Γελάμε με τα έργα των Κυπρίων πολιτικών: το εξαετές σήριαλ με τους γενικούς διευθυντές της βουλής και το Δ. Χριστόφια

Η είδηση στις εφημερίδες σήμερα 29/5/2012 ήταν αναμενόμενη: Το Ανώτατο Δικαστήριο ακύρωσε το διορισμό του Σ. Σωκράτους στη θέση του γενικού διευθυντή της βουλής. Ήταν γνωστό από το 2008 ότι θα ακυρωνόταν ο διορισμός.  Έτσι έληξε το εξαετές σήριαλ 2006-2012 με πρωταγωνιστές τους γενικούς διευθυντές της βουλής, το Δ. Χριστόφια και τα τότε συγκυβερνώντα κόμματα. Για να κατανοήσει ο πολίτης τη φεουδαρχική νοοτροπία των πολιτικών και τη συστηματική προσπάθειά τους να διαλύσουν κάθε νόμο και θεσμό, ώστε στηριγμένοι στη δύναμή τους να κυβερνούν τον «όχλο», ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η πλήρωση της θέσης του γενικού διευθυντή της Βουλής. Το ιστορικό αποδεικνύει πόση υποκρισία κουβαλούν οι πολιτικοί και τα κόμματα και πόσο σκέφτονται τον πολίτη.
Ποιο είναι το ιστορικό;
Τον Οκτώβριο του 2006 θα αφυπηρετούσε ο τότε γενικός διευθυντής της Βουλής Κ. Χριστοφόρου. Τι έκανε ο τότε Πρόεδρος της Βουλής Δ. Χριστόφιας; Ζήτησε και πέτυχε παράταση υπηρεσιών του εν λόγω κυρίου για λόγους «δημοσίου συμφέροντο»!!! Δεν είχε καμία σημασία για τον προοδευτικό κύριο Χριστόφια το γεγονός ότι το κόμμα του είχε ψηφίσει νόμο που απαγόρευε την απασχόληση συνταξιούχου πρόσωπου. Μάλιστα, ο Γενικός Εισαγγελέας έδωσε πλήρη κάλυψη στην απόφαση με το σκεπτικό ότι η παράταση υπηρεσιών δόθηκε τη στιγμή που δεν ήταν συνταξιούχος!!! Δηλαδή, δόθηκε η παράταση πριν την αφυπηρέτηση και έτσι δεν θεωρήθηκε απασχόληση συνταξιούχου!!!! Μα, αν δεν ήταν συνταξιούχος, δε θα χρειαζόταν παράταση. Και αν πήρε παράταση, μόνο ως συνταξιούχος μπορούσε να την πάρει. Και έτσι με διάφορα σοφίσματα, παρέτειναν τις υπηρεσίες του μοναδικού και αναντικατάστατου Κ. Χριστοφορου για δυο χρόνια. Μετά από κει, ο Πρόεδρος τςη Δημοκρατίας Δ. Χριστόφιας τον διόρισε πρόεδρο της επιτροπής ανταγωνισμού, οπόταν έπεσε ο διορισμός του και πήγε στο σπίτι του. Και έτσι ορφάνεψε και ο Χριστόφιας και ο τόπος.
Τέλειωσε ο Χριστοφόρου. Μα ο Χριστόφιας ήθελε πάλι να βάλει τον εκλεκτό του στη θέση του γενικού διευθυντή στα πλαίσια των αντιλήψεών του για ευνομία, ισονομία και χρηστή διοίκηση ή πιο σωστά το κράτος είναι το αμπελοχώραφό μας. Τι έκαμε ο άνθρωπος; Άλλαζε συνέχεια τα σχέδια υπηρεσίας –τρία -, τα έκοψε κατα έραψε στα μέτρα του εκλεκτού του και η ΕΔΥ το διόρισε κανονικά.
Διαφώνησε ο Γενικός Εισαγγελέας, κατάγειλε το γεγονός και η ΠΑΣΥΔΥ. Αλλά αποφάσισε ο Χριστόφιας μαζί με τους τότε συγκυβερνώντες ΑΚΕΛ, ΔΗΚΟ, ΕΔΕΚ, Οικολόγους ότι όλα έγιναν φυσιολογικά!!!!!!!!!!!!!!!!!! Πήραν το νόμο στα χέρια τους και συμπεριφέρονταν ως πραγματικοί δεσπότες.
Α, και ο κύριος Σωκράτους στις καταγγελίες της ΠΑΣΥΔΥ απάντησε ότι ο Γενικός Εισαγγελέας δεν είναι νομικός σύμβουλος της Βουλής!!!Καλά, ρε άνθρωπε, ας υποθέσουμε ότι η κάθε εξουσία έχει το δικό της νομικό σύμβουλο.Εξήγα μου πως θα μπορέσει να λειτουργήσει το κράτος;
Αυτού η προαγωγή στη θέση του γενικού διευθυντή της βουλής ακυρώθηκε με απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου.
Αυτό το πράγμα είναι κράτος;
Αυτοί οι άνθρωποι είναι πιστοί στο σύνταγμα;
Αυτοί οι άνθρωποι έχουν στοιχειώδη αντίληψη του κοινωνικού συμφέροντος ή είναι τυφλά προσηλωμένοι στο ατομικό και κομματικό συμφέρον;
Εντάξει, δε ρωτώ αν όλα αυτά συνιστούν αριστερή ή εστω προοδευτική πολιτική. Είναι τόσο αριστερά όσο είναι και δεξιά. Τα ίδια εκάμναν όλοι τους σε σχέση με την αντι-κοινωνική τους πολιτική.
Γιατί όλοι εμείς να τους σεβαστούμε; Πεστε μου ένα λόγο.....
Και αν τώρα μεταλλάσσονται λόγω προεδρικών εκλογών όλοι τους ανεξαίρετα, είναι γιατί θεωρούν τους πολίτες βλάκες και ηλίθιους και χωρίς μνήμη, άρα έρμαιο στις αρλουμπολογίες τους. Αυτοί είναι, ψηφίστε τους, αλλά είναι επικίνδυνοι για την κοινωνία.

