skip to main |
skip to sidebar
Εν όψει ευρωεκλογών η ΕΕ ετοίμασε μια ιστοσελίδα για ενημέρωση των πολιτών. Ανάμεσα στα άλλα προβάλλεται και ένα διαφημιστικό κείμενο που προτρέπει τους πολίτες να ψηφίσουν. Γιατί λοιπόν να ψηφίσουν οι πολίτες στις ευρωεκλογές;
«Αν δεν ψηφίσεις εσύ, κάποιος άλλος θα ψηφίσει και θα αποφασίσει ποιος θα σε εκπροσωπεί...».
Είναι αυτονόητο ότι κάποιοι θα ψηφίσουν. Στη χειρότερη των περιπτώσεων θα ψηφίσουν οι υποψήφιοι τους εαυτούς τους, εκτός και αν ξεχαστούν. Τι μας λένε λοιπόν; Όταν εκλείψουν τα επιχειρήματα, οι εξουσιαστές προβάλλουν το αυτονόητο ως μια μέθοδο αποβλάκωσης και εξαπάτησης των πολιτών.
Ή διαφορετικά, όταν δεν έχεις επιχειρήματα για να πείσεις τους πολίτες να συμμετέχουν στην εκλογική διαδικασία προβάλλοντας τεκμηριωμένες θέσεις για το κοινό καλό, τότε επιστρατεύεις τη διαφήμιση καλλιεργώντας τα πιο ταπεινά ένστικτα και αποθεώνοντας τη βλακεία.
«Αν δεν ψηφίσεις εσύ, κάποιος άλλος θα ψηφίσει...»
Εδώ προβάλλεται η ματαιότητα του να μην ψηφίσεις. Επομένως ασκείται ένας «δημοκρατικός» εκβιασμός να ψηφίσεις. Ούτως ή άλλως δεν υπάρχει διέξοδος, δεν υπάρχει δρόμος διαφυγής.
Στη συνέχεια προβάλλεται ο ανταγωνισμός των πολιτών: γιατί να αποφασίσει ο άλλος και όχι και εσύ; Υποτίθεται ότι οι εκλογές γίνονται για το κοινό μας μέλλον το οποίο προωθείται ανταγωνιστικά και όχι συνεργατικά.
Φυσικά μια άλλη ανάγνωση λέει πως «είτε ψηφίσεις είτε δεν ψηφίσεις, κάποιοι θα εκλεγούν με ή χωρίς την ψήφο σου και θα αποφασίζουν για σένα χωρίς εσένα»!!! Και αφού δεν είναι αναγκαία η νομιμοποίησή τους από όλους τους πολίτες για να εκλεγούν , τότε εξίσου μάταιο είναι και το να ψηφίσεις!!!
Και η επωδός: «Αν δεν ψηφίσεις, λοιπόν, μην παραπονεθείς». Καλά, και αυτοί που θα ψηφίσουν, μετά τις εκλογές πού θα υποβάλουν το παράπονό τους;
Αλλά και η ιδεολογία των συντακτών είναι εκπληκτική: ποιος φταίει για τα κακώς κείμενα στην ΕΕ για τα οποία παραπονείται ο πολίτης; Φυσικά ο πολίτης, γιατί δεν ψήφισε!!! Ενώ αν ψήφιζε, τα παράπονα όλα θα εξαφανίζονταν ως διά μαγείας !!! Δε φτάνει που μας περιπαίζουν , θέλουν και να μας ενοχοποιήσουν για τα αδιέξοδά τους.
Η πολιτική και οικονομική ολιγαρχία της ΕΕ και τα ντόπια φερέφωνά της χρησιμοποιούν τα πιο φτηνά προπαγανδιστικά μέσα για να υφαρπάσουν την ψήφο των πολιτών, για να νομιμοποιηθούν στην εξουσία. Και μετά θα ξεχάσουν τους πολίτες, ως τις επόμενες εκλογές. Το πρόβλημα είναι γιατί οι πολίτες να τους νομιμοποιήσουν στην εξουσία;
Τι συγκεκριμένο έχουν να προτείνουν οι πολιτικοί και τα κόμματα που να βελτιώνει τη θέση του πολίτη στο ατομικό επίπεδο, στο κοινωνικοοικονομικό και το πολιτικό; Δηλαδή οι πολίτες θα είναι «ες αεί» καταναλωτές προσδοκιών και οι πολιτικοί επικαρπωτές πλούτου, προνομίων και εξουσίας;
Ή όπως υποστηρίζει ο Διονύσης Χαριτόπουλος στο «Εγχειρίδιο βλακείας»:
«Και φυσικά ένα πρώτης τάξεως ηρεμιστικό των αμνών είναι η φενάκη της ψήφου.Μόνο που η επιλογή είναι προκαθορισμένη στο δίλημμα: κρύα ή ζεστά σκατά».
Οι υποψήφιοι στις ευρωεκλογές προσπαθούν να πουν κάτι, να αρθώσουν ένα λόγο, να κερδίσουν κάποια ψήφο. Δεν είναι δυνατόν να εισέλθουν στην ευρωβουλή μουγγοί.
Και μιλούν οι υποψήφιοι. Και καλά κάνουν.Γιατί έτσι ο πολίτης αντιλαμβάνεται σε κάποιο βαθμό – έστω εικονικό – την πολιτική τους σκέψη.
Συχνή επωδός των κενολόγων υποψηφίων είναι πως οι ευρωεκλογές είναι «η γιορτή της δημοκρατίας». Φυσικά η λογική συμπληρώνει: αν η μέρα της ψηφοφορίας – μια φορά κάθε τέσσερα/πέντε χρόνια είναι η γιορτή της δημοκρατίας- τότε οι υπόλοιπες μέρες τι είναι; Η γιορτή της ολιγαρχίας;
Και αφού είναι η γιορτή του δήμου, γιατί ο δήμος δε γιορτάζει και γιορτάζουν μόνο τα κόμματα/υποψήφιοι που κέρδισαν;
Και στις χώρες που απέχει το 50% των ψηφοφόρων από την εκλογική διαδικασία, πρέπει να υποθέσει κάποιος ότι όλοι αυτοί είναι αντιδημοκρατικοί; Ή συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο;
Άλλο σύνθημα που πλασάρουν οι υποψήφιοι είναι πως οι εκλογές είναι η «γιορτή της συμμετοχικής δημοκρατίας». Αυτοί θέλουν να είναι πιο αποσαφηνισμένοι. Δε θέλουν απλώς δημοκρατία,θέλουν συμμετοχική δημοκρατία. Καλά, ποιος από όλους αυτούς μπορεί να μου εξηγήσει αν είναι δυνατό μια δημοκρατία να μην είναι συμμετοχική. Δηλαδή ποιο είναι το είδος της δημοκρατίας όπου ο λαός κυβερνά χωρίς να συμμετέχει!!!
