Ο βουλευτής του ΔΗΚΟ Α. Αγγελίδης και ο "κυρίαρχος ευρωπαϊκός λαός"!!!

Ο κ. Α. Αγγελίδης δημοσίευσε πρόσφατα (22/6/2008 ) στην εφ. «Ο φιλελεύθερος» άρθρο με τίτλο «ΕΕ και οι πολίτες της ως κυρίαρχος ευρωπαϊκός λαός». Υπότιτλος του άρθρου : «Μετά την ένταξη δεν μπορούμε να μιλούμε για δυο κοινότητες».
Ζούμε σε μια μεταβατική περίοδο της ιστορίας που κατ΄ ανάγκη επιφέρει τη φθορά των λέξεων, ως ότου αυτές να αποκτήσουν νέο περιεχόμενο σύμφωνα με τις συνθήκες που θα επικρατήσουν. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι ο καθένας μπορεί να θεωρεί το φανταστικό ως πραγματικότητα.
Κυρίαρχος, λοιπόν, ευρωπαϊκός λαός δεν υπάρχει. Η ΕΕ είναι μια ένωση κρατών όπου παρέχεται στους πολίτες μια δευτερογενής πολιτειότητα – του ευρωπαίου πολίτη. Είναι δευτερογενής, γιατί προϋποθέτει να είσαι πολίτης ενός κράτους της ΕΕ για να μπορέσεις να την αποκτήσεις. Επί του παρόντος η ΕΕ προσπαθεί να προσδώσει ένα περιεχόμενο στην ιδιότητα του ευρωπαίου πολίτη. Επί του παρόντος τα κράτη της ΕΕ εκχωρούν ένα μέρος της κυριαρχίας του στην ΕΕ. Πού θα καταλήξει το πειραμα κανένας δε γνωρίζει.
Ακόμα συνιστά ρητορία και η αναφορά για κυρίαρχο κυπριακό λαό. Γιατί τα σύγχρονα συντάγματα μπορεί να μιλούν για κυρίαρχο λαό, αλλά στην πράξη δεν του άφησαν καμία κυριαρχία.Όλες τις οικειοποιήθηκε ή ιδιοποιήθηκε η κρατική εξουσία. Επομένως τα περί κυρίαρχου λαού είναι παραμυθιάσματα.
Η δεύτερη θέση που προβάλλει ο κ. Αγγελίδης είναι πως η έννοια δύο κοινότητες δεν υπάρχει γιατί το ευρωπαϊκό δίκαιο δε διακρίνει τους πολίτες της Κυπριακής Δημοκρατίας «ούτε με βάση δήθεν την εθνότητα, ούτε τη γλώσσα, ούτε το θρήσκευμα»!!! Το γεγονός ότι το ευρωπαϊκό δίκαιο δεν είναι δυνατό να κάνει τέτοιες διακρίσεις σε μια πολυεθνική ΕΕ, είναι αυτονόητο. Αυτό όμως δεν υποδηλώνει ότι έχουν εξαφανιστεί ως διά μαγείας οι εθνότητες, οι γλώσσες και οι θρησκείες από την ΕΕ, μόνο και μόνο γιατί το λέει το ευρωπαϊκό δίκαιο!!! Όπως και η διακήρυξη των δικαιώματων του ανθρώπου ενάντια στις διακρίσεις ,δεν τις κατήργησε με μια οικουμενική ρητορία. Κανένας δεν υποστασιοποιείται στον πλανήτη ως ελεύθερη οντότητα μόνο με την ιδιότητα του ανθρώπου, Υποστασιοποιείται ως πολίτης ενός συγκεκριμένου κράτους στον παρόντα χρόνο.
Τα κράτη λοιπόν της ΕΕ είναι στη βάση τους εθνικά κράτη με κυρίαρχες γλώσσες και θρησκείες. Δηλαδή η κυρίαρχη πολιτισμικά ομάδα που κατέλαβε την κρατική εξουσία , ουσιαστικά έχει μετατρέψει τις άλλες πολιτισμικές ομάδες σε μειονότητες. Αυτή η κυρίαρχη πραγματικότητα αμφισβητείται στις μέρες μας λόγω των αλλαγών που αποδίδονται με την ονομασία «παγκοσμιοποίηση».
Στην Κύπρο λοιπόν υπάρχουν και κοινότητες και εθνότητες και γλώσσες και θρησκείες. Το πρόβλημα είναι πολιτικό –συνύπαρξη όλων σε μια κεντρική πολιτεία - και όχι νομικίστικο – ατομικά δικαιώματα του ευρωπαίου πολίτη , όπως νομίζει ο βουλευτής του ΔΗΚΟ Α. Αγγελίδης. Με τέτοιες προσεγγίσεις δικαιολογείται η τοποθέτησή του ότι δεν υπάρχει κυπριακό προβλημα και ότι αυτό έχει λυθεί με την ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ!!! Και η κοινωνία που βασανίζεται έντονα με το κυπριακό πρόβλημα, δεν έχει καταλάβει ότι αυτό είναι ανύπαρκτο, ότι υπάρχει μόνο στη φαντασία μας!!!Και πραγματικότητα δεν είναι αυτό που βιώνει η κοινωνία, αλλά αυτό που υπάρχει στη φαντασία του βουλευτή Α. Αγγελίδη!!! Καληνύκτα παντέρμη Κύπρος.

Το κυπριακό πρόβλημα και ο Άγγλος πρέσβης

Μετά την άνοδο στην εξουσία του Δ. Χριστόφια είναι πασιφανές ότι έχει αναβαθμιστεί ο ρόλος του Άγγλου Ύπατου Αρμοστή Πίτερ Μίλετ.
Αυτός ο αναβαθμισμένος ρόλος εκφράζεται με τις ποικίλες παρεμβάσεις του Ύπατου Αρμοστή στην πολιτική ζωή. Όλοι θυμούνται την καθημερινή προβολή του στα ΜΜΕ τις πρώτες μέρες της προεδρίας Χριστόφια, που έδιναν την αίσθηση στον πολίτη ότι επανήλθε η αποικιοκρατία!!!Στη συνέχεια συμμαζεύτηκε λίγο, αλλά με κάθε ευκαιρία δηλώνει το πρωταγωνιστιστικό ρόλο της Αγγλίας, ώστε να «χωνευθεί» από τους πολίτες.
Ο ρόλος του Άγγλου Ύπατου Αρμοστή έχει αυτονόητα τη συναίνεση της κυπριακής κυβέρνησης. Ανεξάρτητως αν κάποιος συμφωνεί ή διαφωνεί με τις επιλογές Χριστόφια, το σίγουρο είναι ότι αυτός ο ρόλος έχει και θετικά.
Για παράδειγμα ο Άγγλος Ύπατος Αρμοστής με συνεντεύξεις του στον τύπο ενημερώνει τον κυπριακό λαό για τις εξελίξεις στο κυπριακό. Προσωπικά δεν ακούω τι λέει ο κυβερνητικός εκπρόσωπος της Κύπρου, αλλά διαβάζω όσα λέει ο Ύπατος Αρμοστής της Αγγλίας !!! Έτσι στη τελευταία του συνέντευξη στην εφημερίδα «Ο φιλελεύθερος» (22/6/2008 ) ενημερώθηκα ότι εξελίξεις στο κυπριακό θα υπάρξουν το φθινόπωρο.
Ευτυχώς, δηλαδή, γιατί το καλοκαίρι θα περάσει πιο ξέγνοιαστα. Ευτυχώς δηλαδή που η λύση «από τους Κύπριους για τους Κύπριους» αναβάλλεται για αργότερα, όπως πληροφορηθήκαμε από το Άγγλο Ύπατο Αρμοστή!!!

Γράμμα με αποδέκτη

Αν γράφω αυτό το γράμμα, είναι γιατί δεν είχα την ευκαιρία ή δε θέλησα να σου πω αυτά που η σχολική καθημερινότητα ακυρώνει. Αν γράφω λοιπόν αυτό το γράμμα, είναι γιατί ξέρω πως κάποιος θα το διαβάσει. Μακριά από τελετουργίες και θεατρινισμούς, με προκαθορισμένους ρόλους και εσένα στο ρόλο του κομπάρσου. Εκεί όπου σε «έταξαν» χωρίς να σε ρωτήσουν.
Πρώτιστα θα ήθελα να σε ευχαριστήσω που δε συμμορφώθηκες σε ένα κόσμο που κάποιοι άλλοι διαμόρφωσαν, χωρίς καν να μπουν στον κόπο να σου εξηγήσουν. Να σε ρωτήσουν, πάει πολύ!!! Δεν αρμόζει στις ποικίλες ανώνυμες και επώνυμες ιεραρχίες που σε καταδυναστεύουν. Αυτοί ξέρουν, αυτοί αποφασίζουν και ...εσύ; Ένα πιόνι; Ένα άδειο δοχείο;
Σε ευχαριστώ επίσης που δεν παραμορφώθηκες. Κράτησες με νύχια και με δόντια το αληθινό σου πρόσωπο. Και μας πέταξες κατάμουτρα με όση δύναμη έβγαινε από μέσα σου: «Εγώ θα παραμείνω άνθρωπος».
Θα ήθελα ακόμα να σου πω, πως σε θαυμάζω. Γιατί διαφύλαξες με αποφασιστικότητα την ελευθερία σου. Δηλαδή την αυτοκαθοριστική σου δυνατότητα. Και αν σε κάποιες στιγμές «συμβιβάστηκες», το έκανες γιατί ήσουν πιο ώριμος από τους «ώριμους». Στην εθελοδουλία προέβαλες αταλάντευτα την αξιοπρέπεια του ανθρώπινου προσώπου.
Ξέρω πως συχνά πληγώθηκες από τις επικρίσεις των πιο μεγάλων , των πιο «σοφών». Κουνούσαν απαξιωτικά το κεφάλι όταν τους έλεγες πως «ο κόσμος τους έχει πεθάνει, είναι νεκρός. Και η ιστορία δε γυρίζει πίσω». Δε σε άκουσαν, όταν εσύ κραύγαζες ζητώντας ένα στήριγμα ή μια διέξοδο. Με τη σιωπή τους θα φτιάξετε τον κόσμο σας. Ένα καλύτερο κόσμο για σας και για όλους. Με όνειρα, πολλά όνειρα. Και με τη γνώση ότι τα όνειρα δεν πεθαίνουν. Όσοι αποπειράθηκαν να τα δολοφονήσουν, απονεκρώθηκαν οι ίδιοι πνευματικά.
Αν πρέπει να σου ζητήσω συγνώμη για κάτι, είναι που δε σε βοήθησα να αναπτύξεις την υπευθυνότητά σου. Δηλαδή προσπάθησα, αλλά απέτυχα. Βλέπεις είναι και οι άνωθεν εντολές που πρέπει να εκτελούνται, είναι και αυτός ο άκρατος ανταγωνισμός που ακυρώνει την έννοια της συλλογικής ευθύνης, είναι και κείνο το σύνθημα «καλός μαθητής ο υπάκουος μαθητής». Είναι έξω από την κυρίαρχη λογική η αποδοχή της θέσης ότι «ο ελεύθερος άνθρωπος είναι ο υπεύθυνος άνθρωπος». Το ξέρεις.
Όλη η ζωή του ανθρώπου είναι ένας αγώνας για την ατομική, κοινωνική και πολιτική ελευθερία. Η παιδεία είναι στήριγμα αυτού του αγώνα. Καλά, «εσύ ωρίμασες νωρίς». Σε ευχαριστώ για όσα μου έμαθες. Έτσι μπόρεσα και γω να συμβάλω ελάχιστα στη δημιουργία μιας ανθρώπινης σχέσης, σε μια «πράξη ελευθερίας».
Τώρα πια, χωρίς τους καταναγκασμούς και τις υποκρισίες, είσαι στην αφετηρία μιας άλλης πορείας. Ως ελεύθερη οντότητα θέλω να ξέρεις πως είμαστε εδώ.

