Φυσικό αέριο κι αφύσικες πολιτικές αερολογίες στην Κύπρο

Κόμματα και ΜΜΕ, οικονομολόγοι και επιχειρηματίες προσπαθούν να μας πείσουν μέρα και νύκτα ότι η διέξοδος στα αδιέξοδα του παρόντος είναι το φυσικό αέριο και η εκμετάλλευσή του.
Η προβολή του φυσικού αερίου ως σανίδας σωτηρίας για «πάσαν νόσον και μαλακίαν» στη νήσο Κύπρο είναι πραγματικά αξιοπρόσεκτη.
Καλά, ρε άθλιοι αλήτες και ληστές της Κύπρου, αν δεν γινόταν ανακάλυψη του φυσικού αερίου ως κοινωνία δεν θα είχαμε κανένα μέλλον; Ποια θα ήταν η πρότασή σας στα τωρινά αδιέξοδα;
Φυσικά το παραμύθι του φυσικού αερίου προβάλλεται από την τοπική οικονομική και πολιτική ολιγαρχία, γιατί μέσα στη γύμνια που νιώθει κάθε κλέφτης και απατεώνας, δεν έχουν να πουν τίποτε άλλο. Ο τόπος είναι σε αδιέξοδο και αυτού ονειρεύονται το φυσικό αέριο!!!
Πώς λειτουργεί το ιδεολόγημα του φυσικού αερίου;
Για την τοπική πολιτική και οικονομική ολιγαρχία είναι το μελλοντικό σωσσίβιο το οποίο θα της επιτρέψει να αναλάβει το κυρίαρχο παρελθοντικό της ρόλο επί της κυπριακής κοινωνίας, ένα ρόλο που βρίσκεται σε κίνδυνο λόγω της αθλιότητας και της απληστίας της. Με το φυσικό αέριο πιστεύει ότι θα επανακτήσει τα παλιά της μεγαλεία εναντίον του αντιπάλου της, που ήταν πάντοτε η κυπριακή κοινωνία.
Δεύτερο, στο αδιέξοδο της δικής της βλακείας η τοπική ολιγαρχία προσφέρει την παλιά δοκιμασμένη συνταγή της ελπίδας. «Γαλεύκουν» στον παρόντα χρόνο κυριολεκτικά τους Κύπριους πολίτες και σε αντάλλαγμα τους πωλούν ελπίδα. Είναι η μόνιμη συνταγή της νεοτερικότητας εναντίον της βάναυσης συμπεριφοράς των εξουσιαστών απέναντι στους λαούς. Φυσικά κάποιος πουλά ελπίδα, όταν δεν μπορεί με βάση τη λογική που διαθέτει, να δώσει λύση στα προβλήματα του παρόντος. Ή διαφορετικά, η πώληση ελπίδας είναι η επιβεβαίωση της απύθμενης πολιτικής βλακείας στηριγμένης στην πίστη των ολιγαρχικών ότι ο λαός είναι ηλίθιος.
Σε αυτά τα πλαίσια διοχετεύουν στον τύπο τα διάφορα ολιγαρχικά σκυλάκια συγκεκριμένες ελπίδες για «δημιουργία χιλιάδων θέσεων εργασίας σε λίγα χρόνια». Έτσι ο κάθε ηλίθιος πολίτης ονειρεύεται και αυτός μια μελλοντική θέση!!!
Όλα αυτά τα δοκιμασμένα εργαλεία του παρελθόντος τι φανερώνουν; Ότι η κυπριακή άρχουσα τάξη είναι εντελώς αχάπαρη. Ότι και τώρα , την ώρα του αδιεξόδου, προσπαθούν να επιβιώσουν με λογικές τελείως ξεπερασμένες. Λογικές που φανερώνουν ότι αδυνατούν να κατανοήσουν τις αλλαγές που γίνονται στο παγκόσμιο σύστημα και επιδρούν καταλυτικά και στο εσωτερικό των κρατών.
Η αντίδραση της τοπικής πολιτικής και οικονομικής ολιγαρχίας στο παρόν προοικονομεί και το μέλλον.
Πρώτον, οι τροϊκανοί θα είναι τρισευτυχισμένοι διαπραγματευόμενοι με αχάπαρους, δηλαδή άτομα που βρίσκονται εκτός τόπου και χρόνου και εκφράζουν τα διανοήματά τους με τρόπο που προκαλεί μόνο γέλωτα. Ή διαφορετικά, η άρχουσα τάξη της Κύπρου είναι η πιο εύκολη λεία για την ικανοποίηση των επιδιώξεων των δυνάμεων που ηγεμονεύουν σήμερα τον κόσμο. Γι αυτό και οι τροϊκανοί δεν τους αμφισβητούν ως διαπραγματευτές, παρόλο ότι με την υφιστάμενη κρίση απέδειξαν περίτρανα την πολιτική και οικονομική τους ανικανότητα.
