Πολιτικό σύστημα και σταθμισμένη ψήφος: σταθμίζουν το λαό για να ενιαιοποιήσουν την εξουσία τους

Στη συζήτηση των δύο ηγετών για το πολιτικό σύστημα κατατέθηκε και η πρόταση για σταθμισμένη ψήφο από τον κ. Χριστόφια. Δηλαδή κατάργηση της κυρίαρχης λογικής της νεοτερικότητας «κάθε πολίτης , μια ψήφος» και υιοθέτηση μιας άλλης λογικής, ώστε η συνολικοί ψήφοι της κάθε κοινότητας να προσμετρώνται κατά ένα ποσοστό στην εκλογή του υποψηφίου της άλλης κοινότητας στα πλαίσια μιας ταυτόχρονης εκλογής με δύο ψηφοδέλτια.

Δηλαδή στην πράξη καταργείται κατά ένα μέρος η ατομικότητα, η αμεσότητα και η ισότητα της ψήφου.Στη θέση της υπεισέρχεται η ομαδική ψήφος , μια ομαδοποίηση που γίνεται στη βάση ενός φυλετικού διαχωρισμού.

Δηλαδή αποδομείται το μοναδικό πολιτικό δικαίωμα που έχουν οι πολίτες –να νομιμοποιούν κάποιο στην εξουσία – με βάση μιας ανάγκης της εξουσίας. Μια ανάγκη που εδράζεται στη λογική της ενιαίας και κυρίαρχης εξουσίας. Αν το πούμε διαφορετικά, προκειμένου να υπάρχει ενιαία και κυρίαρχη εξουσία, απομειώνεται το ατομικό δικαίωμα της ψήφου που αποτελεί τη βάση της, έστω στιγμιαίας ,εμπλοκής του πολίτη στην πολιτική.

Διαφορετικά, αντιστρέφεται η λογική της πολιτικής εξέλιξης. Δηλαδή αντί η εξουσία να προσαρμόζεται στις ανάγκες της κοινωνίας, η κοινωνία προσαρμόζεται στις ανάγκες της εξουσίας.

Ή αν το πούμε διαφορετικά, προκειμένου να υπάρχει πολιτική ισότητα των δύο κοινοτήτων, καταργείται η πολιτική ισότητα των πολιτών!!!

Αυτή η αντίληψη συνιστά απλώς μια προσέγγισης της εκλογικής διαδικασίας από το φορέα της εξουσίας. Και ο φορέας της εξουσίας γνωρίζει πολύ καλά ότι στα εξουσιαστικά συστήματα το εκλογικό σύστημα καθορίζει σε μεγάλο βαθμό ποιος θα είναι κυβέρνηση και ποιος θα είναι αντιπολίτευση. Και φυσικά φροντίζει για τη διαιώνιση της εξουσίας του και όχι για το συμφέρον του λαού. Φυσικά στο λαό πουλά ενότητα και προσδοκίες για να αποκρύψει τις δόλιες επιδιώξεις του σε βάρος του λαού.

Γι αυτό και αυτές οι προσεγγίσεις δεν έχουν καμία σχέση με την πρόοδο και τη δημοκρατία, αλλά αποτελούν δεσποτικά κατάλοιπα που αναβιώνουν στις μέρες μας από τις δυνάμεις που επιθυμούν να καταδυναστεύουν τους λαούς. Και η «επιχειρηματολογία» που τις υποστηρίζει εδράζεται σε ένα πλήθος ανοητολογιών – θεωρητικών και πραγματολογικών- που απλώς φανερώνουν τη γνωσιολογική ανεπάρκεια και τη δεσποτική λογική των εμπνευστών.

Κοντολογής, η αντίληψη ότι η ενιαία κρατική εξουσία επιφέρει και ενότητα του λαού δεν αποδεικνύεται ιστορικά και επιστημονικά. Και ευτυχώς γιατί «το τέλος της ιστορίας» θα είχε ανακαλυφθεί προ πολλού. Είναι αποκύημα μιας φαντασίωσης.Και σε φαντασιώσεις δεν μπορεί να στηρίξει το μέλλον της η σύνολη κυπριακή κοινωνία. Στη φτηνή προπαγάνδα όμως μπορούν οι εξουσιαστές ολιγαρχικοί να στηρίξουν τη διαίωνιση της εξουσίας τους σε βάρος της κοινωνίας.