Το μεγάλο φαγοπότι με τα γήπεδα γκολφ και οι κύριοι βουλευτές

Η δημιουργία γηπέδων γκολφ στην Κύπρο συνδέθηκε με την ανάγκη για ποιοτικό τουρισμό. Από το 2006 συζητείται το θέμα και στην υλοποίησή του πήρε, ως συνήθως, τη μορφή σκανδάλου.
Η παρόχη κινήτρων σε επιχειρηματίες για τα 14 γήπεδα γκολφ συνδυάστηκε με τη δυνατότητα ανέγερσης επαύλεων στο πουθενά και την πώλησή τους σε αστρονομικές τιμές.
Το σκάνδαλο με τη παραχώρηση αδειών για γήπεδα γκολφ δεν εδράζεται μόνο στο δόγμα «τα κέρδη πάντοτε να πηγαίνουν στους λίγους». Συμπληρώνεται αναπόφευκτα με το δόγμα «οι ζημιές να πηγαίνουν στους πολλούς», δηλαδή στο λαό. Στα πιο πάνω πλαίσια εντάσσεται και η λογική της μη εκπόνησης περιβαλλοντικής μελέτης, της μη σύνδεσής με το πρόβλημα της λειψυδρίας, της αποσιώπησης της επιβολής προστίμου από την ΕΕ για αυξημένους ρύπους από τις μονάδες αφαλάτωσης (1.533.665 ευρώ), της διαγραφής του προστίμου 1 εκατ. λιρών σε περίπτωση που ο επιχειρηματίας εγκαταλείψει τη συντήρηση του γηπέδου γκολφ. Και η κορύφωση του σκανδάλου είναι η απόφαση του Υπουργικού ότι το δημόσιο αναλαμβάνει για 66 χρόνια τα έξοδα λειτουργίας και συντήρησης των γηπέδων γκολφ, εάν αποχωρήσει ο επιχειρηματίας. Δηλαδή ο επιχειρηματίας θα εισπράξει τα εκατομμύρια από την πώληση των επαύλεων και οι πολίτες θα πληρώνουν για 66 χρόνια τη συντήρηση των γηπέδων!!!
Οι επιχειρηματίες προτού καν εξασφαλίσουν άδειες , άρχισαν με διαφημίσεις στο διεθνή τύπο να πωλούν επαύλεις!!!Αυτό το θέμα ενέγραψε για συζήτηση ο βουλευτής των Οικολόγων Γ. Περδίκης. Η Επιτροπή Ελέγχου της Βουλής θα συνερχόταν στις 22/6/2008 αλλά δεν υπήρξε απαρτία. Μόνο τρεις βουλευτές παρουσιάστηκαν στη συνεδρίαση. Οι υπόλοιποι κωλύονταν!!!
Όπως σημείωσε και ο Γ. Περδίκης «αυτό που συνέβη αποτελεί εξευτελισμό των ιδίων των βουλευτών αλλά και του κοινοβουλευτικού θεσμού».
Συνιστά πράγματι η στάση των βουλευτών εξευτελισμό και για τους πολιτικούς και την πολιτική. Ταυτόχρονα ενισχύει τις υποψίες των πολιτών για τη διαπλοκή και τη διαφθορά που βασιλεύει στη νήσο των αγίων!!! Και η διαπλοκή και η διαφθορά στην Κύπρο δεν έχει χρώμα.
Το μεγάλο φαγοπότι με τα γήπεδα γκολφ δεν πρόκειται κανείς να το σταματήσει. Είναι το «ουρανοκατέβατο» χρήμα στη μέση – κάτι σαν λαχείο - και οι διαπλεκόμενοι πολλοί, πάρα πολλοί.
Όσο για το ερώτημα «ποιων τα συμφέροντα εξυπηρετούν οι βουλευτές», απαντήστε μόνοι σας. Αν δυσκολεύεστε, έχετε υπόψη και το Θουκυδίδη:«Γνοιάζονται για τα κοινά μόνο με τα λόγια, ενώ πασχίζουν να κερδίσουν πλεονεκτήματα για τους εαυτούς τους».

Προεκλογικά προγράμματα και εξαπάτηση των πολιτών: Η περίπτωση του Εθνικού Συμβουλίου

Όταν ο κ. Χριστόφιας κατέθετε το προεκλογικό του πρόγραμμα ενώπιον των πολιτών ήταν σαφές ότι αποδεχόταν ότι η νομιμοποίησή του στην εξουσία του κράτους δεν συνιστούσε μια εν λευκώ εξουσιοδότηση αλλά μια γραπτή συμφωνία ανάμεσα στο λαό και τον ίδιο.
Τι αναφέρει λοιπόν το προεκλογικό πρόγραμμα Χριστόφια για το Εθνικό Συμβούλιο;
«Έγκαιρη, πλήρη και συνεχή ενημέρωση των μελών του Εθνικού Συμβουλίου πριν από τη λήψη των αποφάσεων». Ακόμα «αποφυγή σύγκλησης του σώματος μόνο για ενημέρωση, για λήψη τυπικών αποφάσεων και για έγκριση προειλημμένων αποφάσεων». Επιπρόσθετα αναφέρει ότι «το Εθνικό Συμβούλιο δε θα συγκαλείται για απλή ενημέρωση εκ των υστέρων».
Αυτά προεκλογικά. Μετεκλογικά ο κ. Χριστόφιας πράττει ακριβώς το αντίθετο. Ούτε για τη συμφωνία της 23ης Μαίου ούτε για το Μνημόνιο Συναντίληψης με την Αγγλία συγκάλεσε προηγουμένως το Εθνικό Συμβούλιο. Και η επόμενη συνεδρία καθορίστηκε στις 2 Ιουλίου, μετά τη συνάντηση Χριστόφια - Ταλάτ.!!! Έχοντας εξασφαλισμένη τη συναίνεση του ΔΗΣΥ και του κ. Αναστασιάδη θεωρεί περιττή τη γνώμη των άλλων!!!
Τι υποδηλώνουν όλα αυτά;
Σε σχέση με τον κ. Χριστόφια φανερώνει πολιτική ασυνέπεια και αναξιοπιστία. Σε σχέση με τον πολίτη φανερώνει ότι εξαπατήθηκε εφόσον άλλα έλεγε προεκλογικά και άλλα πράττει μετεκλογικά. Σε σχέση με το πολιτικό σύστημα φανερώνει το αδιέξοδό του.
Η κοινωνία και ο πολίτης λόγω έλλειψης χρόνου μπορεί να αργεί να συνειδητοποιήσει την πραγματικότητα. Αλλά τη συνειδητοποιεί. Γι αυτό και ο άνθρωπος εξελικτικά,με την πάροδο του χρόνου, διεκδικεί όλο και μεγαλύτερο μερίδιο ελευθερίας και ισότητας στην κοινωνία. Πάντοτε ενάντια στους κρατούντες.

Η νέα μέθοδος πολιτικής ανευθυνοποίησης: "άλλο το κόμμα και άλλο η κυβέρνηση"

Το σύνθημα «άλλο το κόμμα και άλλο η κυβέρνηση» πλασαρίστηκε έντονα από την εποχή της τριμερούς διακυβέρνησης του Τάσσου. Όταν ένα από τα κόμματα της τριμερούς διαφωνούσε με μια απόφαση της κυβέρνησης, τότε προέβαλλε αυτή τη θέση.
Το ίδιο σκηνικό επαναλήφθηκε και πρόσφατα με την εκλογή Χριστόφια στην Προεδρία της Δημοκρατίας. Το ΑΚΕΛ προέβαλε πάλι αυτή τη θέση εμπλουτισμένη με τη σύνθημα «στηρίζουμε την κυβέρνηση αλλά δεν ταυτιζόμαστε».
Η θέση αυτή περιέχει ένα αυτονόητο, δηλαδή δε λέει κάτι. Σίγουρα η κυβέρνηση είναι ένας φορέας εξουσίας του κράτους, ενώ το κόμμα ένας διαμεσολαβητικός μηχανισμός ανάμεσα στο κράτος και την κοινωνία. Άλλο το ένα και άλλο το άλλο.
Γιατί όμως τα κόμματα προβάλλουν το αυτονόητο;Είναι τόσο ηλίθια;
Προβάλλουν αυτή τη θέση ώστε να μην επωμιστούν τις ευθύνες από τη συμμετοχή τους στη διακυβέρνηση. Είναι μια μέθοδος ανευθυνοποίησης των κομμάτων και εξαπάτησης των πολιτών. Στο παρασκήνιο θέλουν να καρπούνται τα προνόμια, το πλούτο, το κύρος, τη ψηφοθηρία από την άσκηση της εξουσίας, ενώ στα μάτια των πολιτών θέλουν να φαίνονται ότι δεν έχουν καμία ευθύνη.
Φυσικά αυτή η προσέγγιση των κομμάτων είναι αστεία. Γιατί εξέλεξαν ένα Πρόεδρο στη βάση ενός προγράμματος με το οποίο έχουν συμφωνήσει. Άρα ταυτίζονται πλήρως και με το πρόγραμμα και με τον φορέα της εξουσίας.
Η αποστασιοποίησή τους από το προεκλογικό πρόγραμμα με το σύνθημα «άλλο το κόμμα και άλλο η κυβέρνηση» φανερώνει ότι πιστεύουν προκαταβολικά ότι ο Πρόεδρος που εξέλεξαν, δε θα εφαρμόσει το πρόγραμμα. Άρα εξαπάτησε τους πολίτες!!!
Γενικά αυτές οι συνθηματολογίες είναι μια από τις πολλές μεθόδους ανευθυνοποίησης των κομμάτων και των πολιτικών και στοχεύουν στην εξαπάτηση των πολιτών. Και όσοι αρέσκονται να εξαπατώνται, καλό ύπνο.

