Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Χρήστος Στυλιανίδης ως εφευρετικός κενολόγος

Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Χρήστος Στυλιανίδης είναι ενδεικτική περίπτωση ανθρώπου που θεωρεί πως ,όντας εξουσία, μπορεί να ανοίγει το στόμα του και η γλώσσα του να πηγαίνει περίπατο. Υπάρχουν αναρίθμητα παραδείγματα επιπολαίοτητας και αναξιοπιστίας του ανδρός. Τον τρόπο της πολιτικής του σκέψης, δηλαδή το βαθμό της περιορισμένης αντιληπτικής του ικανότητας, αναδεικνύει και μια ακόμα συνέντευξή του στην καθεστωτική εφημερίδα «Ο φιλελεύθερος».

Αναφερόμενος, λοιπόν, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Χρ. Στυλιανίδης στην πρόσληψη συμβούλων από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας επιχειρηματολογεί συγκρίνοντας τους όρους εργοδότησης από το κράτος  ενός δημοσίου υπαλλήλου και ενός συμβούλου: «Τους δημόσιους υπαλλήλους που έχει προσθέσει η προηγούμενη πενταετία θα τους επωμιστεί η κυπριακή οικονομία για το υπόλοιπο της ζωής τους, με όλα τα δημοσιοϋπαλληλικά οφέλη και πλεονεκτήματα για τους ίδιους και τους εξαρτώμενούς τους» ενώ οι σύμβουλοι του Προέδρου της Δημοκρατίας «δεν απολαμβάνουν των προνομίων της Δημόσιας Υπηρεσίας, απασχολούνται με συμβόλαια και θα αποχωρήσουν, στην καλύτερη περίπτωση, με τη συμπλήρωση της θητείας του Προέδρου της Δημοκρατίας».

ΤΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ

Ο κ. Στυλιανίδης προβάλλει δύο επιχειρήματα υπέρ της απασχόλησης συμβούλων: τα οφέλη της θέσης και τη διάρκεια τους ή τους όρους και τη διάρκεια του εργασίας.

Για παράδειγμα, η διαφορά στη  διάρκεια της σύμβασης ενός δημόσιου υπαλλήλου και ενός συμβούλου είναι αδιαμφίσβητητο γεγονός: ο πρώτος για όλη την εργασιακή του ζωή , ο δεύτερος το πολύ πέντε χρόνια. Όμως, αυτό το γεγονός από την άποψη της κοινωνίας δεν σημαίνει και κάποιο οικονομικό όφελος. Γιατί, αν ο εκάστοτε εκλεγμένος Πρόεδρος διορίζει συμβούλους με πενταετή συμβόλαια, για την κοινωνία σημαίνει πληρώνω εφ΄ όρου ζωής. Άρα, δεν υπάρχει κάποιο οικονομικό όφελος για την κοινωνία από τη διάρκεια της σύμβασης τους.

Σε σχέση τώρα με τους όρους της σύμβασης, για να γίνει σύγκριση πρέπει να γνωστοποιηθούν τα συμβόλαια των συμβούλων, ώστε να διαπιστώσουμε αν πράγματι θα υπάρχει κάποιο οικονομικό όφελος για την κοινωνία, κάτι που αποκρύπτεται επιμελώς με ευθύνη των κυβερνώντων.

Φυσικά, σε σχέση με την κοινωνία υπάρχει και άλλη διάσταση: τη θέση δημόσιου υπαλλήλου μπορεί να τη διεκδικήσει ο κάθε πολίτης, ενώ του συμβούλου είναι διορισμός αυθαίρετος μόνο για παιδιά του κομματικού σωλήνα ή των ημετέρων! Ή από μια πιο γενική άποψη, το ζήτημα για την κοινωνία είναι να πληρώνει λιγότερα και αναγκαία  και όχι ποιος θα τα παίρνει χωρίς να υπάρχει κοινωνική ανάγκη!

Η ΜΕΡΙΚΗ ΟΠΤΙΚΗ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ

Το ζήτημα, όπως το εκλαμβάνει ο κ. Στυλιανίδης, σχετίζεται με την κομματική/μερική οπτική: τι έκαναν οι προηγούμενοι κυβερνώντες, τι κάναμε εμείς. Η προσέγγισή του δεν σχετίζεται με την οπτική της κοινωνίας, αλλά μόνο μιας μερίδας που καρπώνονται οφέλη από την κοινωνία-του κόμματος. Δηλαδή, προκαταβολικά ο ίδιος δηλώνει ότι αδυνατεί να αντιληφθεί το κοινωνικό όλον και ότι είναι εκφραστής ενός μέρους επιβεβαιωνόντας πόσο περιορισμένη είναι η αντίληψη του για την κοινωνική πραγματικότητα.

Η ΟΥΣΙΑ: ΑΠΑΤΗ

Αν υπεισέλθεις στην ουσία του ζητήματος, δηλαδή συνεξεταστεί με την υπαρκτή πολιτική πραγματικότητα, τότε κυριολεκτικά «τραβάς τα μαλιά σου». Η κυβέρνηση διακηρύττει την ανάγκη περιορισμού των κρατικών δαπανών, τη σταδιακή μείωση των δημόσιων υπαλλήλων και την ίδια στιγμή αντικαθιστούν τις θέσεις των δημόσιων υπαλλήλων με προσλήψεις μίσθωσης υπηρεσιών και συνεργατών για βόλεμα των κομματικών!!! Και λένε πως θα μεταρρυθμίσουν το κράτος και θα σώσουν την οικονομία! Η αποθέωση της απάτης!!!

ΑΠΟΘΕΩΣΗ ΤΗΣ ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ

Κοντολογής, ο κ. Στυλιανιδης επιχειρηματολογεί κενολογώντας , όπως το συνηθίζει. Αδυνατεί παντελώς να αρθρώσει πολιτικό λόγο για το κοινό καλό, αφού αδυνατεί να κατανοήσει και την κοινωνική πραγματικότητα. Είναι, δηλαδή, εκτός τόπου και χρόνου,   ένα πιστό ολιγαρχικό φερέφωνο.