Η αποχή, η κομματική ολιγαρχία και το γελόκλαμα

Οι κομματοκράτορες στην Κύπρο νομίζουν ότι η ευφυία τους είναι πάνω από κάθε ανθρώπινο μέτρο, ώστε να μπορούν να κοροϊδεύουν τους πάντες και κανένας να μην τον καταλαβαίνει. Φυσικά άλλο πράγμα η ευφυία και άλλο η πονηρία.

Είναι εκπληκτικός ο τρόπος που η ολιγαρχική τάξη αντιμετώπισε το πρόβλημα της αποχής.

1.Για έξι μήνες μονοπωλούσαν τον πολιτικό λόγο, τα ΜΜΕ τους βοηθούσαν συστηματικά και δεν κατάφεραν τίποτε απολύτως.Για έξι μήνες γνώριζαν το πρόβλημα και ο πολιτικός τους λόγος ήταν τόσο κενολόγος που άνοιξαν μια τρύπα μέσα στο νερό. Δεν έπεισαν κανένα, μάλλον με τις κενολογίες τους ενίσχυσαν τα ποσοστά αποχής. Για έξι μήνες, αν πράγματι ενδιαφερόνταν να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα της αποχής, είχαν όλο το χρόνο να καταθέσουν πολιτικές προτάσεις. Αντί όμως για προτάσεις, επιδόθηκαν σε ένα ακατάσχετο υβρεολογία κατά των συμπολιτών που θα απείχαν και μια φτηνή προπαγάνδα που αναδείκνυε την ασχετοσύνη τους.

2.Αφού απέτυχε η προπαγάνδα, παραμονές των εκλογών άλλαξαν τροπάριο, όλοι μαζί οι ολιγαρχικοί, σαν μια γροθιά. Άρχισαν με κάθε σοβαροφάνεια τις εκκλήσεις να προσέλθουν οι ψηφοφόροι στις κάλπες. Εκεί που απέτυχαν έξι μήνες, θα το πετύγχαιναν με μια έκκληση.

3.Τη μέρα των εκλογών, όταν επιβεβαιώθηκε πια το μεγάλο ποσοστό αποχής χρησιμοποίησαν πιο εξευγενισμένες μεθόδους. Από το μεσημέρι στο ΡΙΚ παρέλαυναν άτομα του κατεστημένου από όλα τα κόμματα και προσπαθούσαν να αρθώσουν λόγο τάυτισης με αυτούς που απείχαν. Αυτοί που οδήγησαν το πολιτικό σύστημα εδώ, ταυτίζονταν με τους απέχοντες, ίσως τους ξεγελάσουν και ψηφίσουν!!!Το ΡΙΚ μάλιστα προέβαλλε και ένα διαχρονικό φιλμάκι με τις εκλαγές σε διάφορες περιόδους,ώστε να δοθεί η ευκαιρία στους παρευρισκόμενους να επισημάνουν πόσο μεγάλη πρόοδος επήλθε μέσα στο χρόνο! Από δίπλα ο Γενικός Έφορος εκλογών ένιωσε την ανάγκη να μας υπενθυμίσει ότι η ψηφοφορία είναι υποχρεωτική!Με τη χρήση του φόβου ότι αρπάξουν.

4.Μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων, όλοι δάκρυσαν για την αποχή, τόνισαν τη σοβαρότητα του προβλήματος που οι ίδιοι δημιούργησαν και δεν μπόρεσαν να λύσουν και άλλαξαν τροπάριο.ΜΜΕ και κόμματα τώρα πια επικεντρώνονται στο πολύ σοβαρό θέμα της εκλογής προέδρου της βουλής.

Άρχισαν τις παρασκηνιακές διαβουλεύσεις και συζητούν με βάση αρχές ποιος είναι ο πιο κατάλληλος!!!Έλεος.

5.Ποιος είναι ο χαμένος των εκλογών; Ο κυπριακός λαός.Πλήρωσε εκατομμύρια στα κόμματα για να καλύψουν τα έξοδα των εκλογών, πλήρωσε εκατομμύρια στους Δ.Υ. για τη διεξαγωγή των εκλογών, πλήρωσε μερικά εκατομμύρια σύνταξη και εφάπαξ στους αποτυχόντες υποψηφίους βουλευτές. Και το πιο σημαντικό: στο όνομα της ενότητας όλη η ολιγαρχική τάξη θα πάρει μέτρα αφαίμαξης του λαού για να πληρωθούν τα ελλείμματα που οι ίδιοι δημιούργησαν.

6.Τα κόμματα -είτε το θέλουν είτε δεν το θέλουν- δεν μπορούν να κάνουν τίποτε απολύτως για την αποχή. Μπορεί να χρησιμοποίησουν νέες μορφές προπαγάνδας, νέες μορφές επικοινωνίας, νέους ως κράχτες των κομμάτων, νέες πρακτικές, αλλά δεν μπορούν να ακυρώσουν τον εαυτό τους ούτε και να επιδράσουν ποσώς στις αναπόφευκτες κοσμοσυστημικές εξελίξεις Και η αποχή ως πολιτικό πρόβλημα είναι πρόβλημα κατανομής εξουσίας και διεύρυνσης της ελευθερίας των πολιτών, στο ατομικό-κοινωνικοοικονομικό και πολιτικό επίπεδο.

