Η ιστορία του ανθρώπου και η οικονομική μετανάστευση ή οικονομική κρίση και βαρβαρότητα στην Κύπρο

Στις 26/1/2009 η Ομοσπονδία Συνδέσμων Εργολάβων Οικοδομών Κύπρου, σύμφωνα με τα ΜΜΕ, μας ενημέρωνε για κρίση στην κατασκευαστική βιομηχανία και για απολύσεις εργαζομένων. Παράλληλα υπέβαλε και αιτήματα για αντιμετώπιση της κρίσης: το κράτος να προχωρήσει αμέσως στην εξαγγελία έργων και να αναλάβει να κτυπήσει την παράνομη εργασία στις οικοδομές.Τους 15 000 παράνομα εργαζόμενους οικονομικούς μετανάστες να τους εκδιώξει από την Κύπρο «ώστε να διασφαλιστεί ότι θα μείνουν στην αγορά οι σωστοί επαγγελματίες»!!!

Στις 29/1/2009 το Υπουργείο Εργασίας με τη σύμφωνη γνώμη της ΣΕΚ και της ΠΕΟ και ανταποκρινόμενο στο αίτημα των εργολάβων πήρε σβάρνα τα εργοτάξια στην Πάφο και άρχισε να μαζεύει τους παράνομους εργάτες. Η είδηση στον τύπο συμπληρώνεται με την αναφορά της κυρίας Υπουργού ότι οι έλεγχοι θα εντατικοποιηθούν και θα συνεχιστούν.

Αυτή η προσέγγιση είναι ένα πολυσήμαντο φαινόμενο που μπορεί να προσεγγιστεί από πολλές πλευρές.

Σίγουρα η οικονομική κρίση λοιπόν αναδεικνύει το αληθινό μας πρόσωπο, μύθοι καταρρέουν και η πραγματικότητα νομιμοποιεί κάθε είδους βαρβαρότητα. Η οικονομική κρίση αναδεικνύει την προηγούμενη κενολογία και την ά-νοια των πρωταγωνιστών και την τωρινή υποκρισία και τον άκρατο κυνισμό. Η κρίση αναδεικνύει την αντίφαση λόγων και πράξεων,οικουμενιστικών ιδεολογιών και εθνοκρατικών ανοησιών.

Οι ιδιοκτήτες λοιπόν του πολιτικού και οικονομικού συστήματος που συνεργάστηκαν στην εξύφανση του φαινομένου της παράνομης εργασίας των μεταναστών, τώρα συνεργάζονται για την εξαφάνισή της. Όσο η ανάγκη των οικονομικών μεταναστών για επιβίωση συνέπιπτε με τα συμφέροντα της εργοδοσίας για άντληση μεγαλύτερης υπεραξίας/κερδών, η πολιτική εξουσία έκανε τα στραβά μάτια. Τώρα που οι ανάγκες των εργοδοτών άλλαξαν, το κόστος της κρίσης μεταφέρεται στους εξαθλιωμένους, τους οικονομικούς μετανάστες. Από την άλλη οι συντεχνίες ΠΕΟ και ΣΕΚ έχοντας ως προτεραιότητα την εργασία των νόμιμων πολιτών , «των σωστών επαγγελματιών», συναινούν στην εκπαραθύρωση των παράνομων οικονομικών μεταναστών και συνεργάζονται με το μέχρι χθές ταξικό αντίπαλο - τηνεργοδοσία - στη βάση του κοινού τους συμφέροντος!!!

Αυτή η προσέγγιση δεν είναι μόνο απάνθρωπη, συντηρητική και αντιδραστική. Εμπεριέχει και στοιχεία βαρβαρότητας που επιβεβαιώνονται από την ίδια την ιστορική εξέλιξη.

Η ανάπτυξη της χρηματιστικής οικονομίας και αποσάρθρωση της γεωργίας είναι ένα ιστορικό φαινόμενο.

Και στα αρχαία χρόνια η ανάπτυξη της χρηματιστικής είχε ως αποτέλεσμα την αστικοποίηση των γεωργικών στρωμάτων, τη δημιουργία της πόλης – κράτους. Η αδυναμία συντήρησης του πληθυσμού στις πόλεις – κράτη από τον 11^ο ως το 6^ο π.Χ. αιώνα είχε ως αποτέλεσμα την οικονομική μετανάστευση με τους αποικισμούς. Σε μια πρώτη φάση από τις ελληνικές πόλεις – κράτη στη δεσποτική περιφέρεια και σε μια δεύτερη φάση από τη δεσποτική περιφέρεια προς τις ελληνικές πόλεις κράτη, ανάλογα με το στάδιο της ανθρωποκεντρικής εξέλιξης.

Επίσης στα νεότερα χρόνια με την οικοδόμηση του έθνους - κράτους παρατηρείται ανάλογο φαινόμενο σε σχέση με την οικονομική μετανάστευση, το κέντρο και την περιφέρεια. Η διαφορά είναι η κλίμακα.

Με τη λεγόμενη παγκοσμιοποίηση, την ενοποίηση της οικονομίας στον πλάνητη και την απόσαρθρωση των οικονομιών της περιφέρειας παρατηρείται το φαινόμενο της μαζικής μετανάστευσης των αλλοδαπών προς τις χώρες του κέντρου. Είναι κάτι αναμενόμενο. Αυτό που προηγούμενως συνέβη στα πλαίσια της πόλης –κράτους και έθνους –κράτους , τώρα συμβαίνει σε πλανητικό επίπεδο.

Ποιο είναι το πρόβλημα σήμερα σε σχέση με το παρελθόν;

Στην ιστορική εξέλιξη ( πόλη – κράτος, έθνος –κράτος) υπήρχε ο χώρος για να εγκατασταθούν τμήματα του πληθυσμού που δεν μπορούσαν να τραφούν. Γι αυτό το πρόβλημα αντιμετωπιζόταν με τους αποικισμούς της περιφέρειας ή με μεταφορά του πλεονάσματος του εργατικού δυναμικού στις χώρες της «πρωτοπορίας». Το κλείσμο των συνόρων σήμαινε καταδίκη των ανθρώπων σε θάνατο είτε λόγω εμφύλιων διαμαχών είτε λόγο ασιτίας.

Σήμερα με τη λεγόμενη παγκοσμιοποίηση δεν υπάρχει χώρος για να εγκατασταθούν οι «πλεονάζοντες». Μια ανάλογη λύση στο παρόν θα ήταν ο εποικισμός άλλων πλανητών, κάτι που επί του παρόντος δεν είναι εφικτός. Επομένως σε πλανητικό επίπεδο η εξασφάλιση της επιβίωσης των ανθρώπων μπορεί στο παρόν στάδιο να αντιμετωπιστεί μόνο με την οικονομική μετανάστευση προς τις χώρες της «πρωτοπορίας».