Ο βουλευτής του ΔΗΣΥ Χρ. Στυλιανίδης και η "λαϊκή συναίνεση" για την ευρωσυνθήκη

Ο κ. Στυλιανίδης σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Ο φιλελεύθερος» στις 22/6/2008 υποστηρίζει για τη Συνθήκη της Λισαβόνας: «Η Συνθήκη της Λισαβόνας αποτελεί στην ουσία μέρος της Συνταγματικής Συνθήκης. Για να φτάσουμε εκεί προηγήθηκε η ίδρυση της Συντακτικής Συνέλευσης, όπου συμμετείχαν εκπρόσωποι του Ευρωκοινοβουλίου αλλά και όλων των ευρωπαϊκών κοινοβουλίων, Τώρα έχουμε ενώπιόν μας μια επανέκδοση της Συνταγματικής Συνθήκης αλλά με καλύτερους πολιτικούς όρους. Χρόνια έχει να υπάρξει τόση λαϊκή συναίνεση στην Ευρώπη».
Ο κ. Στυλιανίδης φυσικά και δεν τα λέει όλα. Όπως για παράδειγμα τη μετονομασία της συνταγματικής συνθήκης σε ευρωσυνθήκη, ώστε να παρακαμφθούν οι πολίτες και τα δημοψηφίσματα!!!
Το πιο εκπληκτικό όμως είναι ο τρόπος που ο κ. Στυλιανίδης αντιλαμβάνεται την έννοια της λαϊκής συναίνεσης. Επειδή, λέει, στη διαμόρφωση της συνταγματικής συνθήκης συμμετείχαν και ευρωβουλευτές και βουλευτές των κρατών, καταλήγει στο συμπέρασμα περί ύπαρξης λαϊκής συναίνεσης!!!
Στα πλαίσια λοιπών της «τόσης λαίκής συναίνεσης» μέχρι σήμερα οι λαοί τριών κρατών , οι οποίοι ερωτήθηκαν, έχουν απορρίψει την συνταγμα-ευρω-συνθήκη!!!
Θα πρέπει φυσικά ο κ. Στυλιανίδης να εννοεί κάτι άλλο με τη «λαϊκή συναίνεση», αλλά σίγουρα όχι τους λαούς. Ίσως να εννοεί τα μέλη της πολιτικής τάξης των κρατών και της Ευρώπης. Μόνο αυτοί συμμετείχαν στη διαμόρφωση και έγκριση της ευρωσυνθήκης!!!
Η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική από τις αντιλήψεις του κ. Στυλιανίδη για τη «λαϊκή συναίνεση». Για πρώτη φορά οι λαοί της Ευρώπης αντιλαμβάνονται τόσο καθαρά ότι τα κοινοβούλια δεν είναι όργανα λαϊκής κυριαρχίας!!! Αποδεικτικό στοιχεία η βούληση των τριών λαών που ερωτήθηκαν και ήταν αντίθετη από τη θέση των κοινοβούλιων. Στο όνομα της νομιμοποίησης της ευρωσυνθήκης τα κοινοβούλια απο – νομιμοποιούνται στη συνείδηση των λαών.
Αυτή η πραγματικότητα αποτελεί πολιτική εξέλιξη κεφαλαιώδους σημασίας για την πορεία του ανθρώπου και τον εκδημοκρατισμό της κοινωνίας. Αυτή η συνειδητοποίηση των κοινωνιών έχει ανυπολογίστες προεκτάσεις και όχι η έγκριση της ευρωσυνθήκης.

Μετά την κοινή δήλωση της 23ης Μαίου ο Χριστόφιας αναζητεί "κοινή γλώσσα" με τον Ταλάτ!!! Γιατί δε διάβασε νωρίτερα Παπανούτσο;

Με την κοινή δήλωση Χριστόφια – Ταλάτ της 23ης Μαίου υποτίθεται ότι συμφωνήθηκαν οι αρχές λύσης του κυπριακού. Η δημιουργική ασάφεια της δήλωσης δεν οδήγησε στην πρόοδο, όπως διατείνονταν οι υπερασπιστές της συμφωνίας. Ένα μήνα μετά την κοινή δήλωση ο Πρόεδρος Χριστόφιας συνεχίζει να αναζητεί «κοινή γλώσσα» με τον Ταλάτ.
Φυσικά ο Πρόεδρος Χριστόφιας είναι εκτεθειμένος με τις αλλοπρόσαλλες θέσεις του: τη μια συμφωνεί και πανηγυρίζει και την άλλη ψάχνει «κοινή γλώσσα»!!!
Αν ο Πρόεδρος και οι σύμβουλοί του ήταν επαρκώς προετοιμασμένοι, θα είχαν διαβάσει τον Ευάγγελο Παπανούτσο. Στο δοκίμιό του «Η αξία του διαλόγου» σημειώνει: «Προϋπόθεση του διαλόγου είναι η κοινή γλώσσα. Χωρίς αυτήν, το κάθε πρόσωπο μονολογεί –ακούει, αλλά δεν καταλαβαίνει τον άλλο.Δεν φτάνει όμως να μιλούμε και οι δύο ελληνικά ή αγγλικά, για να συνεννοηθούμε απάνω σε ένα θέμα που απαιτεί σοβαρήν αντιμετώπιση. Πρέπει, μέσα στη γλώσσα που μιλούμε , να έχομε παραδεκτεί και να μεταχειριζόμαστε σταθερά την ίδια «συμβολική», να δίνομε δηλαδή στις λέξεις-έννοιες το ίδιο περιεχόμενο και να τις συντάσσομε γραμματικά-λογικά σύμφωνα με τους ίδιους απαράβατους νόμους. Διαφορετικά, δεν καταλαβαίνομε ο ένας τον άλλο και ματαιοπονούμε, εάν επιμένομε με τη συζήτηση να ανακαλύψομε πού συμφωνούμε και πού διαφωνούμε.....».
Η αλήθεια είναι πως τότε που έγραφε το δοκίμιο ο Παπανούτσος, δεν είχε ανακαλυφθεί η μεγάλη κατάκτηση της επιστημονικής λογικής , η δημιουργική ασάφεια!!!

Το ιρλανδικό όχι στην ευρωσυνθήκη: πολιτικές ευαισθησίες και αναισθησίες

Το όχι των Ιρλανδών πολιτών στην ευρωσυνθήκη με δημοψήφισμα ανέδειξε το δημοκρατικό έλλειμμα της Ε.Ε..
Η πολιτική τάξη της ΕΕ αποφάσισε να κρατήσει τους ευρωπαίους πολίτες σε άγνοια, ώστε μη γνωρίζοντας να μην μπορούν και να αντιδράσουν. Η πολιτική της άγνοιας είναι ταυτισμένη με τον σκοταδισμό αλλά και με ολιγαρχικές αντιλήψεις. Οι ειδικοί ξέρουν, αυτοί θα αποφασίσουν για μας χωρίς εμάς, μόνο για το καλό μας!!! Ο αμαθής όχλος πρέπει να παραμείνει στη θέση του και να μην ασχολείται με θέματα υψηλής πολιτικής!!! Εκφραστές αυτών των αντιλήψεων στην Κύπρο είναι ο Υπουργός των Εξωτερικών και ο ΔΗΣΥ.
Ο αμαθής όχλος λοιπόν θα πρέπει να περιθωριοποιηθεί. Γι αυτό η κύρωση της ευρωσυνθήκης θα γινόταν από τα κρατικά κοινοβούλια. Η έμμεση νομιμοποίηση με τυπικές και συνοπτικές διαδικασίες είχε επιλεγεί, αφού ο συσχετισμός των δυνάμεων στο συγκεκριμένο χρόνο ευνοούσε την πολιτική τάξη της ΕΕ. Έτσι η λεγόμενη κύρωση της ευρωσυνθήκης συνιστούσε όχι επιλογή αλλά ένα προαναγγελθέν «ναι»!!!
Φυσικά την ίδια στιγμή που τα κρατικά κοινοβούλια νομιμοποιούν τη σύνθηκη, απο – νομιμοποιούν την ίδια την ύπαρξή τους. Δηλαδή παίρνουν διαζύγιο από τους πολίτες και ως εκ τούτου, δε νομιμοποιούνται να θεωρούνται όργανα λαϊκής κυριαρχίας !!!
Η πολιτική τάξη της ΕΕ σφυρίζει αδιάφορα. Αντί του προβληματισμού για το ιρλανδικό όχι, αποφασίστηκε να συνεχιστεί η διαδικασία επικύρωσης της ευρωσυνθήκης. Ποιο είναι το μήνυμα; Οι Ιρλανδοί πολίτες δικαιούνταν να ψηφίσουν, φτάνει η θέση τους να ταιριάζει με τη θέση των Βρυξελλών. Δηλαδή είχαν δικαίωμα να ψηφίσουν μόνο ναι. Διαφορετικά η θέση τους δεν λαμβάνεται υπόψη και η διαδικασία συνεχίζεται!!! Αυτή η αντίληψη εκφράστηκε στην Κύπρο από τα κόμματα ΔΗΣΥ, ΔΗΚΟ, ΕΔΕΚ, ΕΥΡΩΚΟ. Το ΑΚΕΛ και οι Οικολόγοι επέδειξαν περισσότερη ευαισθησία, αν και το ΑΚΕΛ δεν απέφυγε τη μικροπολιτική.
Όσο για το αστείο επιχείρημα πως δεν μπορούν οι Ιρλανδοί να καθορίσουν από μόνοι τους την τύχη 500 εκατομμ. Ευρωπαίων, η απάντηση είναι απλή: ας ερωτηθούν τα 500 εκατ. Ευρωπαίοι!!!