22Μαίου 2011:Η μεγάλη γιορτή των ολιγαρχικών στην Κύπρο

Αφού η κομματική ολιγαρχία συνεπικουρούμενη από την οικονομική ολιγαρχία και τα ΜΜΕ, βομβάρδισαν για μήνες τον «όχλο» με τις αερολογίες τους, τα κατασκευασμένα ψευτο-διλήμματα, τις εικονικές διαμάχες, ήλθε η ώρα να «ακούσουν τα νομίσματα να πέφτουν πάνω στο τραπέζι».
Τώρα οι ολιγαρχικοί άρχισαν άλλο τροπάριο: αύριο – ημέρα των εκλογών – είναι η μεγάλη γιορτή της δημοκρατίας!!!
Ποιας δημοκρατίας ρε ανίδεοι; Πόση υποκρισία που ούτε το αυτονόητο δεν μπορείτε να αποδεχθείτε, ότι δηλαδή είστε ολιγαρχικοί;
Φυσικά αύριο, 22 Μαίου 2011 είναι η μεγάλη γιορτή των ολιγαρχικών στην Κύπρο. Εναγωνίως προσδοκούν να εξασφαλίσουν τη νομιμοποίηση στην εξουσία για μια ακόμα πενταετία.
Τι είναι αυτό που κάνουν οι ολιγαρχικοί –όλων των αποχρώσεων- μέσω της εκλογικής διαδικασίας;
Ουσιαστικά υποχρέωνουν τον πολίτη κάθε 5 χρόνια να εκχωρεί τα πολιτικά του δικαιώματα σε έναν τρίτο πρόσωπο και ο ίδιος να παραμένει αιωνίως χωρίς πολιτικά δικαιώματα, δηλαδή να είναι ιδιώτης.
Διαφορετικά, η ολιγαρχική τάξη υποστηρίζει το δόγμα: έχεις ένα πολιτικό δικαίωμα, δηλαδή να μην έχεις κανένα πολιτικό δικαίωμα. Γι αυτό και κάθε 5 χρόνια πρέπει να το εκχωρείς στα ολιγαρχικά κόμματα ή πρόσωπα.
Γι αυτό και η ψήφος στις ολιγαρχίες έχει απλώς νομιμοποιητικό χαρακτήρα στην εξουσία των αντιμαχομένων ολιγαρχικών. Η ψήφος είναι αδύνατο να είναι «κριτική» - όπως αφελώς κάποιο διατυμπανίζουν- ή συμμετοχική – αφού η συμμετοχή σου στις εκλογική διαδικασία ουσιαστικά εκφράζει τη συναίνεσή σου για αποκλεισμό σου από την πολιτική - ή ακόμα και εκ-λογική - η ψήφος δεν προέρχεται εκ- λόγου αλλά εκ προπαγάνδας.
Λένε κάποιοι ότι τουλάχιστον μια φορά κάθε 5 χρόνια οι πολίτες είναι ελεύθεροι. Αυτό συνιστά πολιτική βλακεία. Είναι αδύνατον ένας άνθρωπος που πολιτικά είναι πολιτικά κατακτημένος για 5 χρόνια, ξαφνικά να απελευθερωθεί για μια ημέρα. Γι αυτό ακριβώς και το αποτέλεσμα των εκλογών είναι προδιαγεγγραμμένο πριν καν γίνουν εκλογές λόγω του συνεχους και ασφυκτικού ελέγχου που ασκούν οι ολιγαρχικοί στους πολίτες:τα ΜΜΕ ως ιδιοκτήτες της είδησης και της προπαγάνδας, το ιδωτικό κεφάλαιο ως ιδιοκτήτες των μέσων παραγωγής και τα κόμματα ως ιδιοκτήτες της κρατικής εξουσίας.
Όλοι αυτοί θεωρούν τους εαυτούς τους ως ειδικούς, ιεραρχικά τοποθετούνται υπαράνω και εκλαμβάνουν τον «όχλο» ως μια μάζα από ηλίθια ανθρωπάκια, τα οποία ανταγωνίζονται να κατευθύνουν προς τη μια ή την άλλη κατεύθυνση.
Οι ολιγαρχικοί απεχθάνονται την πολιτική ισότητα και την πολιτική ελευθερία. Γιατί αυτά θα επιφέρει και το θάνατο τους. Έτσι στις εκλογές αναφέρονται σε γενικές αρλουμπολογίες χωρίς περιεχόμενο, παρουσιάζονται ως σωτήρες, ως εθνοσωτήρες, ως οικονομο-σωτήρες, καταφεύγουν στο παρελθόν το οποίο προσαρμόζουν στις τωρινές τους ανάγκες, προσφέρουν κούφια ελπίδα.Η αγαπημένη τους λέξη είναι η δύναμη την οποία χρησιμοποιούν χωρίς να ντρέπονται. Η ελευθερία και η ισότητα τους τρομάζει και τις αποφεύγουν όπως ο διάβολος το λιβάνι.
Οι ολιγαρχικοί κάνουν πολύ καλά τη δουλειά τους. Η δουλειά του κάθε εξουσιολάγνου είναι να εξουσιάζει μονίμως και να ικανοποιεί την απληστία του.
Το ζήτημα είναι άλλο: γιατί οι πολίτες αποδέχονται να εξουσιάζονται και να αντιμετώπιζονται από τους εξουσιαστές ως ηλίθια ανθρωπάκια;
Η αποχή και η συμμετοχή στην εκλογική διαδικασία δεν είναι ένα τυπικό ή ασήμαντο θέμα. Ουσιαστικά αντικατοπτρίζει δυο διαφορετικές ιδεολογικές θέσεις: από τη μια οι δημοκρατικοί και από την άλλη οι ολιγαρχικοί. Σίγουρα οι ολιγαρχικοί σήμερα επικρατούν ολοκληρωτικά.Η αντίστροφη μέτρηση όμως άρχισε. Και το γνωρίζουν πολύ καλά.