Οι τραπεζίτες, οι πολιτικοί και οι δουλοπάροικοί τους

Η απόφαση-αστραπή Σε μια νύκτα, μετά φυσικά από σε βάθος ανάλυση των πραγμάτων, η βουλή ομόφωνα αποφάσισε να εγγυηθεί την λεγόμενη ανακεφαλαιοποίηση της Λαϊκής Τράπεζας ύψους 1.8 δις.
Η απόφαση των κομματοκρατόρων είναι σκανδαλώδης από πολλές πλευρές.
Συμμαχία πολιτικής και οικονομικής ολιγαρχίας
Με την απόφασή τους οι κομματικοί επιβεβαιώσαν ότι λειτουργούν ως τσιράκια της οικονομικής ολιγαρχίας και επέλεξαν να στραφούν εναντίον του συμφέροντος της κοινωνίας. Επιβεβαιώνεται έτσι η συμμαχία της πολιτικής και οικονομικής ολιγαρχίας σε βάρος της κοινωνίας. Γι αυτό ακριβώς το λόγο και η κοινωνία βιώνει τη μεγάλη ανατροπή των ισοροροπιών που υπήρχαν μέχρι σήμερα αποκλειστικά σε βάρος της.
Και η φτηνή προπαγάνδα
Τα ΜΜΕ και οι κομματικοί αμέσως μετά την απόφαση-σκάνδαλο, άρχισαν τη φτηνή προπαγάνδα τους. Η μαγική λέξη είναι έρευνα, για να δείξουν ότι γίνεται κάτι και κερδίζουν τον απαιτούμενο χρόνο,ώστε να ξεχαστεί το θέμα. Θα κάμουν οι άθλιοι έρευνα, λες και δεν ξέρουν τι έγινε ή δεν είναι οι ίδιοι πρωταγωνιστές του σκανδάλου. Η συμπεριφορά τους θυμίζει το σκάνδαλο του χρηματιστηρίου. Ο κόσμος όμως τους κατάλαβε και ουδόλως τους λαμβάνει υπόψη, πλην των αφελών και ιδιοτελών
Και η δυστοκία
Πού κόλλησε η βουλή; Μα φυσικά στα άτομα που θα διοριστούν στο Δ.Σ. της Λαϊκής. Το φαγοπότι είναι τεράστιο και τα συμφέροντα –ατομικά και κομματικά – που διακυβεύονται τεράστια. Αυτή ακριβώς η προσέγγιση είναι που προκαταβολικά καθορίζει και τις εξελίξεις στη Λαϊκή.
Το εσπευσμένο της απόφασης
Η σκανδαλώδης απόφαση της βουλής ουσιαστικά επιβεβαιώνει ότι όλα έγιναν στο παρασκήνιο και η απόφαση της βουλής ήταν η τελική πράξη του παρασκηνίου. Η εκ των υστέρων αντίδραση της ΕΤΥΚ πρόσφερε κάλυψη στο παρασκήνιο, αλλά παράλληλα επιβεβαίωσε ότι δεν εξετάστηκαν όλες οι εναλλακτικές λύσεις στο αδιέξοδο της Λαϊκής.
Η ουσία της απόφασης
Ένα κράτος υπό χρεοκοπία αποφασίζει να αγοράσει μια τράπεζα χρεοκοπημένη. Το αποτέλεσμα είναι δεδομένο: το κόστος θα το πληρώσει αποκλειστικά ο λαός με μνημόνια, μηχανισμούς στήριξης και άλλες τέτοιες συνταγές. Ή , οι άθλιοι ολιγάρχες είναι ενωμένοι στο να διαφυλάξουν τον πλούτο και την εξουσία τους σε βάρος του λαού, τον οποίο αντιμετωπίζουν ως ιδιοκτησία τους, λές και είναι δουλοπάροικοι.
Και ο κ. Σαρρής
Και μας βγαίνει ο κ. Σαρρής –νομίζει ότι απευθύνεται σε διανοητικά καθυστερημένους- να μας πει τώρα ότι οι επενδύσεις στα ελληνικά ομόλογα δεν είχαν την έγκριση του Δ.Σ. της Λαϊκής. Μάνα μου ρε, παραπλάνησαν το διακοσμητικό ΔΣ της Λαϊκής οι κακοί σύμβουλοι και διευθυντές! Αυτός ο άνθρωπος θεωρείται σοβαρός για να σώσει την Τράπεζα! Φυσικά η ικανοτήτά του μέχρι στιγμής είναι να περιπαίζει το λαό και να εξυπηρετεί τα συμφέροντα της οικονομικής και πολιτικής ολιγαρχίας.
Επίλογος
Η πολιτική και οικονομική ολιγαρχία της Κύπρου ενωμένη ως μια γροθιά συνεχίζει τον αδίστακτο αγώνα της εναντίον της κυπριακής κοινωνίας. Δεν έχουν ούτε ιερό ούτε όσιο. Και αν ένα πολιτικό σύστημα θεωρεί ως σκοπό του να σώζει τράπεζες-τοκογλύφους (στα κομψά κερδοσκοπικές), τότε σημαίνει ότι το πολιτικό σύστημα ελέγχεται από απατεώνες.
Υ.Γ.Απορία
Γιατί το τραπεζικό σύστημα απευθύνεται στο κράτος για τη διάσωσή του, αφού επεδίωξε και πέτυχε να ανεξαρτητοποιηθεί από το κράτος; Με ποιο δικαίωμα οι τράπεζες απευθύνονται στο κράτος και με ποιο δικαίωμα το κράτος ανταποκρίνεται; Μόνο τσιράκια των τραπεζών –υπηρέτες δηλαδή του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου - θα δρούσαν με αυτό το δρόμο.Για όσους ακόμα είναι τόσο αφελείς που ταυτίζονται με τα δήθεν δεξιά, αριστερά και κεντρώα κόμματα.
