Κυπριακό μνημόνιο για -αμνήμονες ή η επέλαση των βαρβάρων

Μέσα σε δραματικές συνθήκες που διαμόρφωσαν οι επαγγελματίες δραματοποιοί –κόμματα, κυβέρνηση, ΜΜΕ, ανίδεοι επιστημόνες της καταστροφής – έγινε το αναμενόμενο: η κυβέρνηση φόρτωσε το κόστος της ανιδεότητας και απληστίας της πολιτικής και οικονομικής ολιγαρχίας στους ώμους του λαού.

Ήταν αναμενόμενο. Γιατί τις ζημιές της ανικανότητάς τους ή θα τις πλήρωναν οι ίδιοι –πράγμα αδύνατο – ή θα τις πλήρωνε ο λαός. Κανένας πολιτικός δεν διατύπωσε θέση να πληρώσουν οι Κύπριοι ολιγάρχες, αλλά με αποφασιστικότητα τα φόρτωναν σιγά-σιγά στους ώμους των «ηλιθίων»  πολιτών. Όλοι ενωμένοι ως μια γροθιά προάσπισαν τα συμφέροντα της πολιτικής και οικονομικής ολιγαρχίας σε βάρος, φυσικά, του λαού.

Με το μνημόνιο λοιπόν δεν σώζεται η Κύπρος – άκου βλακεία- , δεν σώζεται η οικονομία –άλλη βλακεία- ,σώζονται μόνο οι ολιγάρχες της Κύπρου, δηλαδή παρόλη την αποδεδειγμένη ανικανότητα και απληστία τους, θα συνεχίσουν να εκμεταλλεύονται τους Κύπριους πολίτες χωρίς να παράγουν – η πλειονότητά τους- τίποτε απολύτως.

Με κύριο όπλο – όπως κάθε ολιγαρχικού φυσικά – την απάτη οδηγούν την κυπριακή κοινωνία στη χρεοκοπία προκειμένου να σωθούν οι ίδιοι. Και όσοι αφελείς πιστεύουν τα λόγια τους ότι θα γίνει «νέα αρχή» ή σώθηκε το τραπεζικό σύστημα και άλλες κινδυνολογίες που πλασάρει όποιος δεν έχει λογικά επιχειρήματα, σύντομα θα διαψευστούν.

Γιατί η απλή λογική υποστηρίζει ότι δεν μπορεί να εμπιστεύεσαι απατεώνες. Φυσικά οι βλάκες-επειδή δεν καταλαβαίνουν και επειδή δεν θέλουν με τίποτε να αποδεχθούν τη βλακεία τους –θα στηρίξουν με υπομονή και ελπίδα τα όποια μνημόνια τους πλασάρουν. Ο κάθε βλάκας - επειδή δεν μπορεί να σκεφτεί τίποτε από μόνος του –είναι υποχρεωμένος να υιοθετεί όποια άποψη του πλασάρουν οι άλλοι.

Όταν λοιπόν μια κοινωνία κυριολεκτικά και ολοφάνερα  εμπαίζεται από  κλέφτες και απατεώνες –ντόπιοι,Ευρωπαίοι και «κοσμοπολίτες»-  και αυτή απλώς χειροκροτεί, αυτή η κοινωνία δεν έχει μέλλον.

Τα μέτρα που ακολουθούν θα είναι πιο επώδυνα με στόχο να επιβληθεί στην Κύπρο το όραμα της διεθνούς οικονομικής ολιγαρχίας και των ανόητων τοπικών φερέφωνών της για φτωχοποίηση-πλήρη εξάρτηση των «ηλίθιων» πολιτών. Τα μέτρα αυτά δεν είναι το τέλος, αλλά η αρχή για μια πραγματική  και γενικευμένη φτωχοποίηση της κυπριακής κοινωνίας.

Η φτωχοποίηση των πολιτών είναι και ο δηλωμένος στόχος της κυβέρνησης Αναστασιάδη η οποία προφανώς γνωρίζοντας που θα οδηγήσουν τα μέτρα της , φροντίζει να προ-εξαγγέλλει μέτρα κοινωνικής ευαισθησίας. Φυσικά δεν είναι μέτρα κοινωνικής ευαισθησίας που θα ληφθούν , αλλά κοινωνικής αναισθησίας. Μια κυβέρνηση που στοχεύει στην φτωχοποίηση της κοινωνίας συνειδητά και προ-αναγγέλλει μέτρα για κοινωνικά βοηθήματα, δεν το κάνει από κοινωνική ευασθησία, αλλά από αγωνία πως η ανάλγητη στάση της μπορεί να προκαλέσει κοινωνική εξέγερση και με ξερο-κόμματα προσπαθεί να την προλάβει. Αυτή  είναι η λογική της βαρβαρότητας από την οποία είναι διαποτισμένη η κυπριακή κυβέρνηση, ως γνήσια συνεχιστής του αρχι-καταστροφέα Δημήτρη Χριστόφια.

Τα όποια μέτρα σταδιακά θα ενισχυθούν με μια σταδιακή και παράλληλη ενίσχυση του αυταρχισμού των φορέων της εξουσίας του κράτους, ώστε να εξασφαλιστεί η επιτυχία της εφαρμογής του προγράμματος φτωχοποίησης της κυπριακής κοινωνίας. Η επιτυχία του προγράμματος είναι εξασφαλισμένη όντας υπό την επιτήρηση της διεθνούς ολιγαρχίας από την οποία είναι πλήρως εξαρτημένη η ντόπια ολιγαρχία, αφού επιβιώνει με τα δικά της χρήματα.  

Τι κάνουμε λοιπόν;

Κλείνουμε τα αυτιά μους στους αποδεδειγμένα απατεώνες.

Στοχαζόμαστε ο καθένας ως πολίτης –χωρίς οργή – τι κάνουμε.

Και τότε θα ανακαλύψουμε ότι υπάρχουν αμέτρητοι τρόποι ατομικής και συλλογικής δράσης.

ΥΓ. Προς ψηφοφόρους Αναστασιάδη: καλά, σας εξαπάτησε νωρίς. Πόσα ψέματα με περισσή αφέλεια πιστέψατε! Αν η δουλειά του άλλου είναι να σε εξαπατά, και εσύ με απέριττη αφέλεια εξαπατιέσαι, υπάρχει σίγουρα ένα πρόβλημα.