ΚΑΜΙΑ ΨΗΦΟΣ ΣΕ ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΟ ΑΠΛΗΣΤΟ ΕΞΟΥΣΙΑΣΤΗ

Ποιος είναι ο καλύτερος Πρόεδρος ή ζήτω ο κανένας Πρόεδρος

Ο Γ.Γ. του ΑΚΕΛ αφού επέλυσε όλα τα προβλήματα που ταλάνίζουν την κυπριακή κοινωνία στο παρόν, αποφάσισε να καταπιαστεί και με το μέλλον. Δήλωσε λοιπόν πως «θα προτιμούσε έναν αριστερό Τ/Κ για Πρόεδρο,παρά ένανΕ/Κ δεξιό».

Το ζήτημα είναι όντως σοβαρό για τον κάθε εξουσιολάγνο.

Ποιος είναι ο λοιπόν ο πιο κατάλληλος για τη θέση του Προέδρου;

Ο κ. Κυπριανού δε δίνει απάντηση. Απλώς στα πλαίσια της πιο φτηνής προεκλογικής προπαγάνδας θέτει το ψευδο-δίλημμα: Ελληνοκύπριος δεξιός ή Τουρκοκύπριος αριστερός Πρόεδρος;

Το ΑΚΕΛ λοιπόν έχοντας υπερβεί τους εθνικισμούς σαφέστατα υποστηρίζει Τουρκοκύπριο αριστερό παρά Ελληνοκύπριο δεξιό Πρόεδρο. Έτσι για το ΑΚΕΛ το κύριο ζήτημα δεν είναι η εθνοτική καταγωγή αλλά η «ταξική» αναγωγή.

Αντί να αντιπαλεύουν οι εθνότητες να αντιπαλεύουν οι τάξεις ή προσδοκά το ΑΚΕΛ να περάσουμε από την εθνοτική σύγκρουση στην ταξική σύγκρουση. Όλη η φιλοσοφία του ΑΚΕΛ για τη διαδικασία και την επίλυση του κυπριακού προβλήματος στηρίζονται σε αυτή την απλουστευμένη λογική.

Από την πλευρά της γνώσης, αυτές οι προσεγγίσεις ανάγονται στον 19^ο αιώνα και απλώς μεταφέρονται από το ΑΚΕΛ και στον 21^ο αιώνα.

Πέρα από φαντασιακές προσεγγίσεις η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική. Και εξηγούμαι.

1.Είτε αριστερός είτε δεξιός Πρόεδρος είτε Ελληνοκύπριος είτε Τουρκοκύπριος είτε Αρμένης είτε Κινέζος, το κύριο χαρακτηριστικό του από πολιτική άποψη είναι το γεγονός ότι είναι Πρόεδρος, δηλαδή κατέχει ως ιδιοκτήτης την κρατική εξουσία , τίθεται υπεράνω του νόμου, απολαμβάνει πλούτου και προνομίων και εξυπηρετεί το ατομικό, το κομματικό και των συνδαιτημόνων το συμφέρον.

2.Όποιος και να είναι είναι ο Πρόεδρος η θέση του πολίτη, Ελληνοκύπριου/Τουρκοκύπριου/αριστερού/δεξιού δεν αλλάζει ποσώς. Η θέση των μελών της κοινωνίας είναι η ίδια.Άλλοι αποφασίζουν και άλλοι πληρώνουν.

Επομένως σκασίλα μου για την εθνοτική και ιδεολογική προέλευση του κάθε εξουσιαστή και εκμεταλλευτή της κοινωνίας.