Επανέρχονται βελτιωμένες οι κάμερες τροχαίας από την κυβέρνηση Χριστόφια καθώς και ...τα προστίματα

Το Υπουργικό Συμβούλιο αποφάσισε την εγκατάσταση νέου συστήματος φωτοεπισήμανσης (κάμερες τροχαίας ). Το κόστος ανέρχεται στα 28 εκατομμύρια ευρώ και προβλέπεται η αγορά 440 καμερών.
Το αιτιολογικό της απόφασης είναι πως το σύστημα χρειάζεται για την οδική ασφάλεια.
Είναι η απόφαση τόσο αθώα;
Το σύστημα φωτοεπισήμανσης λειτούργησε για ένα χρόνο, από τον Οκτ. του 2006 ως τον Οκτ. του 2007. Στο διάστημα αυτό έγιναν 100.000 καταγγελίες και εισπράχθηκαν από το κράτος περισσότερα από 2 εκατομμύρια λίρες!!! Δηλαδή το κόστος εγκατάστασης και συντήρησης του συστήματος το ανέλαβαν οι πολίτες. Μάλιστα τσακώνονταν το Υπουργείο Οικονομικών και οι Δήμοι για το ποιος θα εσπράττει τα προστίματα!!!
Το κόστος λοιπόν του νέου συστήματος , δηλαδή τα 28 εκατ. ευρώ θα τα πληρώσουν οι πολίτες. Είναι ένας άλλος τρόπος για να αυξήσει τα έσοδά του το κράτος. Είναι μια νέα μορφή φορομπηχτικής πολιτικής. Μάλιστα τα έσοδα θα είναι πολλαπλάσια δεδομένου ότι πολλαπλάσιες θα είναι και οι κάμερες.
Όσο για την οδική ασφάλεια των πολιτών είναι ένας μύθος. Η άποψη ότι οι οδηγοί θα αναγκάζονται να κινούνται προσεκτικά και εντός του ορίου ταχύτητας με αποτέλεσμα να μειωθούν τα ατυχήματα, δεν έχει απαληθευτεί. Επισημαίνω ότι τους τρεις πρώτους μήνες του 2007 σε σύγκριση με το 2006 οι καταγγελίες αυξήθηκαν κατά 89%. Επομένως οι κάμερες δεν επέφεραν και βελτίωση της οδικής συμπεριφοράς, όπως διατείνονται οι καμερολάγνοι!!!
Οι κάμερες τροχαίας λοιπόν είναι ένας τρόπος για να αυξήσει τα έσοδά του το κράτος. Παράλληλα εντάσσεται σε ένα γενικότερο πλαίσιο ηλεκτρονικής παρακολούθησης των πολιτών με στόχο τη δημιουργία μιας κοινωνίας της παρακολούθησης / επιτήρησης. Και όλα αυτά από τη δήθεν προοδευτική κυβέρνηση Χριστόφια!!!

Ο βουλευτής Μαρίνος Σιζόπουλος και το τίμημα

Ο Αντιπρόεδρος του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος ΕΔΕΚ Μαρίνος Σιζόπουλος κατέθεσε πρόσταση νόμου στη βουλή στις 12/6/2008 ώστε να τίθενται πρόσθετες προϋποθέσεις για να δικαιούται ένας πολίτης να θέσει υποψηφιότητα για τη θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας.
Η πρόταση είναι αντισυνταγματική – ο κ. Σιζόπουλος ως βουλευτής ορκίστηκε πίστη και υπακοή στο σύνταγμα – αλλά το παραβλέπω, γιατί το πολιτικό σύστημα λίγη σχέση έχει με τις πρόνοιες του συντάγματος. Τα κόμματα το προσάρμοσαν στα μέτρα τους, δηλαδή στα προσωπικά και κομματικά συμφέροντα.
Προτείνει λοιπόν ο κ. Σιζόπουλος ότι ο κάθε υποψήφιος Πρόεδρος της Δημοκρατίας θα καταβάλλει 35 χιλιάδες ευρώ. Δηλαδή ο κ. Σιζόπουλος εισηγείται να καθοριστεί τίμημα 35 000 ευρώ για να δικαιούται κάποιος να διεκδικήσει τη θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας.
Ο κάθε νοήμονας μπορεί να αντιληφθεί ότι ο στόχος του τιμήματος είναι ο αποκλεισμός πολιτών από τις αρχές με κριτήριο το συγκεκριμένο ύψος του τιμήματος. Είναι η λογική του κάθε ολιγαρχικού που θεωρεί ιδιοκτησία του τα διάφορα αξιώματα και θέλει να αποκλείσει τους πολλούς από τη διεκδίκησή τους, για να μπορεί να τα νέμεται απρόσκοπτα. Είναι η λογική του κάθε ολιγαρχικού που θεωρεί τον εαυτό του ειδικό στην πολιτική και στοχεύει στον αποκλεισμό αυτού που θεωρεί «αμαθή και παρείσακτο όχλο».
Δεν είναι η πρώτη φορά που οι ποικιλώνυμοι ολιγαρχικοί θέτουν ως κριτήριο το τίμημα, δηλαδή το πλούτο, για τον αποκλεισμό του ανθρώπου από την πολιτεία και τις αρχές.
Στα νεότερα χρόνια είναι γνωστό ότι το δικαίωμα ψήφου καθιερώθηκε καθολικά μόλις στις αρχές του 20ου αιώνα. Μέχρι τότε με κριτήριο το τίμημα απέκλειαν από την πολιτεία τους φτωχούς. Και με αγώνες τα λεγόμενα κατώτερα στρώματα κέρδισαν την καθολική ψήφο, ένας άνθρωπος μια ψήφος. Η αριθμητική ισότητα επέτρεψε στους φτωχούς να εισέλθουν στην πολιτεία ως πολίτες και να καταλαμβάνουν και τα διάφορα αξιώματα. Η αριθμητική ισότητα επίσης επιφυλάσσει στον κάθε πολίτη τη ίδια πολιτική δυνατότητα.
Η καθολική ψήφος λοιπόν οδήγησε στην κατάρρευση τη λογική του πολιτικού αποκλεισμού και το ολιγαρχικό τιμηματικό σύστημα.
Η πρόταση του κ. Σιζόπουλου για να τεθεί τίμημα στην εκλογή των «αρχόντων» συνιστά σοβαρή πρόκληση προς τους πολίτες και υπερμεγέθη πολιτική οπισθοδρόμηση. Ουσιαστικά αποτελεί επαναφορά της λογικής του 19ου αιώνα σε μια σαφή προσπάθεια η νομή της εξουσίας να παραμείνει στα χέρια ενός κλειστού κυκλώματος, της λεγόμενης πολιτικής τάξης, της πολιτικής ολιγαρχίας.

Η απόφαση της Ε.Ε. για το 65ωρο και η ΠΕΟ

Στη γνωστή απόφαση των Υπουργών Απασχόλησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το 65ωρο εβδομαδιαίας εργασίας , όπως είναι γνωστό, οι Υπουργοί της Ελλάδας και της Κύπρου τήρησαν αποχή.
Στα κυπριακά ΜΜΕ το θέμα έτυχε περιορισμένης προβολής σε αντίθεση με τα ελλαδικά ΜΜΕ. Σε σχέση με τις αντιδράσεις υπήρξαν δύο τοποθετήσεις στην Κύπρο, μια από τη ΣΕΚ και μια από την ΠΕΟ, με τις οποίες εξέφραζαν την αντίθεσή τους.
Ενδιαφέρον έχει η ανακοίνωση της ΠΕΟ η οποία αναφέρει: « σημειώνει με ικανοποίηση την υπεύθυνη στάση που κράτησε η κυπριακή κυβέρνηση και το Υπουργείο Εργασίας διατυπώνοντας τη διαφωνία της χώρας μας» !!!
Η Υπουργός Εργασίας , αν δεν κατάλαβε η ΠΕΟ, δεν καταψήφισε την πρόταση εφ΄ όσο μάλιστα διαφωνούσε. Απλώς τήρησε αποχή και η στάση της είναι αδικαιολόγητη στην επαίσχυντη απόφαση του Συμβουλίου Υπουργών. Η αποχή δεν είναι διαφωνία αλλά μια μορφή συναίνεσης. Επομένως η ΠΕΟ να σταματήσει την παραπληροφόρηση των εργαζομένων στα πλαίσια της διατεταγμένης υπηρεσίας της για στήριξη της κυβέρνησης. Η αποστολή της δεν είναι η χειραγώγηση των εργαζομένων για στήριξη της όποιας κυβέρνησης αλλά ο αγώνας για βελτίωση του βιοτικού επιπέδου και της ποιότητας ζωής.
Στην Ελλάδα η στάση της Υπουργού Φ, Πετραλιά για αποχή χαρακτηρίστηκε ως «ανώδυνη», «απαράδεκτη και υποκριτική».
Οι συγκρίσεις είναι εύκολες για το πώς τα ΜΜΕ και οι συνδικαλιστικές οργανώσεις χειραγωγούν τους εργαζόμενους στην Κύπρο.