Και η παρούσα διαμάχη που ξέσπασε ανάμεσα στα κόμματα για το συγκεκριμένο θέμα ουδόλως αφορά το συμφέρον του λαού, αλλά συνιστά αντιπαράθεση για τη νομή της εξουσίας σε ένα μελλοντικό πολιτικό σύστημα, ποιος ευνοείται και ποιος όχι με το εκλογικό σύστημα. Αυτή η κυρίαρχη λογική προδιαγράφει και τη βιωσιμότητα της όποιας λύσης.

Φυσικά αυτονόητα προκύπτει για απάντηση και το ερώτημα: γιατί «σταθμίζουν το λαό για να ενοποιήσουν την εξουσία» και «δε σταθμίζουν την εξουσία για να ενοποιήσουν το λαό»; Ε, ρε κομματάρχες, τι σκαρφίζεται το μυαλό σας!!! Η αυτοσυντήρησή σας είναι το πρόβλημα και όχι η ενότητα του λαού. Ούτως ή άλλως η ύπαρξή σας στηρίζεται στο διχασμό του λαού προκειμένου να νέμεστε σε βάρος του πλούτο, προνόμια και εξουσία.

Ο Υπουργός Γεωργίας, το ρουσφέτι και η αθλιότητα

Ο βίος και η πολιτεία του Υπουργού Γεωργίας είναι γνωστά. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς; Το νερό από το Λίβανο και το παγκόσμιο ρεζίλεμα, την τελετή υποδοχής του νερού από την Ελλάδα, τις σκανδαλώδεις προσφορές για την χερσαία μονάδα αφαλάτωσης, τη σκανδάλωδη πρόταση του προς το Υπουργικό για διαγραφή χρεών μεγαλοεπιχειρηματιών, το σκάνδαλο με τις αφλατοξίνες;Ας είναι. Ο άνθρωπος έγινε Υπουργός ελέω κομματοκρατίας.Και να τον χαίρονται.

Ρουσφέτι και νεοφεουδαρχία

Ένας υπάλληλος του Υπουργείου Γεωργίας κατήγγειλε υπηρεσιακά τον Υπουργό για παρεμβάσεις και ρουσφέτια και ζήτησε την παραίτησή του. Ποια ήταν η αντίδραση του Υπουργού; Διέταξε πειθαρχική έρευνα εναντίον του χάριν «της προστασίας και της εδραίωσης του σεβασμού προς θεσμικά όργανα του κράτους», όπως δήλωσε ο υπουργός Μιχάλης Πολυνείκης!!! Η αποθέωση της λογικής των νεο-φεουδαρχών οι οποίοι θεωρούν ότι είναι υπεράνω του νόμου!!!

Η σοσιαλιστική αλληλεγγύη

Η ΕΔΕΚ ,με τη συμπαράσταση του ΑΚΕΛ, αποφάσισε να υπερασπιστεί τον Υπουργό κατακεραυνώνοντας με ανακοίνωσή της τον υπάλληλο. Αναζητεί κίνητρα για την καταγγελία του υπαλλήλου χωρίς να λέει λέξη για το ζητούμενο, δηλαδή το ρουσφέτι. Ακολουθούν το δόγμα της σοσιαλιστικής τους αλληλεγγύης « μπορεί κάποιος να είναι άθλιος αλλα, αν είναι δικός μας, θα τον υπερασπιστούμε». Αυτή είναι αλληλεγγύη ανάμεσα στα μέλη μιας συμμορίας και όχι σε κράτος δικαίου.

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και ο Γ. Εισαγγελέας

Ποια ήταν η αντίδραση του Γ. Εισαγγελέα μια και το ρουσφέτι αποτελεί ποινικό αδίκημα; Αρχικά (15/10/2009) δήλωσε ότι «χωρίς καταγγελία, δεν γίνεται έρευνα». Την επομένη ο Γ. Εισαγγελέας άλλαξε τροπάριο: αφού επικοινώνησε με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και έλαβε τις ευλογίες του, αποφάσισε να διατάξει ποινική έρευνα!!!

Ο Γ. Εισαγγελέας είναι πολλαπλά εκτεθειμένος:

Πότε έλεγε την αλήθεια; Στις 15 ή στις 16 του Οκτώβρη; Χρειάζεται πράγματι καταγγελία ή μπορεί να κινηθεί αυταπάγγελτα;

Και γιατί όντας ανεξάρτητος αξιωματούχος επικοινώνησε με τον Πρόεδρο; Χρειάζονται οι οδηγίες του Προέδρου για να κινηθεί η ποινική διαδικασία; Έτσι λέει ο νόμος; Ή μήπως ο Πρόεδρος αποφάσισε και έδωσε εντολή να κινηθεί η ποινική διαδικασία;

