Κουρέματα και δουλέματα Κυπρίων ολιγαρχικών και η ήττα της κοινωνίας

Ανακοίνωση-απόφαση !

Όταν λοιπόν το Σάββατο 15/3/2012 εκδόθηκε η ανακοίνωση του  Eurogroup περί του κουρέματος των κυπριακών καταθέσεων στις τράπεζες και άλλων τινών, ουσιαστικά η κυπριακή οικονομία και πολιτική εισήλθε βίαια σε νέα τροχιά.

Η ανακοίνωση του  Eurogroup ουσιαστικά ήταν μια απόφαση χωρίς επιστροφή για τους εμπνευστές της και τα θύματά τους. Γιατί αμφισβητούσε έμπρακτα το τραπεζικό σύστημα της Κύπρου του οποίου η μεγένθυνσή στηριζόταν στην πίστη ή με την ανακοίνωση το σύστημα ανακηρυσσόταν αναξιόπιστο. Γι αυτό πολύ εύστοχα η κ. Μέρκελ υποστηρίζει «ότι έχει πεθάνει» με την ανακοίνωση και μόνο του  Eurogroup.

Οι Κύπριοι ολιγαρχικοί

Η συναίνεση του κ. Αναστασιάδη σε αυτή την ανακοίνωση ουσιαστικά ανέδειξε σε όλα τη μεγαλοπρέπειά το ποιόν του:οσφυοκάμπτης, εθελόδουλος, φερέφωνο, αχάπαρος.

Το πιο σημαντικό από πολιτική άποψη είναι πως ο Πρόεδρος, αντίθετα με το προεκλογικό του πρόγραμμα και τις διακηρύξεις του, εξαπάτησε την κοινωνία και επέλεξε να συμμαχήσει με τους πάτρωνές του στρεφόμενος εναντίον της κυπριακής κοινωνίας. Δηλαδή, αποδείχτηκε ότι δεν διαφέρει ποσώς από τον προκάτοχό του κ. Χριστόφια ή είναι όντως άξιος συνεχιστής του καταστροφικού του έργου.

Αντί ο «πατριώτης» κ. Αναστασιάδης να πει το «όχι» και να παραιτηθεί , εκεί στις Βρυξέλλες, ήλθε εδώ και ως κακόμοιρο ανθρωπάκι έγινε «ευαγγελιστής» των καταστροφικών του επιλογών με δικαιολογίες ενός μωρού.

Η βουλή των κομμάτων αποδείχτηκε γελοία πολλαπλώς. Με διάφορες μικροπολιτικές προσεγγίσεις ή μεγαλόστομες διακηρύξεις είπε το «όχι». Ένα όχι που δε σήμαινε τίποτε: ούτε παραίτηση Αναστασιάδη ούτε εναλλακτική πρόταση. Και σε ελάχιστό χρόνο, με διάφορες παραλλαγές, επανήλθε σε ένα μεταλλαγμένο ναι αυτο-γελοιοποιούμενη.

Τα ΜΜΕ , ως συνήθως, δραματοποίησαν την κατάσταση αφ΄ ενός μεν για να εκτονωθεί το «πλήθος» και αφ΄ετέρου για να προσδώσει αξία και να νομιμοποιήσει τις επιλογές της κυπριακής ολιγαρχίας, που αγωνιζόταν να βρει μια δήθεν «διέξοδο»-λύση.

Διλήμματα και ψευτο-διλήμματα

Το πραγματικό δίλημμα που ανέκυπτε με βάση τις μεθοδεύσεις την πολιτικοοικονομικής ολιγαρχίας – ντόπιας και διεθνούς- στο συγκεκριμένο χρόνο είναι μόνο ένα:

Είτε συνέχιση της μνημονιακής πορείας με απώλειες σε βάθος χρόνου ένός άλφα ποσού είτε απώλειες σε βάθος χρόνου του ίδιου ποσού ή παραπλήσιου αλλά με δική μας απόφαση. Δηλαδή, το πρόβλημα είναι πια καθαρά πολιτικό και η μόνη διαφοροποίηση δεν είναι η υλική ζημιά –αυτή είναι δεδομένη- αλλά ο βαθμός ελευθερίας στη συγκεκριμένη κοινωνία, το πόσο εξαρτημένη θα ήταν από ξένα κέντρα αποφάσεων.

Το περιεχόμενο που αποκτά η κάθε πολιτική επιλογή δεν αναιρεί μεν την υλική  ζημιά ως σύνολο, αλλά η κάθε επιλογή μπορεί να διαφοροποιήσει την κατανομή της ζημιάς στην κοινωνία ή ποιος πληρώνει τη ζημιά καθώς και την επιλογή μοντέλου πολιτικής και οικονομικής ανάπτυξης.

Η μνημονιακή επιλογή είναι κατεξοχήν επιλογή της πολιτικής και οικονομικής ολιγαρχίας στην Κύπρο και των διεθνών πατρώνων της γιατί ναι μεν η ολιγαρχική τάξη θα υποστεί και αυτή απώλειες, αλλά η εξάρτηση της Κύπρου από τη διεθνή ολιγαρχία κατοχυρώνει πλήρως τα συμφέροντά της σε βάθος χρόνου. Ή κατοχυρώνεται πως η κρίση δεν θα ακυρώσει στο παρόν και στο μέλλον το κυρίαρχο ρόλο της στην Κύπρο ή πως οι ζημιές στο παρόν αλλά και σε βάθος χρόνου θα πληρωθούν από τους πολλούς και τα κέρδη πάλι θα συσσωρεύονται στους λίγους σφογγοκωλάριους Κύπριους ολιγάρχες.

