Κυριακή 4 Δεκεμβρίου 2011

ΑΝ-οικονόμητες κυπριακές πολιτικές αρλουμπολογίες περί κυριαρχίας, έθνους, δημοκρατίας...

Ο λόγος που αρθρώνουν τα οι πολιτικοί στην Κύπρο με αφορμή την οικονομική κρίση αναδεικνύει το πολιτικό τους μεγαλείο, τη δεινή τους ικανότητα να εκφράζουν κενολογίες στις οποίες αποτυπώνεται βασικά η απουσία κοινής λογικής. Ο παραλογισμός και η βλακεία αποτελούν πλέον βασικά χαρακτηριστικά της πολιτικής πραγματικότητας. Μιας πραγματικότητας που εδράζεται στην παντελή ανικανότητα των πολιτικών έστω και στοχειωδώς να προσεγγίσουν τις διαστάσεις των προβλημάτων που ανέδειξε η οικονομική κρίση.

Μερικά δείγματα παραλογισμού ακολουθούν:

Σωτήρες της κυριαρχίας

Ο Πρόεδρος της Βουλής Γ. Ομήρου σε συνέντευξή του στην εφημερίδα Ο Φιλελεύθερος στις 4/12/2011 υποστηρίζει πως «αν αφήσουμε την οικονομία να διολισθήσει στο μηχανισμό στήριξης δεν θα απολέσουμε απλώς την οικονομική μας κυριαρχία αλλά και την εθνική». Στην ίδια εφημερίδα ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Στ. Στεφάνου υποστηρίζει πανομοιότυπα πως «η επίτευξη συναίνεσης από μέρους όλων των κομμάτων για το νέο πακέτο μέτρων που έχει εξαγγελθεί, βοηθά στην προώθηση της προοπτικής η Κύπρος να αποφασίζει μόνη της για τις δικές της ανάγκες».

Με τη λήψη μέτρων λοιπόν στοχεύουμε να διαφυλάξουμε την κυριαρχία της Κύπρου, να αποφασίζει μόνη της και όχι κάποιος άλλος γι αυτήν. Φυσικά οι πιο πάνω σκέψεις όντας ελλιπείς είναι και αφελείς. Γιατί αυτό που παραβλέπουν είναι πως παίρνοντας τα συγκεκριμένα μέτρα οι εν λόγω κύριοι εκτελούν εντολές τρίτων. Και πιστεύουν αφελώς πως εκτελώντας τις εντολές της διεθνούς οικονομικής και πολιτικής ολιγαρχίας, θα διαφυλάξουν την κυριαρχία της Κύπρου!!! Θα διαφυλάξουν τη δυνατότητα να αποφασίζουν μόνοι τους με το να εκτελούν στον παρόντα χρόνο αυτά που αποφασίζουν άλλοι!!!

Φυσικά είναι τόσο άχρηστοι που δεν μπορούν να αντιληφθούν ότι για την κοινωνία δεν έχει καμία σημασία αν τα μέτρα εναντίον της κοινωνίας τα παίρνει η διεθνής ολιγαρχία ή τα τοπικά φερέφωνά της. Γιατί σε κάθε περίπτωση τις ζημιές ή την απώλεια εισοδημάτων θα τις πληρώσουν οι πολλοί. Αν τα μέτρα επιβάλλονται από κάποιον εκτός Κύπρου ή από τοπικά φερέφωνα που υπακούουν στις εντολές τρίτων, δεν αλλάζει κάτι για την κοινωνία.

Ο παραλογισμός τους αναδεικνύεται εναργέστερα, όταν κάποιος αναλογιστεί ότι οι ίδιοι οι πολιτικοί και τα κόμματα είναι που αποφάσισαν να απελευθερώσουν την αγορά από τα κρατικά δεσμά και , επιπλέον, αποφάσισαν ότι το κράτος πρέπει να υπηρετεί τις ανάγκες της αγοράς. Και αφού έγιναν υπηρέτες της διεθνούς οικονοικής ολιγαρχίας, με κάθε σοβαρότητα μιλούν για την ανύπαρκτη κρατική κυριαρχία!!!