Το τραγικό για την κοινωνία είναι πως συνεργάζονται ανίκανοι και άπληστοι πολιτικοί και επιχειρηματίες για να σώσουν την Κύπρο, την οποία προηγουμένως κατέστρεψαν.
 Η δική τους σωτηρία είναι η δική μας καταστροφή.

Οι "πελλό-νομοι" της κυπριακής βουλής!!!

Όταν ένας βουλευτής ομολογεί ενώπιον της Επιτροπής Θεσμών της Βουλής πως «ψηφίσαμε ένα πελλό-νομο», υπάρχει ένα πρόβλημα. Γιατί ο πελλό-νομος είναι η νομοθεσία περί ασυμβίβαστου που ψηφίστηκε από την ολομέλεια της Βουλής το 2008. Ποιο είναι το πρόβλημα;
«Πελλός» νόμος δεν υπάρχει, γιατί ο νόμος δεν είναι ούτε νούσιμος ούτε πελλός. Νου διαθέτουν οι άνθρωποι και σύμφωνα με το νου τους σκέπτονται, δρουν , αποφασίζουν. Αν κάποιος ψηφίζει ένα «πελλό» νόμο κατά την παραδοχή του, τότε το πρόβλημα δεν είναι του νόμου αλλά αποκλειστικά αυτού που τον ψήφισε. Και δεν είναι και η συντέλεια του κόσμου αυτό το γεγονός. Όλοι οι άνθρωποι κάνουν βλακείες.
Δε θέτω θέμα βλακείας των βουλευτών, γιατί τότε πολιτικά τους αθώωνω.
Γιατί η συμπεριφορά των βουλευτών δεν άπτεται κάποιας βλακείας ή πελλάρας.
Είχαν προειδοποιηθεί πριν να ψηφίσουν από το Γενικό Εισαγγελέα ότι ο «πελλόνομος» - ως τέτοιος - είναι φυσικά ανεφάρμοστος σε μια κοινωνία που λειτουργεί με βάση τη λογική. Όμως οι κύριοι βουλευτές συνειδητά προχώρησαν στην ψήφισή του, παρόλες τις προειδοποιήσεις.
Στη συνέχεια, από το 2008 έως το 2012, η βουλή δεν ψήφισε τους προβλεπόμενους κανονισμούς για να μπορέσει να λειτουργήσει η Επιτροπή Διερεύνησης Ασυμβίβαστου. Και μετά από τέσσερα χρόνια οι βουλευτές ανακάλυψαν ότι ο νόμος που ψήφισαν είναι «πελλός».
Αυτές οι γελοιότητες των βουλευτών εδράζονται στην κουτοπονηρία, στην απληστία και στον αυταρχισμό. Δηλαδή ψήφισαν συνειδητά ένα νόμο με στόχο ένα και μοναδικό, να μην εφαρμοστεί. Γιατί δεν ήθελαν με τίποτε να εφαρμοστεί το ασυμβίβαστο και να ελεγχεί η διαφθορά τους.
Οι βουλευτές επέλεξαν να γελοιοποιηθούν και να γελοιοποιήσουν κάθε έννοια δικαίου παρά να πλήξουν το σύστημα διαφθοράς που οι ίδιοι εγκαθίδρυσαν προς εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους. Πιο απλά, ψήφισαν τον «πελλό-νομο» για πλάκα!!! Σε αυτούς τους ανθρώπους η κυπριακή κοινωνία στηρίζει το παρόν και το μέλλον της!!!
Τι είναι λοιπόν ο «πελλό-νομος»; Είναι ακόμα ένα τεκμήριο της κατάντιας των βουλευτών και των κομμάτων. Είναι ακόμα ένα τεκμήριο της χρεοκοπίας του πολιτικού συστήματος. Είναι ένα τεκμήριο ότι τους πολιτικούς δεν πρέπει να τους παίρνουμε στα σοβαρά. Και ακόμα περισσότερο: σεβόμενοι τους εαυτούς μας σε καμία περίπτωση τους δίνουμε και την ψήφο μας, δηλαδή δεν τους νομιμοποιούμε να ψηφίζουν «πελλό-νομους».
ΥΓ. Είναι ο μοναδικός «πελλό-νομος» που ψήφισε η Βουλή; Όχι, κατά σύμπτωση διαβολική στην κατηγορία των πελλόνομων της κυπριακής βουλής εντάσσεται και ο ανεφάρμοστος νόμος για τον έλεγχο των οικονομικών των κομμάτων και ο άλλος «πελλό-νομος» για το «πόθεν έσχες»!!! Η ιδιοποίηση της πολιτικής σε όλο της το μεγαλείο από νεο-φεουδάρχες!!! Ντροπή σας κύριοι νομοθέτες, ντροπή σας. Ντροπή στα δεξιά, αριστερά και κεντρώα κόμματα για την αγαστή συνεργασία τους στην ψήφιση "πελλό-νομων".

Η ασυλία, ο Γενικός Εισαγγελέας και η κυπριακή ολιγαρχική ξεφτίλα

Συζητήθηκε στην Επιτροπή Θεσμών και Αξιών της Βουλής το θέμα της λεγόμενης ασυλίας των βουλευτών με αφορμή τη δημοσιοποίηση του γεγονότος ότι κάποιοι βουλευτές δεν πληρώνουν τα εξώδικα για τροχαίες παραβάσεις. Με τους βολευτές δεν θα ασχοληθώ. Το ενδιαφέρον στη συγκεκριμένη συνεδρίαση της επιτροπής ήταν η παρουσία του Γενικού Εισαγελλέα και οι απόψεις που εξέφρασε, όπως αυτές δημοσιεύτηκαν στην εφημερίδα «Ο φιλελεύθερος» στις 16/5/2012. Τι υποστήριξε ο Γενικός Εισαγγελέας; Βασικά ο κύριος αυτός, αντί να λειτουργήσει στα πλαίσια του συντάγματος, πρόσφερε καθοδήγηση στους βουλευτές πώς να συνεχίσουν να απολαμβάνουν την ασυλία τους ως σύγχρονοι νεο-φεουδάρχες!!!