Επομένως το να θέτουν όλα τα κράτη της δύσης φραγμούς στην οικονομική μετανάστευση ή να διαχωρίζουν τους μετανάστες συμβατικά σε νόμιμους και παράνομους και να εξαποστέλλουν τους παράνομους από κει που ήλθαν, συνιστά μια βαρβαρότητα. Γιατί γι αυτούς σημαίνει καταδίκη σε θάνατο λόγω ασιτίας. Και φυσικά είναι αστείο να περιμένεις ότι θα υπομένουν στωικά την απόφαση των χορτασμένων ότι πρέπει να πεθάνουν!!! Όπως ακριβώς παλαιότερα οι θήτες και οι προλετάριοι δεν υπέμεναν στωικά το θάνατό τους από ασιτία. Γιατί οι θήτες και οι προλετάριοι σε συνθήκες παγκοσμιοποιημένης οικονομίας είναι οι οικονομικοί μετανάστες , σύντροφοι και μη, προδευτικοί και συντηρητικοί.

Είναι ωραίες οι διακηρύξεις των οικομενικών ιδεολογιών όπως και η πίστη στα ανθρώπινα δικαιώματα. Το ερώτημα είναι απλό: τί γίνεται με αυτούς του συγκεκριμένους ανθρώπους; Συμφωνείτε με τις θέσεις των εργοδοτών, των συντεχνιών των πολιτών και της κυβέρνησης; Η παγκόσμια οικονομική κρίση μπορεί να αντιμετωπιστεί με την εκπαραθύρωση των «παράνομων» οικονομικών μεταναστών από τις «προοδευμένες» χώρες της δύσης;

Τέτοιες επαίσχυντες - ανθρωποκεντρικά πάντοτε -πολιτικές το μόνο αποτέλεσμα που θα έχουν, είναι πως απλώς θα επιβραδύνουν τις αναπόφευκτες εξελίξεις στο παρόν με τη θυματοποίηση χιλιάδων ανθρώπων. Αλλά η πλανητική ανθρωποκεντρική εξέλιξη είναι αδύνατο να ανακοπεί με τις αφελείς δυτικές προσεγγίσεις: ξενοφοβικές, ρατσιστικές, εθνικιστικές, «δεξιές ή αριστερές».

Ο κυβερνητικός βίος του κ. Πολυνείκη ή ο ουρανός βρέχει χρήματα

Ποιος είναι ο κ. Πολυνείκης; Ο Υπουργός Γεωργίας στην κυβέρνηση Χριστόφια.
1.Μόλις ανέλαβε τα καθήκοντά του μας είπε ότι θα φέρει νερό από το Λίβανο. Ο Λίβανος δεν είχε ιδέα ότι θα μας δώσει νερό δωρεάν και γελοιοποιήθηκε η κυβέρνηση παγκοσμίως!!!

2.Στις 26/3/2008 κατέθεσε πρόταση στο Υπουργικό Συμβούλιο για «επέκταση της δυναμικότητας της χερσαίας μονάδας αφαλάτωσης στη Μονή Λεμεσού από 20.000 σε 40.000 κυβικά μέτρα νερού την ημέρα». Η κοινοπραξία, ενώ τα πρώτα 20.000 κ.μ.ν. τα χρεώνει προς 1,387 ευρώ ανά κ.μ., τα υπόλοιπα τα χρεώνει προς 2,25 ευρώ!!! Αυτό σημαίνει ότι ο Κύπριος πολίτης επιβαρύνεται με 16 εκατομμύρια ευρώ!!!Παρενέβη το Συμβούλιο Προσφορών και ζήτησε και άλλες προσφορές. Το Υπουργικό Συμβούλιο πήρε την απόφασή του χωρίς να «γνωρίζει το παρασκήνιο των διαδικασιών που ακολουθήθηκαν»!!!

3.Ακόμα κατέθεσε πρόταση στο Υπουργικό Συμβούλιο στις 11/4/2008 για διαγραφή οφειλών 1835 ατόμων που χρωστούσαν μέχρι το Δεκέμβριο του 2005 στο Τμήμα Υδάτων το ποσό των 4.131.000 ευρώ. Στα 1835 άτομα συμπεριλαμβάνονταν μεγαλοκτηματίες, ξενοδόχοι, βιομηχανίες, επιχειρηματίες. Δημιουργήθηκε σάλος και μέλη του Υπουργικού Συμβουλίου δήλωναν ότι δεν είχαν ενημερωθεί σωστά για το ποιοι πραγματικά εξυπηρετούνταν από τη βεβιασμένη απόφαση τους!!!

4.Ο κ. Πολυνείκης ως πολιτικός προϊστάμενος του Υπουργείου Γεωργίας έχει την πολιτική ευθύνη για το σκάνδαλο που ξέσπασε με τις αφλατοξίνες τον Απρίλιο και το Μάιο του 2008. Αμέλησε να ενημερώσει έγκαιρα τους πολίτες, με παραπλανητικές δηλώσεις προσπαθούσε να καθησυχάσει τους πολίτες ότι όλα είναι υπό έλεγχο, αδυνατούσε να συντονίσει στοιχειωδώς τις υπηρεσίες του υπουργείου του, προέβαινε σε αντιφατικές δηλώσεις και προκαλούσε σύγχυση στους πολίτες. Και στο τέλος θυματοποιήθηκαν δυο μικροπαραγωγοί γαλακτομικών προϊόντων !!!

5.Τον Ιούνιο του 2008 το Συμβούλιο Προσφορών του Τμήματος Υδάτων ανέθεσε σε συγκεκριμένη εταιρεία τη μονάδα αφαλάτωσης στην Επισκοπή. Μετά από δημόσιες καταγγελίες , το Συμβούλιο αναγκάστηκε να ακυρώσει την κατακύρωση της προσφοράς!!! Ο Υπουργός διοχέτευε στον τύπο ότι «δεν υπέκυψε σε πιέσεις»!!!

Στη συνέχεια το Συμβούλιο Προσφορών κατακύρωσε το έργο σε εταιρεία που προηγουμένως είχε απορρίψει!!!

