν αναγνώριζε εξ ορισμού την ιδιότητας του πολίτη στο κάθε άτομο. Σε αυτά τα πλαίσια το πολιτικό πρόβλημα εντοπίζεται στην καθιέρωση ή μη της καθολικής ψήφου για την εκλογή των φορέων της εξουσίας.
Στη δεύτερη περίοδο, κατά τη μετάβαση από την ολιγαρχία στη δημοκρατία, το τίμημα δεν αφορούσε την αναγνώριση της καθολικής ψήφου γιατί αυτό το δικαίωμα το είχαν αποκτήσει οι πολίτες.Όλοι οι πολίτες συμμετείχαν ήδη από τον 8ο-7ο αι. π.Χ. στην εκλογή των φορέων της εξουσίας. Οι αλλάγες που επήλθαν μέχρι τον 6ο π.Χ.αιώνα είναι κοσμογονικές: η αγροτική οικονομία υποχωρεί και αναπτύσσεται το εμπόριο και η μεταποίηση, οι πληθυσμοί συγκεντρώνονται στις πόλεις, αναπτύσσεται η χρηματιστική οικονομία, διαφοροποιείται το επικοινωνιακό υπόβαθρο. Και η γεωκτητική αριστοκρατία αντικαθίσταται από την ολιγαρχική πλουτοκρατία. Σε αυτή την περίοδο το τίμημα τίθεται για την εκλογή στις αρχές.Δηλαδή το πολιτικό πρόβλημα είναι αν κάθε πολίτης θα συμμετέχει στην άσκηση της εξουσίας ή θα τεθούν χρηματικές προϋποθέσεις.

Και οι δύο περίοδοι του τιμοκρατικού συστήματος σχετίζονται με την ολιγαρχική αρχή. Στόχος των ολιγαρχικών ήταν ο απολεισμός των φτωχών από τα πολιτικά αγαθά και μάλιστα με τη λήψη θεσμικών μέτρων. Γι αυτό και στην κλασική δημοκρατία μια από τις αρχές που εγκθιδρύονται, είναι της αριθμητικής ισότητας ή διαφορετικά η κατάργηση του τιμήματος για την είσοδο στην πολιτεία και την άνοδο στις αρχές.

Το τιμηματικό σύστημα στα νεότερα χρόνια
Στα νεότερα χρόνια το τιμηματικό σύστημα υπήρξε στα μεταφεουδαρχικά χρόνια. Το τίμημα για να αποκτήσει κάποιο άτομο το δικαίωμα ψήφου ήταν επίσης η ιδιοκτησία.Με κριτήριο την ιδιοκτησία αποκλείονταν από την πολιτεία οι φτωχοί. Η καθολική ψήφος των πολιτών εδραιώνεται μόλις τις τελευταίες δεκαετίες του 19ου αιώνα και στον 20ο αιώνα. Έτσι με την καθιέρωση της καθολικής ψήφου αναγνωρίζεται η αριθμητική ισότητα των πολιτών και αίρονται οι όποιες θεσμικές προϋποθέσεις για να αποκτήσεις το δικαίωμα του εκλέγειν και να είσαι μέλος της πολιτείας.

Και στην Κύπρο του 2008
Το 2008 στην Κύπρο η κυβέρνηση Χριστόφια και τα κόμματα συζητούν την επιβολή τιμήματος 10.000 ευρώ για να έχει κάποιος το δικαίωμα να διεκδικήσει το αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας. Συζητούν δηλαδή τη θέσπιση προϋποθέσεων για να συμμετέχει κάποιος στις αρχές.Θέτουν προϋποθέσεις-περιορισμούς στο δικαίωμα του εκλέγεσθαι υιοθετώντας την ολιγαρχική αρχή του τιμήματος.

Στην ιστορία το τιμηματικό σύστημα επιβλήθηκε και επιβάλλεται από τους κατόχους της εξουσίας και του πλούτου, από την πολιτική και οικονομική ολιγαρχία για να προστατεύσει τα προνόμιά της απέναντι στους φτωχούς, στους «γραφικούς»,στους «αμαθείς», στους «παρείσακτους».Το τιμηματικό σύστημα διαιρεί την κοινωνία στη βάση της φτώχειας και του πλούτου, στους «τιμημένους» και στους «ά-τιμους». Εκφραστές του ολιγαρχικού τιμηματικού συστήματος το 2008 στην Κύπρο είναι η κυβέρνηση Χριστόφια και τα κόμματα ΑΚΕΛ, ΔΗΣΥ, ΔΗΚΟ, ΕΔΕΚ, ΕΥΡΩΚΟ, ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ!!! Όλα "τα παιδιά" μαζί στον αγώνα ενάντια στο λαό και υπέρ των εαυτών τους και της τάξης τους.