Τι πρότεινε;
-Όχι σε αλλαγή του συντάγματος. Σωστό. Αλλα ταυτόχρονα υποστήριξε
-Μη εφαρμογή του συντάγματος δηλώνοντας ότι «δεν πρόκειται να ζητήσει την άρση ασυλίας βουλευτή για 50 ή 80 ευρώ πρόστιμο»!!! Ποιος του έδωσε το δικαίωμα του Γενικού Εισαγγελέα να αποφαίνεται ότι ο νόμος δεν ισχύει για όλους; Ποιος του έδωσε να δικαίωμα με αποφάσεις του να απονέμει δικαιοσύνη αθωώνοντας ενόχους; Έχει τέτοια αρμοδιότητα με βάση το σύνταγμα, δηλαδή να απονέμει δικαιοσύνη;
-Στη συνέχεια , εκβίασε τους βουλευτές με τον εξής συλλογισμό: «εάν επιμένουν να τροποποιήσουν το σύνταγμα, τότε να μην απολαμβάνουν ασυλίας ούτε για και για τις δηλώσεις που προβαίνουν καθ΄έδρας, αλλά αντίθετα να είναι υπόλογοι ενώπιον της δικαιοσύνης για να τεκμηριώσουν όσα λένε»!!! Τι σχέση έχει η αυθαίρετη ασυλία στον ιδιωτικό βίο ενός βουλευτή με την ασυλία στην πολιτική δράση; Είναι δυνατόν ο Γενικός Εισαγγελέας να υποστηρίζει ότι ένας πολιτικός νομιμοποιημένος στη θέση του με την ψήφο του πολίτη να λογοδοτεί σε ένα διοικητικό όργανο διορισμένο από τον ίδιο; Είναι σοβαρές αντιλήψεις αυτές;
-Ακολούθως, απέκλεισε ο Γενικός Εισαγγελέας την «αυτο-ρύθμιση» του θέματος από την βουλή.
-Κατέληξε δε με τη θέση να τιμωρούνται από τα κόμματα – «αυτορύθμιση των κομμάτων» - και δημόσιο διασυρμό των παρανομούντων βουλευτών!!! Αυτές οι εκπληκτικές θέσεις του Γενικού Εισαγγελέα σε ποιο άρθρο του συντάγματος στηρίζονται; Ή νομίζει ότι δικαιούται να υποστηρίζει ότι θέλει λόγω της υπερμετρης εξουσίας που κατέχει λόγω αποικιοκρατικών επιβιώσεων;
-Τελικά, αποφασίστηκε να ενημερώνεται ο Πρόεδρος της Βουλής ο οποίος θα ενημερώνει τους παρανομούντες προς συμμόρφωση!!!
Και ο εκπληκτικός επίλογος του Γενικού Εισαγγελέα: «Ο ντόρος που προκλήθηκε γύρω από την βουλευτική ασυλία οφείλεται σε πέντε ανθρώπους. Αν πλήρωναν το εξώδικό τους, δεν θα υπήρχε θέμα»!!! Ναι, και ο φονιάς αν δεν σκότωνε και ο κλέφτης αν δεν έκλεφτε, δεν θα υπήρχε θέμα εφαρμογής του νόμου!!!
Φυσικά, η απλοϊκή σκέψη του Γενικού Εισαγγελέα δεν ανταποκρίνεται στην υπαρκτή πραγματικότητα. Γιατί η αιτία της παραβίασης του νόμου είναι ο ίδιος, αφού έχει την αρμοδιότητα εφαρμογής του νόμου. Και οι μεν πολιτικοί έχοντας τη δύναμη και ο ίδιος την αρμοδιότητα, τα έκαναν πλακάκια στην συστηματική παραβίαση του νόμου!Και σε μια ευνομούμενη πολιτεία ως παρανομούντε θα βρίσκονταν στη φυλακή και όχι να περιπαίζουν τον κόσμο με τόση αλαζονεία και ασυλλογιστία.
Το γεγονός ότι είναι ο Γενικός Εισαγγελέας ο αποκλειστικός υπεύθυνος της μη εφαρμογής της νομοθεσίας και όχι οι πέντε βουλευτές, επιβεβαιώνεται από τα γεγονότα του 2006, όταν ξέσπασε το μεγάλο σκάνδαλο με τα ρουσφέτια στην Εθνική Φρουρά. Και οι πολιτικοί τότε δημόσια ομολόγησαν την παρανομία τους!!! Τι έκανε λοιπόν ο Εισαγγελέας; Δήλωνε δημόσια (εφημερίδα Ο ΠΟΛΙΤΗΣ .22/12/2006) ότι «οι πλείστοι πολιτικοί, οι οποίοι παρενέβησαν για ευνοιοκρατική μεταχείριση εθνοφρουρού ή αξιωματικού, καλύπτονται από βουλευτική ασυλία».
Ο κύριος υπαίτιος για τη παραβίαση του συντάγματος ο οποίος προσφέρει συστηματικά κάλυψη στις παρανομίες των πολιτικών είναι ο Γενικός Εισαγγελέας και ο οποίος έπλασε μια φανταστική ιστορία , ότι δήθεν οι βουλευτές έχουν ασυλία!
Ο Γενικός Εισαγγελέας και οι πολιτικοί δεν πιστεύουν στην ισότητα των πολιτών. Αποθεώνοντας τον ρατσισμό , θεωρούν ότι ανήκουν σε μια ανώτερη τάξη για την οποία θα πρέπει να ισχύουν ξεχωριστοί νόμοι από τους νόμους των κοινών θνητών! Δηλαδή, η βουλή θα ψηφίζει νόμους και ο Γενικός Εισαγεγγλεάς θα φροντίζει για την εφαρμογή τους μόνο στους υπόδουλους και όχι στους αφέντες!