6.Ακόμα η κυβέρνηση με συνοπτικές διαδικασίες προχώρησε στην ανάθεση της μεταφοράς νερού από την Ελλάδα στην ναυτιλιακή εταιρία Ocean Tankers έναντι 35 εκατομμυρίων λιρών και παρά τις αποθαρρυντικές θέσεις του Τμήματος Αναπτύξεως Υδάτων. Η Γενική Ελέγκτρια θεώρησε τη σύμβαση ως διασπάθιση του δημόσιου χρήματος!!! Και τα πράγματα αρχίζουν να περιπλέκονται όταν διαβάζεις στον τύπο ότι η συγκεκριμένη ναυτιλιακή εταιρία άρχισε τις χορηγίες προς τις ποδοσφαιρικές ομάδες. Έτσι αρχικά έκανε εισφορά στην Ομόνοια. Στη συνέχεια ζήτησε εισφορά και το ΑΠΟΕΛ και ανταποκρίθηκε.

Ακόμα αποφάσισε σε συνεργασία με την εκκλησία και τις τοπικές αρχές να οργανώσουν τελετή υποδοχής του δεξαμενόπλοιου που μεταφέρει νερό από την Ελλάδα!!! Λες και είναι δωρεάν και θα εκφράσουμε έτσι την ευγνωμοσύνη μας προς το δωρητή.

7.Το Γενάρη του 2009 το Υπουργικό Συμβούλιο αποφάσισε να ακυρώσει προηγούμενη απόφασή του για κατασκευή πλωτής μονάδας αφαλάτωσης με τη μέθοδο της διαπραγμάτευσης και με παράκαμψη της διαδικασίας της δημόσιας προσφοράς. Προηγήθηκαν καταγγελίες ότι η απευθείας ανάθεση του έργου «φωτογράφιζε» συγκεκριμένο προσφοροδότη!!!

Συμπεράσματα;

Σε ένα διάστημα δέκα μηνών έχουν συμβεί τόσα σκάνδαλα στο Υπουργείο Γεωργίας που ο κ. Υπουργός θα έπρεπε ήδη να παραιτηθεί. Το γεγονός ότι παραμένει στη θέση του ευθύνεται αποκλειστικά ο Πρόεδρος Χριστόφιας.

Ακόμα το υπουργικό συμβούλιο συμπεριφέρέται ανεύθυνα με την έννοια ότι παίρνει αποφάσεις και μετά δηλώνουν ότι «δεν γνώριζαν» ή αναγκάζονται εκ των πραγμάτων να αλλάξουν τις αποφάσεις τους.

Επιπλέον φαίνεται πως το θέμα του νερού δίνει την ευκαιρία για ένα μεγάλο φαγοπότι σε βάρος των χρημάτων του λαού. Τα χρήματα είναι πολλά και καθόλου δε λαμβάνονται υπόψη οι επισημάνσεις της Γενικής Ελέγκτριας που έφερε ως παράδειγμα διαφθοράς τις προσφορές του δημοσίου.

Τέλος η κυβέρνηση συστηματικά επιλέγει την απευθείας ανάθεση προσφορών, αν και γνωρίζει ότι η διαδικασία αυτή στερείται διαφάνειας και ο κίνδυνος διαφθοράς ή συναλλαγής είναι μεγαλύτερος.

Και μετά;
Πήρα το προεκλογικό πρόγραμμα Χριστόφια. Διάβασα για τη «διαφάνεια», τη «χρηστή διοίκηση» και την καταπολέμηση «των σκανδάλων, της σήψης και της διαφθοράς».
Και μετά;
Ήταν νύκτα χωρίς φεγγάρι. Και χιόνιζε.
Και μετά;
Δε ξύπνησα από τον εφιάλτη. Και τους έβλεπα να τρώνε όλο και περισσότερα και μας έβλεπα να βασανιζόμαστε να αποδώσουμε στις λέξεις το αληθινό τους νόημα. Και μας έμειναν οι λέξεις και τους έμεινε το χρήμα.

Η Γενική Ελέγκτρια, η πολιτική διαφθορά και ...η σιωπή των "αμνών"

Στις 4/12/2008 η Γενική Ελέγκτρια παρέδωσε στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας την ετήσια έκθεσή της(www.audit.gov.cy) . Σε 865 σελίδες καταγράφονται τα σκάνδαλα, η κακοδιaχείριση και η κατασπατάληση του δημόσιου χρήματος στο δημόσιο τομέα, τον ημικρατικό και την τοπική διοίκηση.

Εκατομμύρια ευρώ που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για το κοινό μας καλό, έκαναν φτερά. Και κανένας δεν ενοχλείται.Λες και είναι κάτι το αναμενόμενο. Και στο κρίσμο ερώτημα «ποιος φταίει», η απάντηση είναι αφοπλιστική: «οι νοοτροπίες»!!! Είναι θέμα δηλαδή συμπεριφοράς, ένα ηθικό θέμα.

Φυσικά την ηθική την επικαλούνται όσοι θέλουν να αποκρύψουν τις πολιτικές ευθύνες. Η διαφθορά στο δημόσιο και ημιδημόσιο τομέα είναι κατεξοχήν θέμα πολιτικό. Η διαφθορά είναι πολιτική και άμεσα συνδεδεμένη με τα κόμματα και τους πολιτικούς. Αυτοί διαχειρίζονται και το δημόσιο και τον ημιδημόσιο και τον τοπικό τομέα. Το χέρι τους βρίσκεται παντού.

Τότε λοιπόν οι λαλίστατοι πολιτικοί και τα κόμματα κατάπιαν τη γλώσσα τους. Οι κύριοι αυτοί που δε χάνουν ευκαιρία να μιλήσουν ως παντογνώστες επί παντός επιστητού, σιώπησαν. Για κάποιο ανεξήγητο λόγο δεν ήθελαν να δώσουν συνέχεια, βιάζονταν το θέμα να κλείσει γρήγορα.

Μπροστά στην προκλητική σιωπή των πολιτικών και των κομμάτων η Γενική Ελέγκτρια,όταν κλήθηκε στις 20/1/2009 στην Κοινοβουλευτική Επιτροπή Θεσμών, αναγκάστηκε να μιλήσει πιο ωμά. Με αφορμή την υπόθεση Αλ Καπόνε αναφέρτηκε στην κρίση των θεσμών και την πολιτική διαφθορά: τα ρουσφέτια των κομμάτων, την επέκταση συμβολαίων, τις προσφορές. Και κατέθεσε σειρά προτάσεων για την αντιμετώπιση της πολιτικής διαφθοράς.