Σωτήρες του έθνους

Και επειδή αρθρώνουν λόγο γελοίο και το γνωρίζουν, φροντίζουν να τον συμπληρώνουν – μήπως και κάποιος αντιληφθεί τα βλακώδη τους-με εθνικές κορώνες: «εθνική συνεννόηση», «εθνικός διάλογος», «εθνική συναίνεση», «εθνικό πρόβλημα», «εθνικό συμβούλιο». Την κομματική συναίνεση την μετασχηματίζουν σε εθνική συναίνεση και εθνικό συμφερόν. Πολύ λογικά αφού οι άνθρωποι ζουν στον 19ο αιώνα όπου οι φορείς της κρατικής εξουσίας καπηλεύονταν το έθνος για να διατηρήσουν την εξουσία τους. Δεξιοί και αριστεροί ανταγωνίζονται σε εθνοσωτήριες συνταγές.

Φυσικά, αν καταφέρουν και μας δώσουν έναν ορισμό του έθνους που να ανταποκρίνεται στις κορώνες τους, τότε θα αποδεχτώ τη βασιμότητα της σκέψης τους. Αν με τον όρο έθνος εννοούν την κοινωνία, τότε εφόσον πιστεύουν ότι την εκφράζουν, ας την ρωτήσουν για τα μέτρα που εξαγγέλλουν, ώστε να διαπιστωθεί αν πράγματι οι εθνοσωτήρες εκφράζουν την κοινωνία ή μόνο το σύμφερον το δικό τους, των κομμάτων τους και της οικονομικής ολιγαρχίας.

Σωτήρες της δημοκρατίας

Και αν κάποιο δεν πειστούν από τη σωτηρία του κράτους και του έθνους, πάλι τα ολιγαρχικά κομματόσκυλα έχουν και τρίτη γραμμή άμυνας: τη δημοκρατία!!!

Στους δύσπιστους που αναφωνούν πως οι πολίτες πληρώνουν, αλλά τα κόμματα και οι πολιτικοί συνεχίζουν ανενόχλητοι να καρπώνονται δεκάδες εκατομμυρίων, αυτοί οι δύσπιστοι αυτον’οητα είναι εχθροί της δημοκρατίας!!! Γιατί: Μα «τα κόμματα είναι τα κύτταρα της δημοκρατίας» και η δημοκρατία κατά την ΕΔΕΚ « έχει κόστος»!!!

Καλά, αν ένας βουλευτής αντί να παίρνει 7.500 ευρώ, παίρνει 4.000 ευρώ, πώς θα πληγεί η δημοκρατία;

Αν ο κ. Ομήρου αντί 10 αστυνομικούς φρουρούς, έχει 6, πώς θα πληγεί η δημοκρατία;

Πέρα από το γελοίο της προσέγγισής τους, θεωρούν ότι στο κράτος ανήκει η εξουσία. Όμως την εξουσία του κράτους την καρπώνονται ορισμένες ομάδες πολιτών, που ονομάζονται κόμματα. Και αυτές οι ομάδες/κόμματα είναι τα κύτταρα της δημοκρατιας!!! Ή σχηματικά:κράτος=πολιτικό σύστημα=κομματικό σύστημα=δημοκρατία!!! Αν βρεθεί νοήμων άνθρωπος στον πλανήτη να εξηγήσει λογικά αυτή την εξίσωση, τότε θα αυτο-ανακηρυχθώ βλάκας.

Στην πράξη το τωρινό πολιτικό σύστημα είναι επακριβώς διάδοχο της απόλυτης μοναρχίας όπου ο μονάρχης αναφωνούσε «το κράτος είμαι εγώ».Σε αυτό το διάδοχο ολιγαρχικό σχήμα τα ανιστόρητα κόμματα αναφωνούν: «κράτος είμαστε τα κόμματα». Αυτό συνιστά αποθέωση του ηγεμονισμού και ουδεμία σχέση έχει με το πολίτευμα της δημοκρατίας. Και αγνοούν οι κομματόσκυλοι πως ο μονάρχης αποκεφαλίστηκε αλλά το κράτος έμεινε. Ή εγνοούν πως η ταύτισή τους με το κράτος απλώς θα επιταχύνει το θάνατό τους. Τόσο εξουσιολάγνοι είναι που αναφωνούν: εξουσία ή θάνατος!!!