3.Τι σημαίνει αριστερός και τι σημαίνει δεξιός σήμερα; Πέρα από τα παραμύθια που φτιάχνουν οι διακινητές των όρων, ποιο περιεχόμενο αποδίδουν και τι οραματιζόνται σε σχέση με την κοινωνία; Σε σχέση με την πρόσληψη της πολιτικής δεν έχουν καμία διαφορά, αφού υποστηρίζουν το ίδιο πολιτικό σύστημα, το προεδρικό. Σε σχέση με την οικονομία επίσης δεν έχουν καμία διαφορά, γιατί το λεγόμενο κοινωνικό κράτος είναι στόχος και των δύο. Ή το λεγόμενο κοινωνικό κράτος είναι κράτος, γι αυτό και υποστηρίχθηκε και από τους αριστερούς και από τους δεξιούς.

4.Η εμμονή του ΑΚΕΛ στο λεγόμενο προεδρικό σύστημα απλώς επιβεβαιωνει το συντηρητικό και αυταρχικό χαρακτήρα του κόμματος. Γιατί ο λεγόμενος Πρόεδρος είναι κληρονομιά της αγγλικής αποικιοκρατίας, του θεσμού του κυβερνήτη ως απομίμηση του προτύπου του-του απόλυτου Άγγλου μονάρχη. Θεωρώ ντροπή να υπάρχουν πολίτες που να υποστηρίζουν τέτοια πολιτικά συστήματα, κληρονομιά του μεσαίωνα.

5.Γι αυτό και το θεμελιώδες πολιτικό πρόβλημα δεν είναι το είδος του Προέδρου –μονάρχη στην Κύπρο. Το πολιτικό πρόβλημα είναι αν θα συνεχιστει η κληρονομιά της αποικιοκρατίας με το προεδρικό σύστημα. Το πρόβλημα είναι αν θα υπάρχει πρόεδρος και όχι το είδος του προέδρου.

6.Το πιο ανησυχητικό από όλα είναι το γεγονός πως το ΑΚΕΛ πιστεύει πως με μια άλλη διαδικασία συγκρότησης της εξουσίας θα καταστεί δυνατόν να ξεπεραστούν οι εθνοτικές διαφορές. Αυτά είναι φαντασιακές κατασκευές. Αυτό που θα συμβεί είναι ακριβώς το αντίθετο. Η διαδικασία συγκρότησης της εξουσίας όντας εθνοτική, θα μετατρέπει όλα τα υπαρκτά προβλήματα σε εθνοτικές διαφορές.

Οι εθνοτικές διαφορές ήδη ξεπερνιούνται στα πλαίσια της εξέλιξης του κοσμοσυστήματος και οι πολίτες τις αφομοιώνουν σταδιακά. Οι επιλογές του ΑΚΕΛ στηριγμένες σε εξουσιαστικές λογικές και πρακτικές απλώς θα τις ενισχύσουν και θα τις διαιωνίσουν.

Από την άλλη το ξεπέρασμα των εθνοτικών διαφορών προϋποθέτει τη δημιουργία ενός άλλου συνεκτικού στοιχείου των ανθρώπων, το οποίο θα προσμετρά στον παρόντα χρόνο πιο πολύ. Και το μόνο που μπορεί να ενισχυθεί ως συνεκτικός δεσμός πάνω από εθνότητες, είναι ο πολιτειακός δεσμός. Και αυτή η προοπτική όμως ακυρώνεται από το ΑΚΕΛ , αφού το πολιτικό σύστημα θα παραμείνει το ίδιο, το προεδρικό.

Στα ψευτο-διλήμματα των ολιγαρχικών του ΑΚΕΛ για το είδος του Πρόεδρου, η απάντηση είναι μία: ούτε αριστερό ούτε δεξιός ούτε Ελληνο-ούτε Τουρκο- πρόεδρος. Κανένας πρόεδρος, κανένα προεδρικό σύστημα. Περισσότερη ελευθερία στην κοινωνία μακριά από τους ποικιλόχρωμους προέδρους-δυνάστες και εκμεταλλευτές του λαού.

ΖΗΤΩ Ο ΚΑΝΕΝΑΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ

"Λύσσαξαν" με την αποχή οι φορείς της ολιγαρχίας ή φαντασιακές προσεγγίσεις του πολιτικού συστήματος

Τα κόμματα λοιπόν συνεπικουρουμένα από τα ΜΜΕ προσπαθούν απεγνωσμένα να περιορίσουν την αποχή των πολιτών από τις λεγόμενες βουλευτικές εκλογές.Το συμφέρον του κατεστημένου στην Κύπρο κατοχυρώνεται μέσα από τη νομιμοποίηση της εξουσίας του από την κοινωνία. Γι αυτό και συνασπισμένο το ολιγαρχικό κατεστημένο – χωρίς να λέει κάτι καινούριο – επιτυγχάνει σταδιακά να περιορίσει την αποχή μέσω μιας καταγέλαστης προπαγάνδας.