Ο πρότερος βίος

Όταν το 2006 ξέσπασε το σκάνδαλο για ρουσφέτια στην Εθνική Φρουρά και μάλιστα με αποδεικτικά στοιχεία που δημοσίευσε η εφημερίδα ΠΟΛΙΤΗΣ, ποια ήταν η αντίδραση των δύο αυτών ανδρών;

Ο κ. Χριστόφιας τότε με μαγικό τρόπο μετονόμασε το ρουσφέτι σε ανθρωπιστική παρέμβαση και τους ρουσφετολόγους –κομματάρχες σε θεσμικά όργανα του κράτους!!! Ο δε Γ. Εισαγγελέας προβάλλοντας την μόνιμη επωδό περί ασυλίας των καταγγελλομένων και λόγους δημοσίου συμφέροντος, δεν προχώρησε στη δίωξη κανενός!!!

Αυτοί οι δύο άντρες λοιπόν συνεννοήθηκαν να γίνει τώρα ποινική έρευνα; Και το 2006 πάλι έρευνα διατάχθηκε. Και είναι γνωστό ότι , όταν θέλεις να κλείσεις ένα θέμα, η έρευνα στην Κύπρο είναι ο πιο αποτελεσματικός τρόπος!!! Και δεδομένου ότι στο ρουσφέτι δεν εκδίδονται διπλότυπα αποδείξεων, οι τρισάθλιοι ρουσφετολόγοι και κομματάρχες θα συνεχίσουν το θεάρεστο έργο τους. Είναι ο μόνος τρόπος για να πάρουν κάποια ψήφο, είναι ο μόνος λόγος ύπαρξής τους. Το προκλητικό είναι που όχι μόνο κάνουν τα ρουσφέτια τους αλλά θεωρούν και τους πολίτες ηλίθιους. Και μηχανεύονται διάφορες κουτοπονηριές για να συνεχίσουν να παρανομούν αφαιμάσσοντας τον κυπριακό λαό. ‘Οπως ακριβώς ο κάθε κατακτητής, ο κάθε κατακτητής που κατέχει πολιτικά μια ολόκληρη κοινωνία.

Οι πιθανες λύσεις του κυπριακού προβλήματος ή η δυστυχία του να είσαι Κύπριος

Προσπάθησα να καταγράψω όλες τις πιθανές λύσεις του κυπριακού προβλήματος σε μια προσπάθεια να κατανοήσω την πραγματικότητα, μια πραγματικότητα που διαμορφώνεται είτε από την εξουσία –τοπική και διεθνή- στο επίπεδο των συνομιλιών είτε από την ίδια τη δυναμική της κοινωνίας στο συγκεκριμένο χώρο.

Λοιπόν, υπάρχει τόση ποικιλία επιλογών που πιστεύω μπορεί να ικανοποιηθεί κάθε γούστο.

Ποιες είναι οι πιθανές λύσεις με βάση το προβαλλόμενο σκηνικό;