Η πραγματικότητα

Πέρα από κινδυνολογίες και εθνοσωτήριους λόγους η πραγματικότητα είναι τελείως διαφορετική για τα κομματόσκυλα. Το δίλημμα που έχουν είναι πώς θα επιβίωσουν ως τάξη στα πλαίσια της νέας οικονομικής πραγματικότητας. Και επέλεξαν ομόφωνα ότι το κομματικό συμφέρον ταυτίζεται με το συμφέρον της διεθνούς οικονομικής και πολιτικής ολιγαρχίας. Θεωρούν ότι στην παρούσα περίσταση και για να συντηρηθούν στην εξουσία και να συνεχίσουν να καρπώνονται πλούτο , προνόμια και εξουσία είναι προς το συμφέρον τους να λειτουργήσουν ως τοποτηρητές των ξένων. Η πρόσδεσή τους στους ξένους πιστεύουν πως θα τους επιτρέψει να βγουν αλώβητα από την κρίση. Φυσικά, αυτή η επιλογή δημιουργεί μια αντίφαση: ταυτιζόμενοι με τους ξένους είναι υποχρεωμένοι να στραφούν εναντίον της κοινωνίας από την οποία αντλούν νομιμοποίηση στην εξουσία. Όμως ποσώς τους ενδιαφέρει αυτό. Απλούστατα γιατί η εξουσία μπορεί να παρθεί και χωρίς νομιμοποίηση από το λαό στα πλαίσια κομματικής συναίνεσης!Ή, οι κομματόσκυλοι ανάμεσα στο λαό και τη διεθνή ολιγαρχία επέλεξαν να υπηρετήσουν τον πιο δυνατό, τη διεθνή ολιγαρχία!!!Εξάλλου, αυτό δεν έκαναν για δεκαετίες;

Με τη συνδρομή των ΜΜΕ και της διεθνούς ολιγαρχίας ελπίζουν ότι θα τα καταφέρουν στηριζόμενοι στην κυρίαρχη αντίληψή τους πως η κοινωνία είναι μια μάζα ηλιθίων.

ΖΗΤΩ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ


ΖΗΤΩ ΤΟ ΕΘΝΟΣ


ΖΗΤΩ Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ


ΖΗΤΩ ΚΑΙ ΤΑ ΚΌΜΜΑΤΑ


ΖΗΤΩ ΚΑΙ Η ΒΛΑΚΕΙΑ

4 σχόλια:

Disdaimona είπε...

κρατος εννε μονο τα κόμματα.

κρατος είναι τα σχολεια που επηαμεν, τα νοσοκομεία που εγεννηθήκαμεν, το ρευμα που χρυσοπληρώνουμεν, οι δρόμοι που περπατούμεν τζαι τα πεζοδρόμια που εν εχουμε.

στην ελλάδα εν εχουν κράτος. όι μόνο γιατί ο παπαδημος εν εγκαθετος, αλλα γιατί περπατας μεσα στο δρόμο τζαι ο καλαμαράς λαλεί σου: τουτος ο δρόμος που περπατούμεν τωρά εν ιδιοκτησία της τάδε γερμανικής εταιρίας.

το κρατος εννε το αποκορύφωμα της ηγεμονίας. εν μερος της μεταλλαξης της ηγεμονίας. τζαι η καταλυση του κρατους μπορεί να οδηγήσει στην πλήρη εξάρτηση που τον φασισμό του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού.

εννεν εξέλιξη μπροστα να λαλούμεν πως ούλλα τα συμφεροντα εν τα ίδια. φυσικά υπαρχουν τοπικά συμφέροντα. οκ, η πιππίλλα με το εθνικό καταλαβαίνω πως εν για μαζική κατανάλωση.

υπάρχουν όμως τοπικά συμφέροντα, τζαι εννεν μονο τα συμφεροντα του ντοπιου κεφαλαίου.