Μια περίπτωση ακόμα που δείχνει την αγωνία και τη σύγχυση του ολιγαρχικού κατεστημένου στην Κύπρο είναι και ένα άρθρο ακόμα στην εφ. Ο ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ στις 10/5/2011 του κ. Ν. Χαραλάμπους – πρώην Επίτροπος Διοίκησης και πρώην Βηθός Γενικός Εισαγγελέας με τίτλο «Ο μύθος για την πολιτική ισότητα». Είναι απόλυτα φυσιολογικό να υπερασπίζεται το σύστημα το οποίο υπηρέτησε.Όμως δεν έχει δικαίωμα να γράφει ατεκμηρίωτα, διαστρεβλώνοντας την πραγματικότητα με στόχο να συντηρήσει το σύστημα. Και εξηγούμαι.

1.Αρχίζει ο κ. Χαραλάμπους με αναφορά στην έννοια της πολιτικής ελευθερίας και πολιτικής ισότητας. Και επικαλείται αποσπασματικά τον Αριστοτέλη φανερώνοντας ότι δεν κατέχει ούτε την έννοια της πολιτικής ισότητας ούτε της πολιτικής ελευθερίας αλλά ούτε και τον Αριστοτέλη.

Αυτό επιβεβαιώνεται από τη συνέχεια του άρθρου του: «Για το λόγο αυτό, στα δημοκρατικά κράτη έχουν θεσπιστεί τα κατάλληλα νομοθετικά μέτρα με στόχο να διασφαλίζεται η ισότιμη και χωρίς διακρίσεις συμμετοχή των πολιτικών κομμάτων και υποψηφίων στις εκλογές».

Ερώτημα: Τι σχέση η δημοκρατία της κλασικής εποχής στην οποία αναφέρεται ο Αριστοτέλης, με το πολιτικό σύστημα των νεότερων χρόνων, που καταχρηστικά ονομάζεται δημοκρατία; Ή πως είναι δυνατό το νεοτερικό πολίτευμα το οποίο ο Αριστοτέλης κατατάσσει στα ολιγαρχικά να το ονομάζεις δημοκρατία; Ή έστω, ποιες αρχές του τωρινού συστήματος δείχνουν ότι είναι δημοκρατία;

Ο Αριστοτέλης πράγματι αναφέρεται στην ισότητα και την ελευθερία των πολιτών στη δημοκρατία. Ο κ. Χαραλάμπους αναφέρεται στην ισότητα των κομμάτων και των υποψηφίων. Η διαφορά είναι χαώδης.

Και αφού ονομάζει το τωρινό σύστημα δημοκρατία, στη συνέχεια αλλάζει τροπάριο και το ονομάζει «αντιπροσωπευτικό σύστημα διακυβέρνησης». Τι σχέση έχει η δημοκρατία με το αντιπροσωπευτικό σύστημα διακυβέρνησης; Είναι δύο διακριτά πολιτικά συστήματα τα οποία ανάγονται σε διαφορετικές περιόδους της ανθρωποκεντρικής εξέλιξης.

Φυσικά το τωρινό πολιτικό σύστημα δεν είναι ούτε δημοκρατία ούτε αντιπροσωπευτικό.Ο κ. Χαραλάμπους έπεσε έξω στην ονοματοδοσία του. Το σύστημα το τωρινό είναι προ-αντιπροσωπευτικό και χαρακτηρίζει κοινωνίες που εξέρχονται από την κρατική δεσποτεία.Η διαφορά των τριών συστημάτων είναι τεράστια και δεν δικαιούται ο κ. Χαραλάμπους να εκπορνεύει τις λέξεις. Στη μεν δημοκρατία κυβερνά ο δήμος – λαός, στο αντιπροσωπευτικό οι εκλεγμένοι αντιπρόσωποι του δήμου ο οποίος όμως έχει την ελεγκτική και την ανακλητική αρμοδιότητα των αντιπροσώπων.Υπάρχει μελίγα λόγια πολιτικό δίκαιο. Όπως όταν θα προσλάβεις και σήμερα ένα δικηγόρο να σε αντιπροσωπεύει στο δικαστήριο, αν ενεργήσει ενάντια στο συμφέρον σου, τότε προσλαμβάνεις άλλον. Προ-αντιπροσωπευτικό είναι ένα σύστημα, όταν ο φορέας της εξουσίας νομιμοποιείται από την κοινωνία αλλά η εξουσιοδότηση είναι εν λευκώ, δηλαδή η κοινωνία δεν έχει το δικαίωμα του ελέγχου ή της ανάκλησης του λεγόμενου αντιπροσώπου.Και ο αντιπρόσωπος τίθεται υπεράνω του νόμου, όπως ο μονάρχης στην κρατική δεσποτεία.

2.Φυσικά τα όσα πρωτοφανή αναφέρει ο κ. Χαραλάμπους, έχουν ως κατάληξη το πρόβλημα της αποχής.Επισημαίνει: «Όμως η αποχή, αν είναι επιλογή, είναι επιλογή του «κατεστημένου»»!!!

