Η κυπριακή άρχουσα τάξη ουσιαστικά έχει επιβάλει ένα πολιτικοοικονομικό σύστημα στηριγμένο στη χρήση της απάτης. Αυτό ήταν αναπόφευκτο. Γιατί η υιοθέτηση ενός εξουσιαστικού πολιτικού συστήματος –κληρονομιά των Άγγλων αποικιοκρατών- και εφόσον η κυπριακή άρχουσα τάξη ταύτισε το εν λόγω σύστημα με την «πρόοδο», κατ΄ ανάγκη οδήγησε και στη χρήση των μέσων της «ορθής εκγύμνασης» του «όχλου», δηλαδή στη χρήση της βίας και της απάτης. Και όπως κάθε απατεώνας δεν αρέσκεται σε υποτιμητικούς χαρακτηρισμούς, έτσι άλλαξαν το νόημα των λέξεων και βάπτισαν την απάτη ως διπλωματία και μάλιστα τη θεώρησαν και κάτι θετικό, π.χ. «ικανος διπλωμάτης». Έτσι εξοικείωσαν τις μάζες με τη χρήση της απάτης στη λειτουργία του συστήματος.
Με τη χρήση της απάτης η κυπριακή άρχουσα τάξη έκαμνε και συνεχίζει να κάνει κάτι ευτελές για τον άνθρωπο, δηλαδή να αποφεύγει όπως ο διάβολος το λιβάνι να παρουσιάζει τα πραγματικά περιστατικά/δεδομένα/γεγονότα. Δηλαδή, αυτοί οι ευτελείς άνθρωποι συνειδητά επιλέγουν το ψέμα – ο απατέωνας είναι ένας προκαταβολικά ψεύτης -, ώστε να εξαπατήσουν την κοινωνία και να εξασφαλίσουν τη συναίνεσή της. Στηριγμένοι στην απόκρυψη των αληθινών γεγονότων ή σε μια ψευδή αναπαράσταση της πραγματικότητας νομίζουν ότι ασχολούνται με την πολιτική!!!
Και έτσι ο λαός πρέπει να ασχολείται και ο ίδιος με την κατάντια της άρχουσας τάξης μιμούμενός την. Θεωρείται πολιτική η ενασχόληση με την απάτη και τους απατεώνες!!! Έτσι στο κυπριακό περιβάλλον της απάτης ανταγωνίζονται με κάθε σοβαρότητα «ποιος θα ξεγελάσει ποιον», ποιος θα κάνει τη σωστή κίνηση και ποιος έχει τη σωστή τακτική που θα οδηγήσει στην εξ απάτης συγκατάθεση του λαού.
Φυσικά η απάτη δεν μπορεί να είναι διαρκής. Κάποτε αποκαλύπτεται. Τότε η κυπριακή άρχουσα τάξη έχει έτοιμη τη συνταγή, ώστε η απάτη να νομιμοποιηθεί εκ των υστέρων με την μη αντίδραση των εξαπατημένων πολιτών. Οι μαγικές λέξεις των απατεώνων είναι «η διεξαγωγή έρευνας», ώστε να αποκαλυφθεί η αλήθεια που προηγουμένως οι ίδιοι συνειδητά απέκρυψαν από το λαό. Ή μαγειρεύουν μέσω της έρευνας την αθώωση των απατεώνων, δηλαδή απλώς επιβεβαιώνουν για άλλη μια φορά ότι είναι απατεώνες. Ακόμα, «η ανάληψη ευθύνης» αλλά αυτονόητα μονό στα λόγια, χωρίς συνέπειες για τον απατεώνα. Ή η επίρριψη ευθύνης στους άλλους ή στην έσχατη περίπτωση η ομολογία «όλοι ευθυνόμαστε», με την έννοια δεν ευθύνεται κανένας.
Η κορύφωση της γενικευμένης απάτης από την κυπριακή άρχουσα τάξη είναι όταν τους ακούς ως χορωδία να ψελλίζουν: «δεν είναι ώρα για απόδοση ευθυνών». Έτσι ο απατεώνας αυτο-αθωώνεται για να συνεχίσει τα αποκαλυφθέντα ανόσια έργα του!