αν θελουμε απεξάρτηση που το κεφάλαιο,εννε μεσω της καταργησης του κρατους που εν να την πετυχουμε. εν υπάρχει παγκόσμιος σοσιαλισμός για να ενταχθούμεν καταλύοντας το κράτος.

αντίθετα, υπάρχουν χωρες που εκαταφέραν εστω με δυσκολία σε τοπικό επιπεδο να απεξαρτηθούν εν μερη που το σύστημα.

το ζήτημα είναι το τάιμινγκ. να βοηθήσουν οι διεθνής συγκυρίες να υπάρξουν πολλές τεθκοιες τοπικές "επαναστάσεις" τζαι μόνο με οργανωμένο αγώνα.

andreas f.stavrou είπε...

@Disdaimona
Στο κράτος υπάρχει και η κοινωνία αλλά τα κόμματα μονοπωλούν την εξουσία ή είναι φορείς της εξουσίας του πολιτικού συστήματος που ταυτίζεται με το κράτος.Γι αυτό και το πολιτικό σύστημα δεν είναι δημοκρατικό.
Δεν υποστήριξα ότι το κράτος είναι το αποκορύφωμα της ηγεμονίας.Υποστήριξα ότι συνιστά αποθέωση του ηγεμονισμού η κομματική λογική που ταυτίζει το κόμμα με την κρατική εξουσία και μάλιστα την υποκαθιστά.
Αν τα υφιστάμενα κόμματα στην Κύπρο θεωρούν ότι ταυτίζονται με το πολιτικό σύστημα και θεωρούν ότι υπέρκεινται της κρατικής εξουσίας ιδιωτικοποιώντας την εξουσία, αφού την μεταφέρουν σε ιδιωτικά δωμάτια εκτός των κρατικών θεσμών, τι φταίει ο παγκοσμιοποιημένος καπιταλισμός;
Δεν υποστήριξα πουθενά ότι όλα τα συμφέροντα είναι τα ίδια. Το αντίθετο υποστηρίζω. Επομένως δεν κατανοώ τι θέλεις να πεις.
Για το μέλλον, την απεξάρτηση από το κεφάλαιο και το παγκόσμιο σοσιαλισμό, τον οργανωμένο αγώνα, όλα αυτά είναι συζητήσιμα σε μια εντελώς θεωρητική βάση.Τι εννοείς απεξάρτηση από το κεφάλαιο, ποιο πολιτικό περιεχόμενο αποδίδεις στον παγκόσμιο σοσιαλισμό,τι ενοείς με την αναφορά οργανωμένο αγώνα.Αν δεν συμφωνήσουμε στο περιεχόμενο των εννοιών, δεν μπορεί να γίνει ουσιαστικός δάλογος.

ζητω η χουντα είπε...

τα κομματα πρεπει να καταργηθουν και να επιβληθει δικτατορια.η δικτατορια ειναι πολιτευμα πιο δημοκρατικο απο την κοινοβουλευτικη δημοκρατια.αν εναι να αφηκουμεν την βουλη τζε να τους δινουμε ξυλο οταν απορριπτουν νομοσχεδια εναντια στον λαο.οι κυβερνητικοι θα τρωσιν ξυλο μαζι με τους κομματαρχες τους.κανενας δεν θα καμνει οτι θελει.οι φασιστες του ακελ που τωρα απαγορευουν την ελευθερη εκφραση και θα φωναζουν για αυτην στον μελλον θα εκτελουνται ενας ενας παρεα με το ακελοιδρυθεν ελαμ.

andreas f.stavrou είπε...

@ζήτω η χούντα
Αν τα κόμματα σε καταπιέζουν ή στερούν την ελευθερία σου, η δικτατορία είναι τρισχειρότερη. Γιατί αν τώρα απολαμβάνεις έστω κάποια δικαιώματα που σε διαφυλάσσουν ως ανθρώπινη οντότητα, σε μια δικτατορία θα τα χάσεις και αυτά. Επομένως δε συμφωνώ μαζίσου. Για μένα το πρόβλημα δεν είναι να περιοριστεί η ελευθερία του ανθρώπου, αλλά να αυξηθεί.