Πες μας κ. Χαραλάμπους έναν του κατεστημένου – οικονομικού και πολιτικού- που υποστήριξε την αποχή.

Αλλά τίθεται και άλλο ζήτημα:Ποιο είναι το κατεστημένο στην Κύπρο και πού κατατάσσει τον εαυτό του ο κ. Χαραλάμπους;

३.Ο κ. Χαραλάμπους συνεχίζει τις αναλύσεις του με αναφορά και στο Θουκυδίδη: «εκείνον που δεν μετέχει εις αυτά (τα πολιτικά πράγματα) θεωρούμεν όχι φιλήσυχον αλλ΄ άχρηστον πολίτην». Η επίκληση του Θουκυδίδη είναι αποτέλεσμα της ιδεολογικής σύγχυσης του κ. Χαραλάμπους. Ποιος ήταν ο πολίτης στη δημοκρατία καιποιος είναι ο πολίτης σήμερα; Η έννοια του πολίτη στη διαχρονία δεν έχει το ίδιο περιεχόμενο. Ή διαφορετικά, αν βρεις κ. Χαραλάμπους έστω και μια γραμμή στο Θουκυδίδη που να αναφέρει κάτι υπέρ της νομιμποιητικής ψήφους στις ολιγαρχικές πολιτείες , τότε να πάω να ψηφίσω και εγώ. Ή διαφορετικά, στο Θουκυδίδη ο πολίτης που παραχωρούσε τα πολιτικά του δικαιώματα σε έναν τρίτο ήταν ένας άχρηστος πολίτης, και δικαιολογημένα.Ή άχρηστος πολίτης θα ήταν αυτός –όχι που απέχει από τη νομιμοποίηση της ολιγαρχίας- που επικροτεί την ολιγαρχία. Δηλαδή ισχύει ακριβώς το αντίθετο από αυτό που υποστηρίζει ο κ. Χαραλάμπους για τον άχρηστο πολίτη!!!

4. Ποια είναι τελικά η πολιτική πρόταση του κ. Χαραλάμπους; Προτείνει να ψηφιστούν «καταξιωμένοι νέοι» των οποίων «η εκλογή τους μπορεί να αποτελέσει την αρχή για την αλλαγή του πολιτικού καταστημένου». Δηλαδή η πολιτική του πρόταση είναι να αλλάξουν τα πρόσωπα του πολιτικού κατεστημένου!!! Ε, παράκατω; Δηλαδή , το πρόβλημα είναι ο «καλός» ή «κακός» μονάρχης και όχι η μοναρχία; Τέτοιες λογικές μπορεί απλώς να επιβραδύνουν το τέλος του μονάρχη. Όμως το τέλος του ήταν αναπόφευκτο, έστω και αν αναγορευόταν ως «πεφωτισμένος».Όταν λοιπόν ο κ. Χαραλάμπους αναφέρεται σε πολιτική ισότητα, εννοεί απλώς την ισότητα των υποψηφίων η οποία ακυρώνεται από την άνιση δημοσιότητα στα ΜΜΕ!!!

Φυσικά το πολιτικό πρόβλημα δεν είναι η νέα στελέχωση του πολιτικού κατεστημένου. Το πολιτικό πρόβλημα είναι να μην υπάρχει πολιτικό κατεστημένο.

5. Το ολιγαρχικό κατεστημένο της Κύπρου "λύσσαξε" με την αποχή. Δικαιολογημένα, γιατί το διακύβευμα με την αποχή είναι τεράστιο για το μέλλον της πολιτικής και οικονομικής ολιγαρχίας στην Κύπρο. Και όπως κάθε συντηρητικός οργανισμός αυτό που προέχει είναι η αυτο-συντήρησή του. Μέχρι κάποιο πρωί που θα ανακαλύψει ότι πολιτεύεται σε ένα κενό.

Υ.Γ.Οκτώ εκατομμύρια πάνω η προσφορά για το αποχευτικό της Λεμεσού.Όταν τα χρήματα δεν είναι δικά σου και δε λογοδοτείς για τις πράξεις σου, είναι φυσικό να κάμνεις ό,τι σου κατέβει.

Οι βουλευτικές εκλογές ως "μήνυμα" ή τα κόμματα ως "φαντασιακή κατασκευή"(;)

Οι λεγόμενες βουλευτικές εκλογές στην Κύπρο αναδεικνύουν και την πρόσληψη της πολιτικής από τους πρωταγωνιστές της ή την κυριαρχία της ολιγαρχικής ιδελογίας.