Γιατί ζητείται η πώληση χρυσού από την Κεντρική Τράπεζα;

Η κυβέρνηση και το ΑΚΕΛ ζητούν από την Κεντρική Τράπεζα να πωλήσει μέρος του χρυσού, που ανήκει στον κυπριακό λαό, για να πληρωθεί μέρος του δημόσιου χρέους της Κύπρου. Το ΔΗΣΥ και το ΔΗΚΟ είναι έτοιμα να συζητήσουν το θέμα. Ο Διοικητής της Κεντρικής Τράπεζαν αποφάσισε τελικά πως ο χρυσός δεν πωλείται.
Είναι αυτονόητο ότι ο χρυσός ανήκει στο λαό. Δεν χρειάζεται να το επαναλαμβάνουμε συνεχώς. Το πρόβλημα δεν είναι σε ποιον ανήκει ο χρυσός. Το πρόβλημα είναι ότι η κυβέρνηση και τα μεγάλα κόμματα , λόγω οικονομικής στενότητας, επιζητούν εναγωνίως ρευστό. Και το μόνο που απέμεινε να βάλουν στό χέρι για να συνεχίσουν το μεγάλο φαγοπότι είναι ο χρυσός.
Φυσικά η κυβέρνηση και τα κόμματα δεν έχουν τεκμήρια χρηστής διαχείρισης του δημόσιου πλούτου. Απόδειξη είναι πως το άλλο μεγάλο κομμάτι του δημόσιου πλούτου , η γη, καταληστεύτηκε. Το 2006 ο τότε Πρόεδρος της Δημοκρατίας ανέφερε δημόσια πως μόνο το 10% της κυβερνητικής γής διασώθηκε!!! Για το υπόλοιπο κανένας δεν ξέρει τίποτε!!!
Έτσι θα πάθουμε και με το χρυσό. Τ ο 90% θα χαθεί στο δρόμο και κανένας δεν θα ξέρει πού πήγε!!! Τα κόμματα είναι οι θιασώτες του παρασκηνίου, της διαφθοράς και της διαπλοκής. Και ευτυχώς που ο ασυμπαθής Διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας αρνήθηκε την πώληση του χρυσού.

Μαθήματα δημοκρατίας από τους Ιρλανδούς πολίτες

Πριν τρία χρόνια οι Γάλλοι και οι Ολλανδοί πολίτες απέρριψαν με δημοψήφισμα την πρόταση για το ευρω-σύνταγμα.
Οι γραφειοκράτες των Βρυξελλών μαζί με τους εκπροσώπους της ολιγαρχικής πολιτικής τάξης κάθισαν και μηχανεύτηκαν με ποιο τρόπο θα περάσουν το ευρω-σύνταγμα. Η λύση που μηχανεύτηκαν ήταν εκπληκτική και φανερώνει τον αντιδημοκρατικό χαρακτήρα της Ε.Ε.. Άλλαξαν λοιπόν το όνομα και τη βάπτισαν τώρα «ευρω-συνθήκη». Στη συνεχεία αποφάσισαν να περάσουν τη συνθήκη από τα ελεγχόμενα κοινοβούλια. Ακόμα να κρατήσουν τους πολίτες σε άγνοια ώστε μη γνωρίζοντας να μην αντιδράσουν!!!
Οι μόνοι πολίτες που κατόρθωσαν να διασώσουν τη δημοκρατική διαδικασία ακυρώνοντας ταυτόχρονα τους ποικιλώνυμους ολιγάρχες, που μοναδική τους έγνοια είναι η περιθωριοποίηση των πολιτών, είναι οι Ιρλανδοί πολίτες.
Οι Ιρλανδοί πολίτες , ενάντια στις μεθοδεύσεις της πολιτικής τάξης στην Ε.Ε., απαίτησαν και πέτυχαν να αποφασίσουν οι ίδιοι με δημοψήφισμα για την αποδοχή ή απόρριψη της ευρω – συνθήκης και όχι με συνοπτικές διαδικασίες το κοινοβούλιο. Είτε την αποδέχονταν είτε την απέρριπταν οι Ιρλανδοί, έδωσαν ένα μάθημα δημοκρατίας σε όλους του Ευρωπαίους. Τελικά την απέρριψαν γι αυτό ακριβώς και αξίζουν πολλαπλάσιου σεβασμού.
Όσο για τους μετριοτάτους ηγετίσκους της Ε.Ε. ψελλίζουν πανικόβλητοι διάφορα ακατανόητα. Όπως ότι οι Ιρλανδοί είναι λιγότερο από το 1% του πληθυσμού της Ε.Ε. και δεν μπορούν να καθορίζουν την τύχη του πληθυσμού της Ε.Ε., που ανέρχεται στα 490 εκατομ. !!! Σε τέτοια ανόητα επιχειρήματα υπάρχουν άπειρα σοβαρά αντεπιχειρήματα!!!Πρώτον, κανένας δε ρώτησε τα 490 εκατομ. Ευρωπαίους. Δεύτερο, αριθμητικά οι Ιρλανδοί που απέρριψαν τη συνθήκη είναι πολύ περισσότεροι από όλα τα μέλη των εθνικών κοινοβουλίων που αποδέχτηκαν τη συνθήκη. Και τρίτο και πιο σημανικό, όπως έδειξαν τα δημοψηφίσματα στη Γαλλία, Ολλανδία και Ιρλανδία , τα κοινοβούλια δεν αντιπροσωπεύουν τους πολίτες, η βουλή δεν είναι όργανο λαϊκής κυριαρχίας!!!
Κοντολογής, όσοι επιθυμούν την πρόοδο της Ε.Ε., ας δημιουργήσουν μια πολιτεία που θα προάγει τα συμφέροντα των πολιτών της και όχι της πολιτικής και οικονομικής ολιγαρχίας.

Ποιος θα πληρώσει τα "έργα και ημέραι" του Τάσσου;

Ο Χρ. Χριστοφόρου διεκδίκησε τη θέση του διευθυντή του Κυπριακού Πρακτορείου Ειδήσεων ( ΚΥΠΕ ) το 2005. Το Δ.Σ. του ΚΥΠΕ τον επέλεξε ως τον καταλληλότερο για τη θέση. Το Υπουργικό Συμβούλιο του Τάσσου και της τριμερούς συγκυβέρνησης δέκα μήνες μετά - το Νοέμβριο του 2006 – αρνήθηκε να επικυρώσει το διορισμό του γιατί δεν είχε πείρα!!! Η απόφαση του Υπουργικού ήταν εξώφθαλμα παράνομη, αφού είναι το ΔΣ του ΚΥΠΕ που αξιολογεί τον υποψήφιο ενώ το Υπουργικό απλά επικυρώνει το διορισμό με την έννοια ότι οι διαδικασίες που ακολουθήθηκαν ήταν νόμιμες. Ο πολίτης, όπως ήταν φυσικό, προσέφυγε στο Ανώτατο Δικαστήριο και δικαιώθηκε στις 11/6/2008.
Δύο σχόλια είναι απαραίτητα.Το Υπουργικό Συμβούλιο δεν έχει δικαίωμα να ταλαιπωρεί τους πολίτες με παράνομες αποφάσεις μόνο και μόνο γιατί κάποιος πολίτης δεν είναι αρεστός ή οι πολιτικές του θέσεις δε συμφωνούν με του Προέδρου. Το Σύνταγμα απαγορεύει τέτοιες διακρίσεις. Και ο Πρόεδρος και οι Υπουργοί ορκίστηκαν πίστη και υπακοή στο Σύνταγμα. Το κράτος δεν είναι ιδιοκτησία τους ούτε και οι πολίτες δουλοπάροικοί τους.
Ακόμα με τη δικαίωση Χριστοφόρου ουσιαστικά επιβάλλεται ο αναδρομικός διορισμός του στη θέση από το Νοέμβριο του 2006 και η καταβολή των μισθών από τότε. Ποιος θα πληρώσει τις λανθασμένες αποφάσεις του Προέδρου, του Υπουργικού Συμβουλίου και του Γ. Εισαγγελέα; Ο φορολογούμενος πολίτης φυσικά ενώ οι «υπεύθυνοι» πολιτικοί δε θα έχουν καμία συνέπεια απολύτως!!!
Η κατάσταση έχει καταντήσει κωμικοτραγική. Ή θα πρέπει να δοθεί το δικαίωμα στον πολίτη να σέρνει τους πολιτικούς στα δικαστήρια εάν με τις αποφάσεις τους βλάπτουν το κοινό συμφέρον ή θα πρέπει να κληθούν οι ίδιοι να καταβάλουν αναδρομικά τους μισθούς στον κ. Χριστοφόρου.
Γιατί ο πολίτης να πληρώσει τις λανθασμένες αποφάσεις άλλων; Το ανεύθυνο και το απαραβίαστο αφορούσε τη μοναρχία και , δυστυχώς, συντηρείται και σήμερα, στο μεταφεουδαλικό μας σύστημα. Το σύστημα αυτό κάποιοι αφελείς το ονομάζουν δημοκρατία!!!

Η πτώση μιας στέγης και μέθοδοι πολιτικής ανευθυνοποίησης

Έπεσεν η στέγη του δημοτικού θεάτρου Λευκωσίας!!!Είχε ανακαινιστεί πριν δύο χρόνια με κόστος 4 εκατομ. λίρες.
Ποια ήταν η αντίδραση των πολιτικών για το δυσάρεστο αυτό γεγονός;
Η συνηθισμένη, δηλαδή πώς να μην αναλάβει ούτε ένας αρμόδιος την πολιτική ευθύνη. Σε τέτοιες περιπτώσεις το μεγαλύτερο πρόβλημα για τους πολιτικούς είναι η διαιώνιση της πολιτικής τους ανευθυνότητας.
Με μια φωνή ολοι λοιπόν υποστήριξαν: «Να διοριστεί διερευνητική επιτροπή» !!!
Τι σημαίνει στην Κύπρο ο διορισμός μιας διερευνητικής επιτροπής;
Κανένας δεν ενδιαφέρεται να λάμψει η αλήθεια. Αντίθετα στόχος είναι να σκεπαστεί η αλήθεια και κυρίως οι εξώφθαλμες πολιτικές ευθύνες.
Έτσι με τη σύσταση της επιτροπής οι φορείς της εξουσίας απορροφούν τις όποιες αντιδράσεις ,ώστε αρχικά να εκτονωθεί η κατάσταση και τελικά να ξεχαστεί.Κέρδιζουν δηλαδή χρόνο.
Στη συνέχεια προβάλλεται η ανεξαρτησία της επιτροπής, ώστε να νομιμοποιηθούν τα όποια πορίσματά της.
Ακολουθεί η μόνιμη επωδός: «Δεν πρέπει να μιλάμε για το γεγονός ώστε να μην επηρεαστεί το έργο της επιτροπής». Έτσι οι πολίτες κρατούνται στο σκοτάδι και επικρατεί ο νόμος της σιωπής των αρμοδίων, λες και είναι η μαφία.
Οι λεγόμενες διερευνητικές επιτροπές είναι ένα αποτελεσματικό όπλο στα χέρια των πολιτικών για κατοχύρωση της πολιτικής ανευθυνοποίησής τους. Καμία πολιτική ευθύνη δεν πρόκειται να αποδοθεί.
Θα διερωτηθεί κάποιος: Τελικά είναι δυνατόν να μην φταίει κανείς για την πτώση της στέγης; Η απάντηση είναι έτοιμη από τώρα: η ευθύνη ανήκει αποκλειστικά στη στέγη, που αποφάσισε να πέσει χωρίς να ρωτήσει κανένα!!!