Μην ανησυχείτε, έτσι γινόταν και στο μεσαίωνα. Τώρα, αυτοί που ταυτίζονται με τέτοιες καταστάσεις και τις στηρίζουν άμεσα ή έμμεσα δικαίως μπορώ να τους χαρακτηρίσω ως ρατσιστές και φυσικά ανελεύθερα ανθρωπάκια κράχτες μιας απεχθούς ολιγαρχίας που καταδυναστεύει τους ανθρώπους. Και για να μην τρώτε κουτόχορτο οι αφελείς: σε αυτή την προσέγγιση συμφωνούν και τα δεξιά και τα αριστερά και τα κεντρώα κόμματα!!! Οι κάτω καταναλώνουν ιδεολογία και οι πάνω απολαμβάνουν πλούτο, προνόμια και εξουσία!!! Και την ασυλία των φεουδαρχών του μεσαίωνα ! Για να είμαστε δίκαιοι υπάρχει μια ουσιώδης διαφορά από τότε: από τον ιδιώτη κύριο έχουμε μεταφερθεί στους ιδώτες κυρίους κομματάρχες, καναλάρχες και ιδιοκτήτες της αυτορυθμιζόμενης αγοράς!!! Από τον απόλυτο ιδιώτη δεσπότη στους ιδιώτες δεσπότες – λίγους οι οποίοι αναγνωρίζουν ότι είμαστε κατακτημένοι, αλλά τελος πάντων όχι δούλοι, όπως τότε. Και σίγουρα, αυτό είναι πρόοδος!!!
ΥΓ. Η πολιτική και τα κόμματα αυτο-ρυθμίζοντα, η οικονομία και οι επιχειρήσεις αυτο-ρυθμίζονται. Αν η κοινωνία διεκδικήσει να αυτο-ρυθμίζεται τι θα κάνουν όλοι αυτοί οι καραγκιόζηδες; Μα φυσικά, θα επικαλεστούν το νόμο! Γιατί η αθλιότητα δεν έχει όρια.

Εκλογές στην Ελλάδα: αδιέξοδο στη σχέση κοινωνίας και πολιτικού συστήματος

Οι εκτιμήσεις για το αποτέλεσμα της νομιμοποιητικής διαδικασίας στην Ελλάδα για ανάδειξη βουλής και κυβέρνησης είναι ποικίλες, ανάλογα με την οπτική του καθενός.
Σε κάθε περίπτωση η «εκλογική» διαδικασία αποτυπώνει την υπαρκτή κοινωνική πραγματικότητα ή μπορεί να εξαχθούν χρήσιμα συμπεράσματα για τη σχέση της κοινωνίας με την πολιτική και το πολιτικό σύστημα. Αυτά τα συμπεράσματα δεν είναι κεραυνός εν αιθρία, αυτή η προσέγγιση είναι για τους αδαείς και τους τυφλούς. Αν σε κάποια εκλογική διαδικασία αποτυπωθούν ευρύτερες ανατροπές, αυτές είναι αποτέλεσμα κυοφορούμενων μακροχρόνια αλλαγών στην κοινωνική συνείδηση, γιατί κάτι αλλάζει στο ευρύτερο υπερκρατικό περιβάλλον.
Σε αυτά τα πλαίσια, οι «εκλογές» στην Ελλάδα αποτυπώνουν τις αλλαγές που γίνονται στην ελληνική κοινωνία τις τελευταίες δεκαετίες, όλοι τις γνώριζαν και τώρα θρηνούν για την «ακυβερνησία» ή το «χάος».
Ποιες λοιπόν αλλαγές στην κοινωνική συνείδηση αποτυπώνονται στο «εκλογικό» αποτέλεσμα;
Αποχή ή απαξίωση του πολιτικού συστήματος
Το πρώτο ασφαλές συμπέρασμα είναι πως συνεχίζεται με σταθερούς ρυθμούς η απόρριψη ή «απαξίωση» του υφιστάμενου πολιτικού συστήματος. Το γεγονός ότι η αποχή ανήλθε στο 35% δηλώνει ότι ένα πολύ μεγάλο ποσοστό της ελληνικής κοινωνίας αρνείται να νομιμοποιήσει κάποιο υποψήφιο ή κόμμα στην εξουσία του κράτους. Και η αυξανόμενη αποχή δεν εμφανίστηκε σε αυτές τις «εκλογές». Τα ποσοστά της αποχής αυξάνονταν στις τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις, αλλά τα κόμματα δεν είχα τη δυνατότητα ή την ικανότητα να δώσουν απαντήσεις. Και είναι φυσικό, αφού η ανεπάρκειά τους δεν τους επιτρέπει να στοχαστούν κάτι διαφορετικό από την αυτοσυντήρησή τους, δηλαδή το ατομικό/κομματικό συμφέρον.
Από την άλλη, η πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας νομιμοποιεί το σύστημα προσφέροντας ψήφο νομιμοποιήσης στην εξουσία σε κάποιο κόμμα είτε γιατί δεν μπορεί να στοχαστεί κάτι άλλο είτε με την ελπίδα πως τα πράγματα θα αλλάξουν προς το καλύτερο την κάθε φορά.