Και αφού τώρα στα πλαίσια των πολιτικών αδιεξόδων τους τα κόμματα και οι πολιτικοί ανακάλυψαν ως νέο φρούτο τη «συμμετοχική δημοκρατία» , το προηγούμενο πολιτικό σύστημα που το ονόμαζαν επίσης δημοκρατία και δεν ήταν συμμετοχική, τι είδους δημοκρατία ήταν; Και σε τι διαφέρει η προηγούμενη δημοκρατία από αυτή την επαγγελλόμενη «συμμετοχική δημοκρατία»;
Ο κάθε άσχετος κενολογεί περί δημοκρατίας εξαπατώντας το λαό για να υφαρπάσει την ψήφο του. Αυτή είναι η αντίληψη περί πολιτικής των κυρίαρχων. Το θέμα είναι η στάση των κυριαρχούμενων: ευρωψηφίζουν ή ευρωμαυρίζουν; Νομιμοποιούν ή αμφισβητούν; Υπακούουν ή αντιστέκονται στην ολιγαρχία, επειδή ακριβώς είναι δημοκρατικοί;
22/5/2009
Δεν ξέρω πόσο σοβαρά μπορεί κάποιος να παίρνει τις δηλώσεις των κομμάτων και των πολιτικών, ειδικά σε προεκλογική περίοδο. Εδώ και κάποιες μέρες η ηγεσία του ΔΗΚΟ προβάλλει κατά κόρον τη θέση: για το ΔΗΚΟ αποτελούν κόκκινες γραμμές οι εγγυήσεις και καλεί και τα άλλα κόμματα να τοποθετηθούν.
Είναι δικαίωμα του ΔΗΚΟ να έχει όποιες κόκκινες γραμμές επιθυμεί. Γιατί όμως μας το διατυμπανίζει τώρα;
Είναι μπροστά μας οι ευρωεκλογές και στοχεύει στη συσπείρωση των οπαδών του, θα πει κάποιος. Φυσικά κάποιος μπορεί να αντιτείνει πως είναι απαράδεκτο να χρησιμοποιείται το κυπριακό πρόβλημα προς «άγραν ψήφων», είναι απαράδεκτη η πατρικδοκαπηλία.
Ας το χρησιμοποιήσει,λοιπόν, το ΔΗΚΟ το κυπριακό για ψηφοθηρία. Τελικά όλοι ψηφοθηρούν, γιατί το ΔΗΚΟ να υστερήσει;
Ναι, αλλά καλό είναι να χρησιμοποιείς κάποια επιχειρήματα έστω λογικοφανή. Και για το θέμα των εγγυήσεων το ΔΗΚΟ είναι εκτός τόπου και χρόνου. Γιατί;
1.Οι εγγυήσεις δεν αφορούν την παρούσα διαπραγμάτευση Χριστόφια –Ταλάτ. Έχει αποφασιστεί ότι θα συζητηθούν μετά τη λύση.
2. Το ΔΗΚΟ υποστηρίζει τη μετεξέλιξη της Κυπριακής Δημοκρατίας.Γνωρίζει τι σημαίνει μετεξέλιξη;
3.Ο Υπουργός Εξωτερικών είναι δηκοϊκός. Τους ενημερώνει καθόλου;
Με ποια λογική λοιπόν το ΔΗΚΟ θέτει τώρα θέμα εγγυήσεων, δεν καταλαβαίνω. Ή πιο σωστά υπάρχει κομματικός ανταγωνισμός ποιος θα περιπαίξει πιο πολύ τον πολίτη για να υφαρπάσει κάποια ψήφο. Και όντας αδίστακτοι, χρησιμοποιούν και τον τόπο, εμφανίζοναι ως οι σωτήρες του τόπου, ενώ στην πράξη δεν έχουν καμία απολύτως πρόταση. Με τέτοιες λογικές των πολιτικών και των κομμάτων ο τόπος οπισθοδρόμησε και ο λαός πλήρωσε βαρύ τίμημα.
Γι αυτό, όταν ακούτε κόμματα και πολιτικούς, χρησιμοποιείται και τα δύο αυτιά. Ή υποκύψετε στο περιπαίξιμο. Είναι και αυτό μια κάποια λύση.
Το ευρω-κοινοβούλιο σε πολύ μεγάλο βαθμό αποτελεί ένα διακοσμητικό όργανο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι αρμοδιότητες ανήκουν σε άλλα όργανα – αιρετά ή διορισμένα - και απλώς σε κάποιες περιπτώσεις απαιτείται και η σύμφωνη γνώμη του ευρωκοινοβουλίου.
Η ύπαρξη του ευρωκοινοβούλιου πιο πολύ μπορεί να αντικρυστεί ως ένα θέσμος που δημιουργήθηκε σε απομίμηση των κρατικών κοινοβουλίων, ώστε η ΕΕ να αποκτήσει νομιμοποίηση στα διάφορα κράτη και τους λαούς. Με το ευρωκοινοβούλιο δινόταν η άισθηση μιας «δημοκρατικής ΕΕ» και ταυτόχρονα η κομματική συμμετοχή κατοχύρωνε τη νομιμοποίησή του σε επίπεδο κρατών. Μια νομιμοποίηση που αφορούσε την πολιτική και οικονομική ολιγαρχία, των οποίων τα συμφέροντα εκφράζει η ΕΕ.
Το αστείο του πράγματος είναι ο εκλογικός αγώνας των κομμάτων και άλλων για να καταλάβουν τις θέσεις των ευρωβουλευτών. Αγωνίζονται «δαπάναις του δυστυχούς λαού» να καταλάβουν θέσεις διακοσμητικές!!! Δηλαδή γιατί κάποιος να θέλει να συμμετέχει σε ένα σώμα το οποίο ουσιαστικά δεν έχει αρμοδιότητες; Δεν είναι προσβλητικό να μαζεύονται μερικές εκατοντάδες ευρωβουλευτές και να χαριεντίζονται ασκόπως; Και οι λαοί να τους συντηρούν απλώς γιατί πρέπει να υπάρχουν ως σώμα -σφραγίδα;
Και τα κόμματα γνωρίζοντας την αναποτελεσματικότητα του ευρωκοινοβουλίου ουσιαστικά θέτουν διάφορα άλλα ζητήματα – άσχετα με τις ευρωεκλογές - για να παρασύρουν τους πολίτες να ψηφίσουν. Και αρκετοι πολίτες, γνωρίζοντας το διαμοσμητικό χαρακτήρα του ευρωκοινοβουλίου, αρνούνται να συμμετέχουν σε αυτή την κωμωδία.
Το θέατρο του παραλόγου αποκτά εξωπραγματικές διαστάσεις όταν με όπλο τη διαφήμιση η ΕΕ, τα κόμματα, οι υποψήφιοι και τα ΜΜΕ προσπαθούν να μας πείσουν ότι το διακύβευμα είναι μεγάλο!!!Και πλασάρουν ένα σωρό ανοητολογήματα για να εξαπατήσουν τους πολίτες να στείλουν τους ίδιους και όχι κάποιους άλλους σε μια «παιδική χαρά»!!! Μια παιδική χαρά χωρίς το στοιχείο της αθωωτότητας, αφού τα κίνητρα των χαριεντιζομένων είναι ιδιοτελή.
