Τα κόμματα ως "κύτταρα της δημοκρατίας" και ως εκπορνευτές της

Λέχθηκε στη νήσο Κύπρο για ακόμα μια φορά – στη συγκεκριμένη περίπτωση από το ΑΚΕΛ - ότι «το κύτταρο της δημοκρατίας είναι τα πολιτικά κόμματα και όχι μεμονωμένα άτομα». Η δήλωση προήλθε μετά από δικαστική απόφαση σε σχέση με την πλήρωση μιας κενής έδρας της βουλής. Οι ανοησίες δίνουν και παίρνουν σε αυτό τον τόπο: δηλαδή αν το δικαστήριο αποφάσιζε αλλιώς, τότε το ΑΚΕΛ θα υποστήριζε ότι τα κόμματα δεν είναι κύτταρα της δημοκρατίας;

Φυσικά δεν είναι με δικαστικές αποφάσεις που καθορίζεται αν «τα κόμματα είναι τα κύτταρα της δημοκρατίας». Γιατί και η δικαστική εξουσία είναι μέρος της κρατικής εξουσίας, όπως και η νομοθετική και η κυβερνητική.

Επομένως το ερώτημα είναι: Ένα πολιτικό σύστημα στο οποίο η εξουσία αποσπάται από την κοινωνία και δίνεται στους φορείς της κρατικής εξουσίας είναι δημοκρατία; Δηλαδή το κόμμα ως φορές διαμεσολαβητικός ανάμεσα στο κράτος και την κοινωνία είναι δημοκρατικός έστω θεσμός;

Η ταύτιση του πολιτικού συστήματος με το κράτος και η υφαρπαγή της εξουσίας του κράτους από τα κόμματα είναι ακριβώς το αντίθετο της δημοκρατίας. Γιατί η δημοκρατία δεν αποδέχεται την ύπαρξη εξουσιαστικών θεσμών υπεράνω της κοινωνίας οι οποίοι μετατρέπουν τον πολίτη σε υπήκοο του κράτους.

Αντίθετα, η δημοκρατία μπορεί να υπάρξει, αν αποσπασθεί το πολιτικό σύστημα από το κράτος και δοθεί στην κοινωνία. Σε αυτή την περίπτωση η κοινωνία συγκροτείται ως δήμος, ως θεσμός, με αποφασιστική αρμοδιότητα. Με απλά λόγια στη δημοκρατία η εξουσία αποσπάται από το κράτος και δίνεται στην κοινωνία.

Είναι λοιπόν τα κόμματα «κύτταρα της δημοκρατίας»; Τα κόμματα σήμερα είναι κύτταρα της ολιγαρχίας, συνιστούν την πολιτική ολιγαρχική τάξη. Η αποφασιστική αρμοδιότητα ανήκει αποκλειστικά στα κόμματα που ουσιαστικά λειτουργούν ως πολιτικοί κατακτητές της κοινωνίας.

Με πιο απλά λόγια, αν σε ένα πολιτικό σύστημα αποφασίζει ο ένας , τότε είναι μοναρχία, αν αποφασίζουν οι λίγοι είναι ολιγαρχία και αν αποφασίζει η κοινωνία ως όλον – ο δήμος , τότε είναι δημοκρατία.

Και όσο μεν τα κόμματα προπαγανδίζουν το σύνθημα πως είναι «κύτταρα της δημοκρατίας», έχει καλώς. Κάνουν αυτό που ξέρουν να κάνουν εξαπατώντας το λαό. Αν όμως είναι αποτέλεσμα άγνοιας, τότε είναι επικίνδυνοι για την κοινωνία. Γιατί η πίστη ότι είναι «κύτταρα της δημοκρατίας», μπορεί να οδηγήσει σε επαίσχυντες πράξεις με επίκληση της δημοκρατίας.

Και για να τελειώνουμε με τις ανοησίες των κομμάτων, καλό είναι να γνωρίζουμε ότι το πολιτικό σύστημα που σήμερα βιώνουμε είναι μεταφεουδαρχικό και πρωτο-ανθρωποκεντρικό και ουδεμία σχέση έχει με τη δημοκρατία ούτε κατά διάνοια. Είναι το σύστημα που επέβαλε η δύση στον πλάνητη εξερχόμενη από τη φεουδαρχία. Αρχικά ο βασιλιάς είναι ο απόλυτος μονάρχης, οπότε υπάρχει ιδιωτική δεσποτεία. Στη συνέχεια η εξουσία του βασιλιά περιορίζεται από το νόμο και γίνεται συνταγματικός μονάρχης, οπότε υπάρχει κρατική δεσποτεία. Ακολουθεί η ταξική αντιπαράθεση των κομμάτων για έλεγχο της εξουσίας. Σταδιακά τα κόμματα παραμερίζουν την εξουσία της παλιάς τάξης και την καταλαμβάνουν τα ίδια στα πλαίσια του κράτους, του ασώματου μονάρχη.

Επομένως το τωρινό σύστημα είναι κρατοκεντρικό και μεταφεουδαρχικό και πρωτο ανθρωποκεντρικό με την έννοια ότι οικοδόμησε απλώς τον ατομικά ελεύθερο άνθρωπο.

Το άλλο σόφισμα του ΑΚΕΛ ότι το κύτταρο της δημοκρατίας είναι τα κόμματα και όχι «τα μεμονωμένα άτομα» δεν γνωρίζω τη λογική θεμελίωση. Στη δημοκρατία πάντως ο πολίτης αποτελεί «μόριον» του δήμου και με αυτό τον τρόπο εξασφαλίζεται η ισότητα και η ελευθερία των πολιτών. Θεμέλιο της δημοκρατίας είναι ο πολίτης και όχι μια πολιτική εταιρεία, μια πολιτική ένωση κάποιων ατόμων.

Τώρα, σε ένα πολιτικό σύστημα όπου το μοναδικό πολιτικό δικαίωμα των πολιτών είναι με την ψήφο τους να νομιμοποιούν κάποιους εκπροσώπους των κομμάτων στην κρατική εξουσία και μετά να γίνονται υποκείμενα της δράσης τους γιατί δεν έχουν κανένα πολιτικό δικαίωμα ως τις επόμενες εκλογές, όπου είναι εξαναγκασμένοι να ξαναψηφίσουν κομματικούς – ελέγχουν πλήρως το πολιτικό σύστημα και μάλιστα αντισυνταγματικά – αυτοανακηρύσσεται δημοκρατικό, τότε είτε οι πολίτες είναι βλάκες και δεν το καταλάβουν είτε τα κόμματα είναι βλάκες και δεν το καταλάβουν.

Όμως, επειδή στην εποχή μας η βλακεία έχει ταυτιστεί με την πρόοδο, μάλλον τα κόμματα έχουν δίκιο. Εξάλλου, έχουν την εξουσία και μπορούν να δίνουν στις λέξεις όποιο περιεχόμενο θέλουν. Όπως ότι έχει φτάσει το τέλος της ιστορίας και δεν μπορούμε να περιμένουμε κάτι καλύτερο στο πολιτικό σύστημα, ότι έχουμε φτάσει στο ανώτατο στάδιο πολιτικής ανάπτυξης και είμαστε αιωνίως καταδικασμένοι να κομματοκρατούμαστε!Έλεος πιον με τα κόμματα και τα ά-λογα τους!

Υ.Γ. Αν κρατεί ο δήμος έχουμε δημοκρατία, αν κρατεί το κόμμα έχουμε κομματοκρατία. Έτσι, για να μην χάσουμε και τη λογική μας!