Ολιγαρχική βουλή
Το δεύτερο ασφαλές συμπέρασμα είναι πως η βουλή δεν εκπροσωπεί την ελληνική κοινωνία, παρόλο ότι η πλειονότης του πληθυσμού προσήλθε στις κάλπες! Και αυτό γιατί η βούληση του 19% της ελληνικής κοινωνίας δεν εκπροσωπείται στη βουλή, αφού έδωσαν ψήφο σε κόμματα που δεν κατόρθωσαν τα εξασφαλίσουν το 3% που απαιτείται για την είσοδο στη βουλή. Έτσι «η βουλή των Ελλήνων» δεν εκπροσωπεί τους Έλληνες, αλλά μια μειοψηφία του 46%. Ή η βουλή δεν έχει κοινωνική νομιμοποίηση. Ακόμα και αν σχηματιστεί κυβέρνηση με συμμετοχή όλων των κομμάτων που εκπροσωπούνται στη βουλή, αυτή κυβέρνηση θα είναι υπό συνεχή αμφισβήτηση λόγω μη κοινωνικής νομιμοποίησης. Τυπικά-συνταγματικά θα υπάρχει και θα λειτουργεί αλλά σε σχέση με την κοινωνία θα είναι υπό συνεχή αμφισβήτηση.
Η διαχείριση από την ολιγαρχία
Η διαχείριση των «εκλογικών» αποτελέσματων από τους πρωταίτιους της κοινωνικής εξέλιξης στην Ελλάδα είναι γελοία με την έννοια ότι προσποιούνται πως τίποτε δεν έγινε. Η πολιτική-οικονομική-μιντιακή ολιγαρχία επικέντρωνεται στην ανάγκη σχηματισμού κυβέρνησης ή νέων «εκλογών». Δηλαδή, αγωνίζονται με κάθε τρόπο να ξεχαστεί το αποτέλεσμα των «εκλογών» όσο το δυνατό πιο γρήγορα, προσφέροντας ως όπιο στην κοινωνία τη συνήθη συνταγή: από τη μια το φόβο της ακυβερνησίας και από την άλλη την ελπίδα της αλλαγής στις επόμενες εκλογές! Φυσικά και οι δυο επιλογές των ολιγαρχικών είναι από τη βάση τους ανόητες.Αυτοδύναμες κυβερνήσεις υπήρχαν προηγουμένως και αποδείχτηκαν ανίκανες να διαχειριστούν την αυτοδυναμία τους. Μάλιστα ήταν σε τέτοιο βαθμό ανίκανες που έδωσαν την πρωθυπουργία σε έναν τρίτο πρόσωπο –εγκάθετο της διεθνούς οικονομικής ολιγαρχίας. Οι νέες εκλογές προβλήθηκαν ως διέξοδος και στο αμέσως προηγούμενο διάστημα αλλά προέκυψε αδιέξοδο! Και εφευρίσκουν τέτοιες ανόητες επιλογές, γιατί πάντοτε πίστευαν ότι οι ίδιοι συγκεντρώνουν όλη την εξυπνάδα και η «πολιτική» τους ικανότητα αποδεικνύεται από την εφεύρεση συνταγών για τον ανόητο «όχλο».
Σε αυτά τα πλαίσια οι αντιδράσεις της Ν.Δ., του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ είναι ένα ποικίλο μείγμα εξυπνοβλακειών. Αυτό είναι το κοινό τους στοχείο.
Μνημονιακός – αντιμνημονιακός αποπροσανατολιστικός λόγος
Η επικέντρωση στο μνημονιακό-αντιμνημονιακό λόγο δεν προσφέρει κάποιο διέξοδο. Αντίθετα, θα συντηρήσει για πολύ την υφιστάμενη κατάσταση σε βάρος της κοινωνίας και προς όφελος των αδίστακτων ολιγαρχικών. Γιατί το μνημόνιο δεν είναι παρά το σύμπτωμα της πραγματικότητας που διαμορφώθηκε στην Ελλάδα για δεκαετίες και όχι το γενεσιουργό αίτιο της κρίσης. Αυτή τη στιγμή καμία κομματική δύναμη προσφέρει κάποια πρόταση στην ελληνική κοινωνία για πραγματική έξοδο από την κρίση στη βάση της αναίρεσης των παραγόντων εκείνων που την οδήγησαν στο αδιέξοδο. Έστω και αν κανένα κόμμα έχει ανταπόκριση στην κοινωνία περισσότερη από 10%, συμπεριφέρονται είτε ως απολογητές της κατάντιας τους είτε ως εθνοσωτήρες. Το δε ΚΚΕ καλεί το λαό στις επόμενες εκλογές να «διορθώσει την ψήφο του». Βέβαια, το λάθος βρίσκεται στο λαό και ποτέ στη σοφή ηγεσία! Αυτή είναι η ιδελογία των ολιγαρχικών δυνάμεων παντού και πάντοτε ανεξάρτητα από την ιδεολογία που προβάλλουν.
Επίλογος
Η ανάτροπή στη σχέση κοινωνίας και πολιτικής/πολιτικού συστήματος αποτυπώνεται πιο έντονα τώρα στις «εκλογές» στην Ελλάδα. Μια διαδικασία που άρχισε από τη δεκαετία του 1980 και οι πολιτικοί συνέχισαν να λειτουργούν – ακόμα και τώρα –λες και δεν γινόταν τίποτε στον κόσμο. Οδήγησαν την χώρα σε πλήρες αδιέξοδο. Ακόμα και τώρα είναι αδύνατο να απεγκλωβιστούν από τη λογική που σέρβιραν τόσα χρόνια και βυθίζουν την ελληνική κοινωνία στο χάος. Γιατί με τίποτε δε θέλουν να διαταράξουν την υφιστάμενη σχέση κοινωνίας και πολιτικής. Αν τη διαφοροποιούσαν, θα αυτο-καταργούνταν είτε γιατί θα έχαναν οι αφέντες την εξουσία είτε γιατί θα βρίσκονταν στη φυλακή. Και επειδή δεν επλέγουν την αυτο-κατάργησή τους, το αδιέξοδο θα συνεχιστεί. Μπορεί να πετύχουν να επιβραδύνουν το αναπόφευκτο. Όμως, τότε η λύση θα είναι πιο επώδυνη για όλους ανεξαιρέτως.