Δεύτερον, με την ανικανότητα της τοπικής ολιγαρχίας που είναι πιστοποιημένη όχι από το παρελθόν αλλά και από το παρόν, η επιβολή αναρίθμητων μνημονίων είναι αναπόφευκτη. Θα γίνουν τόσα μνημόνια όσα προγραμματίζει η διεθνής ηγεμονία, ώστε να πετύχει τους στόχους της είτε σε σχέση με την ιδιοποίηση του τοπικού πλούτου είτε σε σχέση με την επιβολή των όρων της για τη λειτουργία του κράτους, της πολιτικής, της οικονομίας, της εργασίας, της κοινωνίας.
Τρίτον, η επίταση του αδιεξόδου της τοπικής άρχουσας τάξης θα δημιουργήσει συνθήκες πλήρους ανομίας στο εσωτερικό με αυτονόητο συνεπακόλουθο την ενίσχυση του αυταρχισμού εναντίον της κοινωνίας αλλά και των φασιστικών μεθόδων είτε από ομαδούλες που θα αντιδρούν είτε από τα όργανα καταστολής του κράτους.
Τέταρτον, ανάπτυξη είναι αδύνατο να υπάρξει υπό συνθήκες μνημονίου στο άμεσο μέλλον. Τα επόμενα χρόνια θα ασχολούνται όλοι με τα μνημόνια και την εφαρμογή τους. Η μόνη αλλαγή που θα επέλθει είναι πως η πολιτική και οικονομική ολιγαρχία, αφού εξασφάλισε την επιβίωσή της μέσω της τρόϊκά –έστω προσωρινα- θα συνεχίσει το βιολί της: θα φροντίσει ως πιστή εγκάθετος της διεθνούς ολιγαρχίας να εκμεταλλευτεί τις ευκαιρίες που προσφέρει η κρίση, ώστε να ανακατανέμει τον εναπομείναντα πλούτο ενισχύοντας τη θέση της. Και επειδή χρήματα δεν υπάρχουν για να κλέψουν, ο στόχος τους θα είναι και η ανακατανομή της ιδιοκτησίας ,ώστε να δημιουργηθεί και στην Κύπρο «ο γυμνός άνθρωπος» του 19ου αιώνα της δύσης. Η κοινωνία μας πρέπει να εξευρωπαϊσθεί!!! Γι αυτό και το ενδιάφερον της τρόϊκας για την εκποίηση της ιδιοκτησίας, για τον έλεγχο των συνεργατικών πιστωτικών ιδρυμάτων κλπ..
Φυσικά, όλα αυτά χωρίς την εκτίμηση ενός απρόβλεπτου παράγοντα: της κοινωνίας.
ΥΓ.Απορία ενός αφελούς: αν θεωρήσουμε λογικά ότι το υφιστάμενο πολιτικό και οικονομικό μοντέλο της Κύπρου ξεπεράστηκε από την ίδια την πραγματικότητα, τότε ποια είναι η πρόταση για το μέλλον; Σιωπή, αυτά είναι βλασφημίες!!! Και θέλουν και σκέψη και ποιος θα σκεφτεί!!! Απολάμβανε το «όπιο» του φυσικου αερίου και μη μιλάς.
ΥΓ.Σε μια ευνομούμενη πολιτεία όλοι οι πολιτικοί , οι κομματικοί, οι βουλευτές και οι τραπεζίτες θα βρίσκονταν ήδη στη φυλακή επί εσχάτη προδοσία. Γιατί αν αυτό που έκαναν δεν είναι εσχάτη προδοσία, τότε τι είναι η προδοσία; Σιωπή, δεν είναι ώρα για απόδοση ευθυνών, λένε οι υπεύθυνοι της προδοσίας. Η αναίδεια δεν έχει όρια σε αυτό τον τόπο. Και υπάρχουν και αφελείς που εξακολουθούν να τους πιστεύουν.
Γιατί δε μας λένε πότε θα έλθει η ευλογημένη εκείνη ώρα της απόδοσης ευθυνών; Αυτονόητα, γιατί δε θα έλθει ποτέ: Και για όσο υπάρχουν ηλίθιοι που δέχονται να πληρώνουν για τις ευθύνες άλλων!!!