Ανεξάρτητα αν η πολιτική και οικονομική ολιγαρχία πέτυχε με την προπαγάνδα της να επιδράσει στις συνειδήσεις των ανθρώπων, ώστε να ταυτίζουν τον υφιστάμενο κοινοβουλευτισμό με τη δημοκρατία, οι πρόγονοί μας είχαν μια πιο σαφή αντίληψη της πραγματικότητας, όταν οι Άγγλοι αποικιοκράτες αποφάσισαν να μεταφέρουν στους «καθυστερημένους» Κύπριους την ανωτερότητα του πολιτικού πολιτισμού τους. Έγραφαν λοιπόν το 1924 τα ελληνικά μέλη του Νομοθετικού Συμβουλίου της Κύπρου στον υπουργό αποικιών :
«Το νησί είχε από το 1882 ένα σύναγμα ψευτοκοινοβουλευτικού χαρακτήρα παρόμοιο μ΄εκείνα που επινοούνται για τους υπόδουλους λαούς, που έχουν σαν στόχο μάλλον τη διαφθορά τους παρά τον εκπολιτισμό τους. Εξαιτίας αυτών των πολιτικών συστημάτων δεν εξασφαλίζεται κανένα από τα πραγματικά οφέλη των πραγματικών κοινοβουλευτικών συνταγμάτων, ενώ το μοναδικό αποτέλεσμα για το λαό είναι τα δεινά της διχόνοιας και των πολιτικών διαπληκτισμών. Αυτό το σύστημα έχει ξεπέσει εντελώς στη συνείδηση του κυπριακού λαού, έχει καταδικαστεί από το λαό μ΄ έναν τρόπο που δείχνει την ακλόνητη απόφασή του να μη δεκτέι αυτή την κοινοβουλευτική κοροϊδία, με την οποία από τη μια η θέλησή του καταπατείται και εκμηδενίζεται, και από την άλλη δεν μπορεί να ασκηθεί κανένα πραγματικό δικαίωμα ενεργού συμμετοχής στη διαχείριση των δημοσίων υποθέσεών του». Και ενώ στη Κύπρο ασκείται κριτική στο πολιτικό σύστημα συνολικά (κοινοβουλευτισμός), στη Γαλλία τα ίδια χρόνια η κριτική αφορά τα ατομικά πολιτικά δικαιώματα (ψήφος).
Ο Κ. Βεργόπουλος σε ένα άρθρο του στην εφ. ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ (22/5/2009) παραθέτει ένα κείμενο του Γάλλου συγγραφέα Οκτάβιου Μιρμπό (1848-1917) με τίτλο «Απεργία των εκλογέων»:
« Θυμήσου ότι ο άνθρωπος που ζητά την ψήφο σου είναι οπωσδήποτε ανέντιμος. Γι αυτόν ακριβώς το λόγο:σε αντάλλαγμα για την κατάσταση και την περιουσία στην οποία με την ψήφο σου τον τοποθετείς, σου προσφέρει ένα σωρό υπέροχες υποσχέσεις, που φυσικά δεν πρόκειται να τηρήσει και των οποίων η τήρηση δεν εξαρτάται από αυτόν.... Τα προβατα οδεύουν στο σφαγείο. Δεν ομιλούν , δεν ελπίζουν σε τίποτα. Όμως, τουλάχιστον, δεν ψηφίζουν προκειμένου να εκλέξουν τον αφαγέα που θα τα σφάξει, ούτε, ακόμη λιγότερο, δεν εκλέγουν τον αστό που τα καταβροχθίζει στο τραπέζι του. Περισσότερον ζώον από τα ζώα, περισσότερον πρόβατο από τα πρόβατα, ο εκλογέας διορίζει το σφαγέα του και επιλέγει τον αστό του.(Και να σκεφτεί κανείς ότι ) έκανε Επαναστάσεις προκειμένου να κατακτήσει αυτό το δικαίωμα».
Ας στοχαστούμε λοιπόν τι είναι αυτό που κάνουμε, τι είναι αυτό που μας ζητούν να κάνουμε εν όψει ευρωεκλογών. Βιαστείτε, γιατί δεν ξέρετε για πόσο χρόνο θα επιτρέπεται ακόμα ο στοχασμός.
Το κοινοβούλιο υποτίθεται ότι είναι ο τόπος διαβούλευσης για το κοινό συμφέρον, το συμφέρον της κοινωνίας. Σήμερα το κοινοβούλιο έχει ουσιαστικά μετατραπεί σε ένα χώρο συνάντησης κομμάτων χωρίς καμία ιδιαίτερη πολιτική σημασία. Οι βουλευτές αποφεύγουν να παρευρίσκοναι στις συνεδριάσεις ( σκασιαρχείο βουλευτών) γνωρίζοντας ότι οι αποφάσεις λαμβάνονται αλλού, στο παρασκήνιο και όχι εντός της βουλής. Συνήθως η παρουσία των βουλευτών πιο πολύ είναι συνυφασμένη με τα ΜΜΕ παρά με τη διαβούλευση. Δηλαδή πηγαίνουν στη βουλή, ρίχνουν κάποια ατάκα στα ΜΜΕ και ξεμπερδεύουν.
Από την άλλη οι βουλευτές είναι πολυάσχολοι. Η διαβούλευση για το κοινό συμφέρον δεν είναι η κύρια απασχόλησή τους. Έχουν και τις προσωπικές τους εργασίες , που πρέπει να προλάβουν και έχουν και τις κομματικές τους εργασίες που πρέπει να διεκπεραιώσουν. Και ακόμα πρέπει να συντηρήσουν και τις πελατειακές σχέσεις με τους ψηφοφόρους για να επανεκλεγούν. Και υπάρχουν και τα διαπλεκόμενα συμφέροντα που πρέπει να ληφθούν υπόψη.
Σε τέτοιες συνθήκες διαπλοκής και διαφθοράς το μόνο που τους απομένει είναι να βουτήξουν και οι ίδιοι στο βούρκο. Δηλαδή η αξιοποίηση του αξιώματός τους για βελτίωση της ατομικής τους θέσης , της ενίσχυση του κόμματός τους και των διαπλεκόμενων συμφερόντων.
Στη Βρετανία λοιπόν οι κύριοι βουλευτέςόλων των κομμάτων χρησιμοποιούσαν τη θέση τους για να πληρώνουν οι φορολογούμενοι διάφορα προσωπικά έξοδα ( π.χ. στόλισμα χριστουγεννιάτικου δέντρου, φούρνος μικροκυμάτων,αγορά ταψιού τεφάλ) άσχετα με την άσκηση των καθηκόντων τους και το κοινό συμφέρον. Δηλαδή άρμεγαν την κοινωνία για ίδιον συμφέρον.
Οι Βρετανοί βουλευτές σε σχέση με τους Κύπριους είναι παντελώς ανίκανοι. Ούτε να αρμέξουν το δημόσιο πλούτο νομότυπα δεν μπορούν. Και τώρα γίνονται ρεζίλι.
Τα κόμματα και οι βουλευτές στην Κύπρο, από τον καιρό της συγκυβέρνησης του Τάσσου Παπαδόπουλου, οπόταν και έβαλαν στο χέρι το δημόσιο ταμείο κυριολεκτικά το ξετίναξαν προς όφελός τους. Και ενώ μέχρι το Μάιο του 2006 είχαν μηνιαίες απολαβές 2.709 λίρες, το 2007 έδωσαν αύξηση στον εαυτό τους και οι απολαβές τους ανήλθαν στις 3.900 λίρες , δηλαδή αύξηση σε ένα χρόνο κατά 1200 λίρες!!!
Και ενώ το σύνταγμα της κυπριακής δημοκρατίας –το οποίο γράφουν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους –προβλέπει απλώς «Οι βουλευταί λαμβάνουσιν εκ του δημοσίου ταμείου αποζημίωσιν οριζομένην διά νόμου», οι ίδιοι για να εξυπηρετήσουν το προσωπικό τους συμφέρον ψηφίζουν κατά το δοκούν και έχουν ωφελήματα που δεν ονειρεύτηκαν:
Ετήσια αποζημίωση 20.700
Επίδομα παραστάσεως 12.300
Επίδομα για γραμματειακές υπηρεσίες 7.200
13ος μισθός 1.730
Οδοιπορικά 4.800
Σύνολο (για το 2007 ) 46.730 λίρες
ΕΠΙΠΛΕΟΝ:
Αδασμολόγητο αυτοκίνητο
Δωρεάν γραφείο στη Βουλή
Επιστημονικό συνεργάτη
Ταξιδιωτικό επίδομα
Σύνταξη ή φιλοδώρημα
( Μια θητεία: σύνταξη 1.704 ευρώ ή φιλοδώρημα 71.550 και σύνταξη 1278 ευρώ
Δυο θητείες: σύνταξη 4685 ευρώ ή φιλοδώρημα 196.763 και σύνταξη 3.514 ευρώ, κλπ.)
ΕΠΙΠΛΕΟΝ:
Όχι ποθεν έσχες
Όχι έλεγχος εξόδων υποψηφίων
Ασυλία
Όχι πολιτική ευθύνη
Όχι ασυμβίβαστο
Πληρωμένα τα έξοδα εκλογής (κρατική χορηγία για εκλογές)
Μη καταβολή κοινωνικών ασφαλίσεων για την εργασία τους στη βουλή επειδή έχουν και άλλες εργασίες!!!
ΕΠΙΠΛΕΟΝ:
Διαπλοκή με ιδιωτικά συμφέροντα με τα τυχόν ανάλογα οφέλη
Όλα αυτά για μερική απασχόληση!!!
Όλα αυτά για το κοινό μας καλό!!!
Οι Βρετανοί λοιπόν βουλευτές είναι η τριτοκοσμική εκφορά της προόδου όπως την επέβαλαν στην Κύπρο οι βολευτές μας. Και ονομάζουν τη λεηλασία του δημόσιου πλούτου δημοκρατία !!!
Και ζητούν οι αθεόφοβοι και την «ιερή ψήφο» του λαού!!!Έχασαν την επαφή τους με την πραγματικότητα!!!
Μίλησε και η Ομοσπονδία Εργοδοτών και Βιομηχάνων (ΟΕΒ ). Και τι είπαν; Το αναμενόμενο. Λόγω της οικονομικής κρίσης να παγώσουν οι μισθοί στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα για δύο χρόνια.
Ο φιλάνθρωπος λοιπόν ΟΕΒ μίλησε.Ποιος είναι ο ΟΕΒ;
1.Ο ΟΕΒ είναι τελείως αναξιόπιστος για να καταθέτει προτάσεις. Ή μάλλον οι προτάσεις του είναι κατάλληλες για παραπομπή σε καλάθους ανακύκλωσης αχρείαστων υλικών. Είναι οι κράχτες την τελευταία εικοσαετία της λεγόμενης ελεύθερης οικονομίας και της αυτορύθμισης των αγορών. Και αποδείχτηκαν παντελώς ανίκανοι να διαχειριστούν την οικονομία με τις ανόητες απόψεις τους. Ανοησία που αποδεικνύεται περίτρανα από τα αποτελέσματα των επιλογών τους σήμερα.
2.Ο ΟΕΒ και τα μέλη του χαρακτηριζονται από απληστία και είναι επικίνδυνοι για την κοινωνία και τους πολίτες. Για είκοσι χρόνια συσσώρευαν πλούτη και ήταν τόση η απληστία τους που και την περίοδο των «παχιών αγελάδων» επικαλούνταν την ανταγωνιστικότητα για να κρατούν καθηλωμένους τους μισθούς των εργαζομένων. Με λίγα λόγια διακινούσαν το δόγμα «τα κέρδη από την ανάπτυξη είναι όλα δικά μας»!!!
3. Ο ΟΕΒ χαρακτηρίζεται από κοινωνική αναλγησία. Την περίοδο των «παχιών αγελάδων» ήταν τόση η απληστία της που πέτυχαν σε μεγάλο βαθμό και στα πλαίσια της δικής τους αυτορύθμισης να απορυθμίσουν τις εργασιακές σχέσεις. Στήριξαν με κάθε μέσο –σε συνεργασία με την πολιτική ολιγαρχία – την υπερπροσφαρά εργατικής δύναμης ώστε να πετύχουν να απαλλαγούν από τις συμβατικές τους υποχρεώσεις προς τους εργαζόμενους. Ήταν και είναι οι διακινητές των σύγχρονων σκλαβοπάζαρων.
4.Ο ΟΕΒ και τα μέλη του είναι αδίστακτοι. Οι ίδιοι που εκμεταλλεύονταν περιχαρείς τους οικονομικούς μετανάστες και απομυζούσαν υπερκέρδη, μόλις προέκυψε η οικονομική κρίση και μειώθηκε ο κύκλος των εργασιών τους, θέλησαν να τους ξεφορτωθούν. Στα πλαίσια αυτά συνεργάστηκαν με την αστυνομία με επιχειρήσεις σκούπα εναντίον των μεταναστών ώστε να συλληφθούν και να απελαθούν. Τεχνηέντως φόρτωσαν το κόστος της απέλασης των μεταναστών στις πλάτες των πολιτών με πρόσχημα τη δήθεν παράνομη μετανάστευση, που οι ίδιοι συντηρούσαν για χρόνια.
5. Ο ΟΕΒ και τα μέλη του δεν έχουν αντίληψη του κοινωνικού συμφέροντος. Λειτουργούν με βάση το ολιγαρχικό δόγμα «τα κέρδη στους λίγους και οι ζημιές στους πολλούς». Όντας επικίνδυνοι για την κοινωνία θα πρέπει να κλείσουν το στόμα τους και αγόγγυστα να καταβάλουν το κόστος της κρίσης. Όπως δηλαδή τόσα χρόνια τσέπωναν και αποταμίευαν τα κέρδη, τώρα να τα αποσύρουν για να επιβιώσουν στην κρίση που οι ίδιοι δημιούργησαν. Δηλαδή να επιδείξουν υπευθυνότητα.
Η παγκοσμιοποίηση και η οικονομική κρίση είναι κατεξοχήν ζήτημα πολιτικό και είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την κατανομή του πλούτου σε μια κοινωνία. Οι άπληστοι οικονομικοί ολιγάρχες του ΟΕΒ υποστηρίζουν ότι την κρίση θα πρέπει να την πληρώσουν οι μισθωτοί και όχι οι έχοντες και οι κατέχοντες. Και το υποστηρίζουν με περισσή αναίδεια. Μια αναίδεια που προκύπτει από την αλαζονεία της δύναμής τους αφού κατόρθωσαν να απαλλαγούν από τον κοινωνικό έλεγχο με τη συνδρομή των τρισάθλιων πολιτικών και να κατέχουν σήμερα και την κοινωνία και την πολιτική.
Οι πολίτες βρίσκονται αντιμέτωποι με την κρίση υπό συνθήκες επιβαρυντικούς για τους ίδιους. Γιατί το πολιτικό και οικονομικό σύστημα ελέγχεται πλήρως από την οικονομική και πολιτική ολιγαρχία.Μια ολιγαρχία που σε αγαστή συνεργασία καρπώνεται τον πλούτο που ανήκει στην κοινωνία. Το πολιτικό ζήτημα για τον πολίτη σήμερα είναι να αναστοχαστεί για τον έλεγχο του οικονομικού και πολιτικού συστήματος. Αυτά είναι ιδιοκτησία της κοινωνίας και όχι του κάθε ολιγαρχικού. Όσο η κοινωνία δεν επιδιώκει να ελέγξει το σύστημα, η θέση του πολίτη συνεχώς θα υποβαθμίζεται πολιτικά και οικονομικά. Αυτό φυσικά προϋποθέτει μια άλλη στάση απέναντι στα πράγματα. Δυστυχώς όμως αυτή η άλλη στάση μειονεκτεί εμφανώς σήμερα. Γι αυτό ακριβώς και το κόστος της κρίσης θα το πληρώουν στο τέλος οι αδύνατοι. Το πολιτικό και οικονομικό σύστημα προστατεύει τους δυνατούς. Αυτούς προστατεύουν όλοι οι προστάτες της κοινωνίας, δηλαδή οι κομματάρχες. Για αυτό και δεν έχουν καμία απολύτως πολιτική πρόταση για έξοδο από την κρίση.
Απορία: Γιατί οι πολιτικοί δεν εφαρμόζουν τόσα χρόνια το άρθρο 24(1) του συντάγματος που προβλέπει: «Έκαστος υποχρεούται να συνεισφέρη στα δημόσια βάρη αναλόγως των δυνάμεων αυτού». Ποιοι το κατήργησαν στην πράξη και γιατί; Το κεφάλαιο, οι πολιτικοί, τα κόμματα ή όλοι μαζί σαν μια γροθιά για να αρμέγουν τους μισθωτούς προς όφελός τους;
Μιλώντας ο Γ.Γ. του ΑΚΕΛ Α. Κυπριανού στη Λευκωσία και με την ευκαιρία των ευρωεκλογών είπε: «Είμαστε εμείς που διεκδικούμε για τους πολίτες, για τους πολλούς και όχι για τους λίγους» (Ο ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ , 11/5/2009 ).
Αν το καλοσκεφτείς, έχει δίκιο. Τι εννοώ;
Δεν διεκδικεί για τους λίγους. Σωστό.
Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφ. ΠΟΛΙΤΗΣ στις 11/5/2009 η κυβέρνηση Χριστόφια με τροποποίηση του προϋπολογισμού του 2009 χρύσωσε κυριολεκτικά 48 υψηλόμισθους κυβερνητικούς αξιωματούχους – Γενικούς Διευθυντές, Δικαστές,κ.α. Τριπλασίασε τα έξοδα παραστάσεώς τους. Μάλιστα τροποποίησαν τη νομοθεσία, ώστε τα έξοδα παραστάσεως να θεωρούνται και συντάξιμα.Το όφελος γι αυτούς τους υψηλόβαθμους αξιωματούζους υπολόγιζεται σε 300.000 ευρώ!!!
Και όλα έγιναν στα κρυφά, κανένας δεν πήρε είδηση. Όλοι σιώπησαν, ο νόμος της μαφίας.
-Φυσικά ούτε κουβέντα στα προεκλογικά τους προγράμματα, τα συμβόλαια με το λαό.
-Και καμία ευαισθησία για τις δυσκολίες του κόσμου εν όψει της οικονομικής κρίσης.
-Οι λαλίστατοι βολευτές ψήφισαν σε μια «αστραπιαία ψηφοφορία».Τα ΜΜΕ δεν πήραν είδηση.
- Ο ΟΕΒ, που μονίμως διαμαρτύρεται για τις δαπάνες του δημοσίου, σιώπησε και αυτός. Έχει αδυναμία στα golden boys.
-Η ΠΑΣΥΣΥ κατάπιε και αυτή τη γλώσσα της.
Γιατί σιώπησαν όλοι; Γιατί όλοι θα κερδίσουν από αυτή την πρωτοφανή και σκανδαλώδη ενέργεια της κυβέρνησης είτε στο προσκήνιο είτε στα παρασκήνιο.
Και οι βολευτές τι έχουν να κερδίσουν;
Μα γιατί οι βολευτές που ενέκριναν τη σκανδαλώδη αύξηση, κυρίως φρόντιζαν για τους εαυτούς τους. Γιατί; Από καταβολής κυπριακού κράτους οι βουλευτές διεκδικούν να παίρνουν τόσα όσα οι δικαστές του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Και διαχρονικά αύξαναν τα εισοδήματα των δικαστών, ώστε στη συνέχεια να καρπωθούν και οι ίδιοι οι βουλευτές!!! Γι αυτό και όλοι σιώπησαν.
Έχει δίκιο λοιπόν ο κ. Κυπριανού όταν λέει ότι δε διεκδικεί για τους λίγους. Γιατί οι λίγοι τα παίρνουν, βολεύονται κανονικά και με τις ευλογίες του κ. Κυπριανού. Και αφού τα παίρνουν, τι να διεκδικήσεις γι αυτούς;
Ο κ. Κυπριανού λοιπόν διεκδικεί για τους πολλούς. Πολύ λογικό. Αφού φροντίζει η πολιτική ολιγαρχία να τους αφαιμάσσει μόνιμα, να τους έχει στερημένους, μετά αυτοί που τους αφαίμαξαν, τους πωλούν ελπίδα!!!
Οι λίγοι λοιπόν αρπάζουν το χρήμα και οι πολλοί πληρώνουν και εισπράττουν διεκδικήσεις, δηλαδή ευχολόγια-παρηγοριά για ένα άδηλο μέλλον που ποτέ δεν έρχεται και γι αυτούς, λόγια ελπίδας αντιστύλι για τους πονεμένους. Κάτι είναι και αυτό. Άλλο το "σκάσε και πλήρωνε" και άλλο το "σκάσε, πλήρωνε και έλπιζε".
Στις προσπάθειες για επίλυση του κυπριακού εμπλέκονται ερμηνευτικές αντιλήψεις της πραγματικότητας οι οποίες καταλήγουν σε πολιτικές επιλογές των κρατούντων και οδηγούν σε αντιπαραθέσεις.
Και ανάμεσα στους Ελληνοκύπριους ηγέτες αλλά και ανάμεσα σε Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους ηγέτες αναφύονται διαμάχες που αναμειγνύουν την έννοια του έθνους με την πολιτική του έκφραση, δηλαδή το πολιτικό σύστημα.
Ποιες τάσεις παρατηρούνται;
Πιο σαφής και ξεκάθαρη είναι η θέση της τουρκοκυπριακής ηγεσίας.
Υποστηρίζει ότι η κάθε εθνοτική ομάδα θα πρέπει να αποτελέσει μια αυτόνομη πολιτική οντότητα –ένα συνιστών κράτος/πολιτεία. Και στα πλαίσια της λύσης η εθνοτική ομάδα, που αποτελεί αυτόνομη πολιτική οντότητα, θα εκχωρήσει αρμοδιότητες στην κεντρική πολιτεία.
Ανάμεσα στους Ελληνοκύπριους ηγέτες παρατηρούνται δυο τουλάχιστον τάσεις.
Η μια τάση εκφράζεται από το ΑΚΕΛ και το ΔΗΣΥ και είναι η εκσυγχρονιστική εθνοκρατική τάση. Δηλαδή ταυτίζει το κεντρικό κράτος με το πολιτικό σύστημα και το έθνος. Στα πλαίσια μιας λύσης θεωρεί ότι το κράτος –δεδομένης της εθνοτικής σύνθεσης που είναι διαιρετική – θα πρέπει να διαμορφώσει μια νέα εθνική ταυτότητα για τους υπηκόους του. Σε αυτή τη νέα εθνική ταυτότητα που θα συνέχει την κοινωνία, συμπεριλαμβάνει στοιχεία όπως η αγγλική γλώσσα, η κατάλληλη προσαρμογή της ιστορίας ως στοιχείου διαμόρφωσης της εθνικής συνείδησης από το κράτος, η έμφαση στα κοινά ήθη και έθιμα, η προβολή της ειρηνικής κουλτούρας. Αυτή η προσέγγιση είναι η κυρίαρχη σήμερα στη δύση και βασίζεται στην άσκηση της κρατικής εξουσίας επί των ανθρώπων για διαμόρφωση της ταυτότητάς τους. Δηλαδή προσεγγίζει το θέμα τεχνικά ή προβάλλει την αντίληψη ότι το έθνος είναι μια κατασκευή του κράτους. Το ΑΚΕΛ επικεντρώνεται στη διαφοροποίηση της υφιστάμενης εθνικής ταυτότητας υπέρ μιας νέας κυπριακής κατασκευής, ενώ ο ΔΗΣΥ απομείωση της υφιστάμενης εθνικής ταυτότητας υπέρ μιας υπέρτερης ευρωπαϊκής.
Η άλλη τάση ανάμεσα στους Ελληνοκύπριους είναι επίσης εθνοκρατική αλλά η παραδοσιακή. Εκφράζεται κυρίως από την ΕΔΕΚ, το ΔΗΚΟ και άλλους. Και αυτοί ταυτίζουν το κεντρικό κράτος με το πολιτικό σύστημα και το έθνος. Όμως δεν αποδέχονται τη διαφοροποίηση της εθνικής ταυτότητας, που επιχειρεί το ΑΚΕΛ. Δηλαδή σε αυτό το σημείο προσεγγίζουν τους Τουρκοκύπριους που ενδιαφέρονται να προασπίσουν και πολιτικά τη συλλογική τους ταυτότητα. Όμως ταυτίζοντας τη συλλογική ταυτότητα με το κράτος ουσιαστικά επιδιώκουν ένα πολιτικό σύστημα όπου οι Τουρκοκύπριοι κατ΄ανάγκη θα είναι μειονότητα. Δηλαδή υποστηρίζουν ότι η κυρίαρχη εθνοτικά ομάδα θα κατέχει και την κρατική εξουσία και θα χορηγήσει κάποια δικαιώματα πολιτισμικά και πολιτικά στους Τουρκοκύπριους.
Έχουμε λοιπόν τρεις διαφορετικές χρήσης του έθνους από τους ηγέτες και τρεις διαφορετικές προστάσεις για την πολιτική του έκφραση. Κάποιες παρατηρήσεις:
1.Και οι τρεις προσεγγίσεις είναι κομματοκρατικές. Δηλαδή επικαλούναι το έθνος, όμως αυτό που πιστεύουν ότι θα συνέχει τη σύνολη κοινωνία είναι το κόμμα ως φορέας δύναμης ή εξουσίας σε τρία νομικά μορφώματα, τα συνιστώντα κράτη και το κεντρικό.
2.Και οι τρεις τάσεις χρησιμοποιούν το έθνος αλλά επιδιώκουν βασικά μαι διαφορετική κατανομή εξουσίας εν ονόματί του:πρωτεύον ρόλος στα συνιστώντα κράτη, πρωτεύον ρόλος στο κεντρικό κράτος, πρωτεύον ρόλος στην ελληνοκυπριακή πλειονότητα στο κεντρικό κράτος.
3.Και οι τρεις τάσεις δεν προτείνουν κάποια διαφοροποίηση του ρόλου του πολίτη ούτε και κάποια διαφορετική προσέγγιση της σχέσης κοινωνίας και πολιτικής. Απλώς ο πολίτης θα νομιμοποιεί στην εξουσία τους κομματικούς φορείς.
4. Οι συσχετισμοί δύναμης και η πραγματικότητα φαίνεται να ευνοούν τις επιλογές της τουρκοκυπριακής ηγεσίας.
5. Και οι τρεις τάσεις ταυτίζουν το έθνος είτε με το κράτος ή με τα κρατίδια, δηλαδή με την κρατική εξουσία και καμία με την κοινωνία.
Θεωρώ λοιπόν ότι υπό τις παρούσες συνθήκες και τις κυρίαρχες αντιλήψεις ο προβληματισμός δεν ανταποκρίνεται στις ανάγκες της συνολικής κοινωνίας. Γι αυτό και οι αντικρουόμενες απόψεις.
Προσωπικά επειδή δεν εμπιστεύομαι κανένα ηγέτη και κανένα σωτήρα, περιμένω απαντήσεις για να τοποθετηθώ:
Γιατί το έθνος και το πολιτικό σύστημα πρέπει σώνει και καλά να ταυτίζονται με το κράτος, όπως υποστηρίζει ο κ. Χριστόφιας;
Γιατί η αυτόνομη εθνοτική ομάδα που αποτελεί ένα συνιστών κράτος με πολιτική ισότητα θέλει σώνει και καλά εγγυήσεις από τρίτους, όπως υποστηρίζει ο κ. Ταλάτ;
Γνωρίζω ότι αυτές οι απόψεις δε συνάδουν με τις κυρίαρχες αντιλήψεις των ηγετών και των οπαδών, δηλαδή των ολιγαρχικών. Τι να κάνουμε; Πάντοτε υπάρχει και άλλος δρόμος, αν θέλεις να τον δεις. Άλλοι αρχίζουν να διαβάζουν τον κόσμο με βάση τα συμφέροντα των πάνω και άλλοι των κάτω. Ιδεολογικές διαφορές.
Ο υποψήφιος ευρωβουλευτής Χρ. Στυλιανίδης σε συνέντευξή του στη εφ. Ο ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ στις 10/5/2009 αναφέρεται στις ευρωεκλογές. Ένα μέρος της συνέντευξής του επικεντρώνεται στην αποχή των πολιτών από τις εκλογές.
Ποιοι οι λόγοι της αδιαφορίας των πολιτών ;
Λέει ο κ. Στυλιανίδης: « Υπάρχει ελλιπής ενημέρωση. Είναι χαρακτηριστικό ότι δεν υπάρχει καμιά εκπομπή ενημέρωσης για ευρωπαϊκά θέματα σε κανένα ηλεκτρονικό μέσο ενημέρωσης. Αυτή την περίοδο εκτός από το Γραφείο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής δεν γίνεται άλλη ενημέρωση, σε αντίθεση με το τι γίνεται σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Εδώ έχουμε μια αδυναμία».
Η αποχή λοιπόν ερμηνεύεται από τον κ. Στυλιανίδη ως «ελλιπής ενημέρωση».
Το επιχείρημα του κ. Στυλιανίδη δεν είναι πειστικό.
1.Στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες όπου η ενημέρωση είναι πληρέστερη, πώς εξηγείται το πολύ υψηλό ποσοστό αποχής; Αν η αιτία της αποχής είναι η ελλιπής ενημέρωση, τότε η καλύτερη ενημέρωση λογικά θα φέρει και την αυξημένη προσέλευση στις κάλπες. Κάτι όμως που διαψεύδεται στην πράξη σε πολλές χώρες.
2. Αυτοί που προσέρχονται στις κάλπες και ψηφίζουν είναι ενημερωμένοι; Δηλαδή οι κομματικοί και οι οπαδοί τους που ψηφίζουν, το πράττουν λόγω ενημέρωσης και όχι κομματικού πατριωτισμού; Ή είναι πιθανόν να ψηφίζουν έστω και αν δεν γνωρίζουν, μόνο και μόνο γιατί έτσι είπε το κόμμα; Άρα ούτε εδώ ισχύει η σύνδεση της ενημέρωσης με την προσέλευση στις κάλπες.
3. Αποκλείεται ένας πολίτης επειδή είναι ενημερωμένος, γι αυτό ακριβώς το λόγο, να αποφασίσει να μην προσέλθει στις κάλπες; Δηλαδή συνειδήτα να απέχει από τις εκλογές;
Οι αντιλήψεις φυσικά του κ. Στυλιανίδη είναι του συρμού. Δεν εμπεριέχουν κάποιο πολιτικό προβληματισμό ούτε και δίνουν απαντήσεις ευρωπαϊκές στο υπαρκτό ευρωπαϊκό πρόβλημα της αποχής.
Ο κ. Στυλιανίδης λοιπόν θα μπορούσε να θέσει το προβληματισμό του διαφορετικά. Γιατί ενώ παλαιότερα οι άνθρωποι προσέτρεχαν μαζικά στα κόμματα και νομιμοποιούσαν εξίσου μαζικά στην εξουσία τον κομματικό εκπρόσωπο, σήμερα όλο και περισσότεροι πολίτες αποστασιοποιούνται και από τα κόμματα και τους πολιτικούς;
Τι έχει αλλάξει σε ατομικό-κοινωνικοοικονομικό-πολιτικό επίπεδο που διαφοροποιεί τη στάση των ανθρώπων απέναντι στα κόμματα και τους πολιτικούς, απέναντι στο πολιτικό σύστημα;
Τα πολιτικα προβλήματα απαιτούν πολιτικές απαντήσεις και όχι κενολογίες του τύπου «ελλιπής ενημέρωση των πολιτών». Γιατί ακριβώς αυτή η θέση αναδεικνύει και την ιδεολογία του κ. Στυλιανίδη. Είναι η κατεξοχήν θέση της πολιτικής ολιγαρχίας που προσπαθεί πάντοτε να ενοχοποιεί την κοινωνία και να αθωώνει τον εαυτό της για τα πολιτικά αδιέξοδα.
Ποιος φταίει λοιπόν για την αποχή; Ο πολίτης ή ο πολιτικός και το πολιτικό σύστημα; Ο κ. Στυλιανίδης θεωρεί ότι οι πολιτικοί και το πολιτικό σύστημα δεν έχουν πρόβλημα. Το πρόβλημα είναι των πολιτών. Το πρόβλημα δεν είναι των κυρίαρχων αλλά των κυριαρχούμενων. Το πρόβλημα δεν είναι των πάνω αλλά των κάτω. Το πρόβλημα δεν είναι των λίγων αλλά των πολλών.
Ο κ. Στυλιανίδης λοιπόν ως μέλος της ολιγαρχικής πολιτικής τάξης που καρπώνεται πλούτο, προνόμια και εξουσία είναι λογικό να προασπίζει τα συμφέροντα του εαυτού του και της τάξης του. Εννοείται σε βάρος των πολιτών. Το πρόβλημα είναι αν οι πολίτες θα νομιμοποιήσουν με την ψήφο τους τη διαιώνιση ενός πολιτικού και οικονομικού συστήματος που λειτουργεί σε βάρος τους και υπέρ του κάθε Στυλιανίδη.
Στις 12 Δεκεμβρίου 2007 το Ευρωκοινοβούλιο με ψήφισμά του υποστήριζε ότι στο όνομα καταπολέμησης της τρομοκρατίας κουρελιάστηκαν τα ανθρώπινα δικαιώματα και το κράτος δικαίου σε συνθήκες έλλειψης διαφάνειας, δημοκρατικής λογοδοσίας και δικαστικού ελέγχου.
Το Ευρωκοινοβούλιο στις 17/12/2008, μετά από έκθεση του Ιταλού ευρωβουλευτή Giusto Catania, διαπίστωνε πως για την εφαρμογή των αντιτρομοκρατικών μέτρων στην Ευρώπη καταπατήθηκαν τα ανθρώπινα δικαιώματα. Ειδικότερα σε πολλές περιπτώσεις τα κράτη - μέλη αποδέχτηκαν την υποβάθμιση της ιδιωτικής ζωής , της προστασίας των προσωπικών δεδομένων και της απαγόρευσης των διακρίσεων.
Και ενώ οι ευρωβουλευτές καταγγέλλουν τα κράτη –μέλη ότι δεν αποδέχονται έλεγχο των πολιτικών και των πρακτικών τους σε θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων, οι ίδιοι οι ευρωβουλευτές «φροντίζουν» για την ομαλή παραβίασή τους. Έτσι, στις 23 Απριλίου του 2009 εγκρίνουν την προώθηση νέων τρομο-μέτρων για πιο αποτελεσματικό φακέλωμα των πολιτών με κριτήριο τη φάτσα τους»!!!
Ακόμα οι κύριοι ευρω-βουλευτές , σύμφωνα με δημοσίευμα της ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ ( 7/5/2008 ) , αποφάσισαν νέο ρυθμιστικό πλαίσιο για τα δίκτυα ηλεκτρονικών υπηρεσιών και επικοινωνιών. Με το νέο πλαίσιο ουσιαστικά περιορίζεται η ελεύθερη πρόσβαση στο διαδίκτυο ή όπως σημειώνει η εφημερίδα στον τίτλο της «ευρωθηλιά στα δικαιώματα». Με πρόσχημα πάλι την ασφάλεια επιβάλλονται περιορισμοί στα δικαιώματα και τις ελευθερίες των χρηστών.
Κοντά σε αυτά , τα ευρω-φασιστικά, και τα κόμματα στην Κύπρο έχουν την απαίτηση να πάρουν τους εκλογικούς καταλόγους από το κράτος παρά την αντίθετη άποψη της Επιτρόπου Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων. Και γιατί τα κόμματα να πάρουν τους εκλογικούς καταλόγους; Για να φακελώνουν τους πολίτες; Αν θέλουν ψήφους, να αποταθούν στον κάθε πολίτη προσωπικά ή με άλλο τρόπο μαζικής επικοινωνίας. Τα προσωπικά μου στοιχεία δε δικαιούνται να τα έχουν και να γράφουν δίπλα από το όνομά μου αν είμαι δικός τους ή όχι. Και να βάζουν και τα στελέχη τους να χαφιεδίζουν τους πολίτες.
Οι ευρω-ηγεμόνες και οι τοπικοί ηγεμόνες αγωνίζονται απεγνωσμένα να ελέγξουν με αστυνομικές και φασιστικές μεθόδους τους πολίτες τους. Γιατί αυτούς θεωρούν ότι είναι ο εχθρός τους. Με άμετρη υποκρισία και διγλωσσία «παίζουν» με την ελευθερία των πολιτών και από την άλλη ζητούν αναιδώς την ψήφο τους για να συνεχίσουν ανενόχλητοι το «θεάρεστο»έργο τους.
Ευρω-φασισμός είναι η προωθούμενη διαδικασία ολοκληρωτικού ελέγχου της ζωής των πολιτών με σημείο αιχμής τη σύγχρονη τεχνολογία από την πολιτική και οικονομική ολιγαρχία.
Στον αντίποδα αυτής της λογικής βρίσκεται η δημοκρατική λογική για την οποία το κύριο ζητούμενο δεν είναι ο έλεγχος των πολιτών από την εξουσία αλλά ο έλεγχος της εξουσίας από τους πολίτες. Αν υπάρχουν υποψηφίοι που εισηγούνται τρόπους ελέγχου των ιδίων, των κομμάτων τους, του ευρωκοινοβουλίου από τους πολίτες, τότε ψηφίστε τους. Σε αντίθετη περίπτωση μη τους νομιμοποιήσετε στην εξουσία με την ψήφο σας για να σας υποδουλώσουν με ένα ολοκληρωτικό καθεστώς ελέγχου της ζωής σας. Αντισταθείτε.
Ο Πρόεδρος του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος ΕΔΕΚ Γιαννάκης Ομήρου είναι κατηγορηματικός. Με προφορικές και γραπτές διακηρύξεις του στοχοποιεί τον αντίπαλο. Ποιος φταίει για την κρίση; Ο νεοφιλελευθερισμός, ο νεοσυντηρισμός, η ασύδοτη οικονομία της αγοράς, το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα.
Είναι γεγονός ότι εν όψει ευρωεκλογών τα κόμματα θα προβάλουν τις θέσεις τους για να αποσπάσουν την ψήφο των πολιτών. Αυτό δε σημαίνει ότι μπορεί ο καθένας να συνθηματολογεί ή να κενολογεί και μάλιστα να θεωρεί πως λέει και κάτι σπουδαίο. Και τώρα , εν όψει εκλογών , να παπαγαλίζουν όλοι το στερεότυπο: «όλα για τον πολίτη»!!!
Ο νεοφιλελευθερισμός λοιπόν δεν ήρθε εξ ουρανού. Μπορεί να τον καταράζεται ο κ. Ομήρου σήμερα, αλλά οι σοσιαλδημοκράτες συνήργησαν στην προώθησή του. Όλες οι κατακτήσεις των εργαζομένων κατά τη διάρκεια της λεγόμενης σοσιαλδημοκρατικής συναίνεσης κατεδαφίστηκαν συστηματικά και από τη δεξιά και από τη σοσιαλδημοκρατία. Όλες οι σοσιαλδημοκρατικές μεταπολεμικές κατακτήσεις ( πλήρης απασχόληση, κράτος πρόνοιας, δωρεάν υγεία και εκπαίδευση ) έχουν σε μεγάλο βαθμό αναιρεθεί και από τη σοσιαλδημοκρατία με πρωτεργάτη από το 1997 τον κ. Blair.
Αλλά οι Ελληνοκύπριοι σοσιαλδημοκράτες αντί να ψάχνουν στην Ευρώπη οράματα και διεξόδους, ας αναλογιστούν τα έργα και τις ημέρες τους στην Κύπρο. Ιδιαίτερα τη μεγάλη «ανθρωπιστική» κλοπή στο χρηματιστήριο το 1999. Είναι ένα συγκεκριμένο παράδειγμα της μεγάλης έγνοιας τους για τον πολίτη!!!
Εν όψει ευρωεκλογών οι πολιτικοί και τα κόμματα προσπαθούν με διάφορες κενολογίες – δεν έχουν προτάσεις ούτε οικονομικές ούτε πολιτικές για τον πολίτη – να υφαρπάσουν την ψήφο του πολίτη. Και θα τον ξαναθυμηθούν στις επόμενες εκλογές, μετά από πέντε χρόνια. Γι αυτό και ο πολίτης θα πρέπει να τους ευρω-μαυρίσει.
ΜΗΝ ΤΟΥΣ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΕΤΕ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ ΚΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΨΗΦΟ ΣΑΣ
ΜΗΝ ΥΠΟΚΥΨΕΤΕ ΣΤΟΝ ΕΞΑΝΑΓΚΑΣΜΟ ΑΥΤΩΝ ΠΟΥ ΣΑΣ ΚΑΤΑΔΥΝΑΣΤΕΥΟΥΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΑ
ΕΥΡΩ-ΜΑΥΡΙΣΤΕ ΤΟΥΣ!!!