Ο συνασπισμός του κυπριακού κατεστημένου

Σε σχέση με τη συντήρηση του υφιστάμενου ολιγαρχικού πολιτικού συστήματος, όπως είναι πολύ λογικό, έχουν συνασπιστεί όλοι οι ολιγαρχικοί – δηλαδή αυτοί που νέμονται πλούτο,προνόμια και εξουσία σε βάρος του λαού – ώστε να διαιωνίσουν τη συντήρησή του. Στο παρόν στάδιο η συντήρηση είναι συνυφασμένη με τη νομιμοποίησή του από την κοινωνία μέσω της ψήφου. Τα ψηλά ποσοστά συμμετοχής στην εκλογική διαδικασία θα επιβεβαιώσουν ότι το υπαρκτό πολιτικό σύστημα, όπως και οι φορείς της εξουσίας, τυγχάνουν της έγκρισης του λαού. Γι αυτό και όλες οι συντηρητικές και αντιδραστικές δυνάμεις του τόπου – τα κόμματα, τα ΜΜΕ, το ιερατείο , οι ομάδες πίεσης – έχουν συνασπιστεί για να κτυπήσουν με κάθε τρόπο την αποχή των πολιτών από τις εκλογές.Μέσα από το στήσιμο ενός εικονικού σκηνικού χωρίς καμία λογική τεκμηρίωση προσπαθούν να εξαναγκάσουν τον κάθε πολίτη να τους δώσει την ψήφο τους. Όλο το κατεστήμενο της Κύπρου – πέρα από εικονικές διαφορές – συμφωνεί σε τούτο , «ψηφίστε».

Οι εκλογές ως μήνυμα

Ο εξευτελισμός των βουλευτικών εκλογών ή η υποβάθμιση της πολιτικής τους σημασίας είναι καθολική. Είναι συνεπακόλουθο της υποβάθμισης της βουλής ως σώματος, της κομματοκρατίας και της ενοποίησης της κρατικής εξουσίας. Γι αυτό και τα δυο μεγάλα κόμματα - ΑΚΕΛ και ΔΗΣΥ- βασικά αδιαφορούν πλήρως για το πολιτικό περιεχόμενο της βουλευτικής εκλογής και περιορίζονται στην προβολή της όλης διαδικασίας ως της αποστολής ενός μηνύματος, είτε στήριξης της κυβέρνησης είτε επίκρισής της. Γνωρίζουν ότι η εξουσία είναι ενοποιημένη πια – η περίφημη διάκριση των εξουσιών είναι ένα παραμύθι – και το διακύβευμα είναι μόνο ένα, η κυβερνητική εξουσία ή ο κάτοχός της κατέχει καθ΄ολοκληρία την κρατική εξουσία. Η μόνη σημασία που έχουν οι βουλευτικές εκλογές δεν είναι σε συνάρτηση με τη βουλή, αλλά σε συνάρτηση με την κατάληψη τελικά της προεδρικής καρέκλας.

Φυσικά, όπως υποστηρίζουν οι κομματικοί σχηματισμοί, αν οι εκλογές θα στείλουν ένα μήνυμα, τότε ας γίνει μια δημοσκόπηση και να αποδεκτούν όλοι το μήνυμά της!!!Γιατί να γίνουν εκλογές και να ξοδευτούν εκατομμύρια, για να σταλεί ένα μήνυμα;

Η πολιτική ως δύναμη

Έτσι οι βουλευτικές εκλογές αποκτούν νόημα για τα κόμματα ως αποτύπωση συσχετισμών δύναμης, συσχετισμοί που θα εκφραστούν σε ένα μελλοντικό στάδιο, τις προεδρικές εκλογές. Και τα μικρότερα κόμματα επικεντρώνονται και αυτά στη δύναμη με την ελπίδα να παίξουν κάποιο ρυθμιστικό ρόλο μελλοντικά στη διανομή των κρατικών λαφύρων.

Σε αυτά τα πλαίσια η εκλογή βουλευτών δεν ενέχει κάποια σημασία για το υπαρκτό πολιτικό σύστημα. Ενέχει σημασία για τα κόμματα τα οποία χρησιμοποιούν τους βουλευτές όχι για να διαβουλεύονται για το κοινό καλό, αλλά για ενίσχυση των κομματικών μηχανισμών ελέω δαπάνης του λαού. Δηλαδή θα μισθοδοτούνται από το λαό αλλά θα εργάζονται προς όφελος των κομματικών ολιγαρχικών μηχανισμών. Επίσης ενέχει σημασία για τους υποψήφιους όχι γιατί έχουν να προσφέρουν κάτι στον κοινό καλό, αλλά είτε για λόγους φιλο-τιμίας είτε φιλοχρηματίας.

Δηλαδή το πολιτικό σύστημα τυπικά μετατρέπεται σε μοναρχικό και ουσιαστικά λειτουργεί εξωθεσμικά ως ολιγαρχικό. Το επόμενο στάδιο της αναπόφευκτης «εξέλιξης» θα είναι η επιβολή τυρρανικών καθεστώτων ελέω του «λαού»!!!