Μετά λοιπόν τη μεγάλη απάτη του χρηματιστηρίου από πολιτικούς και χρηματιστές, αποκαλύφθηκε στις μέρες μας και νέα μεγάλη απάτη με την αγορά αξιογράφων ανυποψίαστων επενδυτών από τις τράπεζες Λαϊκής και Κύπρου. Οι τράπεζες εξαπατούσαν, οι εποπτικές αρχές έκαναν τα στραβά μάτια και οι πολιτικοί ψήφιζαν νόμους που δεν απέτρεπαν την απάτη ή και την καθιστούσαν νόμιμη. Και καλείται ο πολίτης να πληρώσει για τον κάθε απατεώνα. Και μάλιστα υπάρχουν πολίτες που προβληματίζονται ποιον απατεώνα θα ψηφίσουν!
Γιατί από τη στιγμή που κανένας πολιτικός δε στηρίζει το λόγο του σε πραγματικά γεγονότα και προτάσεις και περιορίζεται σε γενικόλογες αναφορές τις οποίες χρησιμοποιεί κατά την περίσταση, ναι, είναι απατεώνας.
Στην πράξη, με την απάτη η κυπριακή άρχουσα τάξη παρασιτικά επιβίωνε και τώρα, πάλι με την απάτη επιθυμεί διακαώς να μας σώσει από την καταστροφή που επέφεραν οι απατεώνες. Γιατί η απάτη συνδέεται αναπόφευκτα και με την κουτοπονηρία σε μια κοινωνία που εκλαμβάνεται ως κοινωνία ηλιθίων. Γιατί, θεωρούν ότι αν δεν ήταν κοινωνία ηλιθίων, δεν θα νομιμοποιούσε εκ των υστέρων με την ανοχή της τα κατορθώματα των απατεώνων διατηρώντας τους και ες αεί στην εξουσία.
Μπορούμε να γλυτώσουμε από την απάτη; Σε ένα εξουσιαστικό πολιτικό σύστημα , όπως το τωρινό, είναι αδύνατο γιατί η απάτη αποτελεί χαρακτηριστικό του, αφού η πολιτική εκλαμβάνεται ως επιβολή της εξουσίας των λίγων επί των πολλών. Μόνο στη δημοκρατία ο «δήμος» δε χρησιμοποιεί την απάτη, γιατί είναι μη λογικό μια κοινωνία να επιθυμεί να εξαπατά τον εαυτό της. Η απάτη είναι «προνόμιο» πάντοτε του ενός και των λίγων στην πολιτική. Ας αναφωνήσουμε λοιπόν χορωδιακά:
Με τη χρήση της απάτης η κυπριακή άρχουσα τάξη έκαμνε και συνεχίζει να κάνει κάτι ευτελές για τον άνθρωπο, δηλαδή να αποφεύγει όπως ο διάβολος το λιβάνι να παρουσιάζει τα πραγματικά περιστατικά/δεδομένα/γεγονότα. Δηλαδή, αυτοί οι ευτελείς άνθρωποι συνειδητά επιλέγουν το ψέμα – ο απατέωνας είναι ένας προκαταβολικά ψεύτης -, ώστε να εξαπατήσουν την κοινωνία και να εξασφαλίσουν τη συναίνεσή της. Στηριγμένοι στην απόκρυψη των αληθινών γεγονότων ή σε μια ψευδή αναπαράσταση της πραγματικότητας νομίζουν ότι ασχολούνται με την πολιτική!!!
Και έτσι ο λαός πρέπει να ασχολείται και ο ίδιος με την κατάντια της άρχουσας τάξης μιμούμενός την. Θεωρείται πολιτική η ενασχόληση με την απάτη και τους απατεώνες!!! Έτσι στο κυπριακό περιβάλλον της απάτης ανταγωνίζονται με κάθε σοβαρότητα «ποιος θα ξεγελάσει ποιον», ποιος θα κάνει τη σωστή κίνηση και ποιος έχει τη σωστή τακτική που θα οδηγήσει στην εξ απάτης συγκατάθεση του λαού.