ΖΗΤΩ Η ΚΟΜΜΑΤΙΚΉ ΚΑΙ ΤΡΑΠΕΖΙΤΙΚΗ ΣΥΜΜΟΡΙΑ

ΖΗΤΩ ΚΑΙ Η ΗΛΙΘΙΟΤΗΤΑ

Αφόρητες πιέσεις και αφόρητες πολιτικές ανοησίες στην Κύπρο

Ακούοντας τους Κύπριους πολιτικούς το μόνο που πια μπορείς να κάνεις, είναι να προσπαθείς να διασώσεις ότι μπορείς από την κοινή λογική.
Άντε, να βγαίνεις ο υποψήφιος Πρόεδρος κ. Μαλάς και ο Γ.Γ. του ΑΚΕΛ να μας λένε με κάθε σοβαρότητα ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δέχθηκε αφόρητες πιέσεις στις διαπραγματεύσεις για το μνημόνιο. Το υπονοούμενο είναι πως ο ίδιος δεν ήθελε, αλλά τον πίεσαν!
Με συγχωρείτε σύντροφοι, αλλά αυτά που λέτε είναι ανοησίες. Κάποιος ασκεί πίεση σε κάποιον, όταν ο άλλος έχει μπροστά του πολλές επιλογές.Η πίεση ασκείται, ώστε να εξαναγκαστεί να κάμει μια συγκεκριμένη επιλογή αντί κάποιας άλλης.
Ποιος να πιέσει τον Πρόεδρο όταν αυτός δεν είχε άλλη επιλογή; Κανένας στον πλανήτη γη δεν είχε λόγο να πιέσει τον Πρόεδρο. Γιατί το μνημόνιο ήταν μονόδρομος για τον ίδιο. Ή, αν δεν το καταλαβαίνετε σύντροφοι, δεν έχει κανένα λόγο μια τράπεζα να με πιέσει να την προτιμήσω, όταν δεν υπάρχουν άλλες τράπεζες να με δανείσουν!!!
Αποκλείεται κάποιος να πίεσε τον Πρόεδρο; Η μόνη περίπτωση λογικά να πιέσει κάποιος τον Πρόεδρο είναι στην περίπτωση που δεν είχε αντίληψη της πραγματικότητας και τον πιέζεις να προσαρμοστεί στην πραγματικότητα. Αν αυτές τις πιέσεις εννοεί ο Γ.Γ. του ΑΚΕΛ, μάλλον τότε γελοιοποιεί τον Πρόεδρο και δεν τον υπερασπίζεται.
Τα ίδια ισχύουν και αναφορικά με τις σκληρές και επιτυχημένες διαπραγματεύσεις της κυβέρνησης με τους τροϊκανούς. Δεν έγινε καμία διαπραγμάτευση και ούτε μπορούσε να γίνει. Αυτό που έγινε ήταν μόνο μια μεθόδευση σταδιακής επιβολής των όρων της τρόϊκας. Η κυβέρνηση στη διαπραγμάτευση απλώς ενημέρωνε την τρόϊκα ποιες είναι οι ιδιαιτερότητες στην Κύπρο και πώς πιο εύκολα θα επιβαλλόταν στο λαό ένα μνημόνιο.
Η μετάθεση κάποιων ζητημάτων για λήψη απόφασης στο μέλλον δε συνιστά καμία απολύτως επιτυχία. Γιατί αν τα αριθμητικά δεδομένα-τα οποία δεν γνωρίζω- επιβάλλουν και άλλα μνημόνια, αυτά θα επιβληθούν είτε το θέλει η όποια κυβέρνηση είτε όχι. Και οι τροϊκανοί δεν έχουν κανένα λόγο να βιαστούν να πάρουν σήμερα κάτι, αν πιο εύκολα θα το πάρουν αύριο από τους σφογγοκωλάριους πολιτικούς της Κύπρου,των οποίων η επιβίωση θα εξαρτάται αποκλειστικά από τις δόσεις των δανείων.
Όσο για τους θιασώτες της ψευδο-δημοκρατίας, δηλαδή τους κομματικούς ολιγαρχικούς, τα ΜΜΕ, και τους τραπεζίτες, το μνημόνιο αποδεικνύει ότι είναι εχθροί της δημοκρατίας και αχάπαροι από πολιτική άποψη. Ποιος εξουσιοδότησε τον κ. Χριστόφια ή όποιον άλλο να δεχθεί μνημόνιο; Έχει μήπως εν λευκώ εντολή από το λαό; Πότε την πήρε;
Δυστυχώς, οι κομματοκράτορες θεωρούν την κοινωνία ιδιοκτησία τους και την αντιμετωπίζουν ως μια μάζα δουλοπαροίκων. Γιατί αν είχαν έστω και κάποια στίγματα δημοκρατικής ευαισθησίας, τότε μια επιλογή είχαν: ΝΑ ΠΑΡΑΠΕΜΨΟΥΝ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΣΕ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ.Φυσικά, θα γελούν με μια τέτοια πρόταση και είναι λογικό: είναι ιδεολογικά ακραιφνείς ολιγαρχικοί και οι δημοκρατικές διαδικασίες τους φαίνονται γελοίες.
ΥΓ. Ευτυχώς που όλοι οι υποψήφιοι Πρόεδροι συμφωνούν σε ένα: πρέπει οπωσδήποτε να μας καταστρέψουν ως κοινωνία, ώστε να μας δώσουν ελπίδα και προοπτική για το μέλλον! Και τα προβατάκια, ως συνήθως, αναζητούν τον προστάτη βοσκό τους!