"Όπου είναι λιγοστό το νερό εκεί η μοιρασιά δυσκολεύει και αντίστοιχα στενεύει η ανθρώπινη αξιοπρέπεια"

Η απρονοησία ή η ανικανότητα ή σκοπιμότητες των πολιτικών – Προέδρων, Υπουργών, Βουλευτών – είχε ως αποτέλεσμα να βρεθεί η κοινωνία μπροστά στο πρόβλημα της έλλειψης νερού. Φυσικά οι πολιτικοί σφυρίζουν αδιάφορα. Η έννοια της πολιτικής ευθύνης είναι άγνωστη σε αυτούς!!!
Όμως το πρόβλημα είναι σοβαρό ως προς τις συνέπειές του. Ο πολίτης αναγκάζεται να ανά- και να αποπροσανατολιστεί. Τα μεγάλα πολιτικά ζητήματα περνούν σε δεύτερη μοίρα. Το ζητούμενο είναι η εξασφάλιση νερού για μπάνιο, για πλυντήριο κλπ.. Οι απλές καθημερινές ανάγκες ξαφνικά αποκτούν άλλη σημασία, κυρίαρχη. Θέματα που δεν σε απασχολούσαν, ξαφνικά γίνονται η προτεραιότητά σου. Γιατί το νερό είναι συνυφασμένο με την επιβίωση του ανθρώπου.
Και δεν είναι μόνο ο αποπροσανατολισμός της κοινωνίας από την έλλειψη νερού. Είναι και η ανατροπή μιας νοοτροπίας και μιας πρακτικής στις δυτικές κοινωνίες που οικοδομηθήκαν στη λογική της αφθονίας των αγαθών. Η κοινωνία της μαζικής κατανάλωσης φαίνεται να οπισθοδρομεί σε μια νέα μορφή λιτότητας στηριγμένη στη σπανιότητα των αγαθών.
Επιπλέον η πολιτική εξαναγκάζεται να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα. Αρχίζει να ταυτίζεται με την κατανομή περιορισμένων αγαθών. Δηλαδή ο σκοπός της γίνεται βιολογικός, η επιβίωση του ανθρώπου.
Αυτή η προσέγγιση δημιουργεί νέες συγκρούσεις, όπως αυτές που χαρακτηρίστηκαν ως «πόλεμος των πόλεων». Έτσι γεννιέται μια «αταξία» αφού οι αρχές πάνω στις όποιες θα έπρεπε να στηριχθεί η τάξη, κατά την πρακτική τους εφαρμογή, συναντούν ανυπέρβλητα εμπόδια..
Έτσι η κρατική πολιτική αναγκάζεται να σταδιακά να επιβάλει μια αυστηρή κοινωνική πειθάρχηση για να αντιμετωπίσει το πρόβλημα της έλλειψης νερού. Το Τμήμα Υδάτων περιορίζει την παροχή νερού στην Πάφο – δεν πειθαρχεί – και προωθείται η λογική της επιβολής «κότα» για την αντιμετώπιση του προβλήματος: «όλοι οι πολίτες πρέπει να πειθαρχούν».
Οι συγκρούσεις για τα αναγκαία βιολογικά αγαθά δεν έχουν χρώμα ούτε και φυλετική προέλευση. Έτσι η πολιτική αποϊδεολογικοποιείται και δημιουργούνται νέες ομαδοποιήσεις. Αλλά ταυτόχρονα δημιουργούνται και νέες κοινωνικές ιεραρχίες: οι έχοντες και οι μη έχοντες, οι εντασσόμενοι στους περιορισμούς της κατανάλωσης και οι εξαιρούμενοι των περιορισμών.
Και η άγρια αταξία γεννά την κτηνώδη τάξη. Και η σπανιότητα γεννά νέους ασκητισμούς και νέες θρησκευτικότητες. Και όταν δεν υπάρχει χώρος για πολλούς και για πολλά, ο λεγομένος πλουραλισμός περιττεύει.
Το πρώτο πρόβλημα δεν είναι το κυπριακό. Αυτό μπορεί να περιμένει. Το υδατικό όμως δεν μπορεί. Εκτός και αν στοχεύουν να επιλύσουν το κυπριακό σε συνθήκες όπου ο πολίτης δε θα πάρει είδηση, γιατί οι προτεραιότητές του είναι άλλες. Υπάρχει και το καλύτερο σενάριο: Μαζί με τη λύση του κυπριακού να λυθεί και το υδατικό με την έλευση νερού από την Τουρκία. Ήδη το θέμα έχει τεθεί στις Τεχνικές Επιτροπές. Μόνο που σε αυτή την περίπτωση δε θα είναι σαφές γιατί πανηγυρίζουμε!!!

Ευρωπαϊκή Ένωση: εργασία ως 65 ώρες εβδομαδιαίως!!!

Οι Υπουργοί Απασχόλησης της ΕΕ συμφώνησαν στις 10/6/2008 να ανοίξουν ένα παράθυρο για αύξηση των ωρών εργασίας ως και 65 την εβδομάδα και παρά την αντίδραση των συνδικάτων.
Στον παρόντα χρόνο η απόφαση εξυπηρετεί τις ανάγκες των επιχειρήσεων και εντάσσεται στη λογική της λεγόμενης ευελιξίας στην αγορά εργασίας. Οι επιχειρήσεις δεν αρκούνται στο να καρπωθούν το κέρδος από την ανάπτυξη της τεχνολογίας η οποία λογικά θα έπρεπε να καλυτερεύει τις συνθήκες εργασίας και την ποιότητα ζωής των μισθωτών. Δεν αρκούνται στην υπερεκμετάλλευση των οικονομικών μεταναστών. Δεν αρκούνται στην υπερπροσφορά εργασίας και στην ανεργία, ιδιαίτερα των νέων. Απαιτούν οι άνθρωποι να δουλεύουν όσο το δυνατό περισσότερο χρόνο και να αμείβονται με όσο το δυνατό λιγότερα χρήματα. Αυτή η λογική υποβαθμίζει τον άνθρωπο αφού τον εξανδραποδίζει, τον κάνει δούλο.
Η Υπουργός Εργασίας της Κύπρου τήρησε αποχή από την ψηφοφορία. Αντί η κ. Σωτηρούλλα Χαραλάμπους να καταψηφίσει την πρόταση, επέλεξε την ανώδυνη στάση της αποχής διευκολύνοντας έτσι την ψήφιση της.
Φυσικά η κ. Χαραλάμπους και ο κ. Χριστόφιας άλλα μας έλεγαν προεκλογικά. Το προεκλογικό πρόγραμμα διακυβέρνησης του Δ. Χριστόφια αναφέρει: « Μείωση του εργάσιμου χρόνου χωρίς μείωση απολαβών ως μέσο για αύξηση της απασχόλησης»!!! Έτσι και στην περίπτωση Χριστόφια επαληθεύεται το δόγμα των πολιτικών στην Κύπρο: άλλα λέμε προεκλογικά και άλλα πράττουμε μετεκλογικά!!! Αυτό όμως συνιστά εξαπάτηση των πολιτών και απόδειξη της αναξιοπιστίας του συγκεκριμένου πολιτικού.

Ο κ. Πολυνείκης παραμένει ακόμα Υπουργός Γεωργίας !!!

Ο κ. Πολυνείκης ως πολιτικός προϊστάμενος του Υπουργειου Γεωργίας έχει την πολιτική ευθύνη για το σκάνδαλο που ξέσπασε με τις αφλατοξίνες. Αμέλησε να ενημερώσει έγκαιρα τους πολίτες, με παραπλανητικές δηλώσεις προσπαθούσε να καθησυχάσει τους πολίτες ότι όλα είναι υπό έλεγχο, αδυνατούσε να συντονίσει στοιχειωδώς τις υπηρεσίες του υπουργείου του, προέβαινε σε αντιφατικές δηλώσεις και προκαλούσε σύγχυση στους πολίτες. Και στο τέλος θυματοποιήθηκαν δυο μικροπαραγωγοί γαλακτομικών προϊόντων !!!

Αν δεν είναι αρκετά αυτά για να παραιτηθεί, υπάρχουν και άλλα για τα έργα και τις ημέρες του. Στις 26/3/2008 κατέθεσε πρόταση στο Υπουργικό Συμβούλιο για «επέκταση της δυναμικότητας της χερσαίας μονάδας αφαλάτωσης στη Μονή Λεμεσού από 20.000 σε 40.000 κυβικά μέτρα νερού την ημέρα». Η κοινοπραξία .ενώ τα πρώτα 20.000 κ.μ.ν. τα χρεώνει προς 1,387 ευρώ ανά κ.μ., τα υπόλοιπα τα χρεώνει προς 2,25 ευρώ!!! Αυτό σημαίνει ότι ο Κύπριος πολίτης επιβαρύνεται με 16 εκατομμύρια ευρώ!!!Παρενέβη το Συμβούλιο Προσφορών και ζήτησε και άλλες προσφορές. Το Υπουργικό Συμβούλιο πήρε την απόφασή του χωρίς να «γνωρίζει το παρασκήνιο των διαδικασιών που ακολουθήθηκαν»!!!