Οι βουλευτές προσποιούνταν πως δεν άκουαν ή πως δεν καταλάβαιναν. Μάλλον θα την θεωρούσαν και τρελλή ή και αφελή. Γιατί οι κύριοι βουλευτές όντας υπεράνω του νόμου θεωρούν αυτονόητο ότι δεν τίθεται για τους ίδιους θέμα διαφθοράς. Μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν ατιμώρητα!!! Και πάλι σιώπησαν οι λαλίστατοι κ. βουλευτές. Και πάλι δεν έδωσαν συνέχεια και πάλι βιάζονταν το θέμα να κλείσει γρήγορα.

Το γεγονός ότι οι φορείς της εξουσίας οικειοποιούνται την κρατική εξουσία ως εντολοδόχοι και εντολείς, ως ελεγκτές και ελεγχόμενοι, ότι τίθενται υπεράνω του νόμου αφού δεν υπάρχει πολιτικό δίκαιο, ότι απολαμβάνουν ασυλίας και για αδικήματα πέραν των καθηκόντων τους, ότι εκλαμβάνουν την πολιτική ως δύναμη και η συνεπακολούθη ανάπτυξη του παρασκηνίου και της συναλλαγής με τους φορείς της οικονομικής και επικοινωνιακής δύναμης, όλα αυτά αποτελούν το θερμοκήπιο της πολιτικής διαφθοράς. Μιας πολιτικής διαφθοράς που είναι συμφυής με το συγκεκριμένο πολιτικό σύστημα και είναι αδύνατο να θεραπευτεί με τα λεγόμενα διορθωτικά μέτρα.

Τα κόμματα λοιπόν και οι πολιτικοί δικαιολογημένα σιωπούν όταν τίθεται το θέμα της διαφθοράς γιατί αποτελεί πολιτική διαφθορά και αποκλειστικά ένοχοι είναι οι ίδιοι. Σιωπούν γιατί είναι παράλογο να καταγγείλουν τον εαυτό τους. Σιωπούν γιατί ούτε διανοούνται να δώσουν το δικαίωμα στην κοινωνία να τους ελέγχει προκειμένου να αντιμετωπιστεί η διαφθορά τους. Σιωπούν γιατί επιθυμούν να συνεχιστεί απρόσκοπτα το μεγάλο φαγοπότι σε βάρος του λαού.

Η πολιτική διαφθορά για να αντιμετωπιστεί απαιτεί πολιτικές προτάσεις. Κανένα κόμμα δεν έχει πρόταση και όλα μαζί σιωπούν για να συνεχίσουν να καρπώνονται το δημόσιο πλούτο σε αγαστή συνεργασία. Και θα μιλούν για τους «αδιάφθορους», θα κενολογούν συνθηματολογώντας, θα ψάχνουν να ενοχοποιήσουν κάποιο υπάλληλο, θα διορίζουν επιτροπές επί επιτροπών, θα συζητούν για την ιστορία αλλά ποτέ για το χρήμα του λαού που καταληστεύεται.

Φυσικά εκτός από τη δική τους θεώρηση της ιστορίας, υπάρχει ευτυχώς και η καταγραμμένη ιστορία , που βοηθά τον «αμαθή όχλο» να κατανοήσει τις πράξεις τους. Ή όπως γράφει και ο Αριστοτέλης

«Από την αριστοκρατία μεταπηδούν στην ολιγαρχία,

εξαιτίας της αθλιότητας των αρχόντων,

που νέμονται τα αξιώματα χωρίς να τα αξίζουν,

και κατακρατούν όλα ή τα περισσότερα αγαθά

για τους εαυτούς τους.

Και κρατούν όλες τις εξουσίες πάντα οι ίδιοι.

θεωρώντας πως το σπουδαιότερο αγαθό

είναι να σωρεύουν πλούτη.

Και κυβερνούν λίγοι και κακοί, αντί των εντιμοτάτων και ικανοτάτων...».

Η πρόταση λοιπόν της Γενικής Ελέγκτριας στην Κοινοβουλευτική Επτροπή Θεσμών να προσλαμβάνονται «οι ικανότεροι και τιμιότεροι» πάσχει σοβαρώς: ποιος θα εντοπίζει τους τίμιους;

Η ψηφοφορία για τα αξιώματα και η εκπόρνευση της δημοκρατίας

Κάθε φορά που γίνεται ψηφοφορία για την κατάληψη κάποιου αξιώματος, τα συνθήματα είναι τα ίδια : «γιορτή της δημοκρατίας», «νίκησε η δημοκρατία», «επιβεβαίωση της δημοκρατίας» και άλλες παραλλαγές.
Αυτές οι ανούσιες συνθηματολογίες προβάλλονται πάντοτε από αυτούς που αγωνιούν να νομιμοποιήσουν στη συνείδηση του πολίτη την όλη διαδικασία. Φυσικά αυτές οι συνθηματολογίες καμία απολύτως σχέση έχουν με τη δημοκρατία. Όμως οι φορείς της εξουσίας αυθαίρετα νοηματοδοτούν τις λέξεις , όπως ακριβώς και οι Ρωμαίοι που «ερήμωναν τα πάντα και το ονόμαζαν ειρήνη»!!!
Στις εκλογές για ανάδειξη των αξιωματούχων του κράτους η ψήφος είναι νομιμοποιητική. Δηλαδή οι πολίτες με την ψήφο τους νομιμοποιούν κάποιο στην εξουσία του κράτους. Εξάλλου αυτό είναι και το μοναδικό πολιτικό δικαίωμα που έχουν: είναι υποχρεωμένοι κάθε πέντε χρόνια να εκχωρούν σε κάποιο άλλο την πολιτική τους αρμοδιότητα και οι ίδιοι να παραμένουν με χέρια αδειανά και να ιδιωτεύουν. Και αν λάθεψαν στην επιλογή τους, τότε γράφουν κάποιο κείμενο διαμαρτυρίας ή διαδηλώνουν. Το αστείο είναι ότι αυτό το πράγμα το ονομάζουν δημοκρατία!!!
Στις εκλογές των διαφόρων οργανώσεων και κομμάτων υπάρχει μια ποικιλία διαδικασιών για ανάδειξη των αξιωματούχων. Σε αυτές λοιπόν τις οργανώσεις η πιο «προοδευτική» προσέγγιση είναι αυτή που μιμείται τις κρατικές εκλογές, δηλαδή επιτρέπει σε όλα τα μέλη της οργάνωσης να συμμετέχουν στη ψηφοφορία για την ανάδειξη του αξιωματούχου!!! Όμως υπάρχουν και πιο συντηρητικές προσεγγίσεις, κατάλοιπα της δεσποτικής κληρονομιάς. Όπως η έμμεση ψήφος στη ψηφοφορία με την ύπαρξη εκλεκτόρων ή η ύπαρξη ενός κλειστού συμβουλίου «ευγενών» για ανάδειξη του «μονάρχη».
Στην εποχή μας όμως κάθε ψηφοφορία είναι επιβεβαίωση της δημοκρατίας!!! Εννοείται κατά την εκτίμηση αυτών που καρπώνονται τα αξιώματα και συνεπακόλουθα τα προνόμια, την εξουσία και τον πλούτο και που έχουν κάθε λόγο να εκπορνεύουν τις λέξεις,όπως οι αρχαίοι Ρωμαίοι. Σε όλους αυτούς λοιπόν έχουν δοθεί απαντήσεις από πολλούς συγγραφείς.
Ο Νόαμ Τσόμσκι αναφέρει:
«Στη δημοκρατία μας επιτρέπεται σε τακτά χρονικά διαστήματα στα μέλη του «αποπροσανατολισμένου κοπαδιού» να συμμετέχουν, μέσω αυτών που αποκαλούνται «εκλογές», στην επικύρωση της επιλογής του ηγέτη. Όταν όμως επικυρώσουν την επιλογή του ηγέτη κάποιου από τα μέλη της εξειδικευμένης τάξης, πρέπει να αποσυρθούν από το προσκήνιο και να ξαναγίνουν θεατές».
Ο Γιώργος Κοντογιώργης υποστηρίζει:
«Η ψήφος του (πολίτη)– η μόνη πολιτική αρμοδιότητα που του έχει εκχωρηθεί –δεν αποβλέπει παρά στη διαιτητεύουσα νομιμοποίηση του πολιτικού προσωπικού να διαχειριστεί την εξουσία του κράτους».
Αν θέλετε πιο βαθυστόχαστες αναλύσεις, υπάρχει και ο Δ. Χαριτόπουλος στο «Εγχειρίδιο βλακείας»:
«Και φυσικά ένα πρώτης τάξεως ηρεμιστικό των αμνών είναι η φενάκη της ψήφου.Μόνο που η επιλογή είναι προκαθορισμένη στο δίλημμα: κρύα ή ζεστά σκατά».