Φυσικά η απάτη δεν μπορεί να είναι διαρκής. Κάποτε αποκαλύπτεται. Τότε η κυπριακή άρχουσα τάξη έχει έτοιμη τη συνταγή, ώστε η απάτη να νομιμοποιηθεί εκ των υστέρων με την μη αντίδραση των εξαπατημένων πολιτών. Οι μαγικές λέξεις των απατεώνων είναι «η διεξαγωγή έρευνας», ώστε να αποκαλυφθεί η αλήθεια που προηγουμένως οι ίδιοι συνειδητά απέκρυψαν από το λαό. Ή μαγειρεύουν μέσω της έρευνας την αθώωση των απατεώνων, δηλαδή απλώς επιβεβαιώνουν για άλλη μια φορά ότι είναι απατεώνες. Ακόμα, «η ανάληψη ευθύνης» αλλά αυτονόητα μονό στα λόγια, χωρίς συνέπειες για τον απατεώνα. Ή η επίρριψη ευθύνης στους άλλους ή στην έσχατη περίπτωση η ομολογία «όλοι ευθυνόμαστε», με την έννοια δεν ευθύνεται κανένας.
Η κορύφωση της γενικευμένης απάτης από την κυπριακή άρχουσα τάξη είναι όταν τους ακούς ως χορωδία να ψελλίζουν: «δεν είναι ώρα για απόδοση ευθυνών». Έτσι ο απατεώνας αυτο-αθωώνεται για να συνεχίσει τα αποκαλυφθέντα ανόσια έργα του!
Μετά λοιπόν τη μεγάλη απάτη του χρηματιστηρίου από πολιτικούς και χρηματιστές, αποκαλύφθηκε στις μέρες μας και νέα μεγάλη απάτη με την αγορά αξιογράφων ανυποψίαστων επενδυτών από τις τράπεζες Λαϊκής και Κύπρου. Οι τράπεζες εξαπατούσαν, οι εποπτικές αρχές έκαναν τα στραβά μάτια και οι πολιτικοί ψήφιζαν νόμους που δεν απέτρεπαν την απάτη ή και την καθιστούσαν νόμιμη. Και καλείται ο πολίτης να πληρώσει για τον κάθε απατεώνα. Και μάλιστα υπάρχουν πολίτες που προβληματίζονται ποιον απατεώνα θα ψηφίσουν!
Γιατί από τη στιγμή που κανένας πολιτικός δε στηρίζει το λόγο του σε πραγματικά γεγονότα και προτάσεις και περιορίζεται σε γενικόλογες αναφορές τις οποίες χρησιμοποιεί κατά την περίσταση, ναι, είναι απατεώνας.
Στην πράξη, με την απάτη η κυπριακή άρχουσα τάξη παρασιτικά επιβίωνε και τώρα, πάλι με την απάτη επιθυμεί διακαώς να μας σώσει από την καταστροφή που επέφεραν οι απατεώνες. Γιατί η απάτη συνδέεται αναπόφευκτα και με την κουτοπονηρία σε μια κοινωνία που εκλαμβάνεται ως κοινωνία ηλιθίων. Γιατί, θεωρούν ότι αν δεν ήταν κοινωνία ηλιθίων, δεν θα νομιμοποιούσε εκ των υστέρων με την ανοχή της τα κατορθώματα των απατεώνων διατηρώντας τους και ες αεί στην εξουσία.