1. Το κράτος που θα δημιουργηθεί να είναι κυρίαρχο έναντι των άλλων κρατών, δηλαδή να είναι ελεύθερο έναντι τρίτου άλλου κράτους.Αυτό στην πράξη σημαίνει ότι καταργούνται οι εγγυήσεις και οι συμμαχίες και συνθήκες εγκαθίδρυσης και πως αλλιώς τα λένε.
2. Το κράτος που θα δημιουργηθεί να μην είναι κυρίαρχο έναντι των άλλων κρατών. Αυτό στην πράξη σημαίνει ότι αναφερόμαστε σε ένα κράτος σχετικά κυρίαρχο με εγγυήσεις, συμμαχίες και συνθήκες εγκαθίδρυσης. Στην περίπτωση αυτή πάλι, αν οι εγγυήσεις κλπ. έχουν τυπικό χαρακτήρα, ως ανάμνηση ενός παρελθόντος, τότε το σχετικά κυρίαρχο κράτος μπορεί να ανακτήσει την κυριαρχία του έναντι των άλλων κρατών σε ένα μελλοντικό χρόνο. Αν όμως οι εγγυήσεις κλπ. έχουν ουσιαστικό χαρακτήρα , δηλαδή το μέλλον του κράτους συναρτάται με όρους και προϋποθέσεις που θέτουν κάποιοι τρίτοι, τότε το κράτος θα είναι απλώς αυτόνομο. Δηλαδή θα μπορεί να ρυθμίζει τα του οίκου του με κάποια ελευθερία όχι όμως και τη διεθνή παρουσία του.
3. Το κράτος που θα δημιουργηθεί να είναι κυρίαρχο έναντι της κοινωνίας στο εσωτερικό του. Αυτό στην πράξη σημαίνει ότι επιλέγεται το ενιαίο κράτος ή το ομόσπονδο κράτος με ενιαία εξουσία επί της κοινωνίας. Είναι αυτό που επιδιώκει η κομματοκρατία στην Κύπρο και τα φερέφωνά της. Δηλαδή στοχεύουν μέσα από την ενιαία εκλογική διαδικασία να δοθεί από τη σύνολη κοινωνία η εξουσία στο κράτος και αυτό στη συνέχεια να δώσει κάποιες αρμοδιότητες στα κρατίδια.
4. Το κράτος που θα δημιουργηθεί να μην είναι κυρίαρχο έναντι της κοινωνίας αλλά αντιπροσωπευτικό των δύο κοινοτήτων-κρατιδίων τα οποία εκχωρούν κάποιες αρμοδιότητες στο κεντρικό κράτος. Σε αυτή την περίπτωση η κυριαρχία ανήκει στα κρατίδια/κοινότητες. Είναι αυτό που επιδιώκουν οι Τουρκοκύπριοι ηγέτες μέσα από τις προτάσεις τους για προεδρικό συμβούλιο αντιπροσωπευτικό των δύο κοινοτήτων/κρατιδίων ή εκλογή μέσα από τη γερουσία. Η φιλοσοφία των προτάσεων τους είναι η ίδια ανεξάρτητα από τις δηλώσεις του Προέδρου Χριστόφια «περί βελτίωσης και μετακίνησης της άλλης πλευράς».
5. Να συνεχιστεί η υφιστάμενη πολιτική πραγματικότητα με την ύπαρξη ενός κράτους με διεθνή αναγνώριση, της Κυπριακής Δημοκρατίας, και παράλληλη διεθνή αναβάθμιση του μορφώματος που υπάρχει στην κατεχόμενη από τους Τούρκους περιοχή. Είναι η λεγόμενη ταϊβανοποίηση.Η επιλογή αυτή δίνει τη δυνατότητα και σε μια μελλοντική επίλυση του προβλήματος στη βάση των τωρινών προτάσεων της Τουρκίας και των Τουρκοκυπρίων.
6. Να συνεχιστεί η υφιστάμενη πολιτική πραγματικότητα αλλά με διεθνή αναγνώριση δύο κρατών στην Κύπρο. Αυτό στην πράξη είναι δύσκολο υπό τις σημερινές συνθήκες, γιατί θα προκαλούσε επιπλοκές στο διεθνές σύστημα.

Αυτές οι πιθανές λύσεις πολλαπλασιάζονται αν συνδυαστεί με πολλούς τρόπους, σε περίπτωση επίλυσης του προβλήματος, η κυριαρχία του κράτους εντός και εκτός. Τότε δημιουργούνται και άλλες πιθανές συνδυαστικές λύσεις.

Διαλέγεται και παίρνεται. Λύσεις υπάρχουν πολλές!Το πρόβλημα φυσικά δεν είναι να επιλέξεις την α ή β λύση. Το πρόβλημα είναι που οι Ελληνοκύπριοι δεν έχουν κατορθώσει από το 1959 ως σήμερα να διαμορφώσουν μια πρόταση για το κοινό μας σύμφερον. Αυτό από μόνο του είναι που υποσκάπτει την όποια προοπτική λύσης και όχι ο εθνικισμός και ο διεθνισμός, οι επανενωτικοί και οι διχοτομιστές και οι ποικίλες άλλες αφελείς συνθηματολογίες ή ετικετοποιήσεις. Το πρόβλημα ήταν και είναι η παροιμιώδης ανικανότητα των πολιτικών ηγετών.Πολιτικοί ηγέτες που στάθηκαν ανίκανοι να διαμορφώσουν μια πρόταση που να εκφράζει το συμφέρον της κοινωνίας συνολικά.Πολιτικοί ηγέτες που έθεταν πάντοτε το ατομικό και κομματικό συμφέρον πάνω από το συμφέρον της κοινωνίας. Η ίδια η ιστορική πραγματικότητα το επιβεβαιώνει.

Και όντας πονηροί δεν ομολογούν την εξώφθαλμη ανικανότητά τους. Αντίθετα, προσπαθούν να μας πείσουν με διάφορες συνθηματολογίες και ιδεολογήματα ότι για τα κακά που βρήκαν τον τόπο, φταίει η κοινωνία. Φταίει και η κοινωνία σε κάποιο βαθμό για το γεγονός ότι τους ενεπιστεύθηκε το μέλλον της, χωρίς όμως να έχει κάποια άλλη διέξοδο. Αλλά την εξουσία άλλοι την είχαν και παλαιότερα και σήμερα.