Η μια διαφθορά εναντίον της άλλης ή οι επίορκοι και οι "αδιάφθοροι"

Με αφορμή την απόδραση του ισοβίτη Αντώνη Προκοπίου Κίτα και το σκάνδαλο της εμπλοκής της Αστυνομίας στην υπόθεση, στήνεται ένα σκηνικό που για άλλη μια φορά στοχεύει στην παραπληροφόρηση.
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας «θρηνεί περίλυπος» για τη σήψη και τη διαφθορά λες και ο ίδιος δεν είναι για δεκαετίες στυλοβάτης του πολιτικού συστήματος που γέννησε αυτή τη σήψη. Εντάξει, αν εκφράζεις τη λύπη σου δημόσια για τη σήψη , τότε αυτό που κάνεις είναι να προσπαθείς να παρουσιαστείς αθώος στα μάτια των πολιτών. Όμως τόσα χρόνια στην πολιτική και δεν πήρε χαπάρι ο Πρόεδρος για τη σήψη που υπάρχει; Αυτό είναι πιο ανησυχητικό από πολιτική άποψη.
Τα κόμματα και οι πολιτικοί άρπαξαν την ευκαιρία για δημόσια προβολή με πολλές προτάσεις υπό μάλης. Τις έχουν έτοιμες «δια παν ενδεχόμενον». Και τις ανασύρουν, όποτε χρειαστεί. Έτσι παρουσιάζονται οι ίδιοι όχι ως μέρος του προβλήματος – που είναι – αλλά ως μέρος της λύσης. Το ίδιο βιολί εδώ και δεκαετίες, ένα κακόγουστο αστείο για αφελείς.
Φυσικά η στάση των πολιτικών και των κομμάτων είναι υποκριτική.
Στις 15 Μαίου 2006 (εφημερίδα ΠΟΛΙΤΗΣ) ο πρώην αρχηγός της αστυνομίας Ν. Σερδάρης με δημόσια καταγγελία υποστήριξε ότι πολιτικά πρόσωπα χρησιμοποιούσαν το αστυνομικό σώμα για «απειλές, και εκβιασμούς πολιτικών τους αντιπάλων, για παρακολουθήσεις και σκευωρίες, για διαρροή ψευδών ειδήσεων εναντίον πολιτικών τους αντιπάλων, για χαλκευμένες δημοσκοπήσεις, για επηρεασμό ψηφοφόρων και πιέσεις πολιτών για απόκτηση κομματικών ταυτοτήτων, για εγκατάσταση μηχανισμών παρακολούθησης και τρομοκράτησης συναδέλφων και για προώθηση χαφιεδισμού».
Αυτά τουλάχιστον δε τα διάβασαν οι πολιτικοί και δεν ανησύχησαν;
Η διαφθορά στη διοίκηση του κράτους είναι συνυφασμένη με την πολιτική διαφθορά, τη διαπλοκή, τη συναλλαγή και το παρασκήνιο. Οι δηλώσεις των πολιτικών είναι άνευ σημασίας και πρέπει να αξιολογούνται καταλλήλως.
Ο πιο ικανός «πολιτικός» σε αυτό το σκηνικό της σήψης αποδεικνύεται ο Αρχηγός της Αστυνομίας. Βρήκε τη μαγική συνταγή, όπως συνήθως κάνουν και οι πολιτικοί. Ποιος φταίει για τη σήψη στην Αστυνομία; «Οι επίορκοι αστυνομικοί», φυσικά.Έτσι αθώωσε τον εαυτό του. Ποιος θα καταπολεμήσει τη σήψη; «Ο Αρχηγός φυσικά». Και έτσι ανακάλυψε «τους αδιάφθορους αστυνομικούς»!!! Οι επιλογές του Αρχηγού είναι μια κάποια λύση.Οι αδιάφθοροι όμως σε λίγο χρόνο θα ανακαλύψει ότι θα μεταλλαχθούν στους αρχι – διεφθαρμένους όντας υποχρεωμένοι να λειτουργήσουν σε ένα συγκεκριμένο πολιτικό και οικονομικό σύστημα όπου κυριαρχεί η πολιτική διαφθορά ( νόμιμη και μη ) και η συναλλαγή. Και όπως οι πολιτικοί χρησιμοποιούν τη θέση τους για να αποκτήσουν πλούτο, προνόμια και εξουσία , έτσι και ο διοικητικός μηχανισμός του κράτους θα υποταχθεί στην κυρίαρχη λογική. Δηλαδή όλο και περισσότερο ο κάθε υπάλληλος δε θα συνέχει την αποστολή του με την κοινωνία αλλά με το προσωπικό του συμφέρον, την προσωπική του ευδοκίμηση. Η χρήση της θέσης για απόκτηση πλούτου, προνομίων και εξουσίας είναι ήδη η κυρίαρχη λογική στον κρατικό και ημικρατικό τομέα. Κανένας δεν ενδιαφέρεται για μια θέση ορμώμενος από τη διάθεση προσφοράς προς την κοινωνία!!!
Έτσι λοιπόν σταδιακά ένα κύμα ηθικής απλώνεται για να σωθεί ο τόπος από τη σήψη και τη διαφθορά. Όχι στους επίορκους, ναι στους αδιάφθορους!!! Πρωταγωνιστές οι πολιτικοί , τα κόμματα και σφογγοκωλάριοί τους, ώστε να συνεχίσουν ανενόχλητοι και στο όνομα των αιωνίων ηθικών αξιών να νέμονται τον πλούτο, τα προνόμια και την εξουσία. Όντας όμως βουτηγμένοι στη σήψη και τη διαφθορά , μια λύση έχουν για να επιβιώσουν: να νομιμοποιήσουν τη διαφθορά ή να φροντίσουν να μη δημοσιοποιείται!!! Και οι αδιάφθοροι πολύ θα βοηθήσουν!!!