Ακόμα κατέθεσε πρόταση στο Υπουργικό Συμβούλιο στις 11/4/2008 για διαγραφή οφειλών 1835 ατόμων που χρωστούσαν μέχρι το Δεκέμβριο του 2005 στο Τμήμα Υδάτων το ποσό των 4.131.000 ευρώ. Στα 1835 άτομα συμπεριλαμβάνονταν μεγαλοκτηματίες, ξενοδόχοι, βιομηχανίες, επιχειρηματίες. Δημιουργήθηκε σάλος και μέλη του Υπουργικού Συμβουλίου δήλωναν ότι δεν είχαν ενημερωθεί σωστά για το ποιοι πραγματικά εξυπηρετούνταν από τη βεβιασμένη απόφαση τους!!!
Ο κ. Πολυνείκης έπρεπε να είναι ήδη στο σπίτι του. Φυσικά τίθεται θέμα και για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και για τα κριτήρια που χρησιμοποιεί για την επιλογή των Υπουργών. Φαίνεται ότι ακολουθεί κατά γράμμα τη λογική του Τάσσου: έλλειψη διαφάνειας, συναλλαγή και σκοπιμότητες.

Το μνημόνιο συναντίληψης Κύπρου και Ηνωμένου Βασιλείου: επιτυχίες και αποτυχίες

Γράφτηκαν πολλά για το Μνημόνιο Συναντίληψης Κύπρου και Ηνωμένου Βασιλείου στις 5 Μαίου 2008. Το Μνημόνιο μπορεί να αξιολογηθεί μόνο στη βάση της συγκεκριμένης χρονικής συγκυρίας, δηλαδή των προσδοκιών των δύο πλευρών στη βάση της προοπτικής επίλυσης του κυπριακού.
Από πολιτική άποψη οι δεσμεύσεις της Αγγλίας για το είδος της λύσης δε συνιστούν κάτι νέο. Τις ίδιες δεσμεύσεις ανέλαβε και στα πλαίσια των αποφάσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας και η επανάληψή τους απλώς επιβεβαιώνει την αναξιοπιστία της Αγγλίας.
Τόσο το περιεχόμενο του Μνημονίου όσο και η συνέντευξη Χριστόφια προσδίδουν τους πραγματικούς στόχους της κάθε πλευράς. Ο Χριστόφιας προσπάθησε να εξαλείψει αυτό για το οποίο κατηγορήθηκε έντονα μετά τη συμφωνία του με τον Ταλάτ στις 23/5/2008, δηλαδή την λεγόμενη παρθενογένεση και το νέο κράτος. Έτσι και οι αναφορές στο Μνημόνιο «στις εκατέρωθεν υποχρεώσεις τους όπως απορρέουν από τις Συνθήκες του 1960», «στις υποχρεώσεις του που απορρέουν από την ιδιότητα του της εγγυήτριας χώρας», «θα συνεχίσουν να εργάζονται από κοινού με εποικοδομητικό τρόπο σε όλα τα θέματα που απορρέουν από τη Συνθήκη Εγκαθίδρυσης».
Γι αυτό και ο Πρόεδρος Χριστόφιας στη συνέντευξή του τόνισε πως «υποστηρίζουμε τις Συνθήκες του 1960 και αυτό δεν είναι τυχαίο. Για αυτό το λόγο ανέφερα ότι συμφωνούμε ότι το ενιαίο κράτος θα μεταμορφωθεί σε ένα διζωνικό, δικοινοτικό ομόσπονδο κράτος με μια κυριαρχία, μια ιθαγένεια και μια διεθνή προσωπικότητα. Είναι πολύ σημαντικό για την Κύπρο».
Από τη μια λοιπόν ο Χριστόφιας προσπάθησε μέσα από το μνημόνιο να εξασφαλίσει υποστήριξη στη μετεξέλιξη του κράτους και να αποκλείσει την παρθενογένεση και τη λογική ενός νέου κράτους, κάτι που επιδιώκουν οι Τουρκοκύπριοι. Από την άλλη οι Αγγλοι αξιοποίησαν αυτή την προσέγγιση Χριστόφια για να εξασφαλίσουν τα δικά τους συμφέροντα. Έτσι η Αγγλία κατοχύρωσε ότι μέσα από τη λύση δε θα τεθεί θέμα βρεττανικών βάσεων και επαναβεβαίωσε το ρόλο της ως εγγυήτριας δύναμης, ρόλος φυσικά που επαναβεβαιώνεται και για τη Ελλάδα και την Τουρκία.
Φυσικά δεν έλειψαν και οι λαϊκισμοί Χριστόφια.Δηλαδή ενώ από τη μια αναγνώριζε το ρόλο της Αγγλίας ως εγγυήτριας δύναμης και συμφωνούσε να εκπληρώσει τις υποχρέωσεις της, από την αλλή στη συνέντευξη τύπου υποστήριζε πως «η θέση μας είναι ότι οι Κύπριοι είναι αρκετά ώριμοι να χειριστούν τις δικές τους υποθέσεις χωρίς εγγυητές και εγγυήσεις»!!! Δηλαδή ο κ. Χριστόφιας μας είπε ότι η Αγγλία θα αναλάβει τις υποχρεώσεις της ως εγγυήτρια δύναμη και αυτές είναι η κατάργησή της ως εγγυήτριας δύναμης!!!
Η Αγγλία λοιπόν εξασφάλισε την παραμονή των βρεττανικών βάσεων και τη συνέχιση του ρόλου της εγγυήτριας δύναμης, όπως η Ελλάδα και η Τουρκία. Και τα εξασφάλισε από αυτούς που θα μπορούσαν να τα αμφισβητήσουν, τους Ελληνοκύπριους. Από την άλλη δεν δεσμεύτηκε σε τίποτε απολύτως. Γιατί αποδέχεται ότι η λύση θα προέλθει από τους Κύπριους, δηλαδή ό,τι συμφωνήσουν ο Χριστόφιας και ο Ταλάτ. Με απλά λόγια η Αγγλία πήρε αυτό που ήθελε από τους Ελληνοκύπριους και τώρα θα πρέπει οι δυο κοινότητες να τα βρουν μόνες τους!!! Και αν δεν τα βρουν; Οι Άγγλοι και σε αυτή την περίπτωση κατοχυρώνουν τις βάσεις και τις εγγυήσεις!!!
Το μνημόνιο είναι επιτυχία; Εξαρτάται πώς διαβάζεις τις εξελιξεις και δεν είσαι φερέφωνο του οποιουδήποτε που στοχεύει σε ένα και μόνο, να σε κρατεί στο σκοτάδι για να δρα ανεμπόδιστος. Έστω και αν διακηρύσσει τη βούλησή του για δίκαιη λύση!!! Δίκαιη για ποιον; Στην ιστορία πάντοτε υπήρχαν πολλές ιδέες για τη δικαιοσύνη.

Η λεηλασία του δημόσιου χρήματος από τα κόμματα

Το 2006 η κρατική χορηγία προς τα κόμματα ανερχόταν στα 1.5 εκατομμ. λίρες.
Το 2007 με ενέργειες του τότε Προέδρου της Βουλής Δ. Χριστόφια προς τον τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας Τάσσο Παπαδόπουλο η χορηγία αυξήθηκε στα 2.6 εκατομμ. λίρες.
Το 2008 η κρατική χορηγία προς τα κόμματα ανήλθε στα 7.346.000 ευρώ!!!
Σε δύο χρόνια τριπλασίασαν τη χορηγία προς τον εαυτό τους!!! «Γιάννης κερνάει και Γιάννης πίνει». Έβαλα χέρι στα χρήματα του λαού χωρίς να λογοδοτούν σε κανένα. Και ξεχνούν συστηματικά να βάλουν τις αυξήσεις στα προεκλογικά τους προγράμματα!!!Και με θαυμαστή ομοφωνία, συναντίληψη και συναίνεση αυξάνουν τις αποδοχές τους.Ούτε μια διαφωνία έστω για τους τύπους.
Τα κόμματα θέλουν η κρατική χορηγία να ανέρχεται στο ένα τοις χιλίοις επί των εσόδων του κράτους!!! Δηλαδή ο πολίτης θα πληρώνει κομματόσημο!!!
Και αυτά είναι μόνο ένα μέρος από όσα εισπράττουν τα αυτοανακηρυγμένα «κύτταρα της δημοκρατίας»!!!
Το μόνο σίγουρο είναι ότι τα κόμματα είναι οι μεγάλοι κερδισμένοι αυτού που ονομάζουν δημοκρατία. Ο M. Schmidt υποστηρίζει: «Και αυτό γιατί δεν επωφελήθηκαν μόνο από τη γενναιόδωρη κομματική χρηματοδότηση, αλλά, από τη στιγμή που ανέλαβαν κυβερνητικές θέσεις, απέκτησαν πρόσβαση και στους μοχλούς της κρατικής εξουσίας, συνεπώς και στους μηχανισμούς που ρυθμίζουν την πατρωνία των αξιωμάτων καθώς και την ανάθεση ή την αφαίρεση λοιπών προνομίων. Είχαν μάλιστα την αξίωση, οι αντίστοιχες αποφάσεις να είναι δεσμευτικές για ολόκληρο το κοινωνικό σύνολο».
Ο ρόλος του πολίτη λοιπόν είναι να πληρώνει το κομματόσημο!!! Ένα τοις χιλίοις . Τουλάχιστον σε σχέση με τον κεφαλικό φόρο η κατάσταση έχει βελτιωθεί. Γι αυτό και είμαι αισιόδοξος.
Παράλληλα,
«Όσοι δεν εξοργίζονται είναι ηλίθιοι», Massive Attack.

Αύξηση των εισφορών στο Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων ή μείωση του εισοδήματος των μισθωτών

Η Υπουργός Εργασίας Σ. Χαραλάμπους κατέθεσε δέσμη μέτρων, τα οποία στοχεύουν στη διασφάλιση της βιωσιμότητας του ΤΚΑ μέχρι το 2050 (ΜΜΕ 24/5/2008).
Το βασικό μέτρο είναι οι κλιμακωτές αυξήσεις των εισφορών, 1.3% κάθε πέντε χρόνια από 1.1.2009 μέχρι 1.1.2039 (επτά αυξήσεις συνολικής αύξησης 9.1%). Τις αυξήσεις επωμίζονται κατά ένα ποσοστό 38% οι εργοδοτούμενοι. 38% οι εργοδότες και 24% το κράτος.
Τόσο οι εργοδοτικές οργανώσεις όσο και οι συντεχνίες προσεγγίζουν θετικά την πρόταση. Δηλαδή είναι όλοι αποφασιμένοι να καταβάλλουν αυξημένες εισφορές για να εξασφαλιστεί η βιωσιμότητα του ΤΚΑ. Μήπως δεν είναι έτσι τα πράγματα;

Εργοδότες και αυτοεργοδοτούμενοι δεν καταβάλλουν ήδη τις εισφορές τους στο ΤΚΑ με αποτέλεσμα να κατακρατούν εισφορές 32 εκατομμ. λιρών!!!