Η πολιτική ως εφαρμογή του «πού σου νέφκω πού πάεις»

Υποτίθεται ότι θα διεξαχθούν βουλευτικές εκλογές στην Κύπρο. Κανένας δεν αναφέρεται στο έργο που θα επιτελεστεί στη βουλή. Αντίθετα, όλα τα κόμματα καταθέτουν θέσεις και απόψεις για όλα τα θέματα , ανεξάρτητα αν εμπίπτουν στις αρμοδιότητες της βουλής. Τα κόμματα ενεργούν λες και το δικύβευμα είναι η κυβερνητική εξουσία και όχι η κοινοβουλευτική.Σε αυτά τα πλαίσια προβάλλουν θέσεις για υλοποίηση τελείως άσχετες με το έργο της βουλής. Δηλαδή, καλείται ο ψηφοφόρος να ψηφίσει για θέσεις α-πραγματοποίητες. Παράλληλα, τα κόμματα, πέρα από τη μυθολογία των θέσεών τους, καταφεύγουν και στην επίκληση του παρελθόντος για να συσπειρώσουν τους ψηφοφόρους τους. Έτσι είναι, αν δεν έχεις να προτείνεις κάτι για το παρόν, τότε το παρελθόν είναι το μόνο αποκούμπι για να υφαρπάξεις κάποια ψήφο.

Τα κόμματα «ως φαντασιακή κατασκευή»(;)

Και το μεν κράτος στη δύση «κατασκεύασε» το έθνος, την ταυτότητα της κοινωνίας. Ως εκ τούτου – λένε – το έθνος είναι μια φαντασιακή κατασκευή του κράτους ή το κράτος κατασκεύασε το έθνος. Σωστό.

Μαζί με το κράτος στη δύση «κατασκευάστηκαν» και τα κόμματα ως μηχανισμοί στελέχωσης της κρατικής εξουσίας. Δηαλδή τα κόμματα, δεν είναι κάτι συνυφασμένο με τη φύση του ανθρώπου, αλλά είναι μια φαντασιακή κατασκευή αυτών που είχαν συμφέρον να τα φτιάξουν!!!

Παράλογο, θα πει κάποιος – και σωστά – αφού τα κόμματα είναι πραγματικοί φορείς της εξουσίας, καθόλα υπαρκτοί. «Κατασκευασμένοι» μεν, αλλά υπαρκτοί και εξυπηρέτησαν συγκεκριμένες κοινωνικές ανάγκες στην εξερχόμενη από τη δεσποτεία δύση. Καλά, το έθνος ως κατασκευή τότε, γιατί δεν είναι υπαρκτό;

Επίλογος:»Διαλέξτε πολιτικό όπως διαλέγετε γιατρό»!!!

Σε άρθρο του στον σημερινό «Φιλελεύθερο» (8/5/2011) τακτικός του αρθρογράφος τιτλοφόρησε το κείμενό του: «Διαλέξτε πολιτικό όπως διαλέγετε γιατρό». Το σύνθημα αντανακλά την λογική της ολιγαρχικής ιδεολογίας, όπως αυτή συζητήθηκε πριν 2.500 χρόνια . Τουλάχιστον τότε, οι άνθρωποι προέβαλλαν μια σοβαρή επιχειρηματολογία και είχαν επίγνωση της ιδεολογίας που υποστήριζαν. Ο εν λόγω κύριος αμφιβάλλω αν άνοιξε κάποιο βιβλίο της εποχής εκείνης. Γιατί αν άνοιγε , θα ντρεπόταν να προβάλει τέτοια επιχειρηματολογία. Εκτός και αν είναι ένας ακραιφνής ολιγαρχικός και δεν το ξέρει!!! Όπως και η πλειονότης των πολιτών σε αυτό τον τόπο. Όμως αν η πλειονότης πιστεύει ότι η ολιγαρχία είναι δημοκρατία, τότε έτσι είναι και πάει τέλειωσε. Η κοινωνία της γνώσης είναι άλλο θέμα φυσικά.

Ευχές

Εύχομαι σε όσους θα ψηφίσουν να είναι νικητές, να πανηγυρίσουν τη νίκη τους και να ενοικιάσουν και μια «μοιρολογίστρα» για τα μεθεόρτια. Σε όσους δε θα ψηφίσουν, ανεχτείτε το ακατάσχετο υβρεολόγιο των ολιγαρχικών σε βάρος σας. Έτσι είναι, είστε η πολιτική μειονότητα. Ώσπου να μάθετε να είστε καλοί ιδιώτες και κάθε πέντε χρόνια να εκχωρείτε στους ολιγαρχικούς τα πολιτικά σας δικαίωματα. Το σύστημα δεν θα σας ανεχθεί γιατί το διακύβευμα είναι μεγάλο. Γι αυτό ετοιμαστείτε και για την εξορία σας, ώστε να απαλλαγεί η κοινωνία από τα πολιτικά μιάσματα και να εξασφαλιστεί η ομαλή λειτουργία του συστήματος!!!

Υ.Γ. Ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Χρυσόστομος θεωρεί την αποχή από τις εκλογές ως προδοσία!!!Κανένα κόμμα, κανένας πολιτικός, κανένα ΜΜΕ δεν αντέδρασε!!! ΕΥΤΥΧΩΣ.