Από τη στιγμή που οι κομματοκράτορες στράφηκαν εναντίον της κοινωνίας ή από τη στιγμή που η κοινωνία συνειδητοποιεί ότι το κομματικό σύστημα λειτουργεί σε βάρος των συμφερόντων της, τότε το πολιτικό σύστημα μπαίνει σε διαδικασία αλλαγής/κατάρρευσης. Γιατί το πολιτικό σύστημα υπάρχει γιατί υπάρχει η κοινωνία.
Το ανησυχητικό από την ανικανότητα και την απληστία των κομματοκρατόρων ολιγαρχικών είναι πως δημιουργείται κενό εξουσίας και γεννάται το αναπόφευκτο ερώτημα: ποιος θα το καλύψει; Και δεδομένου ότι η πολιτική κατανοείται ως δύναμη και η λήψη αποφάσεων γίνεται στη βάση των συσχετισμών, το μέλλον είναι παροδικά δυσοίωνο, Ενίσχυση του αυταρχισμού των παραδοσιακών κομματικών δυνάμεων, ενίσχυση του αυταρχισμού με ακροδεξιές ομάδες, ενίσχυση του αυταρχισμού και της κοινωνίας με την επιβολή εξωθεσμικών λύσεων. Ήδη η πόρτα του φρενοκομείου άνοιξε. Το ζήτημα είναι πια ποιος αυταρχικός σωτήρας θα πάρει την κρατική ισχύ στα χέρια του. Η κοινωνία σε κάθε περίπτωση θα πληρώσει το τίμημα γιατί δεν υπάρχουν στον ορίζοντα εναλλακτικές πολιτικές προτάσεις.
ΥΓ. Γιατί η Ευρωπαϊκή Ένωση με το μνημόνιο στράφηκε εναντίον του ελληνικού λαού συμμαχώντας με την πολιτική τάξη που ευθύνεται για την κρίση;

Κυπριακές προεδρολογικές γελοιότητες

Τα κόμματα και οι συνδαιτημόνες τους με τη βοήθεια των ΜΜΕ άρχισαν νωρίς την προεδρολογία. Είναι λογικό, αφού η ύπαρξη τους οφείλεται αποκλειστικά στην ύπαρξη της εξουσίας. Και όπως κάθε εξουσιαστικό σύστημα χρειάζεται μεσολαβητές ανάμεσα στην εξουσία του κράτους και την κοινωνία, έτσι και οι κομματοκράτορες της Κύπρου ανέλαβαν αυτό τον ρόλο στο ολιγαρχικό μας πολίτευμα. Οι υποψηφιότητες εξαγγέλονται ή κυοφορούνται και εννοείται πάντοτε για τη σωτηρία της Κύπρου.
Ο κ. Αναστασιάδης
Η υποψηφιότητα Αναστασιάδη για τις προεδρικές εκλογές έχει πολλά πρωτότυπα στοιχεία, που απεικονίζουν το κομματικό αδιέξοδο ή την κομματική κατάντια. Η ηγετική ομάδα του ΔΗΣΥ διαπίστωσε ότι ο μόνος τρόπος να τον ξεφορτωθούν από το κόμμα είναι να τον φορτώσουν στον κυπριακό λαό!!! Γι αυτό και η τόση υποκριτική ομόνοια του ΔΗΣΥ στην υποψηφιότητα Αναστασιάδη. Όμως, είτε κερδίσει είτε χάσει θα πάει σπίτι του πρός δόξαν των ολιγαρχικών-διαδόχων του στο ΔΗΣΥ.
Οι οπαδοί του ΔΗΣΥ επιλέγουν ομόγνωμα Αναστασιάδη προκειμένου να απαλλαγούν από το Χριστόφια. Η συσπείρωση τους είναι μάλλον αρνητική. Γι αυτό και ο υποκριτικός «θρήνος» σε τυχόν μη υποψηφιότητα Χριστόφια. Πού θα βρουν τέτοιο λαχείο!
Ο κ. Λιλλήκας
Αυτο-αναγορεύτηκε υποψήφιος της ανύπαρκτης κοινωνίας των πολιτών. Αφού υπηρέτησε με πίστη την κομματοκρατία στην Κύπρο, ξαφνικά αποφάσισε με την υποψηφιότητά του να συνενώσει τους πάντες, κόμματα και πολίτες, ονειρεύεται το ρόλο ενός νέου εθνάρχη. Και δε θα βολεύει στα κρατικά αξιώματα μόνο κομματικούς, λέει, αλλά και άτομα από την κοινωνία. Μπράβο του, έτσι θα αλλάξουν οι βολεμένοι, πραγματικά μεγάλη αλλαγή, πρωτοποριακή. Στο κυπριακό δε θα γονατίσει την Τουρκία με μια πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική με την οποία θα ανατρέψει τους υφιστάμενους συσχετισμούς δύναμης.Σωστό, μόνο πες μας τι θα κάνεις για να το πετύχεις.
Το ΑΚΕΛ
Αφού για πέντε χρόνια παραβίασε κάθε αρχή ταυτίζοντας το κόμμα με το κράτος, αφού δεν άφησαν τίποτε όρθιο με ένα πρόεδρο όντας ανίκανο, τώρα θυμήθηκαν ότι έχουν και αρχές.Ποιος θα τους πιστεύσει; Λογικά κανένας.Αλλά επειδή οι συνομιλητές του ΑΚΕΛ –τα άλλα κόμματα-επίσης εδράζονται στον ίδιο καιροσκοπισμό, πιθανόν να βρουν πολλούς συνομιλητές. Για το ΑΚΕΛ είναι αρκετό να καταστεί δυνατόν να δημιουργηθεί στην πράξη μια αντιδεξιά συμμαχία, ώστε να επανεύρει το χαμένη αριστερή του ταυτότητα, την οποία πουλά ανέξοδα στους αφελείς.
Ο λεγόμενος ενδιάμεσος χώρος
Αυτοί είναι από γεννησιμιού τους ετερόφωτοι:υπάρχουν και αποκτούν ταυτότητα μέσω των δύο άκρων. Αν τυχόν λέιψουν τα άκρα, τότε θα αυτοκτονήσουν.