Η Τουρκία "να δώσει χώρο" στον Ταλάτ και ο κ. Μπράιζα

Από τα ΜΜΕ πληροφορηθήκαμε ότι η ελληνοκυπριακή πλευρά ζήτησε από το βοηθό ΥΠΕΞ των ΗΠΑ να ασκήσεις πιέσεις στις Τουρκία ώστε ο κ. Ταλάτ να έχει περισσότερα περιθώρια διαπραγμάτευσης, να μην καθορίζει η Τουρκία τη στάση του στις διαπραγματεύσεις , να έχει τη δυνατότητα ο ίδιος να αποφασίζει και όχι να εκτελεί οδηγίες της Άγκυρας.
Το αίτημα της ελληνοκυπριακής πλευράς προς τον κ. Μπράιζα είναι εκπληκτικό. Στηρίζεται σε μύθους που έφτιαξαν κάποιοι Ελληνοκύπριοι ηγέτες σε τούτη την πορεία της διαπραγμάτευσης. Ένας από τους μύθους είναι και αυτός «του καλού Ταλάτ και της κακής Τουρκίας». Και αυτό το μύθο τον διακινούν και στους ξένους. Φυσικά οι ξένοι δε στηρίζονται σε μύθους ή δε τρώνε το κουτόχορτο που σερβίρουν στον κυπριακό λαό.Γι αυτό και ο κ. Μπράιζα σε δηλώσεις του τόνισε εμφαντικά ότι «ο Ταλάτ έχει αρκετά περιθώρια διαπραγμάτευσης», ότι «οι ΗΠΑ δεν αποτελούν μέρος της διαπραγμάτευσης» και ότι «η λύση η οποία θα έρθει, θα πρέπει να σχεδιαστεί και να οικοδομηθεί αποκλειστικά από τους ανθρώπους που ζουν στην Κύπρο». Η΄αν διαβάσουμε αλλιώς τον κ. Μπράιζα, ούτε λίγο ούτε πολύ μας είπε: Επιλέξατε μόνοι σας τη διαδικασία λύση «από τους Κύπριους για τους Κύπριους». Είναι δική σας ευθύνη να προχωρήσετε. Γιατί γνωρίζατε από πριν ότι ο κ. Ταλάτ θα διαπραγματεύεται υπό την παρουσία της Τουρκίας και του τουρκικού στρατού.Οι ΗΠΑ σέβονται την επιλογή σας και δε θα ανακατευτούν στη διαδικασία πιέζοντας την Τουρκία.
Φυσικά υπάρχει και η εύλογη απορία: Πότε ο κ. Ταλάτ εξέφρασε παράπονο για τη στάση της Τουρκίας; Με ποιου το δικαίωμα μιλούμε εκ μέρους του κ. Ταλάτ; Μόνο και μόνο για να δικαιωθούν οι μύθοι που δημιουργήσαμε;
Ο κ. Ταλάτ καθορίζει πλήρως την πορεία της διαπραγματεύσης γνωρίζοντας ότι τον ευνοούν τα δεδομένα από κάθε πλευρά. Ο ρόλος του κ. Χριστόφια είναι μάλλον "διακοσμητικός" και απλώς του παρέχεται ο απαιτούμενος χρόνος να προσαρμοστεί στην ωμή πραγματικότητα. Γιατί ο κ. Ταλάτ υπερτερεί συντριπτικά στο παρόν στάδιο στους συσχετισμούς δύναμης. Και δεν είναι τόσο ανόητος να ανατρέψει τους συσχετισμούς δύναμης σε βάρος του στην πορεία της διαπραγμάτευσης!!! Δηλαδή ασκεί μια ρεαλιστική πολιτική.
Αυτοί που ζουν διαχρονικά μέσα στους μύθους είναι οι Ελληνοκύπριοι ηγέτες.Και στην παρούσα φάση η μυθοπλασία έχει υπερβεί κάθε όριο: από το «σύντροφο Ταλάτ» στον «καλό Ταλάτ» και στον «κακό Ταλάτ».
Με τέτοια παραμύθια το κυπριακό δε λύνεται. Όταν συγχύζεις είτε την ιδεολογία είτε την προσδοκία είτε την ηθική με τα γεωπολιτικά συμφέροντα, τότε ακολουθείς το δρόμο του χαμού. Και αφελώς εσύ βλέπεις ότι είναι στρωμένος με ροδοπέταλα.Εννοείται μέχρι να σε "δαγκώσουν" τα αγκάθια.

Κυπριακό πρόβλημα:τα χειρότερα, τα καλύτερα και τα αυτά

Όπως πληροφορηθήκαμε από τον τύπο στις 10/1/2009, ο Πρόεδρος Χριστόφιας κατέληξε στην εξής διαπίστωση, την οποία θεώρησε καλό να κοινοποιήσει και στους πολίτες:“Οι θέσεις της Τ/Κ πλευράς είναι σε πολλά σημεία χειρότερες από αυτές που διατυπώνονται στο σχέδιο Ανάν».