Από την άλλη, μια εξω-μνημονιακή επίλυση της κρίσης απλώς θα παρείχε δυνατότητες μιας πιο δίκαιης κατανομής των υλικών ζημιών αλλά και περισσότερες δυνατότητες παρέμβασης της κοινωνίας στη διαμόρφωση του πολιτικού και οικονομικού μέλλοντος της Κύπρου.

Η ήττα της κυπριακής κοινωνίας

Στην πράξη τώρα, η τοπική πολιτική και οικονομική ολιγαρχία όντας μηρυκαστική της διεθνούς, ουσιαστικά επέλεξε και επέβαλε μέσω Αναστασιάδη και των κομματικών ολιγαρχικών ενώσεων τη μνημονιακή επιλογή, γιατί αυτή διασφαλίζει καλύτερα τα συμφέροντά της. Ή, η κοινωνία ηττήθηκε κατά κράτος. Όχι γιατί διαδήλωνε ή δεν διαδήλωνε αλλά γιατί δεν είχε πολιτική επιλογή ή αίτημα να προβάλει.

Μπροστά στην πίεση της κοινωνίας, το μόνο ιστορικό μνημείο που έχει απομείνει είναι το περιβόητο «Ταμείο Αλληλεγγύης» του οποίου η σύλληψη έγινε μπροστά στην αυτονόητη και ορθή λαϊκή πίεση για συνεισφορά του κοινωνικού συνόλου για να απαλλαγούμε από τη διεθνή ολιγαρχία και τους εκφραστές της-τροϊκανούς, Γερμανούς, Ευρωπαίους. Η ψήφιση του σχετικού νομοσχεδίου είναι γελοία πολιτική πράξη, γιατί μόνο ως εναλλακτική εξω-μνημονιακή επιλογή μπορεί να γίνει κατανοητό. Γι αυτό και η άρχουσα τάξη φρόντισε να το αχρηστεύσει μετατρέποντάς το σε ένα ακόμα νόμο αλλά και ακυρώνοντας τη γενεσιουργό αιτία του, που ήταν η βούληση της κοινωνίας στο συγκεκριμένο χρόνο να συνδράμει από μόνη της για να σωθεί από το στόμα των λύκων. Φυσικά η προώθηση μιας τέτοιας επιλογής σήμαινε ότι η πολιτική και οικονομική ολιγαρχία, για να γίνει πιστευτή για την ειλικρίνεια των προθέσεών της, θα έπρεπε να συνεισφέρει πρώτη στο εν λόγω Ταμείο, ώστε να πειστεί και ο λαός να συνεισφέρει. Και δεύτερον, σήμαινε ότι θα υπήρχε κοινωνικός έλεγχος του Ταμείου και όχι διορισμένοι από την ολιγαρχία διαχειριστές. Τίποτε δεν έγινε, όχι γιατί δεν ήταν δυνατόν, αλλά γιατί η συγκεκριμένη εξω-μνημονιακή επιλογή ήταν πολλαπλά ασύμφορος για τους ντόπιους ληστές και κλέφτες αλλά και τη διεθνή μαφία.

Η μνημονιακή λογική επεκράτησε κατά κράτος, η κυπριακή κοινωνία ηττήθηκε ολοκληρωτικά από τους Κύπριους δυνάστες της: κόμματα, τραπεζίτες, ΜΜΕ, ανίδεους ειδικούς. Στην παρούσα φάση η κυπριακή κοινωνία θα εισέλθει σε φάση μακροχρόνιας φτωχοποίησης χωρίς δυνατότητες αντίστασης. Ο κυριότερος λόγος είναι πως η λογική της κοινωνίας είναι εγκλωβισμένη θεωρητικά και πρακτικά στη μέγγενη των ολιγαρχικών και αδυνατεί να διαβουλευτεί και να δράσει εξω-ολιγαρχικά. Σε αυτά τα πλαίσια θα συνεχίσει να διαδηλώνει και να πληρώνει κανονικά από το υστέρημά της 50 άπληστους  και βλάκες και απατεώνες που, αφού την οδήγησαν στην καταστροφή, τώρα θα έχουν το θεάρεστο έργο της σωτηρίας της!!!

Η κυριαρχία των ολιγαρχικών

Κανένας δεν τολμά να αμφισβητήσει την πολιτική και οικονομική ολιγαρχία στην Κύπρο η οποία θα έπρεπε να βρίσκεται στη φυλακή με δημεμευμένη την περιουσία της για πολιτικά εγκλήματα κατά της κοινωνίας. Η μεσαία τάξη θα συνεχίσει να ελπίζει πως δεν θα περιπέσει στην ανεργία ή την φτωχοποίηση , η νέα γενιά – η μόνη επικίνδυνη ομάδα αλλά χωρίς ανεπτυγμένη κοινωνική συνείδηση - μαζικά θα μεταναστεύει και οι φτωχοποιημένοι θα αναμένουν κανένα κοινωνικό βοήθημα από τους καταστροφείς τους και θα τους ευγνωμονούν κιόλας.   

ΚΑΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΦΙΑΣ ΚΑΙ Ο ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΥΛΙΚΟΙ ΤΟΥΣ ΜΕ ΤΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΤΟΥΣ ΣΤΡΑΦΗΣΑΝ  ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ. Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΣΤΡΕΦΕΤΑΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥΣ;