Παρασκευή 3 Ιουλίου 2009

Κύριε Πρόεδρε. μα περιπαίζετε τον περήφανο κυπριακό λαό;

Έγινε ο διαμοιρασμός των λαφύρων ανάμεσα στα κόμματα με το διορισμό της πενταμελούς Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας. Ενδιαφέρον έχουν οι πανηγυρικοί που εκφωνήθηκαν μπροστά στα ΜΜΕ για κατανάλωση από το λαό.
Ο Πρόεδρος Χριστόφιας λοιπόν μίλησε και ζήτησε από την ΕΔΥ «της εξάλειψης της παγιωμένης αντίληψης ότι αν ο πολίτης δεν έχει μέσο δεν μπορεί να διοριστεί ή να προαχθεί» και «να εμπεδώσουν πνεύμα αξιοκρατίας».
Οι πιο πάνω αναφορές του Προέδρου δεν πείθουν κανένα ούτε καν τον ίδιο που τα λέει. Γιατί χάνει την ώρα του με τέτοιες κενολογίες, δε γνωρίζω.
1.Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι δηλωμένος οπαδός του κομματικού ρουσφετιού. Όταν ξέσπασε το σκάνδαλο με τα ραβασάκια των πολιτικών για ρουσφέτια στην Εθνική Φρουρά, δήλωε στην εφημερίδα Ο ΠΟΛΙΤΗΣ (19/11/2006): «Μα δεν είναι θεσμικά όργανα τα κόμματα; Δεν κατάλαβα. Τα κόμματα είναι τα πιο θεσμικά όργανα που υπάρχουν αν θέλετε και οι βουλευτές και ηγετικά στελέχη των κομμάτων βεβαίως είναι θεσμικοί παράγοντες»!!!Και στο ερώτημα δημοσιογράφου για το τι πρέπει να κάνουν όσοι δεν ανήκουν σε κόμματα.ο κ. Χριστόφιας τους παρέπεμψε στους βουλευτές της επαρχίας τους!!!
2.Από τη μια ο Πρόεδρος δηλώνει οπαδός του κομματικού μέσου, το οποίο θεωρεί και θεσμικό, και από την άλλη διακηρύττει ότι πρέπει να εξαλειφθεί η αντίληψη που ο ίδιος και το κόμμα του επέβαλαν!!! Το δούλεμα πάει κάπνος προς τους αφελείς πολίτες.
3.Ποιος θα εξαλείψει την αντίληψη ότι «αν δεν έχεις μέσο», τίποτε δε γίνεται; Τα μέλη της ΕΔΥ που διορίστηκαν με κομματικό μέσο!!! Θα μας τρελλάνουν οι άνθρωποι.
4.Και το κερασάκι είναι άλλη μια διακήρυξη περί αξιοκρατίας. Μα αφού κύριε Πρόεδρε, γνοιάζεσαι τόσο πολύ για την αξιοκρατία, γιατί δεν την εφάρμοσες πρώτος διορίζοντας άξιους στην ΕΔΥ; Ή το δόγμα σου είναι αναξιοκρατία για τους πάνω και αξιοκρατία για τους κάτω;
5.Τα μέλη της ΕΔΥ είναι αδύνατο να εφαρμόσουν την αξιοκρατία αφού οι ίδιοι είναι ευεργεθητέντες του κομματικού μέσου, το οποίο στη συνείδησή τους ταυτίζουν με την «αξιοκρατία», γιατί είναι αδύνατο κάποιος να υποτιμήσει τον εαυτό του λέγοντας «ναι, είμαι ανίκανος αλλά τα κατάφερα με το κομματικό ρουσφέτι».
6.Η αξιοκρατία, κύριε Πρόεδρε , δεν είναι κομματοκρατία. Και εσείς και οι διορισθέντες στην ΕΔΥ από εσάς, είστε δέσμιοι της κομματοκρατίας , δηλαδή με την προώθηση του κομματικού συμφέροντος σε βάρος του κοινωνικού συμφέροντος. Είναι αδύνατο για εσάς και τους διορισθέντες από εσάς να απεγκλωβιστείτε από την κομματική λογική και να αποκτήσετε μια συνολική αντίληψη της κοινωνίας, από την οποία θα επιλέξετε τους πιο ικανούς για να προωθήσουν τα συμφέροντά της.
7.Όσο για τη θέση σας πως «τα κόμματα είναι τα πιο θεσμικά όργανα», αν δεν είναι αποτέλεσμα άγνοιας, τότε είναι επικίνδυνη για όλους τους πολίτες.

Η καταλήστευση λοιπόν του δημόσιου πλούτου από τα κόμματα θα συνεχιστεί ομαλώς. Το έκαναν και παλαιότερα οι κυβερνήσεις, το κάνει και τώρα η κυβέρνηση Χριστόφια. Το μόνο που αλλάζει είναι ποιος νέμεται περισσότερο το δημόσιο πλούτο. Για τον πολίτη όμως τίποτε απολύτως δεν αλλάζει αφού είτε κλέφτει ο άλφα είτε ο βήτα, ο ίδιος είναι μονίμως το θύμα της κλοπής. Τα κόμματα λοιπόν είναι ίδια και απαράλλαχτα στη νομή του πλούτου και της εξουσίας σε βάρος των πολιτών. Οι ιδεολογικές διαφορές τους είναι προεκλογικές και εικονικές και απευθυνονται στους αφελείς. Είναι μια τάξη όλοι τους πολιτική, αντίστοιχη της οικονομικής ολιγαρχίας, που καταδυναστεύει, οπως κάθε κατακτητής – ντόπιος ή ξενος – ,το λαό.

5 σχόλια:

osr είπε...

τα "κώματα" αγαπητέ αντρέα είναι τα καρκινώματα της κοινωνίας

θα ήθελα αν μπορείς να μου πεις τις σκέψεις σου για μια εναλλακτική κοινωνία

δηλαδή πως θα πρέπει να οργανωθεί η κοινωνία ώστε να λαμβάνονται οι αποφάσεις

είναι λίγο γενικό αυτό που ρωτάω
το ξέρω

andreas f.stavrou είπε...

Το πρόβλημα σήμερα δεν είναι αυτό. Μπορεί να σου αναπτύξω μια ιδεολογία σε θεωρητικό επίπεδο.
Το πρόβλημα σε περιόδους μετάβασης είναι πρώτιστα τα μέλη της κοινωνίας να κατανοήσουν τις αλλαγές που επισυμβαίνουν ώστε να αναπτύξουν νέα πολιτικά προτάγματα που θα εκφράζουν το συμφέρον τους και όχι το συμφέρον των λίγων.
Η κατανόηση της πραγματικότητας λοιπόν αφεαυτής ενέχει και τις όποιες πολιτικές διεκδικήσεις.
Αν επικεντρωθείς μόνο στον πολιτικό αίτημα ανεξάρτητα από την απεικόνιση της πραγματικότητας, τότε το αίτημα μπορεί εύκολα να εκτροχιαστεί προς άλλες κατευθύνσεις και άλλα συμφέροντα.Η βάση λοιπόν της όποιας πολιτικής αλλαγής είναι η υιοθέτησή της από την κοινωνία στη βάση μιας συγκεριμένης προσέγγισης της πραγματικότητας.
Σε αυτά τα πλαίσια οι δικές μου προτάσεις για μια ιδεατή κοινωνία δε βρίσκω να έχουν κάποια ιδιαίτερη σημασία είτε για μένα είτε για σένα.
Σε αυτό το στάδιο της εξέλιξης είναι σημαντικό ο καθένας σε θεωρητικό επίπεδο αλλά και πρακτικό και σε συλλογικό επίπεδο να υιοθετεί προσεγγίσεις πιο δημοκρατικές, δηλαδή που να ενισχύουν την ελευθερία και την ισότητα όλων των μελών της κοινωνίας.
Στην πράξη αυτό σημαίνει ανελέητη κριτική στους κατόχους του πολιτικού και οικονομικού συστήματος και υιοθέτηση πρακτικών -επικοινωνιακών και λειτουργικών- που δεν αναπαράγουν το υφιστάμενο σύστημα. Γι να μην φτάσουμε και στο γελοίο "ψηφίστε με για να αλλάξω το σύστημα". Αυτή η λογική οδηγεί να σε άλλάξει τελικά το σύστημα.
Για το θέμα μπορώ να γράφω συνεχώς αλλά είναι κουραστικό για όλους.

Λεμέσια είπε...

Δε διαφωνώ με την ανελέητη κριτική. Αν όμως δε συνοδεύεται κι από ουσιαστικές εναλλακτικές προτάσεις, δεν επιτυγχάνεται καμία επίδραση και η κριτική αυτοεκτονώνεται. Τι εννοώ με προτάσεις; Μα δε χρειάζεται η πλήρης και άμεση ανατροπή του συστήματος. Όταν και όπου παρατηρείται έλλειψη ή δυσλειτουργία, οφείλουμε παράλληλα με την επισήμανση να κάνουμε και σκέψεις για επιδιόρθωση της ανωμαλίας. Επίσης, σε περίπτωση που διακρίνουμε θετικές πρακτικές από οποιονδήποτε πολιτικό φορέα, πάλι θα πρέπει να τις αναδεικνύουμε και να τις προωθούμε. Κι έτσι σιγά-σιγά θα καταπολεμούνται τα στραβά του κατεστημένου. Έχω δηλώσει επανειλημμένα, ότι από κάπου πρέπει να αρχίσουμε. Αυτά μπορεί να ακούγονται απλοποιημένα, αλλά, κατά τη γνώμη μου, είναι και τα πιο βασικά στοιχεία για την αλλαγή της κοινωνικής συνείδησης προς όφελος του συνόλου που πολύ σωστά επαγγέλλεσαι.

andreas f.stavrou είπε...

Δε πιστεύω ότι σήμερα ότι πρόβλημα μπορεί να λυθεί με διαχειριστικές προτάσεις.Η ανθρπώποτητα βρίσκεται μπροστά σε μια πρωτόφαντη αλλαγή , που ονομάζουν παγκοσμιοποίηση. Αυτή η αλλαγή είναι συστημική, δηλαδή διαφοροποιούνται βασικές παράμετροι -πολιτικλες,οικονομικές, επικοινωνιακές -της λειτουργίας του συστήματος πλανητικά.
Αυτή η αλλαγή είχε ως αποτέλεσμα να λειτουργήσει επιβαρυντικά για τους μισθωτούς.Και εδώ αρχίζει το πολιτικό και οικονομικό πρόβλημα του παρόντος. Για να δώσεις απαντήσεις λοιπόν πρέπει να δεις το σύστημα πολιτικό και οικονομικό -δεν είπα για να το ανατρέψεις. Διαφορετικά κάτι που βλέπεις ως προβληματικό δίπλα σου και πας να το διορθώσεις με ένα μέτρο, δεν είναι απίθανο να οδηγηθείς στο αντίθετο αποτέλεσμα.
Το απσοπασματικό από πλευρά της κοινωνίας μπορεί να φέρει αποτέλεσμα, αν εντάσσεται σε ένα γενικότερο σχέδιο το οποίο θα έχει τη δυνατότητα να επιβάλει.
Για παράδειγμα για να λυθεί το πρόβλημα της χρηματοδότησης των κομμάτων υιοθετήθηκε η κρταική χορηγία. Τώρα τα παίρνουν και από το δημόσιο τομέα αλλά και τον ιδιωτικό. Ο πολίτης τι κέρδισε; Ποια ανακατανομή πλούτου ή εξουσίας έγινε; Και όμως με την κρατική χρηματοδότηση ήθεμαν λένε να λύσουν το πρόβλημα της εξάρτησης των κομμάτων από ιδιωτικές πηγές. Σήμερα η εξάρτηση έχει γτάσει στο αποκορύφωμα!!!

Ανώνυμος είπε...

Η πολιτική κατάσταση δεν πρόκειται να αλλάξει ενόσω υπάρχουν μάζες ακόμη που τους ψηφίζουν και τους νομιμοποιούν... Ο λαός μπορεί να ξύπνησει αλλά ενόσω δεν υπάρχει μια εναλλακτική πρόταση / οργάνωση που θα τους ταρακουνίσει σε 'εξέγερση' δεν θα αλλάξει κάτι. απλά θα συνεχίζουν να τους ψηφίζουν και να τους νομιμοποιούν έστω και αν αναγνωρίζουν τους κλέφτες!