Καλά κύριε Πρόεδρε, αυτό δεν είναι λογικό, δεν είναι αυτονόητο; Περιμένατε κάτι άλλο;
Είναι σε όλους γνωστό ότι η βάση της διαπραγμάτευσης είναι το σχέδιο Ανάν.Οι Ελληνοκύπριοι ηγέτες , μετά την απόρριψη του σχεδίου Ανάν το 2004, δεν κατέθεσαν κάποια άλλη πρόταση για διαπραγμάτευση. Απλώς άλλοι το καταράζονταν και άλλοι επιδιώκαν τη βελτίωσή του. Οι κατά καιρούς αναφορές από διάφορους Ελληνοκύριους πολιτικούς ότι το σχέδιο Ανάν δε βρίσκεται στοτραπέζι των διαπραγματεύσεων ή βρίσκεται μερικώς δεν είναι σοβαρές για να ληφθούν υπόψη.
Είναι επίσης γνωστό ότι η όλη διαδικασία έγινε αποδεκτό ότι θα στηρίζεται στο περίφημο «πάρε –δώσε». Και είναι απολύτως λογικό ότι σε αυτό το πλαίσιο οι Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι ηγέτες θα προσπαθούσαν να βελτιώσουν το σχέδιο Ανάν ο καθένας για τη δική του πλευρά. Και είναι απολύτως λογικό ότι η μια πλευρά θα έβλεπε ότι η άλλη προβάλλει θέσεις χειρότερες από το σχέδιο Ανάν.
Δεδομένου δε ότι οι δυο πλευρές αποδέκτηκαν τη λογική του πάρε-δώσε,η προσπάθεια της κάθε πλευράς να προβάλλει θέσεις που βελτιώνουν το δεδομένο σχέδιο Ανάν είναι απόλυτως λογική. Γιατί αν δεν το έπρατταν, το θα είχαν στο τέλος να δώσουν και να πάρουν; Δηλαδή η τουρκοκυπριακή πλευρά αν δεν διεκδικούσε περισσότερα από όσα προβλέπει το σχέδιο Ανάν, ουσιαστικά στο «πάρε-δώσε» θα ήταν υποχρεωμένη να δεκτεί για τη δική της πλευρά κάτι χειρότερο από αυτό που αποδέκτηκε το 2004!!!
Επίσης είναι καλά γνωστό ότι οι συσχετισμοί δύναμης διεθνώς δεν έχουν διαφοροποιηθεί από το 2004. Και η βούληση του διεθνούς παράγοντα (ΕΕ, ΟΗΕ) είναι δεδομένη υπέρ του σχεδίου Ανάν. Μόνο που η βούληση και η πρακτική του διεθνούς ηγεμόνα μάλλον ευνοεί περαιτέρω τη θέση των Τουρκοκυπρίων.
Όταν λοιπόν ο Πρόεδρος Χριστόφιας υποστηρίζει δημόσια ότι “οι θέσεις της Τ/Κ πλευράς είναι σε πολλά σημεία χειρότερες από αυτές που διατυπώνονται στο σχέδιο Ανάν», προσωπικά δεν κατανοώ ποιο μήνυμα θέλει να στείλει στους πολίτες.
Δεν κατανοώ γιατί η τουρκοκυπριακή πλευρά έχει δημοσιοποιήσει και έχει εξηγήσει την πολιτική της.
Δεν κατανοώ γιατί η αξιολόγηση του Προέδρου ότι «είναι χειρότερες»,αν στοχεύει στη επίρριψη ευθυνών στην άλλη πλευρά , δεν έχει δίκιο. Η αποκλειστική ευθύνη ανήκει στα πλαίσια της δοσμένης διαδικασίας στους Ελληνοκύπριους πολιτικούς ηγέτες. Γιατί αν δεν τους άρεσε το σχέδιο Ανάν, θα έπρεπε να ετοιμάσουν μια άλλη πρόταση προς τους Τουρκοκύπριους , η οποία θα αποτελούσε και τη βάση της διαπραγμάτευσης. Και ο διεθνής παράγοντας δεν είναι αφελής και γνωρίζει πολύ καλά ποιος έχει την ευθύνη μέσα στη δοσμένη διαδικασία.
Δεν κατανοώ λοιπόν γιατί θα μου φαινόταν παρατραβηγμένο ο Πρόεδρος να προβάλλει τη θέση αυτή, ώστε στο τέλος να νιώθει δικαιωμένος με την επαναφορά του σχεδίου Ανάν. Αυτό ξεφεύγει από κάθε σκηνοθεσία και κάθε λογική. Γι αυτό δεν το σχολιάζω περαιτέρω.

Λωρίδα της Γάζας: από το 2005 στο 2009

Το 2005 προβλήθηκε από τα ΜΜΕ ως μια χρονολογία σταθμός στην εξέλιξη του παλαιστινιακού προβλήματος. Οι Σαρόν και Μπους αποφασίζουν να εγκαταλείψουν τους παράνομους οικισμούς στη Γάζα. Η απόφαση παρουσιάστηκε πανηγυρικά ότι στόχευε στην ειρήνευση.

Μέχρι τότε οι ισραηλινές δυνάμεις είχαν κατορθώσει να ενσπείρουν μια θεομηνία και να ισοπεδώσουν τα πάντα στη Λωρίδα της Γάζας. Η Αμίρα Χας, ανταποκρίτρια στη Γάζα, συνοψίζει την τότε πραγματικότητα: «Για χάρη του 0.5% του πληθυσμού της Λωρίδας της Γάζας, του εβραϊκού πληθυσμού, αναστατώθηκε και καταστράφησε ολοκληρωτικά η ζωή του υπόλοιπου 99.5%». Και το 0.5% διέμενε σε υπέροχες βίλες, μπορούσε να ποτίζει το γκαζόν με ποτιστήρες, ενώ σε απόσταση 20 μέτρων υπήρχε ένα πυκνοκατοικημένο, ασφυκτικό στρατόπεδο προσφύγων όπου 20.000 άνθρωποι εξαρτιόνταν από τη διανομή νερού με υδροφόρες.

Το 2005 πανηγυρικά οι Μπους και Σαρόν αποφασίζουν να εγκαταλείψουν τους παράνομους οικισμούς των Ισραηλινών στη Γάζα. Πρόσχημά τους η ειρήνη. Στην πραγματικότητα η απόφαση πάρθηκε γιατί χρειαζόταν σημαντική δύναμη του ισραηλινού στρατού για την προστασία λίγων χιλιάδων εποίκων που κατείχαν μεγάλο τμήμα της περιοχής και των λιγοστών φυσικών πόρων. Απώτερος σκοπός των ΗΠΑ και του Ισραήλ ήταν να γίνει η Γάζα «η μεγαλύτερη και πιο πυκνοκατοικημένη φυλακή στον κόσμο», στην οποία θα σάπιζαν ενάμισυ εκατομμύριο Παλαιστίνιοι αποκλεισμένοι από ξηρά και θάλασσα από τον έξω κόσμο και με λιγοστά μέσα συντήρησης. Η ακαδημαϊκός από το Χάρβαρντ Σάρα Ρόυ υποστηρίζει ότι με την απόφαση ουσιαστικά διασφαλιζόταν η κατοχική παρουσία. Οι κάτοικοι της Γάζας θα περιορίζονταν εντός συνόρων με ηλεκτροφόρο φράχτη.