Αυτοί ζούν σε άλλο κόσμο. Είναι κατεξοχήν εκφραστές της πολιτικής κενολογίας και επικεντρώνονται στο κυπριακό και αναμασούν τα ίδια και τα ίδια, γιατί δεν έχουν να προτείνουν κάτι συγκεκριμένο. Αυτοί θέλουν να πάρουν την εξουσία – να μας υποτάξουν –για να το παίζουν ανυπότακτοι.
Και οι «αριστείς»
Αυτοί είναι το νέο φρούτο στην πολιτική σκηνή.Δίπλα στους παραδοσιακούς κομματικούς ολιγαρχικούς τελευταία εμφανίζεται όλο και πιο συχνά στα ΜΜΕ μια νέα αδιαμόρφωτη ολιγαρχική ομάδα, η οποία αμφισβητεί το κομματικό κατεστημένο. Είναι κατά βάση πανεπιστημιακοί, εμφανίζονται ως οι φορείς της «αριστείας» του πνεύματος και διεκδικούν πολιτικό ρόλο. Όλοι αυτοί δεν έχουν να καταθέσουν καμία απολύτως πρόταση για το πολιτικό σύστημα, εμφανίζονται και αυτοί ως γλωσσικοί νεροκουβαλητές τρίτων και μιλούν μια κοινότυπη ολιγαρχική γλώσσα: «αριστεία», «ανεπτυγμένη δημοκρατία» και άλλες ανοησίες.Μοναδικός του σκοπός να υποκαταστήσουν τους υφιστάμενους ολιγαρχικούς με πρόσχημα τη «γνώση» τους και την «ικανότητά» τους. Όμως είναι ακραιφνείς ολιγαρχικοί εξίσου επικίνδυνοι για το λαό, όπως και οι υφιστάμενοι κομματικοί. Απλώς, στο κένο που τώρα δημιουργείται με την επιβολή της αγοράς στο κράτος . οι λεγόμενοι οπαδοί της «αριστείας» , αφού υπηρέτησαν πιστά το κομματικό σύστημα σε βάρος του λαού, τώρα επιλέγουν να υπηρετήσουν τις δυνάμεις της αγοράς σε βάρος του λαού. Και επενδύουν τις επιδιώξεις τους με διάφορους βαρύγδουπους όρους, οι οποίοι δεν έχουν καμία απολύτως επιστημονική τεκμηρίωση εκμεταλλεύομενοι το κομματικό αδιέξοδο και τη συνεπακόλουθη δυσαρέσκεια των πολιτών. Και αυτοί πωλητές ελπίδας είναι, όπως και ο κάθε εξουσιολάγνος αντιδημοκρατικός.
Και η Αντιγόνη Παπαδοπούλου
Αφού ο Χριστόφιας έγινε Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο Αναστασιάδης θεωρείται μια σοβαρή υποψηφιότητα, τότε έχει κάθε δικαίωμα και η Αντογόνη να αυτο-προβληθεί ως υποψήφιος.Έδωσε συνέντευξη στην εφημερίδα «Ο φιλελεύθερος» στις 6 Μαίου 2012 στην οποία καταθέτει ένα σοβαρό σκεπτικό για να είναι υποψήφια και η ίδια. Η συνέντευξη ήταν μισή σελίδα και την πήρε ο συντάκτης της εφημερίδα Γιώργος Καλλινίκου. Κατά την άποψή μου πρέπει να διδάσκεται σε όλα τα σχολεία στην ενότητα «Ο ρόλος των ΜΜΕ». Έλεος.
Και ο κ. Σιαρλής
Τα κόμματα προεδρικο-λογούν και αφήσαν τον Υπουργό Οικονομικών κ. Σιαρλή να το παίζει αντι-λαϊκός με νέα φορομπηχτικά μέτρα, ώστε και αυτός να σώσει όχι την οικονομία αλλά τα δημόσια οικονομικά. Αφού έσωσε έναν οργανισμό που λέγεται Τράπεζα Κύπρου, ήλθε η στιγμή να σώσει και το κράτος. Πού τους βρίσκουν και βάζουν τους Υπουργούς; Είναι όλοι τους με το ίδιο κασετόφωνο στο στόμα: «να πληρώσει ο κόσμος την παροιμιώδη ανικανότητά τους».
Η μεγάλη ολιγαρχική σύγκρουση της ανικανότητας
Ο ένας – ο κ. Ορφανίδης -αποδείχτηκε ανίκανος να εποπτεύσει αποτελεσματικά το τραπεζικό σύστημα. Και ο άλλος – ο κ. Χριστόφιας – αποδείχτηκε ανίκανος να διαχειριστεί τα δημόσια οικονομικά. Και τσακώνονται με κάθε σοβαρότητα ποιος φταίει για τη τωρινή οικονομική κατάσταση στην Κύπρο!!! Δεν υπάρχει σωστηρία από την ανθρώπινη βλακεία.
Επίλογος
Η σύγκρουση στην Κύπρο αυτή τη στιγμή είναι ανάμεσα στην παραδοσιακή κομματική ολιγαρχία και την εκσυγχρονιστική ολιγαρχία η οποία μεταλλασσόμενη ως χαμαιλέων θέλει να δώσει πιστοποιητικά υποταγής στη νέα διεθνή οικονομική ολιγαρχία που διαφεντεύει τον κόσμο, να τους πείσει ότι οι ίδιοι είναι τα καλύτερα τσιράκια. Όλοι τους είναι εξίσου άθλιοι και δεν έχουν καμία απολύτως πρόταση για την κοινωνία. Και όποιος τους βάζει αυτί είναι γιατί έχει συμφέρον ατομικό και όχι γιατί νοιάζεται για το παρόν και το μέλλον των ανθρώπων που σήμερα κατοικούν σε αυτό τον τόπο.