Μπορούμε να γλυτώσουμε από την απάτη; Σε ένα εξουσιαστικό πολιτικό σύστημα , όπως το τωρινό, είναι αδύνατο γιατί η απάτη αποτελεί χαρακτηριστικό του, αφού η πολιτική εκλαμβάνεται ως επιβολή της εξουσίας των λίγων επί των πολλών. Μόνο στη δημοκρατία ο «δήμος» δε χρησιμοποιεί την απάτη, γιατί είναι μη λογικό μια κοινωνία να επιθυμεί να εξαπατά τον εαυτό της. Η απάτη είναι «προνόμιο» πάντοτε του ενός και των λίγων στην πολιτική. Ας αναφωνήσουμε λοιπόν χορωδιακά:
«ΖΗΤΩ Η ΑΠΑΤΗ ΚΑΙ ΟΙ ΑΠΑΤΕΩΝΕΣ»
Το μόνο πρόβλημα είναι το εξής: όταν όλοι θα έχουν εξοικειωθεί στη χρήση της απάτης, ποιος θα εξαπατά ποιον; Ένας ανόητος θα πει: όταν φτάσουμε ως εκεί, βλέπουμε τι θα κάνουμε!!!
7 σχόλια:
Τζαι τι σε κάμνει να πιστεύκεις ότι δεν φτάσαμε ακόμα στο σημείο "άπου γελάσει του άλλου";;
C'est la vie my friend!
η σιωπη τους ειναι εκκωφαντική Αντρεα, συγκαλυπτει εγκληματα, παραβιασεις δικαιωματων και απατες ..
οσοι δεν μιλουν, ξερουν
οσοι ξερουν, συμμετεχουν
@John
Γιατί διαπιστώνω εμπειρικά ότι αρκετοί συνάνθρωποί μου δεν είναι απατεώνες.
Έτσι είναι η ζωή, αν έτσι νομίζεις ότι είναι για σένα και όχι για τον καθένα.
@rose
Μακάρι να σιωπούσαν. Αυτό θα ήταν δείγμα μιας ηθικής τουλάχιστον στάσης. Δε σιωπούν γιατί θεωρούν αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής του την απάτη. Και φυσικά επειδή έχουν πολύ ψηλά την εικόνα του εαυτού τους, θεωρούν ότι αποκλείεται να είναι αυτοί οι εκλεκτοί απατεώνες.Είναι απλώς ανίδεοι καιροσκόποι και ως πρωτόγονοι γνοιάζονται μόνο να καταληστεύουν τους υποτακτικούς τους. Είναι καραγκιόζηδες.
:-) pragmati Karagiozides!
[i siopi afora ta katsiarismata pou den akousame]
στο υπάρχον πολιτικό σύστημα ο πολίτης έχει μόνο 2 επιλογές.
είτε να ακολουθήσει τη διαφθορά των "εξουσιαστών" ώστε να καρπωθεί και αυτός κάποια ωφέλη είτε να παραγκωνιστεί , απομονωθεί και αποφεύγει κάθε συναλλαγή με το κράτος αφού σε οποιαδήποτε τέτοια θα βγαίνει χαμένος.
θεωρώ όμως τραγικά δύσκολο να ξεφύγει κάποια κοινωνική ομάδα από αυτό το σύστημα από την ώρα που έξυπνα οι ταγοί παγκοσμιοποίησαν τα πάντα. η μόνη εφικτή αλλαγή πια πρέπει να είναι καθολική και δεν μπορεί να δημιουργηθεί από μεμονωμένη κοινωνική ομάδα
Μιλώντας για επιλογές εννοούμε πολιτικές επιλογές. Η διατύπωση θα έπρεπε κατά τη γνώμη μου να είναι: να συντηρηθεί ή όχι το υφιστάμενο πολιτικό σύστημα;
Το πρόβλημα της αλλαγής τίθεται όταν μέσα από το υφιστάμενο σύστημα δεν παρέχεται ούτε όφελος ούτε ελπίδα.
Συμφωνώ ότι μέσα σε ένα παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον δεν μπορόύν να υπάρξουν μεμονωμένες αλλαγές. Αλλά από κάπου κάτι θα αρχίσει και θα εκφράζει τη συνείδηση της κοινωνίας της εποχής και θα γενικευτεί. Και η όποια αλλαγή δε θα ισχύει παντού στον πλανήτη.Εννοώ πάντοτε πολιτική αλλαγή.
Δημοσίευση σχολίου