Από το 2006 και στα πλαίσια της διαδικασίας ειρήνευσης οι Παλαιστίνιοι της Λωρίδας της Γάζας έκαμαν μια επιλογή μη αρεστή στα κράτη-αφέντες. Επέλεξαν να τους εκπροσωπεί η Χαμάς. Από τότε ο εγκλεισμός στη μεγάλη φυλακή έγινε ακόμα πιο βασανιστικός: απαγόρευση της κυκλοφορίας και «απονέκρωση» της οικονομίας. Η ισραηλινή ηγεσία από τότε εφαρμόζει εντατικά «τη θεωρία του τρελλού»:οι εχθροί μας θα πρέπει να κατανοήσουν ότι είμαστε παράφρονες και απρόβλεπτοι, με μια τεράστια καταστροφική δύναμη στα χέρια μας, ώστε να υποταχθούν στη δική μας θέληση από φόβο. Και η δική μας θέληση είναι ο αποκλεισμός της Χαμάς από «τη διαδικασία ειρήνευσης» και εσείς από φόβο θα πρέπει να υποταχθείτε στη θέλησή μας.
Το 2009 απλώς οι ΗΠΑ και το Ισραήλ συνεχίζουν με συνέπεια να υλοποιούν τους στόχους τους στη Μέση Ανατολή. Και η τυπική νομιμοποίηση των όρων της ειρήνης των ηγεμόνων απαιτεί επιλογή και των κατάλληλων συνομιλητών.Η Χαμάς είναι ακατάλληλος συνομιλητής σύμφωνα με τους αφέντες της περιοχής. Επομένως οι κάτοικοι της Λωρίδας της Γάζας θα πρέπει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο να εκπροσωπηθούν από κάποιο πρόσωπο αρεστό στους ηγεμόνες.
Κάποτε ο πρεσβευτής του Ρίγκαν στον ΟΗΕ υποστήριξε: «Οι κοινοί θνητοί που μεγαλώνουν σε κάθε κοινωνία εξοικειώνονται με τις δυστυχίες της παραδοσιακής ζωής. Γι αυτό και τις θεωρούν ανεκτές και μαθαίνουν να αντεπεξέρχονται...και επιζούν για το δύστυχο ρόλο που τους επιβάλλεται.» Αυτό είναι το όραμα της νέας τάξης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της «δημοκρατίας»; Η υποκρίσια των δυτικών και της Ε.Ε. είναι απύθμενος, όπως και η αηδία των πολιτών.

Λωρίδα της Γάζας: Ποιος είναι ο τρομοκράτης;

Το Μάρτιο του 2005 ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ Κόφι Ανάν διακήρυξε ότι «τρομοκρατία συνιστά οποιαδήποτε ενέργεια, η οποία αποσκοπεί στο θάνατο ή σοβαρό τραυματισμό πολιτών ή αμάχων, προκειμένου να εκφοβιστεί ένας πληθυσμός ή να εξαναγκαστεί μια κυβέρνηση ή διεθνής οργανισμός, ώστε να προβεί σε ενέργειες οποιασδήποτε μορφής ή να απόσχει αυτών».
Ο εκπρόσωπος του Υπουργείου Άμυνας του Ισραήλ Σλόμο Ντρορ σε συνέντευξή του στην εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ στις 31/12/2008 κάλεσε τους κατοίκους της Γάζας «να αναλάβουν την ευθύνη για τις ζωές τους» και « να πιέσουν τη Χαμάς εάν θέλουν μια καλύτερη ζωή».Τόνισε ακόμα ότι «δεν μπορείς από τη μια να εκλέγεις έναν τρομοκρατικό οργανισμό και να θέλεις να σε προσέξουμε. Λυπάμαι αλλά πρέπει να αναλάβεις τις ευθύνες σου, οι οποίες κάποιες φορές έχουν τίμημα».
Ήδη από το 2005 ο πρωθυπουργός του Ισραήλ Αριέλ Σαρόν ενημέρωσε τον ΟΗΕ πως, εάν επιτρεπόταν στη Χαμάς να μετάσχει στις εκλογές, το Ισραήλ θα αξιοποιούσε τα άφθονα μέσα που διαθέτει και θα τις παρεμπόδιζε, γιατί η Χαμάς δεν έχει αποκηρύξει την ένοπλη δράση.
Η έννοια των εκλογών και της ειρήνευσης για τις ΗΠΑ και το Ισραήλ έχουν συγκεκριμένο περιεχόμενο.Καλές οι εκλογές φτάνει το αποτέλεσμα να είναι αρεστό σε μας. Καλή και η ειρήνευση φτάνει να αποδεχτείς άνευ όρων τις απαιτήσεις μας.

Το πρόβλημα δεν είναι η ένοπλη δράση της Χαμάς. Το πρόβλημα είναι ο αποκλεισμός της Χαμάς από το διάλογο για την «ειρήνη», δηλαδή η πλήρης υποταγή των Παλαιστίνιων στις απαιτήσεις των ΗΠΑ και του Ισραήλ.
Το πρόβλημα είναι η Χαμάς να μην εκπροσωπεί τους Παλαιστίνιους της Λωρίδας της Γάζας. Και βασικά ο στόχος δεν είναι η Χαμάς στην παρούσα φάση. Στόχος είναι η τρομοκράτηση του πληθυσμού, ώστε να εξαναγκαστεί να επιλέξει τους «σωστούς ηγέτες» που θα διαπραγματευτούν την υποταγή του. Και σε κάθε περίπτωση η νομιμοποίηση του Ισραήλ να απαιτεί τον αποκλεισμό της Χαμάς από τη διαδικασία «ειρήνευσης».
Οι Παλαιστίνιοι της Λωρίδας της Γάζας τιμωρούνται γιατί στηρίζουν τη Χαμάς με αποτέλεσμα να κινδυνεύουν τα σχέδια «ειρήνευσης» των ΗΠΑ και του Ισραήλ στη Μέση Ανατολή. Δηλαδή τα σχέδια των ΗΠΑ για τον έλεγχο του πετρελαίου της περιοχής.