Η αδήλωτη εργασία αυξάνεται με γεωμετρική πρόοδο και φυσικά η εισφοροδιαφυγή. Το ποσοστό της αδήλωτης εργασίας στην οικοδομική βιομηχανία ανέρχεται στο 30%.

Αυτοεργοδοτούμενοι και άλλοι δε δηλώνουν τα πραγματικά τους εισοδήματα με αποτέλεσμα τη φοροδιαφυγή και την εισφοροδιαφυγή.

Οι εργοδότες εισάγουν νέες μορφές απασχόλησης, όπως η αγορά υπηρεσιών, για να απαλλαγούν και από το κόστος των εισφορών.

Είναι φανερό στον κάθε νοήμονα ότι στόχος της εργοδοσίας σε αυτή τη φάση της οικονομικής εξέλιξης είναι η απαλλαγή από το κόστος της μισθωτής εργασίας και της διαρκούς συμβατικής σχέσης με τον εργαζόμενο: χώροι εργασίας, κοινωνική πρόνοια, συλλογικές συμβάσεις κλπ.
Γι αυτό ακριβώς ο ΟΕΒ και το ΚΕΒΕ συμφωνούν εκ του ασφαλούς με την πρόταση της Υπουργού γιατί γνωρίζουν πως το κόστος που τους αναλογεί, δε θα το καταβάλουν.!!!
Οι δε συντεχνίες μέσα στην αγωνία τους και το αδιέξοδό τους αντί να απαιτήσουν να διευθετηθούν οι εκκρεμότητες, συναινούν με τους εργοδότες σε βάρος ουσιαστικά των μισθωτών!!!
Οι μόνοι ζημιωμένοι είναι οι μισθωτοί. Αυξάνεται η εισφορά τους στο ΤΚΑ, μειώνονται ταυτόχρονα τα εισοδήματά τους χωρίς να εξασφαλίζεται η βιωσιμότητα του ΤΚΑ. Δηλαδή πληρώνουν τώρα περισσότερα χωρίς να κατοχυρώνονται τα προσδοκώμενα ωφελήματα!!!
Αυτή είναι η λογική των γραφειοκρατικών συντεχνιών και της φιλεργατικής κυβέρνησης του αριστερού Χριστόφια!!! Σημειώνεται ότι με την αύξηση των εισφορών χρηματοδοτείται το κράτος αντί το κράτος να χρηματοδοτεί το ΤΚΑ!!!

Να παραιτηθεί αμέσως ο Υπουργός Γεωργίας Μ. Πολυνείκης

Το αλαλούμ με τις αφλατοξίνες συνεχίζεται ομαλά. Γίνονται αναλύσεις επι αναλύσεων σε ένα σωρό χημεία, ο α-συντονοσμός των κρατικών υπηρεσιών είναι εμφανής και για τους τυφλούς και η δημόσια υγεία, δηλαδή η υγεία του ανθρώπου πέρασε σε δεύτερη μοίρα.
Το τι λένε οι άνθρωποι δε λέγεται.
Είπαν ότι το σύστημα λειτούργησε. Λες και ο σκοπός του συστήματος είναι να εντοπίσει το πρόβλημα και όχι να το λύσει, δηλαδή να προστατεύσει αποτελεσματικά την υγεία των πολιτών.
Ο Χριστόφιας θύμωσε της Αντρούλας Βασιλείου γιατί βιάστηκε να κάνει δηλώσεις χωρίς να ενημερωθεί. Δηλαδή της έστειλε το μήνυμα: "εγώ σε διόρισα και τώρα βγάζεις και γλώσσα"!!!
Οι χειρισμοί της κυβέρνησης δείχνουν ότι στόχος δεν είναι η προστασία του ανθρώπου αλλά συγκεκριμένων συμφερόντων. Γι αυτό και ο Υπουργός Γεωργίας εξαφανίστηκε από τα ΜΜΕ και βάζει τους υπηρεσιακούς να μιλούν.
Όμως η πολιτική ευθύνη είναι αποκλειστικά δική του. Αυτός είναι ο αρμόδιος να συντονίσει τις υπηρεσίες για προστασία του πολίτη. Και παρόλες τις προσπάθειές του δεν τα κατάφερε. Γι αυτό να παραιτηθεί και να πάει σπίτι του. Σε λίγο χρόνο έχει κάνει τόσα πολλά που και το στοιχείο της ανοχής έχει εκλείψει.

Κυπριακό πρόβλημα: η παρθενογένεση του Χάνεϊ και ο πολιτικό-επιστημονικός χαβαλές

Με την κοινή δήλωση της 23ης Μαίου των Χριστόφια – Ταλάτ επανήλθε στην επιφάνεια το θέμα της παρθενογένεσης.
Πώς προέκυψε η παρθενογένεση; Οι Ελληνοκύπριοι θέλουν μετεξέλιξη του κράτους και οι Τουρκοκύπριοι ένα νέο κράτος. Για να μην τσακώνονται τα "μωρά" , ο λόρδος Χάνεϊ βρήκε τη λύση. Ποια είναι αυτή; Μια ασαφής διατύπωση που επιτρέπει στην κάθε πλευρά να την ερμηνεύει κατά το συμφέρον της. Έτσι το μόρφωμα που θα δημιουργηθεί δε θα έχει πατέρα. Και σε περίπτωση διάλυσής του θα το διεκδικούν εξίσου οι κληρονόμοι!!!
Βγαίνουν και κάποιοι επιστήμονες και υποστηρίζουν ότι η πολιτική ανάπτυξη είναι συνυφασμένη με την εποικοδομητική ασάφεια!!! Οι επιστήμονες τι να κάνουν; Για να διασώσουν το κύρος τους, αφού δεν μπορούν να δώσουν μια επιστημονική απάντηση για το συγκεκριμένο πρόβλημα, «με ωραία και πρεπούμενα λόγια προσπαθούν να σκεπάσουν ανόσιες πράξεις», όπως θα έλεγε και ο Θουκυδίδης. Και ακριβώς το γεγονός ότι η επιστήμη δεν μπορεί να δώσει απάντηση στο ερώτημα « πότε ένα κράτος συνεχίζει να είναι το ίδιο και πότε αλλάζει» και με βάση την ιστορία και τη γνώση να καταλήξει σε ένα συμπέρασμα που να δικαιώνει τη μια ή την άλλη πλευρά, την ωθεί να θεωρεί την πολιτική ανάπτυξη συνυφασμένη με την εποικοδομητική ασάφεια!!!
Εγώ δε συμφωνώ με τέτοιες πρωτόγονες προσεγγίσεις που φανερώνουν το γνωσιολογικό αβαθές της εποχής μας. Ούτε συμφωνώ το νέο μόρφωμα που θα δημιουργηθεί, να είναι υπό ομηρία των ντόπιων και των ξένων συμφερόντων για χάρη της εποικοδομητικής ασάφειας.
Οι πολιτικοί και οι επιστήμονες έχουν να απαντήσουν μόνο στο ερώτημα: το μόρφωμα που θα δημιουργηθεί είναι συνέχεια του προηγούμενου ή συνιστά κάτι νέο; Και αν δυσκολεύονται, τότε να δώσουν μια απάντηση σε ένα άλλο γενικότερο ερώτημα : πότε ένα κράτος συνεχίζει να είναι το ίδιο και πότε είναι κάτι διαφορετικό;
Αυτή είναι η δουλειά του επιστήμονα και του πολιτικού και όχι η επιλογή Χάνεϊ για εποικοδομητική ασάφεια που συμφέρει κύρια στους εμπνευστές του διαίρει και βασίλευε!!!

Ο Υπουργός Γεωργίας Μ. Πολυνείκης και οι αφλατοξίνες

Ανακαλύφθηκαν αφλατοξίνες στο γάλα. Από τότε έγινε ένα αλαλούμ και όλοι ψάχνουν απελπισμένα να βρουν τη ρίζα του κακού. Ο α-συντονισμός των Υπηρεσιών του Υπουργείου Γεωργίας είναι κανονικός.
Και για την απόσειση των δικών του πολιτικών ευθυνών ο Υπουργός Γεωργίας ακολούθησε την πεπατημένη: διέταξε διοικητική έρευνα προκειμένου να διερευνηθούν τυχόν ευθύνες και αμέλεια των αρμοδίων υπηρεσιών!!! Λες και ο ίδιος δεν ξέρει αν υπάρχουν ευθύνες, δηλαδή δεν ξέρει τι γίνεται στο Υπουργείο του και θα του το πει ο ερευνών λειτουργός!!!
Η τακτική αυτή είναι παλιά. Είναι μια από τις μεθόδους πολιτικής ανευθυνοποίησης. Αν η φασαρία καταλαγιάσει, η έρευνα θα ξεχαστεί. Αν συνεχιστεί, θα τα φορτώσουν σε κάποιο υπάλληλο για να αθωωθούν οι ίδιοι στα μάτια της κοινωνίας.
Ποιος είναι ο κ. Πολυνείκης;
Μόλις ανέλαβε τα καθήκοντά του μας είπε ότι θα φέρει νερό από το Λίβανο. Ο Λίβανος δεν είχε ιδέα ότι θα μας δώσει νερό δωρεάν και γελοιοποιήθηκε η κυβέρνηση πακοσμίως!!!
Στις γιορτές του Πάσχα γύριζε τις υπεραγορές και μας έλεγε το αυτονόητο, ότι δηλαδή υπάρχει επάρκεια αγαθών!!!
Το Μάϊο στη Βουλή μας ενημέρωσε ότι τον εκβίαζε ιδιωτική εταιρεία για τη μονάδα αφαλάτωσης, αλλά εκείνος στάθηκε ανυποχώρητος!!!
Έλεος πια!!!